Walk On The Wild Side

Κλιματικά Παρατράγουδα - Η βιώσιμη μπίζνα

Εταιρία Παρατράγουδο Νο1: Οι supreme culture τύποι

Ο sen_saven ψάχνει για δουλειά και κάνει apply σε μια μικρή εταιρεία χωμένη με τα μπούνια στην βιώσιμη ανάπτυξη (SDG-based και δεν συμμαζεύεται)

- Πες μας για τo βιογραφικό σου sen_saven ξεκινάει το πρώτο interview.

- ΜπλαΜπλαΜπλα παίζω την κασέτα για μερικά λεπτά.

- Όλα καλά μου λέει - ξέρεις εδώ όμως δουλεύουμε για να βοηθήσουμε τις φτωχές χώρες της Αφρικής, της Ασίας κτλ - δεν είμαστε μια τυπική τράπεζα, hedge fund κτλ - έχουμε UNIQUE CULTURE.

- Ναι τέλεια τους λέω, έκανα πρόσφατα ένα certification στα βιώσιμα κτλ οπότε με ενδιαφέρει πολύ αυτό το θέμα.

Το πρώτο interview πήγε καλά και κάναμε άλλα τρία video interviews με senior members της εταιρίας. Τυπικά, κάπου εκεί περιμένεις να πάρεις job offer αλλά επειδή ήταν σχετικά μικρή εταιρία ήθελαν να κάνουμε και face-to-face που είναι αρκετά φυσιολογικό.

Μετά όμως έρχεται το calendar invite για τα interviews:

- Τέσσερις ώρες - θα μιλήσεις άλλη μια ώρα με τους ίδιους που τα είπες μέσω video.

- Τι ακριβώς θα λέμε τόσες ώρες ρε παιδιά? Αφού μίλησα ήδη σχεδόν μία ώρα με όλους αυτούς.

- Α ντάξει, τότε θα κάνεις interview και με΄junior που θα τεστάρουν τα skills σου.

- Σοβαρά λέω? Δεν συνηθίζεται αυτό σε κανονικές εταιρίες....

- Όχι ντάξει, απλά κουβέντα θα κάνετε - δεν θα πουν την γνώμη τους για το βιογραφικό σου κτλ.

- ΟΚ λέω (την είχα ψυλλιαστεί ότι κάτι βρομάει αλλά τζάμπα ταξίδι μου πληρώνετε οπότε πάμε να δούμε..)

Οπότε πηγαίνω... και μίλαγα όντως κοντά τέσσερις ώρες με βασικό ερώτημα να είναι:

- Είσαι αρκετά ενθουσιασμένος να δουλέψεις για μια τόσο ηθική και αγγελικά πλασμένη εταιρεία? 

- (Ναι κοιτάξτε, αν όντως είναι κάποιος τόσο ηθικός κτλ, προφανώς και δεν το περηφανεύεται τόσο έντονα - κάποιου είδους μετριοφροσύνη είναι αναμενόμενη αλλά δεν σκαμπάζετε ούτε τα βασικά ρε μάγκες...) Ναι, φυσικά, έλεγα... αν και μετά από τέσσερις ώρες δεν το έλεγα με τόση ενέργεια. Και σε κάτι junior που με ρώταγαν παθιασμένα για το motivation μου (είχαν ξεκινήσει ήδη τα politics δηλαδή) τους έλεγα μια δουλειά είναι και αυτή - μη μου ζαλίζετε τα @@...

- Παρόλαυτα μου στείλαν κάποιο offer μέσω του recruiter μετά από καμιά βδομάδα... με παραξένεψε αλλά του λέω πες τους να φτιάξουν το contract πρώτα και βλέπουμε...

Φυσικά, αντί να μου δώσουν contract, μου στείλε μετά από 2-3 μέρες ο recruiter ένα δακρύβρεχτο εμαιλ που (πάνω-κάτω) έλεγε τα παρακάτω: 

1. Υπήρχαν δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα για μένα στην εταιρεία.

2. Αυτοί που με ήθελαν, νόμιζαν ότι είχαν κερδίσει τον πόλεμο και γιαυτό μου στείλαν οφερ.

3. Το άλλο στρατόπεδο όμως θίχτηκε που δεν το ακούσανε αρκετά και συνέχιζε να κάνει meeting κτλ προσπαθώντας να κερδίσει την μάχη.

4. Μετά από άπειρα meeting οι υπόλοιποι senior stakeholders τα παράτησαν και απέσυραν την προσφορά τους.

Οπότε η λογική μου απάντηση ήταν:

1. Στέλνω απευθείας σε αυτούς που μίλησα λέγοντας τους στο περίπου ότι είστε ένα απέραντο μπουρδέλο και θα δημοσιεύσω τα παραπάνω στο glassdoor για να γίνει λίγο πιο διάσημη η UNIQUE CULTURE σας.

2. Δημοσιεύω τα πάντα στο glassdoor γράφοντας ατάκες του τύπου 'heavyweight politics' κτλ. Τόσα χρόνια σε τράπεζες hedge funds κτλ, έπρεπε να μιλήσω με την αγγελικά πλασμένη εταιρία για να δω τέτοιους ιστορίες με στρατόπεδα, meetings μέχρι πειστούν οι εχθροί ότι οι 'άλλοι' έχουν δίκιο και είναι οι καλύτεροι και δεν συμμαζεύεται.. αηδία..

