Monika - Ο κήπος είναι ανθηρός & TEDx Talk

Κανονικά θα έγραφα για τον ανθηρό κήπο... ηθική υποχρέωση αφού το peak δημοσιότητας αυτού του μπλογκ είχε έρθει από φαν της μονικας που πάλευαν να κατεβάσουν τζάμπα ένα άλμπουμ της. Αλλά, ακούς την ομιλία της στο TEDx που πέρα από τις αναμενόμενες σάλτσες, σου λέει την ιστορία στο με τον ταρίφα που αναφώνησε 'Έλεος' ακούγοντας το 'yes I do' και ο δίσκος επισκιάζεται. Γιατί σκέφτεσαι, ναι, δεν ξόφλησε ακόμα η τύπισσα, ίσως να δώσει κάτι ακόμα...

Και θα μου πεις, όλα είναι θέμα οπτικής: τώρα τελευταία διαβάζεις Τομ Ρόμπινς, πίνεις μπύρες, ακούς Χατζηφραγκέτα, δικό σου θέμα είναι που κόλλησες με την ταριφο-ιστορία... Δεν είναι έτσι..και πριν εφτά γεμάτα χρόνια τα ίδια έγραφα...και τότε είχα και σαν case study βιβλία του Έκο που δεν ήταν και ο πιο χαλαρός άνθρωπος του κόσμου.

Τέλοσπαντων, όσον αφορά τον κήπο, η Μόνικα επενδύει στους συνταξιούχους. Ξεκάθαρα. Και λογικό θα μου πεις αφού δίσκος στα Ελληνικά είναι και στην Ελλάδα οι συνταξιούχοι έχουν το τζάμπα χρήμα (έχουν καταλάβει και το μετρό της Βιέννης πρόσφατα έχοντας γύρω τους τζαμπατζήδες γιους). Γιατί όλη αυτή η κόπια με μουσική που έρχεται από 40-50 χρόνια πίσω που στοχεύει? - Σε ανθρώπους αυτής της γενιάς... Παίζει και ένα περίεργο (ή ενδιαφέρον) σκηνικό με μια ζειμπεκια - αλλά, ναι, αν θες να το κάνεις αυτό σε μια τέτοια συχνότητα πρέπει να είσαι Αλκίνοος και να λες Γλυκερία.
Το μόνο που ίσως αξίζει να μπει στο playlist λέγεται 'Ιστορίες' και είναι ορχηστρικό...

Θάνος Μικρούτσικος - Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia @ Θ. Πέτρας 2011

https://m.lifo.gr/articles/obituaries/264329/pethane-o-thanos-mikroytsikos-apo-tin-ora-poy-genniomaste-mexri-tin-ora-poy-pethainoyme-pernane-4-160-savvatokyriaka

— Πήρατε χαμπάρι που στο «Κουλούρι», στο Διαδίκτυο, σας σατιρίζουν ότι, και καλά, φωνάζετε σ’ έναν που πάει να παρκάρει έξω απ’ το σπίτι σας «εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις»;

Το είδα, καταπληκτικό (γέλιο). Με φαντάζεστε άνθρωπο με περιορισμένο χιούμορ; Αστειεύεστε; Το καταφχαριστήθηκα!

http://www.tokoulouri.com/culture/tis_intias/

Μόνο με στίχους του Ν. Καββαδία συνεννοείται πλέον ο Θάνος Μικρούτσικος

Επικίνδυνη τροπή έχει πάρει για τον Θάνο Μικρούτσικο η - ούτως ή άλλως - στενή σχέση που έχει με τα ποιήματα του Νίκου Καββαδία. Σύμφωνα με συγγενείς του, γείτονες και φίλους, ο γνωστός μουσικός έχει πια περάσει σε άλλο επίπεδο ενσυναίσθησης με τον βίο και τα γραπτά του μεγάλου ναυτικού-ποιητή.

