Αέναη Μετακίνηση

 Τρίτη πρωί, αραχτός στο κρεβάτι κάνω call με το αφεντικό... κλασσικά η κουβέντα πηγαίνει περισσότερο προς την διάλεξη, εγώ να προσπαθώ να βγάλω κάποιο tangible actionable από την όλη κατάσταση (είναι κουσούρι του αφεντικό αυτό, και το δικό του αφεντικό του την έλεγε τις προάλλες ότι μιλάει για να μιλάει), το αφεντικό να προσπαθεί να πετσοκόψει τις όποιες μου ιδέες να αλλάξει κάτι και κάπου εκεί σκάει το εμαιλ από την hrου μιας εταιρείας που μιλάγαμε πριν κάτι αιώνες..

-Τι θέλει μετά από τόσους μήνες, σκέφτομαι... τώρα αποφάσισαν να μου ρίξουν το άκυρο?

- Θέλουμε να σου κάνουμε οφφερ λέει, έλα στο Λουξεμβούργο άμα ψήνεσαι.

-Αντε γαμηθειτε ρε ! Γαμιεστε! Πλάκα μου κάνετε ρε? Δύο γαμημενους μήνες έχω που απέκτησα 'μόνιμη κατοικία' Δύο. Όχι τρεις, Δύο. Ξέρετε πόσο καιρό βολοδερνα? μένω, φεύγω από την Βιέννη... στην σπίτονοικοκυρά είχα δώσει notice δύο φορές και τελικά με κάποιο τρόπο είχα μείνει  (ή γυρίσει) ... είχε καταλήξει η γυναίκα να μην το πιστεύει ότι θα φύγω τελικά... και, με κάποιο τρόπο, τον τελευταίο μήνα που ήμουν στο σπίτι δεν είχα καν συμβόλαιο... που είναι έγκλημα για τα γερμανικά δεδομένα.. μετά ταξίδι στην Ελλάδα κάτι βδομάδες, μετά ξενοδοχείο ένα μήνα Φρανκφούρτη... δηλαδή έλεος...πόσες φορές μπορεί να μετακομίσει ένας άνθρωπος... πόσες φορές να ψάξει για σπίτι... 

Τέλος πάντων, και πες ότι φεύγω, ξέρετε πόσα συμβόλαια με ελάχιστες διαρκειες έχω στο κεφάλι μου? ΠΟΛΛΑ. Σπίτι, ίντερνετ, γυμναστήριο... άσε την εταιρεία που θα μου ζητήσει πίσω ότι ξόδεψε για την μετακίνηση μου... ούτε καν ξέρω πόσα είναι αυτά... 15κ - 20κ τα υπολογίζω... η καλύτερη λύση είναι βγάλω κανα πιστοποιητικό θανάτου αλλιώς θα χάσω το μέτρημα πόσοι θα με κυνηγάνε άμα φύγω... 

Και ξέρετε ότι σκοπεύω να πάρω και δεύτερο διαμέρισμα? που θα βρω τα λεφτά και να ξεχρεωσω εταιρίες, συμβόλαια κτλ αλλά και να αγοράσω το σπίτι που έχω συμφωνήσει ήδη την τιμή....

Και πέρα από τα φράγκα, την ταλαιπωρία κτλ, ξέρεις τι είναι να αλλάζεις εταιρίες κάθε τρεις μήνες? αντε πάλι on boarding, guidelines, τσούρμο από μαλακες (ή μαλακισμενες, ακόμα χειρότερες) που νομίζουν ότι επειδή είσαι καινούργιος θα σου παίξουν ιστορίες και πρέπει να τους πηδηξεις έναν έναν με την σειρά μέχρι να το πάρουν χαμπάρι ότι δεν παίζουν αυτά.. και πολλές φορές παραπάνω από μία φορά, μερικοί είναι και αργοστροφοι... 

Οπότε, όπως ήταν αναμενόμενο, τους απαντώ:  - Ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σας, που υπογράφω?

Μεσάνυχτα στη Βιβλιοθήκη

Σαββάτο απόγευμα, μετά από αρκετά χρόνια νιώθω άρρωστος... πυρετός, body pains κτλ - Λες να ναι κορόνα σκέφτομαι? - Let's beat corana together λέει το test centre της γειτονιάς - Δεν παίζει να τους εμπιστευτώ με κανένα διαόλι στη μύτη μου, αυτοί ούτε καν να κάνουν spell τον ιό δεν μπορούν...

Τέλος πάντων, ενώ αργοπεθαίνω στον καναπέ, πιάνω με την άκρη του ματιού μου το βιβλίο του τίτλου αραχτό σε ένα ράφι.... και σκέφτομαι : αυτό χρειάζομαι αυτή τη στιγμή! κάτι να να κυλάει... όχι σαν το ξύπνημα του Φινεγκαν ή την ναυτία του Σαρτρ που φτύνεις αίμα για να βγάλεις μισή σελίδα...

Οπότε το ξεκινάω... φυσικά και δεν το είχα αγοράσει εγώ... best seller δημοσιευμένο το 2020 είναι ένα ξεκάθαρο no-go... ακόμα χειρότερα, μεταφρασμένο από τα αγγλικά στα ελληνικά... όλα τα κακά της μοίρας του... 

και όμως, αυτό το βιβλίο μου θύμισε την χαρά της ανάγνωσης... να διαβάσεις 300+ αραιό γραμμένες σελίδες άκοπα είναι κάτι που χρειάζεσαι όταν είσαι του θανατά... και πέρα από το πως νιώθεις: καμιά φορά δεν είναι άσχημη ιδέα να θυμάσαι ότι τα βιβλία γράφονται για να διαβάζονται και όχι για να κάνει την παλαβή ο συγγραφέας. 

Θα μου πεις : μια ιδέα είχε όλη και όλη το ανάγνωσμα και την ξεδιπλωνε με κάθε δυνατό τρόπο... άσε την μετάφραστρια που έπαιρνε αγγλικές εκφράσεις και τις έγραφε αυτολεξεί στα ελληνικά... υπάρχουν και στην ελληνική αντίστοιχες ατάκες μανδαμ.. 

Όπως και να χει, το βιβλίο έφυγε σε μια βδομάδα - και ήξερα ότι όταν το πιάνα είχα μπροστά μου 1-2 ώρες ευχάριστης ανάγνωσης... και πολλές φορές, that's all what matters.