Εταιρία Παρατράγουδο Νο2: Οι γερμανόφωνοι Ιδεαλιστές

-Οπότε μιλάς γερμανικά, sen_saven?, ρωτάει (στα Γερμανικά) η interviewer στην πρώτη συνέντευξη.

- Ναι, κοιτάξτε, προφανώς και συνεννοούμαστε αυτή τη στιγμή στα Γερμανικά - απλά δεν νομίζω ότι είμαι 100% professional σε αυτή την γλώσσα - και, ούτως ή άλλως, έχω δουλέψει τόσα χρόνια στα Αγγλικά - και στα Ελληνικά να μου έλεγε να δουλέψω κάποιος θα ζοριζόμουν.

- Θα σου κάνουμε οφφερ, sen_saven μου λένε στο τελευταίο interview. Απλά πρέπει να κάνεις μαθήματα Γερμανικών και σταδιακά να γίνεις fully professional στην γλώσσα.

- (Ας δούμε πως θα πάει αυτό, σκέφτηκα) Ναι, εντάξει, είπα.

- Πιο παλιά μας έλεγαν ιδεαλιστές, που κυνηγάγαμε την βιώσιμη ανάπτυξη, τώρα όλοι κατάλαβαν ότι έχουμε δίκιο, κηρύσσει ο ceo της εταιρίας σε strategy meeting λίγες μέρες αφού είχα κάνει join. Πρέπει να φτιάξουμε έναν καλύτερο και πιο ηθικό κόσμο για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, συνεχίζει. 

- Πολύ ωραία ακούγονται αυτά...

- Στον sen_saven πρέπει να μιλάμε αργά και καθαρά, πάντα στα Γερμανικά όμως. Αγγλικά να του λέτε ΜΟΝΟ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πρέπει να μάθει το ιδίωμα μας. 

- (Ελπίζω να καλύπτει αυτό την περίπτωση φωτιάς στην κουζίνα, σκέφτομαι. ΟΚ, κανένα πρόβλημα, ευτυχώς που δεν έκαψα και κάτι άλλες προσφορές οπότε την κάνω από εδώ το συντομότερο) Χαμογελάω συγκαταβατικά.

Κλιματικά Παρατράγουδα - Η Επιστήμων

 

Πριν κανα χρόνο έγραφα για τα mainstream παρατράγουδα :Γκρετα, Ελον και δεν συμμαζεύεται.... όλοι τους ξέρουν αυτούς, σιγά το πράγμα...

Τον χρόνο που μας πέρασε όμως χώθηκα στα άδυτα των κλιματικών κύκλων... γνώρισα τον απλό κόσμακη που μάχεται είτε να σώσει τον πλανήτη από την υπερθέρμανση ή να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο όπου όλοι θα έχουν ίσες ευκαιρίες, τα παιδάκια στην Αφρική δεν θα πεινάνε κτλ κτλ...

Η εντρυφηση μου αυτή μου χάρισε άπειρες ιστορίες... θα γράψω ότι μπορώ, προσπαθώντας παράλληλα να κρατήσω τον κίνδυνο μηνύσεων σχετικά χαμηλά (είναι κάπως ευθικτοι οι σωτήρες του κόσμου)

Ξεκινάω λοιπόν με το παρατραγουδο νούμερο ένα : Πρόκειται για γυναίκα, Επιστημών που τα είπαμε μερικές φορές...

- Ξέρεις sen_saven, δεν είναι μόνο ότι κάνω δημοσιεύσεις με nobel prize holders (ανάθεμα και αν είναι πλήρως αλήθεια αυτό) ή ότι έχω Premier HSBC account, μαρεσει κιόλας να δουλεύω στον κήπο...

- woah, λέω... και μένα... δες τα χέρια μου πως είναι από το σκάλισμα... και εγώ έχω hsbc premier account btw (στην Μάλτα όμως:))

- Έχω και start up παράλληλα με την θέση μου σε top university... κάνω διαλέξεις σε τράπεζες στη Βιέννη..

-ξανά woah, λέω... και εγώ έχω ασχοληθεί λίγο με open source start up ... αν είναι πάντως να κανονίσω να μιλήσεις και στην τράπεζα που δουλεύω...

- Ναι, λέει, θα έρθω τζάμπα για μια ώρα introductory lecture. Και έχω κάνει open source τον κώδικα του πιο πετυχημένου μου άρθρου ..

Μέχρι εδώ όλα καλά - then the reality kicks in:

- Κοίτα, επιστήμων, της λέω μετά από κάτι βδομάδες, η τράπεζα θα δώσει όλα τα climate σε μια big-4 consultancy - θα ήθελες όμως να ρθεις να μας μιλήσεις για καμιά ώρα μπας και γίνει κάτι στο μέλλον?

- ΞΕΧΝΑ ΤΟ, απαντάει. Έχω το πανεπιστήμιο να δίνω διαλέξεις άμα θέλω... δεν θα κάτσω να εξηγώ τι κάνω για να τα πάρει η big-4.

- OK, της λέω, κατανοητό. Ως προς τον κώδικα που έχεις κάνει Open source, που μπορώ να το δω?

- Ναι, είμαι πιεσμένη τώρα - θα στα στείλω όταν μπορέσω.

- ΟΚ, ξαναλέω.