Οδηγός που πάρκαρε κάτω από το σπίτι του μουσικού, ανέφερε πως άκουσε τον Θ. Μικρούτσικο να του φωνάζει από το μπαλκόνι «Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις». Το ίδιο συνέβη κι όταν τον κάλεσαν στην αστυνομία αφού ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Συγκεκριμένα, οι δηλώσεις του δεν έβγαζαν ιδιαίτερο νόημα καθώς επαναλάμβανε τη φράση «Δύσκολο να μη γίνει ατύχημα σε αυτή τη διασταύρωση, είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο».

Ακόμα και ο μανάβης δυσκολεύτηκε να τον εξυπηρετήσει όταν τον ρώτησε πόσο μαϊντανό να του βάλει και ο κύριος Μικρούτσικος του απάντησε «Μάτσο χωράνε σε μια χούφτα ανά παλάμη». «Δεν ήξερα πόσο να του βάλω ακόμα και μετά την απάντηση, δεν διαβάζω πολύ ποίηση, κάτι που δεν περίμενα ομολογουμένως να προκαλέσει πρόβλημα στη δουλειά μου» δήλωσε στο «Κουλούρι» χαρακτηριστικά ο κ. Μιχάλης.

Billie Eilish - when the party's over

Πόσο σάπια είναι η Μάλτα?

- Που είναι τα βιβλία που δώρισα?!!?!, ρώταγε πριν κανά εξάμηνο, σχετικά ξαφνιασμένος, ο sen_saven.
- Αν δεν τα βλέπετε στα ράφια, τότε μάλλον τα πουλήσαμε στην second hand market απάνταγε με αφοπλιστική ειλικρίνεια η υπεύθυνη στην κεντρική βιβλιοθήκη της Μάλτας...

Και, όντως, για να μπεις στη βιβλιοθήκη πρέπει πρώτα να περάσεις μέσα από την second hand market... σαν να σου λένε:τι κεντρική βιβλιοθήκη και μλκιες, το θέμα είναι να βγάλουμε κανά φράγκο...

Πριν περίπου δύο χρόνια είχαν ανατινάξει την βασική δημοσιογράφο του νησιού που έσπαγε τα @@ σε όλους τους πολιτικούς και τους 'επιχειρηματίες'  - μερικές από τις ατάκες που θυμάμαι από τους γηγενείς:

- Δεν είναι Μαλτέζοι πίσω από αυτό έλεγε η λογίστρια - Και ποιος είναι, ρώταγε ο σεν σαβεν? - Ξένοι, Ιταλοί, ξέρω γω... Η βόμβα που της έβαλαν δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί στο νησί...

- Δεν ήταν σοβαρή δημοσιογράφος, έλεγε το άλλο βούρλο (με διπλώματα στο πιάνο και μεταπτυχιακά) ... όλο με κουτσομπολιά ασχολούνταν. - Το γεγονός ότι την σκότωσαν αποδεικνύει ότι έκανε καλά την δουλειά της, όχι?, απάνταγε απηυδισμένος ο σεν σαβεν.

- Εδώ πιο κάτω, είναι που σκοτώσανε την Daphne, έδειχνε με κάποια συγκίνηση στη φωνή ο σχεδόν αγράμματος δάσκαλος οδήγησης.

Δύο χρόνια πέρασαν από τότε, όλα πηγαίναν καλά, κανένα από τα κεφάλια που είχαν οργανώσει την δολοφονία δεν είχε πιαστεί, μέχρι που πριν μερικές μέρες, ένα σκυλί στο αεροδρόμιο της Μάλτας μύρισε μπόλικο ρευστό πάνω σε έναν χοντρό τύπο.

- Τι παίζει, χοντρέ?, του κάνουν οι αστυνομικοί... που τα πήγαινες τα 200k?
- Κοιτάξτε μάγκες, απαντάει ο χοντρός. Δεν ψήνομαι να την βγάλω στη φυλακή, οπότε τι θα λέγατε να σας έλεγα ποιος οργάνωσε την δολοφονία της Daphne και να με αφήνατε να φύγω?

Έτσι ξεκίνησε μια διαδικασία που έστειλε υπουργούς να φεύγουν με learjets στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, μεγαλοεπιχειρηματίες να πιάνονται στο yacht τους ενώ πήγαιναν για ρομαντική βαρκάδα στις πέντε το πρωί, τον πρωθυπουργό να παραιτείται κτλ κτλ.

