Άνω Γλυφάδα, δώμα στην ταράτσα έβδομου ορόφου. Εξι το απόγευμα, χαζεύω παρέα με έναν μεσίτη τον ήλιο να βουτάει στο Σαρωνικό...
- Έχω πάρει ήδη δύο προσφορές αλλά υπάρχει κάποιο θέμα με το ακίνητο, σκάει το παραμύθι ο μεσίτης... έχει γίνει μια επέκταση του δώματος στην κοινόχρηστη ταράτσα και ένας συμβολαιογραφος είπε ότι δεν γίνεται να πωληθεί στην παρούσα κατάσταση, ο άλλος είπε ότι είναι μια χαρά..
- (Και γιατί με κουβαλησες εδώ πάνω ρε μπασταρδε, σαράντα λεπτά περπάτημα ήταν από την κάτω Γλυφάδα, uphill κιόλας... νομίζες θα δω το ηλιοβασίλεμα από ψηλά και θα σπρώξω έτσι χύμα 120κ... με κόβεις για μαλακα μάλλον?) Ωραία, και τότε γιατί δεν πωλήθηκε ήδη αφού είπε οκ ο συμβολαιογραφος, πετάω ήρεμα τελικά.
- Ε ναι, είχε κοβιντ ο συμβολαιογραφος, ίσως παζαρευουν ακόμα την τιμή, τα μασάει ο μεσίτης.
- Κατάλαβα, λέω (ψάχνεις ακόμα για μαλακες, σκέφτομαι, δεν το παρατας)
- Αν είχα μερικά λεφτά μαζεμένα, θα το αγόραζα για τον εαυτό μου! αμολάει την κλασική μεσιτική ατάκα... έχω τρία αγόρια, να το έχουν να έρχονται με τις κοπέλες τους
- (Εδώ να συμφωνήσουμε, αν δεν πηδηξεις με τέτοια θέα, δεν θα πηδηξεις ποτέ)
- Είναι ρίσκο το καταλαβαίνω, ξεκινάει...
-Δουλεύω σαν διαχειριστής ρίσκου, τον κόβω...
-Αν παίρνεις ρίσκα τότε έχεις και αποδόσεις... εγώ είχα εταιρεία πριν κάτι χρόνια και μου άρεσε να ρισκάρω... κάποια μου βγήκαν και κάποια όχι..
- (Και έγινες μεσίτης, makes sense) Ναι, μια χαρά, λέω - θα το σκεφτώ, θα δω και άλλα σπίτια όσο είμαι Ελλάδα και θα σου απαντήσω...
...Τρεις βδομάδες και δεκαπέντε αναπάντητα τηλέφωνα αργότερα, ο μεσίτης ίσως και να ψυλλιάστηκε ότι δεν ήρθα από την Αμερική...
No comments:
Post a Comment