Pavlos Sidiropoulos-Stin K

Τα φαινόμενα απατούν

Η Κ. περνάει για πρώτη φορά την μεγάλη ξύλινη πόρτα της τράπεζας και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να φαίνονται καλύτερα. Είναι μια νέα, όμορφη κοπέλα με καθαρό βλέμμα, γεμάτη όρεξη για δουλειά - ποιος θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερο hire? 

- Καλά, δεν ξέρεις ότι η τράπεζα έχει πουληθεί ήδη και ότι, σχεδόν όλοι μας, θα πάρουμε τον πουλο?, ξεκινά την αποδόμηση ο κλασσικός sen_saven. Γιατί έφυγες από την μεγαλύτερη τράπεζα?

- (Ναι, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Ο βασικός μου στόχος αυτή τη στιγμή είναι να κάνω μια νέα αρχή και να βγω από την βαριά κατάθλιψη που είμαι χωμένη μέχρι τα μπούνια. Και όσο για την τεράστια τράπεζα που δούλευα πιο πριν, ναι σίγουρα, είχαν και ιατρικό κέντρο μέσα στην εταιρία με όλα τα κομφόρ αλλά στην πραγματικότητα δεν τους καίγεται καρφί για το αν πεθαίνεις ή ζεις... ''λυπάμαι πολύ" μου είπε η αφεντικινα όταν πήγα με χαρτί από τον εκεί ψυχίατρο να της πω τον πόνο μου... φυσιολογικό, θα μου πεις, ε? αμ, δε, το 'λυπάμαι' το είπε με το ίδιο παγωμένο χαμόγελο που είχε πάντα σαν τσάμπα πάνω στην φάτσα της... ) Όχι, εντάξει, δεν πιστεύω ότι θα επηρεαστεί τόσο το department μου, όλα καλά, απαντάει τελικά με την αθώα της φωνή να υποδηλώνει ότι απλά δεν ήξερε πού έκανε apply... 

Οι μήνες περνάνε, η τράπεζα πάει κατά διαόλου γενικά, ο sen_saven συνεχίζει να ζαλίζει την Κ.:

- Μα αφού έχεις βρει δουλειά γιατί συνεχίζεις να στέλνεις?

- (Δεν έχω βρει ρε - έτσι παραιτήθηκα χύμα, δεν την πάλευα ούτως ή άλλως. Ευτυχώς που κλείνει γενικά το μαγαζί και φαίνεται πιο φυσιολογικό) Καλό είναι να κοιτάζω τι άλλες επιλογές υπάρχουν στο ενδιάμεσο, sen_saven?, απαντά, φαινομενικά αδιάφορα, η Κ.

- Τελοσπάντων, καλύτερα να αποφεύγεις τα νέα για τον πόλεμο, σε αγχώνουν επιμένει ο sen_saven υπονοώντας την ιστορία που η Κ. ζαλιζόταν και τρέχανε να βρουν πιεσόμετρο τις προάλλες

- (Κοίτα, πέρα από τον πόλεμο, πέρα από το ότι χάνω ένα εργασιακό περιβάλλον όπου οι άνθρωποι φαίνονται φυσιολογικοί και cool, πέρα και από τα ίδια τα ψυχολογικά μου, μόλις μου είπε η μάνα μου ότι ο άντρας μου (ναι, εγώ η αβγαλτη νεαρή περιστερα, όπως σας έχω πείσει ότι είμαι, είμαι παντρεμένη) της φώναζε επί μία ώρα στο τηλέφωνο να με πείσει ότι πρέπει επιτέλους να υπογράψω το διαζύγιο και ότι τι δεν πάει καλά με την ζωή μου κτλ... Δηλαδή, πραγματικά, τι μου έχει μείνει.. ) Ναι, δίκιο έχεις, δεν θα διαβάζω απαντά... είμαι ευαίσθητη κατά πώς φαίνεται... 

- Θα σηκωθώ να φύγω από την Βιέννη, ξεκινάει το κλασσικό τροπάρι ο sen_saven.

- Καλά πως θα φύγεις τόσο απλά και θα αφήσεις πίσω σου όλα αυτά? απαντά η Κ. 