- (Μετά από 2-3 μήνες που ποτέ δεν μπορούσε να στείλει αυτό τον κώδικα, στέλνω εμαιλ σε αυτήν και τους co-authors του paper της). Κοιτάξτε μάγκες, έχετε πάρει κάποια grants, τα UN σε κάτι reports τους πιστεύουν ότι είστε open source αφού με φράγκα της ευρωπαικής ένωσης την κάνατε την δουλειά οπότε απλά στείλτε μου τον κώδικα να ξεμπερδεύουμε.

- Να εδώ είναι ο κώδικας απαντάει η επιστήμων (και μου στέλνει μια μαλακία)

- Ναι κοίτα το διάβασα το paper σας οπότε δεν είναι αυτός ο κώδικας...

- Σταμάτα να μας ενοχλείς, αγριεύει.

- ΟΚ, θα επικοινωνήσω με τα european authorities που σας έδωσαν τα φράγκα τότε (και που πίστευαν ότι ο κώδικας είναια ανοιχτός στο κοινό...)

- Μου κάνεις harassment, απαντάει.

- Να φανταστώ κάνεις κάποιου είδους πλάκα? γράφω εμβρόντητος.

- Όχι δεν κάνω πλάκα. Με απειλείς για τα authorities επειδή είμαι μια νέα γυναίκα - δεν θα τόλμαγες να το κάνεις αυτό αν ήμουν άντρας.

- ΟΚ, τότε, πήγαινε με στο δικαστήριο (ας κάνουμε ένα Johny Depp vs Amber Heard thing)

- Όχι, γιατί απλά είσαι από τους ανθρώπους που θες προσοχή.

- χαχαχα, απαντώ. Κοίτα, δεν πρόκειται να με τρομάξεις με τις μπούρδες που γράφεις, θα γράψω απλά στα authorities μπας και βγάλω άκρη.

Και έγραψα όντως στα authorities (είχαν πάρει grants από τρία διαφορετικά projects τα παιδιά για ένα paper - στο θεό τους) και φυσικά δεν έβγαλα άκρη με τα projects της ευρωπαικής ένωσης... Ένας μου απάντησε μόνο ότι συμφωνεί πως θα έπρεπε να είναι Open source, αλλά απλά επειδή τους έδωσε χρήματα για το paper και όχι για τον κώδικα δεν μπορεί να κάνει κάτι.... τους απάντησα φυσικά ότι για να βγουν αυτά τα διαγράμματα κτλ που έχει το paper πρέπει να γραφτεί κώδικας άρα δεν γίνεται να τα διαχωρίζει αυτά αλλά φυσικά τίποτα δεν έγινε... 

Το τελευταίο βράδυ στο John Harris

 

Μερικές ώρες πριν φύγει (οριστικά, μάλλον, αυτή τη φορά) από τη Βιέννη, στο εικονιζόμενο jacuzzi, ο sen_saven λέει σε μια random τύπισσα: 'Θα δεις σε λίγο θα σκάσουν μύτη οι regulars του gym - έρχονται πάντα, κάθε μέρα, λίγο πριν κλείσει και αράζουν στο τζακούζι και στη σάουνα... τους θαυμάζω σε κάποιο βαθμό... ότι και να γίνει, ότι μέρα και να ναι, τουλάχιστον 2-3 από αυτούς θα εμφανιστούν...'

Και όντως μετά από λίγο σκάει μύτη ο μεξικάνος δάσκαλος χορού και ένας άλλος (δικηγόρος ίσως?)

..Τι παίζει ρε sen_saven?, μου λένε με τα μάτια

- Take it easy, απαντώ κλασσικά...

- Κλείνει το jacuzzi, λένε μετά από λίγο και φεύγουν.

- Τι διάολο λέω στην τύπισσα, 10:30 είναι, στις 11 κλείνει κανονικά.

- Ίσως κάτι να έτυχε σήμερα, απαντάει.

- ΟΚ, πάμε προς τη σάουνα να δούμε αν υπάρχει ακόμα κόσμος τότε.

Κάπου στο δρόμο προς τη σάουνα, η random τύπισσα εξαφανίζεται. Όπως γυρνάω να ψάξω να δω που πήγε μου λένε οι regulars:

- sen_saven θα έρθεις για το infusion αυτή τη φορά?

- (Έχω δύο επιλογές: είτε να βρω την random τύπισσα ή να δεχτώ, για πρώτη φορά, να πάω δω τι είναι αυτό το infusion... ) Εντάξει ρε μάγκες, λέω, αν και το κόβω να ψήνομαι ζωντανός, πάμε για αυτό το infusion (εδώ βγάλαμε Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρια τόσα χρόνια έχετε προτεραιότητα ως προς την random τύπισσα)

Ως προς το infusion: ξεκινάει καλά, δεν ψήνεσαι ζωντανός, ο 'infusion master' σου ρίχνει με μια πετσέτα τον αέρα από τα αιθέρια έλαια που καίνε, αλλά τελικά καταλήγεις όντως να ψήνεσαι ζωντανός όσο συνεχίζουν να καίνε... ο κόσμος αρχίζει να φωνάζει φέρτε ασθενοφόρο αλλά το φχαριστιέται κιόλας (πότε δεν κατάλαβα αυτό τον μαζοχισμό του να βράζεις ή να παγώνεις - ή το ακόμα χειρότερο να κάνεις και τα δύο εναλλάξ)... survival tip: αν κάθεσαι στους κάτω πάγκους της σάουνας έχεις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης - ιδανικά κοντά στην πόρτα.