...και ξέρεις ότι λογικά δεν υπάρχει τίποτα μετά το θάνατο, αλλά αν υπήρχε, τότε η εικόνα με τις υπουργάρες να τρέχουν να σωθούν από την βροχή αυγών των διαδηλωτών θα έφτιαχνε μάλλον την μέρα της Daphne

Μάνος Χατζιδάκις ~ Το βαλς των χαμένων ονείρων

Οι απόψεις ενός κλόουν

1. Μην το διαβάσεις από τις εκδόσεις 'ελληνικά γράμματα'. Δηλαδή, σύμφωνοι, δεν περιμένεις τον Τολστόι να επιμελείται το οπισθόφυλλο, αλλά ρε φίλε, στα σοβαρά σου φαίνεται καλή ιδέα να συμπεριλάβεις εκεί την τελευταία σκηνή του βιβλίου?!?!? Πόσα βιβλία έχεις διαβάσει στη ζωή σου? Δύο?

2. Αν ψάχνεις τίποτα χαρούμενο, έτσι για να περνάει η ώρα, τότε μείνε μακριά από αυτό. Δεν υπάρχει καμία μετάβαση ή απροσδόκητα γεγονότα - μόνο γεμάτη (σχεδόν χειροπιαστή) κατάθλιψη.

3. Άμα θες να νιώσεις για ψυχικές ασθένειες κτλ τότε μην πας να δεις τον τζόκερ - απλά διάβασε αυτό... δεν είναι μεγάλο και διαβάζεται γρήγορα οπότε δεν θα σου πάρει βδομάδες.

Τσίπρας σημαίνει λαμόγιο

- Θα πάω στην Βουδαπέστη αυτό το Σαββατοκύριακο να ψηφίσω στις δημοτικές εκλογές, έλεγε σήμερα στο lunch break ο Ούγγρος συνάδελφος.

- Γιατί ρε δεν έχετε επιστολική ψήφο? πετάει ο sen_saven.

- Έχουμε μόνο για τις εθνικές εκλογές. Αλλά ο Όρμπαν την επιτρέπει μόνο όσους μένουν στην Ρουμανία και διάφορες άλλες άκυρες χώρες. Αν μένεις στη 'δύση' πρέπει να πας στο τοπικό προξενείο. Ο λόγος είναι ότι ξέρει ότι όσοι έχουν μεταναστεύσει για πιο χειρωνακτικές εργασίες γουστάρουν τα εθνικιστικά κ τα λοιπά λαϊκίστικα και τον ψηφίζουν ενώ από τους 'δυτικούς' Ούγγρους τρώει άκυρο.


Οπότε τι πρέπει να κάνει ο κακομοίρης ο Αλέξης? Να συμφωνήσει να ψηφίζουν μόνο οι Έλληνες της Βουλγαρίας? Ή της Ουγκάντας?!?


Για να φτάσει η Ελλάδα εκεί που έφτασε, οι Πρωθυπουργοί της είχαν κάποια κουσούρια. Μουνόδουλοι, τεμπέληδες, άσχετοι, ονειροπαρμένοι ,ηλίθιοι από όλα είχε ο μπαξές... Αλλά, τέλος πάντων, ανθρώπινες αδυναμίες είναι όλες αυτές αρά και σχωρέσιμες... Και σε τελική ανάλυση, όλοι μέσα στο θολωμένο τους μυαλό είχαν ένα όραμα...κανένας από αυτούς δεν ήταν ένα σκέτο λαμόγιο όπως ο Τσίπρας. Και λες, πάει στο διάολο, γίναν τελικά αυτές οι εκλογές, έχασε με εφτά μονάδες, θα το βουλώσει επιτέλους και οι λαμογιές του δεν θα έχουν πια καμία ισχύ.


Έλα μου όπως που κάνει ο πούστης κάτι δηλώσεις σαν τις παρακάτω:



...Επιθυμούμε, λοιπόν, να εντάξουμε τους Έλληνες της διασποράς δημιουργικά στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Επιθυμούμε τη ψήφο τους και την εκλογή των εκπροσώπων τους στην Ελληνική Βουλή.

