Για μια νέα ζωή!

 

Πάνε κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια που το κουράζω αυτό το βιβλίο... και, ναι, προχώρησα από την σελίδα 24 στην 248 αλλά, ίσως, να μην πολυθέλω να το τελειώσω... ούτε αυτό, ούτε τον Οδυσσέα του Τζόυς....μάλλον γιατί τα βιβλία αυτά είναι κάτι σαν γιατροσόφια..

Και ενώ την 'γράφω ότι να ναι και στα αρχίδια μου' φάση του Τζόυς την χρειάζεσαι καθημερινά ώστε να ξεχνάς τα πάντα, τον Τόλλε τον ανοίγω είτε όταν είμαι στα σύννεφα σε φουλ φάση 'αυτοβελτίωσης' ή όταν πραγματικά αγριεύει το πράγμα και χρειάζεσαι τις φιλοσοφικές πρώτες βοήθειες... 

Και το ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο παίζει να σε βοηθήσει ή να σε χειροτερέψει... πχ: Σε πάνε γαμιώντας στο γραφείο με τα politics και τις μαλακίες τους? -Ε, ο Τόλλε θα σου πει ότι εσύ φταις! Ο εγωισμός σου υποβάλλεται στους άλλους και πρέπει να ψάξεις μέσα σου για να τον σκοτώσεις και να σταματήσεις να κατηγορείς τον περίγυρο σου!... οπότε, αν όντως είσαι το θύμα της υπόθεσης, τότε, πίστεψε με, αυτές οι ατάκες θα σε λαλήσουν περισσότερο.

Πάντως, σήμερα, πέταξε τρεις ατάκες που με ηρέμησαν:

Μη αντίδραση στα γεγονότα: -Έτσι, ε? απαντούσε ο δάσκαλος του Ζεν σε ότι και να του έλεγαν.

Μη κρίση: -Ίσως, έλεγε ένας τυχαίος τυπάς όταν τον ρώταγαν για οτιδήποτε.

Μη προσκόλληση: - Και αυτό θα περάσει, έγραφε το δαχτυλίδι του φιλόσοφου. Γιαυτό να μην είσαι ποτέ ούτε πολύ χαρούμενος ούτε λυπημένος.

...αυτές είναι οι τρεις πλευρές της αληθινής ελευθερίας και της φωτισμένης ζωής, λέει ο Τόλλε... Ίσως, θα σου πω, πάντως το απόγευμα μου το φτιάξανε.