07 - Αφούσης

so, on fucking repeat, until my cell phone battery dies in a restaurant while being the last 'customer' ... why? don't know... I am just touched since I am always a traditional Greek? some of the lyrics wake up feelings?

Βιεννέζος

 

Το ξέρεις, κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν κάτοικο μιας πόλης...όταν απλά στέκεσαι έξω από ένα ψαγμένο μπαρ και σκέφτεσαι να μπουκάρω ή θα μου πουν ότι πήραμε την τελευταία παραγγελία, όταν βγάζεις τα ακουστικά γιατί μάλλον η σιωπή ακούγεται καλύτερα, όταν βλέπεις άλλη μια γωνιά σαν την παραπάνω και λες ποιος την κατούρησε, γάτα/σκύλος/άνθρωπος....το αιώνιο βιεννέζικο ερώτημα...

Μια φωτογραφία το χρόνο

 ...είχα αποφασίσει πριν κάτι χρόνια. Έμεινα πχ δύο χρόνια στο Λονδίνο? Δύο φωτογραφίες στο facebook με το που θα αποχαιρετίσω.

Οπότε, με βάση τα παραπάνω, θα έπρεπε ήδη εδώ και κάτι παραπάνω από ένα χρόνο να κοσμούν τους servers του αγαπητού αυτού μέσου κοινωνικής δικτύωσης τέσσερις φωτογραφίες για την Μάλτα. Ε, δεν συνέβη κάτι τέτοιο - το γιατί λίγη σημασία έχει πια - και, ούτως ή άλλως, το facebook της φωτογραφίας είναι πια το instagram με το οποίο δεν έχω καμία σχέση...οπότε μας μένει το παλιό καλό blogspot:

Ξέρεις αυτό που για να χτίσεις το οτιδήποτε σε Ελληνικό νησί θα σε τρέχουν 850 επιτροπές τις οποίες και πρέπει να λαδώσεις κάθε μία ξεχωριστά και πάλι δεν θα σε αφήσουν να χτίσεις?. Ε, στη Μάλτα δεν είναι έτσι... άμα τους λαδώσεις στα αρχίδια τους... ύψωσε και εξαώροφα άμα γουστάρεις στη μέση του πουθενά.

Υπάρχει όμως και η Βαλέτα... που εκεί έχουν μπλέξει με την unesco που αποφάσισε να την κάνει μνημείο ή κάτι τέτοιο οπότε δεν μπορούν να την πηδήξουν... Φυσικά δεν είναι ολόκληρη η Βαλέτα αξιοθέατο...πχ το περίεργο κτίριο κάτω από τον καθεδρικό στην παραπάνω φωτο είναι μέρος μιας περιοχής που οι Μαλτέζοι αποκαλούν κάτι που στα Αγγλικά μεταφράζεται σαν 'shithole' αφού είναι γεμάτη με κυβερνητικά κτίρια για τους απόρους που τυγχάνει όμως να είναι και φανατικοί ψηφοφόροι της... απέφυγε την αν πας στη Βαλέτα (αριστερά όπως μπαίνεις προς το τέλος της πόλης)

Οπότε, ναι, μια τυπική πόλη της Μάλτας είναι άσχημη (χάζεψε εδώ την Birkirkara)... συχνά βέβαια ένα κτίριο μπορεί να είναι άθλιο απέξω αλλά επειδή οι Μαλτέζοι είναι τρελοί για τα σπίτια τους, αν μπεις μέσα τότε θα είναι σαν παλάτι αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Τέλοσπαντων, όσο άσχημο και να είναι κάτι, ένα ηλιοβασίλεμα μπορεί να το ομορφύνει.

Φυσικά, αν ένα μπαρ με χαμηλό φωτισμό, ξύλινη επένδυση στα πάντα και τζαζ μουσική είναι ότι χρειάζεσαι τότε θα είσαι ΟΚ στη Μάλτα.

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ- manitarock

Για μια νέα ζωή!

 

Πάνε κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια που το κουράζω αυτό το βιβλίο... και, ναι, προχώρησα από την σελίδα 24 στην 248 αλλά, ίσως, να μην πολυθέλω να το τελειώσω... ούτε αυτό, ούτε τον Οδυσσέα του Τζόυς....μάλλον γιατί τα βιβλία αυτά είναι κάτι σαν γιατροσόφια..

