διαβάζω βιβλία στα αγγλικά τώρα τελευταία, στο 'πρωτότυπο' που λένε... και πάντα όταν λέω: 'I am reading it from the prototype in English' με κοιτάνε περίεργα.. το σωστό είναι 'original' αλλά τώρα που να σκεφτείς και εσύ ότι με κάποιο τρόπο η ερμηνεία του 'πρωτότυπου' στα αγγλικά καλύπτει μόνο το 'ευρηματικό' και έχουν καβατζωσει άλλη λέξη για το αυθεντικό...
Anyway, ας ξεκινήσω από τις ώρες : Δεν είμαι καλλιτέχνης, ούτε γκει, δεν έχω βαριά κατάθλιψη και ούτε καν είμαι πωρωμένος με την Virginia Woolf. Όλα αυτά τα κατάλαβα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο... και θα μου πεις γιατί το αγόρασες? Μα γιατί κάποιο connection in Goodreads που έχει μία (ή και παραπάνω) από αυτές τις ιδιότητες έγραφε κάτι διθυραμβικές κριτικές και τσίμπησα.
Επίσης κατανόησα ότι δεν σκαμπάζω κυριλλατα Αγγλικά... λέξη κλειδί 'morbid' :characterized by an abnormal and unhealthy interest in disturbing and unpleasant subjects, especially death and disease
και αν κατάλαβα καλά, το νόημα του τίτλου έχει να κάνει με το ότι πάντα θα έρχονται πιο δύσκολες ώρες αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν για κάποιο περίεργο λόγο να ζουν... ΠΙΟ ΔΗΘΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ
Ως προς το 'atonement': το βιβλίο ξεκινάει απίστευτα πολύ καλά - το κάθε κεφάλαιο είναι η ίδια ιστορία μέσα από τα μάτια όλων των πρωταγωνιστων... την ψάχνει λίγο και με την ψυχολογία των χαρακτήρων οπότε θυμίζει κάπως μεγάλους συγγραφείς (ονόματα δεν λέω, βλάσφημος δεν θα γίνω) Και ενώ όλα πηγαινανε καλά, φτάνει η κρίσιμη στιγμή οπου ο συγγραφέας πρέπει να δείξει από τι είναι φτιαγμένος: θα τα γράψει όλα στα αρχιδια του και θα δημοσιεύσει μια άψογη short story ή θα το ξεχειλωσει βάζοντάς στο mix ιστορίες για πολέμους, νοσοκομεία, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα? (δύσκολοι καιροί για joythes, prousts κτλ οπότε μπορείς να μαντέψεις τι έκανε τελικά..)
και, btw, το οπισθόφυλλο είναι για κάποιο λόγο άκυρο... δεν περιγράφει σε καμία περίπτωση το τι πραγματικά συμβαίνει στο βιβλίο (το μόνο εξυπηρετεί είναι να προσπαθεί να δικαιολογησει τον τίτλο - που και αυτός είναι ξεκαρφωτος)
