Μια φωτογραφία το χρόνο

 ...είχα αποφασίσει πριν κάτι χρόνια. Έμεινα πχ δύο χρόνια στο Λονδίνο? Δύο φωτογραφίες στο facebook με το που θα αποχαιρετίσω.

Οπότε, με βάση τα παραπάνω, θα έπρεπε ήδη εδώ και κάτι παραπάνω από ένα χρόνο να κοσμούν τους servers του αγαπητού αυτού μέσου κοινωνικής δικτύωσης τέσσερις φωτογραφίες για την Μάλτα. Ε, δεν συνέβη κάτι τέτοιο - το γιατί λίγη σημασία έχει πια - και, ούτως ή άλλως, το facebook της φωτογραφίας είναι πια το instagram με το οποίο δεν έχω καμία σχέση...οπότε μας μένει το παλιό καλό blogspot:

Ξέρεις αυτό που για να χτίσεις το οτιδήποτε σε Ελληνικό νησί θα σε τρέχουν 850 επιτροπές τις οποίες και πρέπει να λαδώσεις κάθε μία ξεχωριστά και πάλι δεν θα σε αφήσουν να χτίσεις?. Ε, στη Μάλτα δεν είναι έτσι... άμα τους λαδώσεις στα αρχίδια τους... ύψωσε και εξαώροφα άμα γουστάρεις στη μέση του πουθενά.

Υπάρχει όμως και η Βαλέτα... που εκεί έχουν μπλέξει με την unesco που αποφάσισε να την κάνει μνημείο ή κάτι τέτοιο οπότε δεν μπορούν να την πηδήξουν... Φυσικά δεν είναι ολόκληρη η Βαλέτα αξιοθέατο...πχ το περίεργο κτίριο κάτω από τον καθεδρικό στην παραπάνω φωτο είναι μέρος μιας περιοχής που οι Μαλτέζοι αποκαλούν κάτι που στα Αγγλικά μεταφράζεται σαν 'shithole' αφού είναι γεμάτη με κυβερνητικά κτίρια για τους απόρους που τυγχάνει όμως να είναι και φανατικοί ψηφοφόροι της... απέφυγε την αν πας στη Βαλέτα (αριστερά όπως μπαίνεις προς το τέλος της πόλης)

Οπότε, ναι, μια τυπική πόλη της Μάλτας είναι άσχημη (χάζεψε εδώ την Birkirkara)... συχνά βέβαια ένα κτίριο μπορεί να είναι άθλιο απέξω αλλά επειδή οι Μαλτέζοι είναι τρελοί για τα σπίτια τους, αν μπεις μέσα τότε θα είναι σαν παλάτι αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Τέλοσπαντων, όσο άσχημο και να είναι κάτι, ένα ηλιοβασίλεμα μπορεί να το ομορφύνει.

Φυσικά, αν ένα μπαρ με χαμηλό φωτισμό, ξύλινη επένδυση στα πάντα και τζαζ μουσική είναι ότι χρειάζεσαι τότε θα είσαι ΟΚ στη Μάλτα.

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ- manitarock

Για μια νέα ζωή!

 

Πάνε κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια που το κουράζω αυτό το βιβλίο... και, ναι, προχώρησα από την σελίδα 24 στην 248 αλλά, ίσως, να μην πολυθέλω να το τελειώσω... ούτε αυτό, ούτε τον Οδυσσέα του Τζόυς....μάλλον γιατί τα βιβλία αυτά είναι κάτι σαν γιατροσόφια..

Και ενώ την 'γράφω ότι να ναι και στα αρχίδια μου' φάση του Τζόυς την χρειάζεσαι καθημερινά ώστε να ξεχνάς τα πάντα, τον Τόλλε τον ανοίγω είτε όταν είμαι στα σύννεφα σε φουλ φάση 'αυτοβελτίωσης' ή όταν πραγματικά αγριεύει το πράγμα και χρειάζεσαι τις φιλοσοφικές πρώτες βοήθειες... 

Και το ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο παίζει να σε βοηθήσει ή να σε χειροτερέψει... πχ: Σε πάνε γαμιώντας στο γραφείο με τα politics και τις μαλακίες τους? -Ε, ο Τόλλε θα σου πει ότι εσύ φταις! Ο εγωισμός σου υποβάλλεται στους άλλους και πρέπει να ψάξεις μέσα σου για να τον σκοτώσεις και να σταματήσεις να κατηγορείς τον περίγυρο σου!... οπότε, αν όντως είσαι το θύμα της υπόθεσης, τότε, πίστεψε με, αυτές οι ατάκες θα σε λαλήσουν περισσότερο.

Πάντως, σήμερα, πέταξε τρεις ατάκες που με ηρέμησαν:

Μη αντίδραση στα γεγονότα: -Έτσι, ε? απαντούσε ο δάσκαλος του Ζεν σε ότι και να του έλεγαν.

Μη κρίση: -Ίσως, έλεγε ένας τυχαίος τυπάς όταν τον ρώταγαν για οτιδήποτε.