Υ.Γ. 1: Η random τύπισσα είχε τρομάξει όντας η μόνη γυναίκα σε έναν όμιλο (ημί) γυμνών αντρών και κρύφτηκε στην τουαλέτα. Την βρήκα μετά το infusion να αράζει δίπλα στο jacuzzi και προσπάθησε να δικαιολογηθεί ότι δεν έχει πρόβλημα με γυμνούς άντρες αφού είναι open minded κτλ απλά το να βλέπει γέρικους αντρικούς κώλους την αήδιασε.

Υ.Γ. 2: Λίγες μέρες αργότερα, έχοντας μετακομίσει σε μία πόλη με ένα gym με 5-6 διαφορετικές σάουνες έμαθα ότι το infusion is a very real thing. Εδώ το έχουν και οργανωμένο με timetables, τι αιθέρια έλαια θα χρησιμοποιούσαν κάθε φορά κτλ κτλ...  δεν 'ψήνομαι' να το δοκιμάσω.

- 

Σκηνές real estate investment - Η Άρρωστη βάβω στο υπόγειο

 Γλυφάδα, Σάββατο πρωί, κυριλάτη, νευρασθενική μεσίτρια οπισθοχωρεί στη θέα μιας κατσαρίδας.

- Έχετε κατσαρίδες εδώ?? κραυγάζει με τρόμο.

- Ναι είναι γεμάτη η Γλυφάδα, απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια η πωλήτρια... αλλά εδώ στην πολυκατοικία δεν έχουμε πολλές γιατί ψεκάζουμε, πάει να το σώσει. 

- Σαν υμιυπογειο πιάνεται? μπαίνω στην κουβέντα καθώς βγαίνουμε στη βεράντα (ισόγειο υποτίθεται ότι θα ήταν...) 

- Κοιτάξτε, αφού έχει δικό του κήπο, πρακτικά είναι ισόγειο. 

- (Ναι, 1-2 μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου όμως) 

- Και πόσο το αφήνεις?, επανέρχεται η μεσίτρια

- 200κ. 

- Τι 200κ, 120κ δεν μου είχες πει?? αγριεύει η τύπισσα. 

- 120 σου είχα πει για το διπλανό που είναι μικρότερο, εξηγεί η πωλήτρια. Κάτσε να δω αν είναι ξύπνια η γιαγιά να μας ανοίξει.. 

Η πωλήτρια χτυπάει την διπλανή πόρτα, φωνάζοντας το όνομα της γιαγιάς - κραυγές πόνου της απαντούν. 

- Δεν είμαι καλά, σκούζει η γιαγιά καθώς ανοίγει την πόρτα. 

- Τι έπαθες? 

- Δεν είμαι καθόλου καλά, επιμένει η βάβω. Πήγαινε με σε παρακαλώ στα επείγοντα στο Ασκληπιείο. 

- Που είναι η κόρη σου? 

- Είναι στο γιατρό με το μωρό της... 

- Οκ, θα σε πάω αλλά δεν θα μείνω μαζί σου, ξεκαθαρίζει η πωλήτρια. Ετοιμάσου! 

- Το μπάνιο είναι πλήρως ανακαινισμένο ξεκινάει η μεσίτρια. 

- (Ρε η γιαγιά πεθαίνει και εσύ μου δείχνεις το μπάνιο, σκέφτομαι) 

- Ας δει ο κύριος ότι θέλει, λέει στον πόνο της η γιαγιά. 

- Από εδώ είναι η κουζίνα δείχνει η πωλήτρια και έχει πρόσβαση στον κήπο επίσης. 

- (Ξανά, η γιαγιά πεθαίνει και εσείς συνεχίζετε... άσε που είναι μια τρύπα ούτως ή άλλως - ούτε που το σκέφτομαι) Ωραία, το είδαμε, λέω, πάμε να αφήσουμε την γιαγιά να ετοιμαστεί. 

Οπότε πηγαίνουμε στο διπλανό διαμέρισμα με την πωλήτρια και την μεσιτρια να ξεκινάνε το ψηστιρι... 

- Επειδή σας βλέπω νέο και σοβαρό άνθρωπο, για εσάς θα σας το αφήσω 100κ

- Αν δεν το θέλει, το αγοράζω εγώ, ακούω την κλασσική μεσιτική ατάκα... τόσα σπίτια έχω ούτως ή άλλως, ας πάρω και κάτι στη Γλυφάδα (αυτό δεν είναι κλασσικό - η τύπισσα ήταν αλλοπαρμενη) 

- Ααααχχ διακόπτει ουρλιάζοντας η βαβω

Τρέχει να δει αν ζει ακόμα η πωλήτρια και επιστρέφει... 

- Εντάξει είναι... απλά όπως ντύνεται κάπου πονάει...είναι μητέρα της ταδε (μιας τηλεπαρουσιάστριας ή ηθοποιού, δεν ξέρω) 

- Ναι, λέω.

- Είχα και ένα άλλο που πούλαγα και ήταν μέσα ένας παππούς με έναν νοσοκόμο - τους πιανόταν η ψυχή σε όποιον ερχόταν να το δει και δεν έκανα δουλειά. Οπότε του είπα να φύγει - πολύ ευγενικός άνθρωπος, πάει να το σώσει.

- Εντάξει, θα το σκεφτώ και θα σας πω αν είναι...

