Κάθε χρόνο εκεί. Δεν πα να χει κορόνα, lockdown ή να χεις ήδη φύγει από τη Βιέννη? Δεν πειράζει, θα βρεθεί πάντα τρόπος, οσαν νέος Schwarzenegger, να επιστρέψεις.
- Κοίτα sen_saven, αν είναι να μάθω κάποια νεκρή γλώσσα, τότε θα είναι τα λατινικά, τι να την κάνω την esperanto?, έλεγε φερελπις συνάδελφος (με phd, πιάνο και δεν συμμαζεύεται) καθώς περνούσαμε μπροστά από το μουσείο μετά από μπύρες.
- Αυτό ακριβώς είναι το θέμα, δεν έχεις κανένα πρακτικό όφελος από την esperanto, είναι τόσο ρομαντικό το να ασχοληθείς, απάντησε ο sen_saven (αυτό με τα ρομάντζα το λεγε μπας και ψαρωσουν τίποτα γκομενακια που ήταν στην παρέα αλλά που...)
“All art is quite useless.” θα σου πει και ο Oscar Wilde οπότε με βάση αυτό τον ορισμό, η esperanto ειναι τέχνη ενώ τα λατινικά είναι μέρος της 'διδακτικής'. Παρόμοια ατάκα είχε πετάξει και η Σιμόν ντε Μποβουαρ σε ένα από τα βιβλία της : "Τα δώρα που κάνεις σε πολύ αγαπημένα πρόσωπα πρέπει να έχουν μηδενική πρακτική χρησιμότητα"
Τέλος πάντων, ως προς το ίδιο το μουσείο, βάζω παρακάτω μερικές φωτογραφίες (το χω χτίσει το μαγαζί οπότε, δικαίως, αγνόησα το αντίστοιχο "verboten" της εισόδου - και, ούτως ή άλλως, οι Αυστριακοί τα λένε τα verboten αλλά δεν τα πολύ εννοούν...)
Για εκθέματα έχουμε μπόλικες αφίσες από τα συνέδρια της Εσπεράντο (ένα από αυτά στην Αθήνα), έναν πίνακα του ιδρυτή της όλης ιστορίας, ένα pacman που τρως εσπεραντικές συλλαβές αλλά και μια εισαγωγή στην Solresol όπου οι συλλαβές είναι ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ (δεν περιγράφω άλλο.)
