Πόλεμος και τράπεζα

28 Φλεβάρη, Καντίνα Ρωσικής τράπεζας:

-We will end up being China's bitches, μεμψιμοιρεί ο 25χρονος Ρώσος intern.

-At least, Chinese cock is small, you won't even feel it, τον καθησυχάζει? ο sen_saven.

- Come on, sen_saven, don't make fun of people at this time, παρεμβαίνει ένας άλλος συνάδελφος...

-I am not making fun, I am just telling him that it's gonna be alright, aren't I?

Πέρασαν δυόμισι μήνες... σήμερα έσκασα μύτη στο γραφείο στις 11... a welcome drink?, μου λέει ο αυστριακός δεινόσαυρος (έπινε προσεκο με κάτι τύπισσες στην κουζίνα)... φέρνω κάτι δυνατότερο και έρχομαι του λέω...

μετά από λίγο εμφανίζεται ένας υπέρβαρος Ουκρανός... τον κόβει για λίγο μια από τις τύπισσες και αναφωνεί : 'Πόσα κιλά έχασες?' 12, λέει... πολύ στρες... ήρθαν οι γονείς μου από την Ουκρανία και μαγειρεύει η μάνα μου, προσπαθεί να αστειευτεί... 

έχω αυτήν την υπερδύναμη συνεχίζει η ψιλό tipsy τύπισσα, μπορώ και σκανάρω τους πάντες σε έλαχιστα δευτερόλεπτα...τι ξέρεις? της πετάω και όλοι γελάνε... (είμαι καλός στα drunk jokes:))

Τέλος πάντων, έχουν δει πολλά τα μάτια μου αυτούς τους μήνες.. υπνωτικά χάπια να ξεπροβάλουν σαν μανιτάρια στα πράγματα των Ουκρανών (είναι για την γιαγιά μου θα σου πουν...μπούρδες..), bon viveur Ρώσσους να χάνουν το υπεράνω υφάκι τους (σταμάτα να με καλείς στα πάρτυ θα σου πουν, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος δεν θα γιορτάσω τίποτα), working machines να 'τοιχώνονται' σε μπαρ (συνήλθαν μετά από 1-2 βδομάδες), γενικά ήρεμους τύπους να κάνουν σχέδια για το πως θα εξοντώσουν το 15-χρονο ανιψάκι που κουβαλήθηκε από την ουκρανία μαζί με την μισή οικογένεια (αρπάξε το από το λαιμό του λέω, θα σε σέβεται μετά:))

Κανείς δεν ήταν έτοιμος για όλα αυτά - ποιος θα περίμενε ότι ο Πούτιν είχε λαλήσει τόσο πολύ... αλλά το κλισέ 'ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό' είναι αλήθεια (πιο 'ζωντανό' δεν είμαι σίγουρος:)) - όλοι όσοι έρχονται σε κάποιου είδους επαφή με τον πόλεμο σκληραίνουν αναγκαστικά - είναι κάποιου είδους εμπειρία όπως και να χει.

Rua dos Douradores - Πως είναι σήμερα!

 

Λισσαβωνα, μία και κάτι το βράδυ (υποσημείωση: ώρα Λισσαβώνας, i.e. +1 Wien time)

Επιτέλους!, αναφώνω μέσα μου βγαίνοντας από το Baixa Chiado καθώς πέταγα την μάσκα από τη φάτσα μου... νόμιζα οι σκάλες αυτού του σταθμού δεν θα τελειωναν ποτέ... πως είναι δυνατόν να είναι τόσες πολλές... Λισσαβωνα είναι όχι Λονδίνο... 

Και να ταν μόνο οι σκάλες: κανονική Οδύσσεια ήταν το ταξίδι: ακυρωμένη πτήση, στιβαγμα σε ένα ελικοφόρο της Austrian, ουρές χιλιομέτρων στο αεροδρόμιο της Λισαβώνας για τα covid checks (και, ναι, αγαπητέ Πορτογάλε?: 'negativ' σημαίνει 'negative'...) και το κερασάκι στην τούρτα το underground journey που το google maps το βγαζε ένα χαλαρό εικοσάλεπτο (αμ, δε, - βλέπε παραπάνω για σκάλες κτλ).