- Δεν έχω τίποτα να με κρατάει εδώ, πάντα κυνικός ο sen_saven

- (Ναι, βλέπεις κάτι μαλάκες σαν εσένα που υπάρχουν... έχεις μια χαρά ζωή, πίνεις τις μπύρες σου όποτε γουστάρεις χαρούμενα στα παρτυ κτλ και τα χεις γραμμένα όλα στα @@ σου... εγώ εδώ παλεύω να πείσω τον εαυτό μου κάθε μέρα να μην φουντάρω από τον δέκατο όροφο...  και εσύ δεν μπορείς να μπορείς να εκτιμήσεις αυτό που έχεις...)

- Γιατί το παράτησες το yt κανάλι σου Κ., επιστρέφει 1-2 χρόνια μετά ο sen_saven. Τι παίζει, σε ζαλίζουν στη δουλειά? Σε χώρισε ο γκόμενος?

- (Κοίτα, επειδή τόσα χρόνια με έχεις ζαλίσει με τις ερωτήσεις σου και αφού, αποτι είναι ξεκάθαρο, μπορείς να κατανοήσεις μόνο είναι ότι βλέπεις με τα μάτια σου ή ακούς απόλυτα ξεκάθαρα... σου τα πω χύμα μπας και με αφήσεις ήσυχη) Ναι, περνάω μια υπαρξιακή κρίση πρόσφατα, παλεύω με κάτι προβλήματα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δεν ξέρω πότε θα ξαναβρώ την δύναμη να ασχοληθώ...

- χμμ, θα γράψω για αυτά στο μπλογκ μου, απαντά ο αδίστακτος γραφιάς sen_saven. Πρέπει να φτάσω με κάποιο τρόπο το yearly quota μου.

- Ναι, θυμάμαι, μου χες πει... γράψε ρε sen_saven, τι να σου πω... θα σε βοηθήσω κιόλας με λεπτομέρειες... Ίσως νιώσω καλύτερα να τα δω γραμμένα σαν παραμύθι... 

Οι ρατσιστικές κατσαρίδες....

 

- Έχετε τρομερή υγρασία στην "Ασιατουπολη" έχω ακούσει, λέει ό sen_saven στην Κ. που έχει σπίτι εκεί..

- Ναι έχουμε, επιβεβαιώνει. Επίσης έχουμε και κάτι θηρία κατσαρίδες, σαν ποντίκια, υπερθεματιζει!

- Αλλά τουλάχιστον τις τρώτε... 

-Αυτό δεν ήταν αστείο, απαντάει με μάτια γεμάτα μίσος. 

- Μα αλήθεια δεν είναι? Δεν τρώνε όντως κατσαρίδες στην "Κίνα" (ή στην "Ασία" με βάση την εκδοχή της Κ.), επιμένει ο sen_saven. 

-... αλλη μια θανατηφόρα ματιά ήταν η μοναδική απάντηση που κατάφερε να προσφέρει η Κ. 

Οι μήνες πέρασαν, η Κ. δεν ήταν πολύ ομιλιτικη (typical office politics υπεθετε ο sen_saven), ένα υποβοσκων μίσος πάντα υπήρχε (η τύπισσα μισεί τους πάντες, δεν πειράζει, συμπλήρωνε), οπότε με τα πολλά το πράγμα συνέχιζε να αγριεύει.. 

-Τραβάτε και κλειστειτε σε ένα meeting room και βγάλτε άκρη διατάζει ο line manager... οποίος βγει ζωντανός κερδίζει! 

- Διαμαρτυρεσε πολύ για την πάρτη μου sen_saven λέει η Κ., τι παίζει? 

- Κοίτα, με έχεις πάει γαμιωντας τόσους μήνες, τι σου χω κάνει? 

- Θα σου πω. Σε είχα παρεξηγήσει... θυμάσαι αυτή την ιστορία με τις κατσαρίδες? Νόμιζα ότι ήσουν ρατσιστής γιαυτό ήταν πολύ δύσκολο για μένα να δουλέψω μαζί σου... 

- Ρατσιστής??!?... Κάνεις πλάκα, ε? 

- Όχι σοβαρά μιλάω. 