Δεν επιθυμούμε όμως - και θα μας βρει απέναντι οποιαδήποτε πρόταση το επιχειρήσει - να μετατρέψουμε τους Έλληνες του εξωτερικού σε αντικείμενο ψηφοθηρίας ή να χωρίσουμε τους ομογενειακούς τους συλλόγους, ανάλογα με το κόμμα που υποστηρίζουνε.

Η πρόταση που μου παρουσίασε προφορικά ο κος Μητσοτάκης, δυστυχώς εκεί κατατείνει.

Τι λέει με απλά λογάκια ο Τσιπράκος:

1. Να ψηφίζουν οι μαλάκες αλλά έτσι για το χαβαλε - να μην μετράει η ψήφος τους στο τελικό αποτέλεσμα.

2. Και να βγάζουν έτσι για ξεκάρφωμα μερικούς βουλευτές - Ας έχουν ψηφίσει και 1 μύριο από δαύτους πάλι στα @@ μου - να πάνε να γαμηθούν που θέλουν και να ψηφίσουν κιόλας.


Και δεν πιστεύω ότι το κάνει αυτό επειδή ξέρει ότι αν ψηφίσουν οι του εξωτερικού θα τον πιει πάρα πολύ άσχημα (i.e. δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι). Είναι ότι την βρίσκει πια έτσι...έχει συνηθίσει τόσο πολύ στη λαμογιά (κωλοτούμπες, μπαρούφες, μαύρο/άσπρο κτλ) που απλά φτιάχνεται να δουλεύει τον κόσμο... ή καλύτερα να προσπαθεί να δουλεύει τον κόσμο: γιατί ακόμα και ένας του εξωτερικού να βρεθεί να του δώσει δίκιο θα τον παραδεχτώ τον πούστη...

Βασιλική Θάνου: το απόλυτο βαμπιρ

\

Πάνε 3-4 χρόνια από αυτό το meeting/call που ο αφεντικός μας μετέδιδε τόσο πολύ άγχος για το τι θα γίνει με το project που απλά βγήκα από την κλήση... δεν παλεύοταν ο πούστης (γενικά ήταν απάλευτος αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Κάτι αντίστοιχο ένιωσα ακούγοντας την Θάνου να μιλάει...τόσα νεύρα, τόσο μίσος... είναι πολύ εύκολο να ταράξει αυτό το ήσυχο αυγουστιάτικο βράδυ...

Και πες ότι αφήνεις την προφανή εξήγηση της κατάστασης: Βαθιά ποτισμένη με την 'καφκικίλα' των ερμηνευτών του νόμου, να κάνει το άσπρο μαύρο και να αδυνατεί να χωνέψει ότι πρέπει να πάρει πούλο τώρα που αλλάξαν τα κόζια...

Όμως αν το δεις από την πλευρά του ότι μια 70-χρόνη γυναίκα να πιστεύει ότι πρέπει να κρατήσει τα 'κεκτημένα' της πάση θυσία τότε ενεργοποιούνται μέσα σου τα κανιβαλιστικά αντανακλαστικά που λέει και ο Ανδρουλάκης... γιατί δεν ξέρω αν το μετάφρασε από κάποιο ξενόγλωσσο βιβλίο ή το σκέφτηκε μόνος αλλά η παρακάτω ατάκα κρύβει μέσα της την πλήρη αλήθεια για το πως πρέπει να διευθετηθεί η όλη κατάσταση με την επερχόμενη σύγκρουση των γενεών: H επιμήκυνση της ζωής μας θα γίνει μια γοητευτική περιπέτεια μόνο αν μας αγαπούν οι νέοι, μόνο αν έγκαιρα φτάσουμε σ' ένα νέο, δίκαιο συμβόλαιο ανάμεσα στις γενιές.

η ζωή κάνει κύκλους

...τάδε έφη μπογρίνιο με το που πήρε πούλο από το γαύρο.

