ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ- manitarock

Για μια νέα ζωή!

 

Πάνε κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια που το κουράζω αυτό το βιβλίο... και, ναι, προχώρησα από την σελίδα 24 στην 248 αλλά, ίσως, να μην πολυθέλω να το τελειώσω... ούτε αυτό, ούτε τον Οδυσσέα του Τζόυς....μάλλον γιατί τα βιβλία αυτά είναι κάτι σαν γιατροσόφια..

Και ενώ την 'γράφω ότι να ναι και στα αρχίδια μου' φάση του Τζόυς την χρειάζεσαι καθημερινά ώστε να ξεχνάς τα πάντα, τον Τόλλε τον ανοίγω είτε όταν είμαι στα σύννεφα σε φουλ φάση 'αυτοβελτίωσης' ή όταν πραγματικά αγριεύει το πράγμα και χρειάζεσαι τις φιλοσοφικές πρώτες βοήθειες... 

Και το ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο παίζει να σε βοηθήσει ή να σε χειροτερέψει... πχ: Σε πάνε γαμιώντας στο γραφείο με τα politics και τις μαλακίες τους? -Ε, ο Τόλλε θα σου πει ότι εσύ φταις! Ο εγωισμός σου υποβάλλεται στους άλλους και πρέπει να ψάξεις μέσα σου για να τον σκοτώσεις και να σταματήσεις να κατηγορείς τον περίγυρο σου!... οπότε, αν όντως είσαι το θύμα της υπόθεσης, τότε, πίστεψε με, αυτές οι ατάκες θα σε λαλήσουν περισσότερο.

Πάντως, σήμερα, πέταξε τρεις ατάκες που με ηρέμησαν:

Μη αντίδραση στα γεγονότα: -Έτσι, ε? απαντούσε ο δάσκαλος του Ζεν σε ότι και να του έλεγαν.

Μη κρίση: -Ίσως, έλεγε ένας τυχαίος τυπάς όταν τον ρώταγαν για οτιδήποτε.

Μη προσκόλληση: - Και αυτό θα περάσει, έγραφε το δαχτυλίδι του φιλόσοφου. Γιαυτό να μην είσαι ποτέ ούτε πολύ χαρούμενος ούτε λυπημένος.

...αυτές είναι οι τρεις πλευρές της αληθινής ελευθερίας και της φωτισμένης ζωής, λέει ο Τόλλε... Ίσως, θα σου πω, πάντως το απόγευμα μου το φτιάξανε.

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων

Πέθανε και Ο Χριστιάνοπουλος οπότε σκάνε σαν μανιτάρια στους κάθε λογής τοίχους άρθρα του, συνεντεύξεις κτλ... στο παρακάτω τα εξηγεί ωραία όπως θα λέγε και ο Αλέφαντος (τα τίναξε και αυτός πρόσφατα)

«Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. 

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ’ αυτή τη φράση; Πρώτα-πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι’ αυτόν που τα γράφει και γι’ αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα.

Ταδε έφη Χριστιανόπουλος κοντά 30 χρόνια πριν... και όμως, η μαλακία συνεχίζει να εκφράζεται με παρόμοιους όρους μέχρι και σήμερα... δεν βάζουν μυαλό αυτοί οι χυδαίους καριόληδες που την βγάζουν σπάζοντας τα @@ του κόσμου.

Και δεν το κάνουν μόνο μέσω της παπαριασμένης γλώσσας... για αυτούς η καλλιέργεια (ή πες το ΄τέχνη') εκφράζεται σαν ένα γαμημένο τηλεπαιχνίδι γνώσεων όπου πότε δεν θα πουν ότι δεν έχουν ιδέα για ένα θέμα και θα ξαμολύσουν μια γενικόλογη μαλακία για να μην φανούν ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι... δες όμως τι όμορφα που τους γλεντάει το 'ότι να ναι')

Τελοσπάντων, επιστρέφοντας στον Χριστιανόπουλο, πρέπει να χω διαβάσει μόνο τα 'Πεζά ποιήματα' του.. θυμάμαι τότε πάλευα να ρίξω μια γκόμενα και, για κάποιο λόγο, της μίλαγα για ένα από τα ποιήματα με έναν τύπο να ρωτάει τον Χριστιανόπουλο: "- Αν σε πήδηξω θα γράψεις κανά ωραίο ποίημα? - Η ποίηση βγαίνει από το ξέσχισμα της ψυχής, όχι του κώλου, απήντησε ο ποιητής" η γκόμενα γέλαγε πολύ αλλά δεν έκατσε τελικά... αυτά έχει η ζωή...