Monday, January 26, 2015

Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

Κάτι τέτοιες ώρες τα ξεχνάς όλα... βλέπεις ότι δεν είμαστε τόσο γλοιώδεις και σιχαμένοι όσο θέλει να μας πείσει ο κάθε Πρετεντέρης και η κάθε Σπυράκη...

Βλέπεις ότι δεν είμαστε τόσο χέστες και προσκυνημένοι... ότι κάπου έχει απομείνει ένα απόθεμα τσαγανού και μαγκιάς.. ότι δεν κοιτάμε πάντα μόνο το στενό προσωπικό μας συμφέρον... ότι η προπαγάνδα όλων των διεφθαρμένων ΜΜΕ δεν περνάει πια...

Και είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι και τώρα θα ξαναψήφιζαν το καθεστώς... άκουγα συγγενείς μου που δεν είχαν ψηφίσει ποτέ ΝΔ να λένε ξαφνικά ότι θα το κάναν... ο άλλος που είχε γράψει στην αυτοβιογραφία του για το πόσο φανατικός πασοκτζης ήταν πάντα και είναι πια περίπου στα 70 θα πήγαινε να ρίξει σαμαρά... αηδιαστικά πράγματα...

Και τώρα ο Τσίπρας παρόλο που θα δει και ο ίδιος ότι πούλαγε φούμαρα και ότι θα κάνει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει... αν γίνεται όμως να γαμήσει κάποιους από τους παρακάτω (με όποια σειρά θέλει) θα είναι αρκετό:

1. Παπαδαριό.
2. Ματατζήδες
3. Στρατόκαβλους
3. Δικαστές.
4. Καναλάρχες.
5. Δημοσίους - επαγγελματίες ξυσταρχίδες
6. Λαμόγια επιχειρηματίες που τα παίρνουν και τα δίνουν στους πολιτικούς
7. Μεγάλες επιχειρήσεις (οι περισσότερες από αυτές γερμανικές) που χρόνια τώρα κάνουν πάρτυ λαμογιάς στην Ελλάδα..

venceremos!

Sunday, January 18, 2015

Τι να κάνουμε - Τσερνισέφσκι

Κλαιγόμουν πριν κάτι μήνες ότι έχει μπλέξει με τους αδερφούς Καραμάζοφ και έναν ετοιμοθάνατο καλόγερο που χρειάστηκε περίπου 100 σελίδες για να πει τις τελευταίες του λέξεις (διηγήθηκε όλη του τη ζωή ο κερατάς --- το βιβλίο έγινε πολύ πιο ενδιαφέρον μετά από αυτό όμως)

Αυτό φυσικά δεν είναι τίποτα μπροστά στον φίλο μας τον Τσερνισέφσκι όπου πάει το θέμα βαρεμάρα σε ένα άλλο επίπεδο...

Κάθεται εκεί ο τύπος και εξυμνεί με άπειρες σάλτσες το πόσο ωραία και καλά θα είναι τα πράγματα όταν μετά από κάτι χρόνια θα βασιλεύουν οι γυναίκες και ο κομμουνισμός...

1. Ως προς τις γυναίκες...

Το βιβλίο έχει ξεκάθαρη πρωταγωνίστρια μια τύπισσα που - αν θυμάμαι καλά - την λένε Παβλοβνα. Η Πάβλοβνα που λες, ήταν κόρη φτωχικής οικογένειας που με τα πολλά είχε καταφέρει να τυλίξει έναν πλούσιο γαμπρό, αλλά όπως συμβαίνει σε κάθε τίμιο ερωτικό μυθιστόρημα, λίγο πριν τον γάμο τον παράτησε και κλέφτηκε με τον νεαρό δάσκαλο Λουπούχοφ που ερχόταν στο σπίτι για να κάνει μαθήματα στον αδερφό της και να την φλερτάρει πετώντας της άπειρες φιλοσοφικές φανφάρες...