- Θα ρθουν αργότερα κάτι Κινέζες να το δουν (άλλη μια κλασσική ατάκα - ξέρω, είναι πολλοί οι Κινέζοι αλλά παντού με ακολουθούσαν τι διάολο...)

- Ωραία, και εγώ πρέπει να σκεφτώ τις επιλογές μου, οπότε αν πάρετε προσφορά πριν σας πω, δεν σας δεσμεύω (δεν μπορούσα να πω πιο ευγενικά 'δεν το αγοράζω')

Σκηνές real estate investment - Το Ηλιοβασίλεμα

 

Άνω Γλυφάδα, δώμα στην ταράτσα έβδομου ορόφου. Εξι το απόγευμα, χαζεύω παρέα με έναν μεσίτη τον ήλιο να βουτάει στο Σαρωνικό...

-  Έχω πάρει ήδη δύο προσφορές αλλά υπάρχει κάποιο θέμα με το ακίνητο, σκάει το παραμύθι ο μεσίτης... έχει γίνει μια επέκταση του δώματος στην κοινόχρηστη ταράτσα και ένας συμβολαιογραφος είπε ότι δεν γίνεται να πωληθεί στην παρούσα κατάσταση, ο άλλος είπε ότι είναι μια χαρά..

- (Και γιατί με κουβαλησες εδώ πάνω ρε μπασταρδε, σαράντα λεπτά περπάτημα ήταν από την κάτω Γλυφάδα, uphill κιόλας... νομίζες θα δω το ηλιοβασίλεμα από ψηλά και θα σπρώξω έτσι χύμα 120κ... με κόβεις για μαλακα μάλλον?) Ωραία, και τότε γιατί δεν πωλήθηκε ήδη αφού είπε οκ ο συμβολαιογραφος, πετάω ήρεμα τελικά.

- Ε ναι, είχε κοβιντ ο συμβολαιογραφος, ίσως παζαρευουν ακόμα την τιμή, τα μασάει ο μεσίτης.

- Κατάλαβα, λέω (ψάχνεις ακόμα για μαλακες, σκέφτομαι, δεν το παρατας)

- Αν είχα μερικά λεφτά μαζεμένα, θα το αγόραζα για τον εαυτό μου! αμολάει την κλασική μεσιτική ατάκα... έχω τρία αγόρια, να το έχουν να έρχονται με τις κοπέλες τους

- (Εδώ να συμφωνήσουμε, αν δεν πηδηξεις με τέτοια θέα, δεν θα πηδηξεις ποτέ)

- Είναι ρίσκο το καταλαβαίνω, ξεκινάει...

-Δουλεύω σαν διαχειριστής ρίσκου, τον κόβω...

-Αν παίρνεις ρίσκα τότε έχεις και αποδόσεις... εγώ είχα εταιρεία πριν κάτι χρόνια και μου άρεσε να ρισκάρω... κάποια μου βγήκαν και κάποια όχι..

- (Και έγινες μεσίτης, makes sense) Ναι, μια χαρά, λέω - θα το σκεφτώ, θα δω και άλλα σπίτια όσο είμαι Ελλάδα και θα σου απαντήσω...

...Τρεις βδομάδες και δεκαπέντε αναπάντητα τηλέφωνα αργότερα, ο μεσίτης ίσως και να ψυλλιάστηκε ότι δεν ήρθα από την Αμερική...

Nostalgia - Marios Strofalis Quartet

Airbnb holidays : A survival guide

 I recently had a very rough time with the platform so let me share the late knowledge I painfully acquired :

1. Easiest solution : just don't book through the platform - go for a hotel or apartment through Booking.com or another professional website. And, yes, the keyword here is 'professional'... you have much less chances to suffer in an (apart)hotel compared to a random flat since the former has taken a rather serious investment to build it up which, in its turn, increases the chances that the people you will deal with are solid. Now, that's a bit ironic to say since I am also planning to buy a flat and put in airbnb (or Booking.com - it also accepts single flat registrations:)) but, that's really the plain truth...

2. If the best option seem to be available only through airbnb, then pick places with several good ratings. This is a technique I typically apply in booking.com: I find hotels with many reviews, top score and then read the comments sorting by lowest first. If the negative comments are about a receptionist's smile not being bright enough enough or the room being too small I am perfectly happy with it. In this horrible airbnb experience I somehow skipped this check. The place looked stunning in the pictures, was much above average priced so I just attributed the very few reviews on this (most people wouldn't pay such an amount for an airbnb). FATAL ERROR: don't assume that an expensive, stunning place won't have abnormal issues.

3. Just take a video when you enter the flat. If it's dirty, has damages etc then instead of playing cool and try to focus on your holidays, better protect yourself from an unscrupulous host blaming you for causing all this mess. Do notify airbnb support and the host of the situation you are facing in written immediately. Also take a video when you leave the flat. 

4. Superhosts mean nothing, it's just a marketing thing.

5. Do not try to get the Hawai-based airbnb reimbursement support team to reason (you will end up going mad). My situation was absolutely crazy : I did manage to get a refund due to the dirt in the flat (and also because of failing electricity - different story) but since the host had the incredible nerve to also ask for a refund accusing me for the mess in the flat, the obvious argument that 'the other airbnb support department gave me money for the same reasons how is it possible that you are supporting this fraud' won't work.