Τέλοσπαντων, φτάνω, ξαναανοίγω google maps και με το που προσανατολίζομαι για το που πέφτει το ξενοδοχείο και βάζω πρώτη, βλέπω αυτό το άγαλμα: Ρε. πεσσοο-φέρνει τούτο δω, σκέφτομαι.. μήπως να σταματήσω να διαβάσω την ταμπέλα?...Με τίποτα... είμαι είκοσι ώρες ξύπνιος, πεινάω, τόσα αγάλματα υπάρχουν... θα το δω αύριο δεν γαμιέται...

...και κάπως έτσι έχασα την ευκαιρία να επεξεργαστώ το πλεον διάσημο άγαλμα του Πεσσόα με την ησυχία μου... τις επόμενες μέρες είχε πάντα παρέα...

Αλλά αυτός ήταν ο σωστός Πεσσοϊκός τρόπος να δω το άγαλμα... αν είχα πετάξει στην άκρη την βαλίτσα μου στη θέα του να τι θα λεγε το φάντασμα του Πεσσόα: 'Κοιτά ρε πως γύρισε ο τροχός, από όλο τον κόσμο έρχονται και βαράνε προσοχή μπροστά στο άγαλμα μου.. τι να λέμε...'

Ενώ τώρα, τα λέμε σωστά: 'Έδώ, μόνος μου και αυτό το κρύο βράδυ του Δεκέμβρη - με μόνη προσκαιρή συντροφιά την θλιβερή εικόνα ενός ακόμα Ελληνικού λαμόγιου που, ενώ υποτιθέται ότι ήρθε στην πόλη για μένα,  δεν καταφέρνει να σταθεί ούτε για μερικά δευτερολέπτα μπροστά στο άγαλμα μου, κυριευμένος καθώς είναι από την μανία του για ένα κεμπαμπ με τηγανητές πατάτες και ένα μαλακό στρώμα...'

Και, δόξα τω θεώ, υπήρχαν τόσες πολλές Πεσσοϊκές στιγμές στο ταξίδι:

1. Στο ξενοδοχείο που είχε και το όνομα του, ο ξαφνιασμένος από την ερώτηση μου receptionist για το αν παιζει κανα guided tour ή κάτι τέτοιο, είπε κάτι για το casa Fernando Pessoa.

2. To casa Fernando Pessoa, υποτίθεται ότι έπρεπε να κλείσει τις πρώτες δύο μέρες του χρόνου αλλά οι υπάλληλοι είχαν κοτσάρει ένα χαρτί στην είσοδο που έλεγε: 'Κλειστόν και σήμερα, γιατί έτσι γουστάρουμε'

3. Πίσω στην βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου, δεν υπήρχε κανένας Πεσσόα σε Αγγλική μετάφραση (σε αυτό μπορεί να μην φταίνει αυτοί, μάλλον τα είχανε σηκώσει οι πελάτες)

4. Η Rua dos Douradores εξακολουθούσε να είναι τόσο καταραμένη όσο θα πρεπε... μοναδική παρέκλιση μια κάβα με καλό πόρτο από την οποία θα ψώνιζε και το φάντασμα του αμά λάχει (btw, πρέπει να σημειωθεί ότι το πόρτο εικοσαετίας είναι τόσο καλό όσο ένα αξιοσέβαστο cognac) 

5. Μέχρι και αυτή η μικρή έκθεση ήταν κλειστή:

Αλλά, χωρίς πλάκα, υπήρχε και μία Πεσσοϊκή στιγμή: Ενώ, πλήρως hangovered, ετοιμαζόμουν να μπω στο underground για να συνεχίσω τον γολγοθά της επιστροφής ρίχνω μια τελευταία ματιά στο αγάλμα και πιάνω έναν 50αρη να χει στηθεί στην έξοδο του σταθμού και να κοιτάζει το άγαλμα με τόση έντονη θλίψη χωρίς ωστόσο να βγάζει κατάθλιψη somehow.... η μάπα του είναι κάτι σαν ποίημα από το βιβλίο της Ανησυχίας σκέφτηκα και ξεκίνησα να κατεβαίνω σκάλες...

