Σαββάτο απόγευμα, μετά από αρκετά χρόνια νιώθω άρρωστος... πυρετός, body pains κτλ - Λες να ναι κορόνα σκέφτομαι? - Let's beat corana together λέει το test centre της γειτονιάς - Δεν παίζει να τους εμπιστευτώ με κανένα διαόλι στη μύτη μου, αυτοί ούτε καν να κάνουν spell τον ιό δεν μπορούν...
Τέλος πάντων, ενώ αργοπεθαίνω στον καναπέ, πιάνω με την άκρη του ματιού μου το βιβλίο του τίτλου αραχτό σε ένα ράφι.... και σκέφτομαι : αυτό χρειάζομαι αυτή τη στιγμή! κάτι να να κυλάει... όχι σαν το ξύπνημα του Φινεγκαν ή την ναυτία του Σαρτρ που φτύνεις αίμα για να βγάλεις μισή σελίδα...
Οπότε το ξεκινάω... φυσικά και δεν το είχα αγοράσει εγώ... best seller δημοσιευμένο το 2020 είναι ένα ξεκάθαρο no-go... ακόμα χειρότερα, μεταφρασμένο από τα αγγλικά στα ελληνικά... όλα τα κακά της μοίρας του...
και όμως, αυτό το βιβλίο μου θύμισε την χαρά της ανάγνωσης... να διαβάσεις 300+ αραιό γραμμένες σελίδες άκοπα είναι κάτι που χρειάζεσαι όταν είσαι του θανατά... και πέρα από το πως νιώθεις: καμιά φορά δεν είναι άσχημη ιδέα να θυμάσαι ότι τα βιβλία γράφονται για να διαβάζονται και όχι για να κάνει την παλαβή ο συγγραφέας.
Θα μου πεις : μια ιδέα είχε όλη και όλη το ανάγνωσμα και την ξεδιπλωνε με κάθε δυνατό τρόπο... άσε την μετάφραστρια που έπαιρνε αγγλικές εκφράσεις και τις έγραφε αυτολεξεί στα ελληνικά... υπάρχουν και στην ελληνική αντίστοιχες ατάκες μανδαμ..
Όπως και να χει, το βιβλίο έφυγε σε μια βδομάδα - και ήξερα ότι όταν το πιάνα είχα μπροστά μου 1-2 ώρες ευχάριστης ανάγνωσης... και πολλές φορές, that's all what matters.
No comments:
Post a Comment