Και δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις με το καρτουν... γράφεις πχ πριν τέσσερα χρόνια γιατί δεν πρέπει να αφήσεις το Λονδίνο για να πας στη Μάλτα.

Και γυρνάς τελικά στο βορρά (όχι στο Λονδίνο αλλά σε παρόμοια φάση τελοσπάντων) και βλέπεις άλλη μια φορά να επιβεβαιώνεται η ατάκα του ότι κάθε άποψη/επιχείρημα μπορεί να γίνει match από την αντίθετη πλευρά... πχ...

1. Δουλειά: Αν πιστεύεις ότι η δουλειά σου είναι βαρετή και δεν σε ικανοποιεί τότε δοκίμασε να δουλέψεις σαν off-shore implementation consultant ή κάτι αντίστοιχο... για να σαι χαρούμενος επαγγελματικά εδώ πρέπει να χεις θάψει τα όποια career aspiration είχες ποτέ...

Αν πιστεύεις ότι σε μια πιο σοβαρή χωρά και μια μεγαλύτερη εταιρία θα σου φερθούν δίκαια και λογικά, τότε think again. Ειδικά αν σε δέρνει και η γκαντεμιά και καταλήγεις, για άλλη μια φορά, να μην κάνεις report σε αυτόν που σε προσέλαβε τότε βγάλε άκρη --- αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι τα πάντα μπορεί να αλλάξουν από χώρα σε χώρα και από εταιρία σε εταιρία αλλά το βασικό στοιχείο θα είναι πάντα η δίψα για δύναμη (που σχεδόν πάντα εκφράζεται με το να σπας τα @@ των ανθρώπων τριγύρω σου).

2. Άνθρωποι: Αν γενικά σαρέσει να περνάς απαρατήρητος ή γενικά να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που είναι στα @@ τους, τότε μια μικρή πόλη δεν είναι για σένα...

Για αυτό δεν υπάρχει αντίθετη άποψη - σε μια μεγαλύτερη πόλη είναι όντως πιο στα @@ τους οι άνθρωποι

3. Πολιτισμός: Πολλές χώρες που είναι γεωγραφικά στην Ευρώπη δεν είναι και πολιτισμικά. Η Μάλτα πχ είναι πολύ κοντά στις αραβικές χώρες (οι μαλτέζοι μπορούν λίγο-πολύ να συνεννοηθούν με έναν λιβανέζο)

Αν νομίζεις ότι οι Βιεννέζοι ξημεροβραδιάζονται ακούγοντας Mozart και περνάνε τα σκ τους σε μουσεία τότε πάλι γράψε άκυρο. Οι επιρροές από τα ανατολικά είναι πασιφανείς.

4. Κράτος: Οι μικρές χώρες έχουν προβλήματα υποδομών και γραφειοκρατίας... λογικό..

Η πλάκα με αυτό είναι τα άπειρα βρετανικά παππούδια που βγαίνοντας στην σύνταξη αποφασίζουν να εγκατασταθούν στο γραφικό νησάκι και τελικά καταφέρνουν να την βγάζουν σε ένα τοπικό νοσοκομείο απολαμβάνοντας μια περίθαλψη κατά πολύ χειρότερη από αυτή για την οποία πλήρωναν όλη τους τη ζωή.. 

Οι μεγάλες χώρες σου πίνουν το αίμα με την φορολογία και, πέρα από αυτό, αν έχουν και ένα σχετικό ρατσιστικό μικρόβιο θα σου κάνουν τη ζωή όσο πιο δύσκολη μπορούν... 

Ελευθερία Ελευθερίου - Ταξίδι Στη Βροχή (Live @ Καρντάσιανς)

Η φασιστική παρείσφρηση

Παρασκευή βράδυ, ο sen_saven πίνει στο μοναδικό αξιοσέβαστο μπαρ της περιοχής με ψαγμένη jazz μουσική και μοναδική πηγή φωτός τα αναμμένα κεριά. Και κάπου εκεί σκάει ο παιδικός φίλος του ιδιοκτήτη ο οποίος μετά από αρκετή ακίνδυνη ιστορική κουβεντούλα και μερικές μπύρες την αμολάει:

- Γιατί δεν μπορώ να πω γαμώ το Ισλάμ?!?!?!  Δεν είναι δημοκρατία αυτό, ζούμε σε έναν φασισμό του Ισλάμ!