Πρωτοχρονιάτικος Μποναμάς

 

μεσάνυχτα πρωτοχρονιάς...η πιωμένη κοπελίτσα προς το καρκαβελος... ο άστεγος γέρος της πέταξε ένα γράμμα... απλά θέλω να πάω σπίτι,I am alone in this train please help me sir μου έλεγε... προσφέρθηκα να της πάρω ταξί... ούτε καν που μένει δεν μπορούσε να πει.... η μαύρη βότκα της πέφτει στο διπλανό κάθισμα ενώ κοιμάται.. ξυπνάει κάθε πέντε λεπτά να ρωτήσει που βρισκόμαστε... ο ανώμαλος άστεγος να παλεύει να χωθεί... πρέπει να κατέβω μαζί της ίσως?...δεν κατέβηκα... είπα σε μια κοπέλα που κοίταγε να την προσέχει... το μετάνιωσα... κατέβηκα στην επόμενη στάση... έψαξα για ταξί... φωνές από ένα σάπιο κτίριο με ανοιχτά παράθυρα δίπλα στο σταθμό... τι κωλοπεριοχή... το ταξί θα έπαιρνε έναν αιώνα να ρθει (14 λεπτά)... πήρα το τραίνο... ελεγκτής για μια γαμημενη στάση... δεν το έβρισκα το κωλοχαρτο εισιτήριο των Πορτογάλων που υποτίθεται είναι κάρτα... το βρήκα τελικά... το τραίνο φτάνει... κόβω μερικές βόλτες γύρω από το σταθμό... κοιτάζω προς ένα δάσος μήπως την είχε πάει εκεί ο ανώμαλος αστεγος... κάπου απέναντί μια παρέα γελάει... λέω ας ρίξω μια ματιά... η κοπελίτσα είναι εκεί...με την σχισμένη τσάντα της να χαζογελάει... δεν έχωσα την μούρη μου στη φάτσα της για να σιγουρευτώ ότι ήταν αυτή αλλά κατά 99.9999% ήταν... σχισμένη τσάντα... κοιλιακούς έξω... ίδιος τόνος φωνής... ίδια ρούχα.. και σκέφτηκα : αυτό είναι το πρωτοχρονιατικο δώρο μου, δεν θέλω κάτι άλλο :) 

Tabacaria by Fernando Pessoa as Alvaro de Campos

Rua des douradores face off

Και τώρα οι δυο μας αγαπητέ δρομε...έρχομαι...Ίσως το φάντασμα που είχα εντοπίσει ακριβώς πριν 

 ένα χρόνο να την κάνει με ελαφρά αν τα πούμε από κοντά... και τι θα κάνουμε χωρίς φαντάσματα θα μου πεις?....'θα βρούμε κάτι άλλο να μυθοποιησουμε, η ζωή συνεχίζεται' είναι η κυνική απάντηση αλλά κάπως δεν κολλάει με τα φαντάσματα... 

και, ναι έψαξα για κάποιο δωμάτιο στην μυθική αυτή οδό αλλά τελικά κατέληξα στο pessoa hotel (... που τυγχάνει να έχει και σπα - γιατί φαντασματοπληκτος είμαι, όχι μαλακας, που θα λέγε και ο Λαυρέντης, θεός σχωρεστον) 

Αλλά πέρα από τον μύθο... ο Πεσσοας είναι κάτι σαν μπλογκοιος... πως αλλιώς να εξηγηθεί ότι με το έγραψα για το βιβλίο της ανησυχίας πήρα σχεδόν μισό χρόνο και ένα γεμάτο lockdown για να σταυρωσω ανάρτηση?... που είχα βάλει και πριντεζη μέσα με πεταχταρι μπας και την γλιτώσω αλλά τίποτα... 

Κλιματικά Παρατράγουδα Part 2: Η χοντρή λαμογιά με το bitcoin

 Κρυπτονομίσματα... σαν ιδέα όχι άσχημη: γιατί να έχουν τον έλεγχο του χρήματος οι κεντρικές τράπεζες? ας γίνει open source η φάση...δώστε τη δύναμη στο λαό...

Φυσικά, αυτό είναι παράδεισος για κάθε είδους ξέπλυμα - δεν παίζουν σοβαρά KYC οπότε αν θες να κάνεις κάτι με τα φράγκα που μάζεψες από ναρκωτικά, πορνεία κτλ τότε πάρε κανά bitcoin. Εν προκειμένω όμως, για να φτιάξεις ένα bitcoin (ή μερικά άλλα παρεμφερή κρυπτονομίσματα) πρέπει να σπαταλήσεις μπόλικη ενέργεια...και που είναι πιο φθηνή η ενέργεια? Μα στο εξωτικό Καζακσταν οπού η τοπική κυβέρνηση υποσχέθηκε στους 'fintech enthusiasts/miners' ότι δεν θα ξεστομίσουν πότε την ατάκα 'όχι άλλο κάρβουνο' και θα έχουν πάντα φθηνή και βρόμικη ενέργεια...φυσικά σε κάποια φάση η χώρα ξέμεινε από ενέργεια και ξεκίνησαν να βάζουν όρια αλλά ναι... το κάρβουνο, κάρβουνο.