Όλα καλά μέχρι εκεί... Σε κάποια φάση όμως η Πάβλοβνα βαρέθηκε τον Λουπούχοφ και του πε ότι είναι ερωτευμένη με τον καλύτερο του φίλο... οπότε αυτός σαν σωστός gentleman-μαλάκας έσπευσε να την κάνει από το σπίτι για να τους αφήσει το πεδίο ελεύθερο και μετά από κάτι μήνες κιόλας σκηνοθέτησε την αυτοκτονία του και την έκανε στο εξωτερικό (ήταν ζόρι τότε τα διαζύγια κτλ - και φαντάσου την ξεφτίλα να παντρευτεί τον κολλητό του άντρα της)

Οπότε κάθεται ο κακομοίρης ο Λουπούχοφ και στέλνει μετά από κανά χρόνο ένα γράμμα που εξηγεί γιατί αυτός έφταιγε για όλα αυτά και έπρεπε να είχε προβλέψει ότι δεν ταίριαζε με την Πάβλοβνα και ότι δεν θα την έκανε ευτυχισμένη και απλά ελπίζει να την διευκόλυνε με αυτό που έκανε και να απέφυγε το κράξιμο..

Τι έκανε η τύπισσα? Του απάντησε μια μλκια και μετά άρχισε να κοροϊδεύει με τον νυν για το ότι όντως εξαιτίας του εγωισμού του έγιναν όλα και ότι σιγά την διευκόλυνση που της προσέφερε και αυτή είναι δυνατή και υπεράνω και δεν θα μασάει από το τι θα πει ο κόσμος ούτως ή άλλως...




Προσωπικά, έχω αποδώσει τον φόρο τιμής μου στις φεμινιστικές ιστορίες διαβάζοντας μπόλικα βιβλία της σιμόν ντε μποβουάρ αλλά ρε φίλε αυτό δεν είναι χειραφέτηση των γυναικών είναι ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ... ο ορισμός της για την ακρίβεια...







Δηλαδή όντως οι γυναίκες είχαν φάει για χιλιάδες χρόνια τρελό πακέτο αλλά το να έχουν ίσα δικαιώματα δεν σημαίνει ότι θα φέρονται στους άντρες όσο γαιδουρινά γουστάρουν και θα ναι οκ...
είναι σαν τους μλκες τους αεροσυνοδούς της airfrance... ακόμα και αν σε κοιτάνε και τους πεις θέλω να πιω αυτό θα κάνουν ότι δεν σε άκουσαν και θα ρωτήσουν πρώτα την κοπέλα που κάθεται στην γωνία... ηλιθιότητες... λες και θα πεθάνει η γυναίκα αν παραγγείλει μετά από σένα..

2. Ως προς τον κομμουνισμό...

Ντάξει πάω στοίχημα ότι το βιβλίο αυτό ήταν βασικό σχολικό βιβλίο για τους Ρώσσους για περίπου 70 χρόνια... κλασσικές ιστορίες ότι όλα δουλεύουν τέλεια όταν δεν υπάρχει εκμετάλλευση του συνανθρώπου για το κέρδος κτλ κτλ... ούτε μια σκέψη-νύξη ότι κάτι μπορεί να στραβώσει...




Και, γενικά από πλοκή το βιβλίο πάσχει.... κάπου προς το τέλος αγνοεί εντελώς την Πάβλοβνα και ξαμολάει ένα ακόμα λαβ στόρυ αφού του χε ξεμείνει ένας από τους πρωταγωνιστές ανύπαντρος και κλείνει με μια παντελώς ασύνδετη ιστορία από την οποία δεν κατάλαβα τίποτα (ήταν φόρος τιμής στην γυναίκα του είπε ο μεταφραστής)


Το μόνο ενδιαφέρον που κάνει είναι ότι μιλάει στον αναγνώστη προσωπικά -- δεν το χω ξαναδεί αυτό... και δεν το κάνει άσχημα... αλλά αυτό δεν φτάνει για να θεωρείται σαν 'ευαγγέλιο' για τους ρώσσους..