- ....,  (Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορώ να πω γαμώ την μάνα σου την πουτάνα) θα ήταν μια προφανής απάντηση, αλλά αφού αυτό θα αποτελείωνε το ambience του μπαρ και ούτε και θα διόρθωνε τον φασίστα (που προφανώς δούλευε στον στρατό και κάθε βράδυ ονειρευόταν ότι οι Τούρκοι πολιορκούσαν ξανά το νησί και αυτός ζούσε ένδοξες στρατιωτικές στιγμές), ο sen_saven απλά σηκώνεται και φεύγει.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο sen_saven πηγαίνει για πρώτη φόρα στο Ελληνικό πιτογυράδικο με τα τόσο ωραία reviews κτλ κτλ... και πάλι μετά από μια χαλαρή κουβεντούλα σκάει η φασιστίλα:

- Οι γονείς σου είναι εντάξει?. ρωτάει ο πιτογυράς δείχνοντας την μη-λευκή κοπέλα που ήταν διπλά στον sen_saven.
- Δεν είναι χρυσαυγίτες οι γονείς μου, απαντάει ο sen_saven.
- Που κολλάει αυτό?, επιμένει ο πιτογυράς.
- Δεν είναι ρατσιστές οι γονείς μου πως να στο πω...
- Εγώ ήμουν γραμμένος στο κόμμα και δεν είχαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα, δηλώνει περήφανα ο πιτογυράς...

Να μην τα πολυλογώ.... η κουβέντα συνεχίζεται αφού μόλις ο πιτογυράς ψυλλιάστηκε ότι έχασε έναν πελάτη, άρχισε να μιλάει για την γιαγιά του που όταν ήρθε πρόσφυγας από την Μικρά Ασία οι Έλληνες την φωνάζανε τουρκάλα, διάφορα άλλα συνωμοσιολογικά για τα σχέδια που έχουν οι μασόνοι Ευρωπαίοι να καταστρέψουν την Ελλάδα και ότι πρέπει εμείς οι Έλληνες να αντισταθούμε κτλ κτλ...

Μερικές σκέψεις:

1. Ο φασίστας μπορεί να σκάσει μύτη ακόμα και εκεί που δεν τον περιμένεις.

2. Ο φασίστας είναι ηλίθιος: Δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και να δει ότι η φασιστίλα του είναι ενάντια στα συμφέροντα του... Φυσικά, αν δεν ήταν ηλίθιος δεν θα ήταν και φασίστας.

3. Εκτός και αν καθαρίσεις τον φασίστα (όπως πχ έγινε με τους βλαμμένους του ISIS - - που και αυτό δεν δουλεύει πάντα αφού όπως λέει και το ρητό: "και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος") οποιασδήποτε άλλη μορφή βίας θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το μίσος που νοιώθει ο φασίστας θα τραφεί με την εμφάνιση ενός νέου εχθρού.... η καλύτερη λύση θα ήταν να πήγαιναν σε κάνα ψυχολόγο για να μιλήσουν για την παιδική τους ηλικία και να βγάλουν από μέσα τους αυτά τα κολλήματα που γεννάν όλη αυτή την βία...

Η φιλοσοφική θεώρηση του έργου των Χατζηφραγκέτα

Λένε ότι ορισμένα βιβλία «μας βρίσκουν» τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε. Σας έχει συμβεί;...υπήρχε μια ερώτηση στις συνεντεύξεις που έπαιρνε το book press από τους 'διάσημους'.