- Φεύγω, δεν κάθομαι άλλο να συζητήσω μαζί σου, σηκώνεται να φύγει έξαλλος ο sen_saven. 

- Όχι, κάτσε να μιλήσουμε, λέει η Κ. και τρέχει προς την πόρτα όπου γραπωνει τον sen_saven λίγο πριν δραπετεύσει. 

- (Τι έγινε τώρα, σκέφτεται ο sen_saven, γράπωμα μέσα σε εταιρία... ωραίο ήταν, όπως και να χει, κάτσε να ξαναδοκιμάσω) 

- (Η Κ. τον ξαναγραπωνει) 

- (Ας δοκιμάσουμε πάλι) 

- (Η Κ. ψυλλιαζεται ότι ο sen_saven το κάνει επίτηδες οπότε το γράπωμα ήταν πιο χαλαρό αυτή τη φορά...) 

Ακολουθεί συζήτηση... Ο sen_saven κατεβάζει καντήλια και προκαλεί την Κ. να πάει στο HR να διαμαρτυρηθει για ρατσισμους και μαλακιες (αλλιώς θα πάει ο ίδιος να μιλήσει για άκυρες κατηγορίες)... Η Κ. συμπληρώνει ότι την είχε πληγώσει αφάνταστα ότι δεν της είχε προσφέρει μπισκότα από την Ελλάδα ενώ είχε δώσει στην φίλη της (θα τσακωθούμε και για τα μπισκότα τώρα?!?!) - Ξέρεις πόσο ρατσισμό έχω δεχτεί εγώ σε αυτή την χώρα sen_saven καταλήγει να λέει τον πόνο της η Κ.... - Αν έχεις δεχτεί ρατσισμό, εγώ τι φταίω να με κατηγορείς άδικα?? Ξέρεις ότι ήμουν παντρεμένος πέντε χρόνια με Ινδή?? - Δεν το ήξερα αυτό, τιναζεται η Κ. (βρε λες, αρχίζει να σκέφτεται η Κ...) Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο line manager είχε υποσχεθεί στον sen_saven ότι σε περίπτωση γάμου με την Κ. (με κανονικό συμβόλαιο) μπορεί να έχει τα πάντα... 

Όπως και να χει, η ιστορία είχε Happy ending... μπορεί να μην φάγαμε κουφέτα αλλά, τουλάχιστον, δώσαμε μια φιλική αγκαλιά όταν είπαμε αντίο... και, in the end of the day, that's all that matters... 

Ian Rankin - A heart full of headstones

Friday afternoon, @Koblenz train station going for yet another last minute trip (people still following me on these are probably just nuts). Anyway, have to fill up an hour thus, no brainer, I head to the nearest Lidl (a month of being stuck with overpriced groceries in Luxembourg makes it look like some sort of shopping haven). Still time left after the Lidl raid so following the everlasting books' scent, I end up in front of the English fictional section of the train's book store where Ian Rankin's latest bestseller is featuring itself:

- This writer rings a bell (probably in my Goodreads to-read list) and there is also the looming risk of being stuck with the finnegans wake for the foreseeable future, I quickly convince myself to buy it.

The Lidl groceries saw to it that I would have a decent dinner for the next couple of evenings, the book served its purpose for  a few more of those. Would I eat every evening from Lidl though? By no means. Why? Let me give you an analogy with the 'Stoner' which I started straight after finishing the above: I tell to myself that 'I am 50 pages into it and the action that has been taking place could maybe fit in one of the last pages of Rankin's novel, which makes it somewhat of a gourmet, doesn't it?' 

Of course, is it fair to expect something different from a whodunit? No, it's not, but I buy books and not a Netflix subscription so the experience shouldn't be the same as the streamed series? Or we all know these very successful books that end up becoming a movie, but what about books which are, effectively, written as movies? That's not exactly gourmet, is it? 

Anyway, I still gave it four Goodreads stars: it just covered my needs plus it vividly reminded me of my UK times (Lidl's canned fish salad would had got the same, despite my dinners being cheese and turkey sandwiches even there) so I guess I recommend this? I think so, but better cleanse yourself with a solid classic and some bio kefir afterwards.