6. If the Hawai-based department does decide that you have to pay some ridiculous amount, do keep opening airbnb support tickets until you find someone serious to see that you have an obvious point and make sure you don't have to pay anything. Do keep in mind that, theoretically, airbnb is entitled to withdraw money from your credit card in case they decide you are to blame for damage.

7. To protect your sanity, do not take the Hawai-based reimbursement department too seriously. Maybe what I was facing was not about me having to pay but some kind of random insurance claim which had to have some story around it :) (the unscrupulous host also was also assuring me about that but I didn't want to believe it). I also read similar stories in the airbnb forums so, unbelievable as it sounds, you better just not care if they ask you for money.

All in all, visit an airbnb only if it has enough good reviews and you take an in & out video - enjoy! 

Daughter - Down the Rabbit Hole 2016

The Hours & Atonement

διαβάζω βιβλία στα αγγλικά τώρα τελευταία, στο 'πρωτότυπο' που λένε... και πάντα όταν λέω: 'I am reading it from the prototype in English' με κοιτάνε περίεργα.. το σωστό είναι 'original' αλλά τώρα που να σκεφτείς και εσύ ότι με κάποιο τρόπο η ερμηνεία του 'πρωτότυπου' στα αγγλικά καλύπτει μόνο το 'ευρηματικό' και έχουν καβατζωσει άλλη λέξη για το αυθεντικό...

Anyway, ας ξεκινήσω από τις ώρες : Δεν είμαι καλλιτέχνης, ούτε γκει, δεν έχω βαριά κατάθλιψη και ούτε καν είμαι πωρωμένος με την Virginia Woolf. Όλα αυτά τα κατάλαβα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο... και θα μου πεις γιατί το αγόρασες? Μα γιατί κάποιο connection in Goodreads που έχει μία (ή και παραπάνω) από αυτές τις ιδιότητες έγραφε κάτι διθυραμβικές κριτικές και τσίμπησα.

Επίσης κατανόησα ότι δεν σκαμπάζω κυριλλατα Αγγλικά... λέξη κλειδί 'morbid' :characterized by an abnormal and unhealthy interest in disturbing and unpleasant subjects, especially death and disease

 και αν κατάλαβα καλά, το νόημα του τίτλου έχει να κάνει με το ότι πάντα θα έρχονται πιο δύσκολες ώρες αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν για κάποιο περίεργο λόγο να ζουν... ΠΙΟ ΔΗΘΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

Ως προς το 'atonement': το βιβλίο ξεκινάει απίστευτα πολύ καλά - το κάθε κεφάλαιο είναι η ίδια ιστορία μέσα από τα μάτια όλων των πρωταγωνιστων... την ψάχνει λίγο και με την ψυχολογία των χαρακτήρων οπότε θυμίζει κάπως  μεγάλους συγγραφείς (ονόματα δεν λέω, βλάσφημος δεν θα γίνω) Και ενώ όλα πηγαινανε καλά, φτάνει η κρίσιμη στιγμή οπου ο συγγραφέας πρέπει να δείξει από τι είναι φτιαγμένος: θα τα γράψει όλα στα αρχιδια του και θα δημοσιεύσει μια άψογη short story ή θα το ξεχειλωσει βάζοντάς στο mix ιστορίες για πολέμους, νοσοκομεία, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα? (δύσκολοι καιροί για joythes, prousts κτλ οπότε μπορείς να μαντέψεις τι έκανε τελικά..) 

και, btw, το οπισθόφυλλο είναι για κάποιο λόγο άκυρο... δεν περιγράφει σε καμία περίπτωση το τι πραγματικά συμβαίνει στο βιβλίο (το μόνο εξυπηρετεί είναι να προσπαθεί να δικαιολογησει τον τίτλο - που και αυτός είναι ξεκαρφωτος) 

Wisdom tooth removal : A survival guide

1. First of all, if you don't have any pain or issue, just don't remove it - regardless of what your dentist is telling.
2. Do keep in mind that dentists are wannabe doctors who didn't study hard enough to enter the 'real' medical school - don't trust them too much.
3. Do mention to the dentist that you liked his strong google map reviews (he would like to keep these as is after your case too)
4. Never agree to an appointment close to the dentist's lunch break - if he is late then he might speed up your operation (with potential disastrous results for your teeth)
5. If you see the dentist rushing like a madman while removing the tooth, don't shy away from telling him to take it easy (remember the failed wannabe doctor point above - not that all doctors are better than that anyway)
6. Your main danger is that the wound is not going to close. Ask for stitches or even better a dissolvable silver gel - agree that before getting the tooth removed.
7. Do take with you a couple of extra cottons to stop the bleeding before leaving the practice (don't listen to the dentist even if he tells you that it's going to stop in a few minutes and you don't need anything)
8. Do not rinse at all the area of the removal (regardless of what internet is telling)
9. If bleeding, pain etc persists or, even worse, you even start having fever then probably you have a 'dry socket': means that the hole is not closed.
10. You do need antibiotcs to cope with that (there are dentists that don't even know that)
11. Not any antibiotics though - don't just go to the hospital to get anything prescribed (keflex doesn't work). Just find a good dentist to give you a strong generic medicne.
12. A potential solution a dentist will suggest will be to just attack the area, cause as much bleeding as possible, and hope that blood  will eventually stick around there and close the wound. Try it but if you reach the point of feeling strong pain in your jaw because of overattacking just refuse it (again, remember the failed doctor principle)
13. Do take a few days off if you get the dry socket (it is an extremely annoying and painful situation)
14. Don't go to the gym until it's perfectly fine - or, at least, don't do running or push too much.
15. In general, give the issue a very high priority - it's going to trouble you even longer if you don't do so. 