Σε μένα συνέβη ακριβώς με την μουσική των Χατζηφραγκέτα...κομμάτια με εκατομμύρια views με από ένα είδος που δεν είμαι είμαστε ακριβώς τσακωμένοι και εγώ άκουσα το πρώτο από αυτά μια Παρασκευή όπου είχα φύγει από την δουλειά στις 12 για να πάω γυμναστήριο και γύρισα κοντά στις 15:00 αφού πρώτα είχα αράξει σε γκουρμε μπεργκεράδικο πίνοντας μπύρες - και φυσικά την έκανα για το σπίτι στις 17:00. Γενεσιουργός αιτία αυτής της ομολογουμένως αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς ήταν ότι μόλις είχε τερματιστεί η πάντα επώδυνη αναζήτηση εργασίας και αντίστοιχης φυγής από την Μάλτα που είχε τραβήξει έναν γεμάτο χρόνο (όποτε ήμουν σε φάση 'και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε')

Οπότε τι χρειάζεσαι για να απολαύσεις την μουσική των Χατζηφραγκέτα:

1. Μπύρες ή μπάφους ή τέλος πάντων κάτι για να δεις τα πράγματα πιο χαλαρά.

2. Μπιλιάρδο: ξαναμπήκα στο zoo.gr μετά από κοντά 10 χρόνια και ξεκίνησα να παίζω.

3. Την απαιτούμενη ψυχολογία και το αντίστοιχο background για να εκτιμήσεις τα παρακάτω:

 και πανω στον ταφο σου θα γραψω επιτελους και μου πεςς ΟΛΑ GOOD

ένα τραγούδι για όσους χάσανε το πλοίο
για όσους το παίξανε χινάρι κι ήρθε δύο
ένα τραγούδι για όσους μείνανε μπουρδέλα μια ζωή

Τα χώνω όπως θες, άμα θες και σε ζεμπέκικο σε bossa σε nova και σε βαρύ ρεμπέτικο

θα με βρεις στα μπιλιαρδάδικα κυρίως ή στους αγανακτισμένους να πίνω καμιά μπύρα να κάνω πάντα τράκα χαρτάκια και αναπτήρα.

σου είπα εδω και 5 χρόνια να πάμε στην Σαγκάη,
μα σύ ήρθες στο six dogs ντυμένη τζεντάι

Γιατί... Είσαι σαν ποίημα σουρεάλ, και σαν χηνάρι της Ρεάλ, μέσα στο Μπερναμπεου

Είναι τα ρεφρέν μου σουξεδιάρικα το ξέρω, τι να κάνω ρε Μαρία που μακριά σου υποφέρω σ'είδα με ένα μαλάκα στο suzuki το pajero να σου απαγγέλει Ελύτη και Μολιέρο μα δε θα βρεις το νόημα μες στον Ουμπέρτο Έκο 

Η γερμανική σκληρότητα

- Τι είμαστε τίποτα ποταποί Γερμανοί?, αναφωνεί εκνευρισμένη η πρωταγωνίστρια του 'Πόλεμος και Ειρήνη' όταν η μάνα της ετοιμάζεται να πάρει στην άμαξα κάνα χρυσό μπιχλιμπίδι αντί για κάτι τραυματίες... το σκηνικό είχε να κάνει με την από ώρα σε ώρα έλευση του Ναπολέοντα στην Μόσχα τον οποίο οι Μοσχοβίτες υποδέχτηκαν κάπως πατριωτικά: άδειασαν την πόλη και μετά από λίγες μέρες την έκαψαν.

Τέλος πάντων, αυτή η σκηνή μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο: κάποιος κάτοικος ενός Γερμανικού δήμου χρώσταγε κάτι φόρους με την (αναμενόμενη) αντίδραση του δήμου να είναι η κατάσχεση του σκυλιού και η πώληση του στο ebay για 700 ευρώ. Φυσικά, για τους Γερμανούς η είδηση είναι το σκυλί ήθελε κάτι εμβόλια κτλ, που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει κάποια έξτρα έξοδα αυτή που το αγόρασε οπότε τώρα ετοιμάζεται να στραφεί εναντίον του δήμου.

Δύο σκέψεις από τα παραπάνω:

1. Τον ΄Πόλεμο και Ειρήνη' τον είχα διαβάσει το 2006: πριν γίνει της μόδας το μίσος (ή η αγάπη για κάποιους) απέναντι στους Γερμανούς και περίπου έξι χρόνια πριν μείνω για κανα χρόνο στη Γερμανία. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως διάολο θυμάμαι αυτή τη σκηνή (το τσέκαρα πλάκα πλάκα και όντως αυτό έγραφε - εδώ σελ 1619)

2.  Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1867, περίπου 50 χρόνια πριν τον πρώτο παγκόσμιο και, απότι λέει η wiki, σε μια περίοδο που η Ρωσία δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με τους Γερμανούς...