Αλλά ας ξεκινήσουμε να μετράμε λαμόγια:

                                            Elon Musk feat. Jack Dorsey

Tesla.. η εταιρία που θα σώσει το περιβάλλον και τα νεύρα των οδηγών... όχι πια βενζίνη και εκνευρισμός όταν έχεις κολλήσει στην κίνηση, μόνο ηλεκτρισμός..

όλα καλά ακούγονται αλλά επειδή money rules και ο Ελονάκος έπρεπε να δείξει κέρδη για το μαγαζί του σκέφτηκε: 'Γιατί να μην μανιπιουλάρω λίγο την αγορά μέσω twitter λέγοντας κάτι ασυναρτησίες ότι το bitcoin βοηθάει με κάποιο τρόπο την ανάπτυξη πράσινης ενέργειας και αφού πουλήσω μετά να πέσω από τα σύννεφα ανακαλύπτοντας ότι προκαλεί ζημιά στο περιβάλλον... γιατί, στην τελική green/electric αυτοκίνητα πουλάω οπότε θα με πάρουν με τις πέτρες σε κάποια φάση...'

Και το έκανε χωρίς να πάει φυλακή κιόλας αφού τα cryptos είναι unregulated markets όπου το κάθε λαμόγιο μπορεί να κάνει ότι γουστάρει... αντιθέτως, όταν είχε προσπαθήσει να κάνει κάτι αντίστοιχο με την μετοχή της εταιρίας του, η sec του χε ρίξει 40 μύρια πρόστιμο και τον έβαλε να πληρώνει independent directors...

                                                        COP26

 

Σε αυτές τις 'κοπ' μαζεύεται κόσμος και κοσμάκης και πετάνε διάφορες ιδέες για το πως θα λυθεί το κλιματικό πρόβλημα... οπότε παίζει πολύ blah blah blah όπως τα λέει και η Greta

Μέσα σε όλο αυτό το κουβεντολόι πρέπει κάπου να ακούστηκε και η ιστορία με το bitcoin και ότι τρώει περισσότερη ενέργεια από αρκετές χώρες (και εδώ μιλάμε μόνο 1. για το bitcoin και όχι όλα τα υπόλοιπα κρυπτο που χρησιμοποιούν το proof-of-work 2. για το mining μέρος οπότε οι όποιες συναλλάγες είναι εξτρα)

Οπότε τι ιδέες πέταξαν οι κοπ-ιτες? ΤΙΠΟΤΑ, μόνο κάτι γενικολογίες για πιο βιώσιμη εξόρυξη κτλ κτλ... ο λόγος προφανής: 'είναι πολλά τα λεφτά, Άρη'

                                       Το άγνωστο λαμόγιο

Έξω από την COP μαζεύονται συνήθως κλιματικοί ακτιβιστές για να καπνίσουν χασίσι και να ακούσουν την Greta να καταριέται τους πολιτικούς. Μέσα σε αυτούς υπήρχαν και ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ του bitcoin των οποίων η λογική απλή και ξάστερη: 'Μπορεί μεν το bitcoin να καίει κάρβουνο, αλλά αν είχαμε ενέργεια μόνο από ανανεώσιμες τότε δεν θα έκαιγε, γιαυτό είμαι εδώ και διαμαρτύρομαι!'

Και πέρα από το άγνωστο λαμόγιο, υπάρχουν άπειρα από αυτά εκεί έξω που γράφουν ασυναρτησίες για πυρηνικά εργοστάσια κτλ...

Η κακομοίρα η πραγματικότητα όμως είναι πάρα πολύ απλή: μέχρι να γίνει η παραγωγή ενέργειας αποκλειστικά από ανενεώσιμες, τα κρυπτο θα είναι βρώμικα... και είναι να τρελένεσαι ότι όλο αυτό γίνεται για να βγούνε φράγκα - δεν είναι καν σαν τα αεροπλάνα που μπορεί να πεις, πάει στο διάολο, ο κόσμος πρέπει να πάει να ξεχαστεί για λίγο σε ένα εξωτικό νησί...

Portugal. The Man - Atomic Man [Official Music Video]