Και ενώ την 'γράφω ότι να ναι και στα αρχίδια μου' φάση του Τζόυς την χρειάζεσαι καθημερινά ώστε να ξεχνάς τα πάντα, τον Τόλλε τον ανοίγω είτε όταν είμαι στα σύννεφα σε φουλ φάση 'αυτοβελτίωσης' ή όταν πραγματικά αγριεύει το πράγμα και χρειάζεσαι τις φιλοσοφικές πρώτες βοήθειες... 

Και το ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο παίζει να σε βοηθήσει ή να σε χειροτερέψει... πχ: Σε πάνε γαμιώντας στο γραφείο με τα politics και τις μαλακίες τους? -Ε, ο Τόλλε θα σου πει ότι εσύ φταις! Ο εγωισμός σου υποβάλλεται στους άλλους και πρέπει να ψάξεις μέσα σου για να τον σκοτώσεις και να σταματήσεις να κατηγορείς τον περίγυρο σου!... οπότε, αν όντως είσαι το θύμα της υπόθεσης, τότε, πίστεψε με, αυτές οι ατάκες θα σε λαλήσουν περισσότερο.

Πάντως, σήμερα, πέταξε τρεις ατάκες που με ηρέμησαν:

Μη αντίδραση στα γεγονότα: -Έτσι, ε? απαντούσε ο δάσκαλος του Ζεν σε ότι και να του έλεγαν.

Μη κρίση: -Ίσως, έλεγε ένας τυχαίος τυπάς όταν τον ρώταγαν για οτιδήποτε.

Μη προσκόλληση: - Και αυτό θα περάσει, έγραφε το δαχτυλίδι του φιλόσοφου. Γιαυτό να μην είσαι ποτέ ούτε πολύ χαρούμενος ούτε λυπημένος.

...αυτές είναι οι τρεις πλευρές της αληθινής ελευθερίας και της φωτισμένης ζωής, λέει ο Τόλλε... Ίσως, θα σου πω, πάντως το απόγευμα μου το φτιάξανε.

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων

Πέθανε και Ο Χριστιάνοπουλος οπότε σκάνε σαν μανιτάρια στους κάθε λογής τοίχους άρθρα του, συνεντεύξεις κτλ... στο παρακάτω τα εξηγεί ωραία όπως θα λέγε και ο Αλέφαντος (τα τίναξε και αυτός πρόσφατα)

«Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. 

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ’ αυτή τη φράση; Πρώτα-πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι’ αυτόν που τα γράφει και γι’ αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα.

Ταδε έφη Χριστιανόπουλος κοντά 30 χρόνια πριν... και όμως, η μαλακία συνεχίζει να εκφράζεται με παρόμοιους όρους μέχρι και σήμερα... δεν βάζουν μυαλό αυτοί οι χυδαίους καριόληδες που την βγάζουν σπάζοντας τα @@ του κόσμου.

Και δεν το κάνουν μόνο μέσω της παπαριασμένης γλώσσας... για αυτούς η καλλιέργεια (ή πες το ΄τέχνη') εκφράζεται σαν ένα γαμημένο τηλεπαιχνίδι γνώσεων όπου πότε δεν θα πουν ότι δεν έχουν ιδέα για ένα θέμα και θα ξαμολύσουν μια γενικόλογη μαλακία για να μην φανούν ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι... δες όμως τι όμορφα που τους γλεντάει το 'ότι να ναι')

Τελοσπάντων, επιστρέφοντας στον Χριστιανόπουλο, πρέπει να χω διαβάσει μόνο τα 'Πεζά ποιήματα' του.. θυμάμαι τότε πάλευα να ρίξω μια γκόμενα και, για κάποιο λόγο, της μίλαγα για ένα από τα ποιήματα με έναν τύπο να ρωτάει τον Χριστιανόπουλο: "- Αν σε πήδηξω θα γράψεις κανά ωραίο ποίημα? - Η ποίηση βγαίνει από το ξέσχισμα της ψυχής, όχι του κώλου, απήντησε ο ποιητής" η γκόμενα γέλαγε πολύ αλλά δεν έκατσε τελικά... αυτά έχει η ζωή...

Χαρουλης Γιαννης-Ερωτοκριτος (Τα Θλιβερα Μαντατα)