Άσχετο, πρώτη φορά άκουσα ότι μπορεί να πωληθεί κάτι 'έμψυχο' μέσω ebay - δηλαδή αν ο άλλος δεν χωνεύει την γυναίκα μπορεί να την βγάλει σε δημοπρασία??!?!?

Το αντιφεμινιστικό 'On the road'

"Τέσσερα goodread-ιστικα αστέρια αξίζει αυτό" σκεφτόμουν καθώς πλησίαζα προς το τέλος του βιβλίου, αρκετά χαρούμενος που το πράγμα τσούλαγε σχετικά εύκολα χωρίς να παρεμβάλλεται η Ελληνική μετάφραση..ατόφιο υλικό χωρίς τον θόρυβο του κάθε (πιθανώς φιλόδοξου - βλέπε ικαρομπαμπασακη) μεταφραστή να του αλλάζει τα φώτα...

Και εκεί που ρίχνω τα τέσσερα, βλέπω μέσο όρο 3.6 και λέω κάτι δεν παίζει... σχεδόν πάντα τα rating που βάζω είναι παρόμοια ή κάτω από τον μέσο όρο...ποτέ πάνω.

Οπότε βουτάω στα comments όπου ντουζίνες γυναίκες έχουν ρίξει μονάστερα οδυρόμενες για το ότι παρουσιάζει τις γυναίκες σαν αντικείμενα, ότι οι χαρακτήρες είναι ανεύθυνοι καριόληδες και (μάλλον για ξεκάρφωμα) ότι είναι και ρατσιστές ενάντια στους μαύρους και στους πουστηδες.

Και, φυσικά, όλες αυτές οι κριτικές έχουν άπειρα like αφού, όπως όλοι ξέρουν, ο μόνος τρόπος για να πας μπροστά στη σήμερον ημέρα (i.e. να πηδήξεις) είναι να το παίξεις me too - ακιας.... και δεν είδα ούτε έναν να γράψει τα προφανή:

1. Το βιβλίο παρουσιάζει μια παρέα από 20χρονα αγόρια να πηγαίνουν πάνω κάτω (ή καλύτερα αριστερά δεξιά) τις ΗΠΑ - δεν είναι κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να ψάχνεις πολιτική ορθότητα.

2. Υπάρχουν μια σκηνή στο βιβλίο όπου μια ομάδα γυναικών βάζει στην μέση ενός δωματίου και σταυρώνει τον βασικό ήρωα για το γεγονός ότι σκορπάει παιδιά από δω και από κει χωρίς να αναλαμβάνει τις ευθύνες του (μετά, φυσικά, πηγαίνουν όλοι μαζί για ποτά σε ένα τζαζ μπαρ αφού, όπως και να χει, ο μπαγάσας είχε πλάκα)... Άρα ο συγγραφέας το είχε προφητέψει το μαστίγωμα από τις κυρίες,..μόνο που δεν παίζουν ανοιχτά τζαζομπαρα στο goodreads όμως.

3. Σε όλες αυτές τις ατάκες για τους άντρες που εκμεταλλεύονται γυναίκες, η καθαρά φεμινιστική απάντηση θα έπρεπε να ήταν 'βρίσκουν και τα κάνουν'. Το να θεωρεί κάποιος τις γυναίκες αδύναμα πλασματάκια που είναι έτοιμα να τα εκμεταλλευτούν δεν είναι και τόσο κολακευτικό προς αυτές.


Πέρα από τον φεμινισμό κτλ, το βιβλίο είναι ότι θα περίμενες από έναν αμερικάνο...ξερό μέχρι εκεί που δεν παίρνει με την βασική υπόθεση να είναι το πως θα μαζέψουμε κανα δολάριο για την βενζίνη και το φαι...πρακτικά πράγματα.