Πόλεμος και τράπεζα

28 Φλεβάρη, Καντίνα Ρωσικής τράπεζας:

-We will end up being China's bitches, μεμψιμοιρεί ο 25χρονος Ρώσος intern.

-At least, Chinese cock is small, you won't even feel it, τον καθησυχάζει? ο sen_saven.

- Come on, sen_saven, don't make fun of people at this time, παρεμβαίνει ένας άλλος συνάδελφος...

-I am not making fun, I am just telling him that it's gonna be alright, aren't I?

Πέρασαν δυόμισι μήνες... σήμερα έσκασα μύτη στο γραφείο στις 11... a welcome drink?, μου λέει ο αυστριακός δεινόσαυρος (έπινε προσεκο με κάτι τύπισσες στην κουζίνα)... φέρνω κάτι δυνατότερο και έρχομαι του λέω...

μετά από λίγο εμφανίζεται ένας υπέρβαρος Ουκρανός... τον κόβει για λίγο μια από τις τύπισσες και αναφωνεί : 'Πόσα κιλά έχασες?' 12, λέει... πολύ στρες... ήρθαν οι γονείς μου από την Ουκρανία και μαγειρεύει η μάνα μου, προσπαθεί να αστειευτεί... 

έχω αυτήν την υπερδύναμη συνεχίζει η ψιλό tipsy τύπισσα, μπορώ και σκανάρω τους πάντες σε έλαχιστα δευτερόλεπτα...τι ξέρεις? της πετάω και όλοι γελάνε... (είμαι καλός στα drunk jokes:))

Τέλος πάντων, έχουν δει πολλά τα μάτια μου αυτούς τους μήνες.. υπνωτικά χάπια να ξεπροβάλουν σαν μανιτάρια στα πράγματα των Ουκρανών (είναι για την γιαγιά μου θα σου πουν...μπούρδες..), bon viveur Ρώσσους να χάνουν το υπεράνω υφάκι τους (σταμάτα να με καλείς στα πάρτυ θα σου πουν, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος δεν θα γιορτάσω τίποτα), working machines να 'τοιχώνονται' σε μπαρ (συνήλθαν μετά από 1-2 βδομάδες), γενικά ήρεμους τύπους να κάνουν σχέδια για το πως θα εξοντώσουν το 15-χρονο ανιψάκι που κουβαλήθηκε από την ουκρανία μαζί με την μισή οικογένεια (αρπάξε το από το λαιμό του λέω, θα σε σέβεται μετά:))

Κανείς δεν ήταν έτοιμος για όλα αυτά - ποιος θα περίμενε ότι ο Πούτιν είχε λαλήσει τόσο πολύ... αλλά το κλισέ 'ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό' είναι αλήθεια (πιο 'ζωντανό' δεν είμαι σίγουρος:)) - όλοι όσοι έρχονται σε κάποιου είδους επαφή με τον πόλεμο σκληραίνουν αναγκαστικά - είναι κάποιου είδους εμπειρία όπως και να χει.

Rua dos Douradores - Πως είναι σήμερα!

 

Λισσαβωνα, μία και κάτι το βράδυ (υποσημείωση: ώρα Λισσαβώνας, i.e. +1 Wien time)

Επιτέλους!, αναφώνω μέσα μου βγαίνοντας από το Baixa Chiado καθώς πέταγα την μάσκα από τη φάτσα μου... νόμιζα οι σκάλες αυτού του σταθμού δεν θα τελειωναν ποτέ... πως είναι δυνατόν να είναι τόσες πολλές... Λισσαβωνα είναι όχι Λονδίνο... 

Και να ταν μόνο οι σκάλες: κανονική Οδύσσεια ήταν το ταξίδι: ακυρωμένη πτήση, στιβαγμα σε ένα ελικοφόρο της Austrian, ουρές χιλιομέτρων στο αεροδρόμιο της Λισαβώνας για τα covid checks (και, ναι, αγαπητέ Πορτογάλε?: 'negativ' σημαίνει 'negative'...) και το κερασάκι στην τούρτα το underground journey που το google maps το βγαζε ένα χαλαρό εικοσάλεπτο (αμ, δε, - βλέπε παραπάνω για σκάλες κτλ).

Τέλοσπαντων, φτάνω, ξαναανοίγω google maps και με το που προσανατολίζομαι για το που πέφτει το ξενοδοχείο και βάζω πρώτη, βλέπω αυτό το άγαλμα: Ρε. πεσσοο-φέρνει τούτο δω, σκέφτομαι.. μήπως να σταματήσω να διαβάσω την ταμπέλα?...Με τίποτα... είμαι είκοσι ώρες ξύπνιος, πεινάω, τόσα αγάλματα υπάρχουν... θα το δω αύριο δεν γαμιέται...

...και κάπως έτσι έχασα την ευκαιρία να επεξεργαστώ το πλεον διάσημο άγαλμα του Πεσσόα με την ησυχία μου... τις επόμενες μέρες είχε πάντα παρέα...

Αλλά αυτός ήταν ο σωστός Πεσσοϊκός τρόπος να δω το άγαλμα... αν είχα πετάξει στην άκρη την βαλίτσα μου στη θέα του να τι θα λεγε το φάντασμα του Πεσσόα: 'Κοιτά ρε πως γύρισε ο τροχός, από όλο τον κόσμο έρχονται και βαράνε προσοχή μπροστά στο άγαλμα μου.. τι να λέμε...'

Ενώ τώρα, τα λέμε σωστά: 'Έδώ, μόνος μου και αυτό το κρύο βράδυ του Δεκέμβρη - με μόνη προσκαιρή συντροφιά την θλιβερή εικόνα ενός ακόμα Ελληνικού λαμόγιου που, ενώ υποτιθέται ότι ήρθε στην πόλη για μένα,  δεν καταφέρνει να σταθεί ούτε για μερικά δευτερολέπτα μπροστά στο άγαλμα μου, κυριευμένος καθώς είναι από την μανία του για ένα κεμπαμπ με τηγανητές πατάτες και ένα μαλακό στρώμα...'

Και, δόξα τω θεώ, υπήρχαν τόσες πολλές Πεσσοϊκές στιγμές στο ταξίδι:

1. Στο ξενοδοχείο που είχε και το όνομα του, ο ξαφνιασμένος από την ερώτηση μου receptionist για το αν παιζει κανα guided tour ή κάτι τέτοιο, είπε κάτι για το casa Fernando Pessoa.

2. To casa Fernando Pessoa, υποτίθεται ότι έπρεπε να κλείσει τις πρώτες δύο μέρες του χρόνου αλλά οι υπάλληλοι είχαν κοτσάρει ένα χαρτί στην είσοδο που έλεγε: 'Κλειστόν και σήμερα, γιατί έτσι γουστάρουμε'

3. Πίσω στην βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου, δεν υπήρχε κανένας Πεσσόα σε Αγγλική μετάφραση (σε αυτό μπορεί να μην φταίνει αυτοί, μάλλον τα είχανε σηκώσει οι πελάτες)

4. Η Rua dos Douradores εξακολουθούσε να είναι τόσο καταραμένη όσο θα πρεπε... μοναδική παρέκλιση μια κάβα με καλό πόρτο από την οποία θα ψώνιζε και το φάντασμα του αμά λάχει (btw, πρέπει να σημειωθεί ότι το πόρτο εικοσαετίας είναι τόσο καλό όσο ένα αξιοσέβαστο cognac) 

5. Μέχρι και αυτή η μικρή έκθεση ήταν κλειστή:

Αλλά, χωρίς πλάκα, υπήρχε και μία Πεσσοϊκή στιγμή: Ενώ, πλήρως hangovered, ετοιμαζόμουν να μπω στο underground για να συνεχίσω τον γολγοθά της επιστροφής ρίχνω μια τελευταία ματιά στο αγάλμα και πιάνω έναν 50αρη να χει στηθεί στην έξοδο του σταθμού και να κοιτάζει το άγαλμα με τόση έντονη θλίψη χωρίς ωστόσο να βγάζει κατάθλιψη somehow.... η μάπα του είναι κάτι σαν ποίημα από το βιβλίο της Ανησυχίας σκέφτηκα και ξεκίνησα να κατεβαίνω σκάλες...

Πρωτοχρονιάτικος Μποναμάς

 

μεσάνυχτα πρωτοχρονιάς...η πιωμένη κοπελίτσα προς το καρκαβελος... ο άστεγος γέρος της πέταξε ένα γράμμα... απλά θέλω να πάω σπίτι,I am alone in this train please help me sir μου έλεγε... προσφέρθηκα να της πάρω ταξί... ούτε καν που μένει δεν μπορούσε να πει.... η μαύρη βότκα της πέφτει στο διπλανό κάθισμα ενώ κοιμάται.. ξυπνάει κάθε πέντε λεπτά να ρωτήσει που βρισκόμαστε... ο ανώμαλος άστεγος να παλεύει να χωθεί... πρέπει να κατέβω μαζί της ίσως?...δεν κατέβηκα... είπα σε μια κοπέλα που κοίταγε να την προσέχει... το μετάνιωσα... κατέβηκα στην επόμενη στάση... έψαξα για ταξί... φωνές από ένα σάπιο κτίριο με ανοιχτά παράθυρα δίπλα στο σταθμό... τι κωλοπεριοχή... το ταξί θα έπαιρνε έναν αιώνα να ρθει (14 λεπτά)... πήρα το τραίνο... ελεγκτής για μια γαμημενη στάση... δεν το έβρισκα το κωλοχαρτο εισιτήριο των Πορτογάλων που υποτίθεται είναι κάρτα... το βρήκα τελικά... το τραίνο φτάνει... κόβω μερικές βόλτες γύρω από το σταθμό... κοιτάζω προς ένα δάσος μήπως την είχε πάει εκεί ο ανώμαλος αστεγος... κάπου απέναντί μια παρέα γελάει... λέω ας ρίξω μια ματιά... η κοπελίτσα είναι εκεί...με την σχισμένη τσάντα της να χαζογελάει... δεν έχωσα την μούρη μου στη φάτσα της για να σιγουρευτώ ότι ήταν αυτή αλλά κατά 99.9999% ήταν... σχισμένη τσάντα... κοιλιακούς έξω... ίδιος τόνος φωνής... ίδια ρούχα.. και σκέφτηκα : αυτό είναι το πρωτοχρονιατικο δώρο μου, δεν θέλω κάτι άλλο :)