Μη προσκόλληση: - Και αυτό θα περάσει, έγραφε το δαχτυλίδι του φιλόσοφου. Γιαυτό να μην είσαι ποτέ ούτε πολύ χαρούμενος ούτε λυπημένος.

...αυτές είναι οι τρεις πλευρές της αληθινής ελευθερίας και της φωτισμένης ζωής, λέει ο Τόλλε... Ίσως, θα σου πω, πάντως το απόγευμα μου το φτιάξανε.

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Τα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων

Πέθανε και Ο Χριστιάνοπουλος οπότε σκάνε σαν μανιτάρια στους κάθε λογής τοίχους άρθρα του, συνεντεύξεις κτλ... στο παρακάτω τα εξηγεί ωραία όπως θα λέγε και ο Αλέφαντος (τα τίναξε και αυτός πρόσφατα)

«Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. 

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ’ αυτή τη φράση; Πρώτα-πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι’ αυτόν που τα γράφει και γι’ αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα.

Ταδε έφη Χριστιανόπουλος κοντά 30 χρόνια πριν... και όμως, η μαλακία συνεχίζει να εκφράζεται με παρόμοιους όρους μέχρι και σήμερα... δεν βάζουν μυαλό αυτοί οι χυδαίους καριόληδες που την βγάζουν σπάζοντας τα @@ του κόσμου.

Και δεν το κάνουν μόνο μέσω της παπαριασμένης γλώσσας... για αυτούς η καλλιέργεια (ή πες το ΄τέχνη') εκφράζεται σαν ένα γαμημένο τηλεπαιχνίδι γνώσεων όπου πότε δεν θα πουν ότι δεν έχουν ιδέα για ένα θέμα και θα ξαμολύσουν μια γενικόλογη μαλακία για να μην φανούν ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι... δες όμως τι όμορφα που τους γλεντάει το 'ότι να ναι')

Τελοσπάντων, επιστρέφοντας στον Χριστιανόπουλο, πρέπει να χω διαβάσει μόνο τα 'Πεζά ποιήματα' του.. θυμάμαι τότε πάλευα να ρίξω μια γκόμενα και, για κάποιο λόγο, της μίλαγα για ένα από τα ποιήματα με έναν τύπο να ρωτάει τον Χριστιανόπουλο: "- Αν σε πήδηξω θα γράψεις κανά ωραίο ποίημα? - Η ποίηση βγαίνει από το ξέσχισμα της ψυχής, όχι του κώλου, απήντησε ο ποιητής" η γκόμενα γέλαγε πολύ αλλά δεν έκατσε τελικά... αυτά έχει η ζωή...

Χαρουλης Γιαννης-Ερωτοκριτος (Τα Θλιβερα Μαντατα)

Τα πεπραγμένα της καραντίνας

1. Ξαναμανα είδα τα φθηνά τσιγάρα

 2. Μέσα από κει πρόσεξα την μουσική του Καλαντζόπουλου

 3. Μέσα από τον Καλαντζόπουλο, βρήκα αυτόν τον λογαριασμό στο youtube και την γαμηστερή playlist από πάνω

 4. Ξαναέψαξα την φοιτητική γυμναστική - μετράς τις κάμψεις με τον χρόνο και όχι μόνο με τις επαναλήψεις.

 5. Έκαψα ένα μαξιλάρι με έναν κερί - ξύπνησα πριν αγριέψει το πράγμα... απελευθερωτική εμπειρία

 6. Ξεφορτώθηκα αρνητικούς ανθρώπους που σπρώχναν τα δικά τους πρόβληματα/μειονεκτήματα σε μένα (ψυχολογική προβολή)... έχω αρκετά δικά μου, δεν χρειάζομαι άλλων.

7. Ξαναέπιασα τα του trading - πραγματικά, ποιος ο λόγος να μην κάνει κάποιος αυτά που του αρέσουν?

8. Τελείωσα το a hero of our time του Λερμοντοφ: σοβαρά καλογραμμένο βιβλίο... το γιατί δεν επανεκδιδουν τις Ελληνικές μεταφράσεις που έχουν γίνει ήδη από το 2000 είναι ένα από τα μυστήρια της εκδοτικής πιάτσας. 

Risk management lessons - how to avoid getting burned

 Some days before the incident: The bedlight goes off and go find a replacement in these quarantine times – instead just buy a candle from the supermarket… note that this candle was mentioning “Ruhe in Frieden” (I google translated it later.. I have to improve my German)

 

23:30: I light up the candle and lie on the bed with a plan of reading something… instead, I fell asleep instantly

 

…at some point during the night: The candle light must have been bothering so I put the pillow on my face… it was a big pillow so it probably reached up to the candle… afterwards, I further pushed the pillow away – it should have been annoying while burningJ

 

3:30:  somehow (either due to the heat or the flare) I woke up in a room with a cloud of smoke in it…. Extinguished the fire, cleaned up the mess, used a fan to get rid of the smoke etc etc

 

6:00:  slept again.

 

 

Key take away: do not buy anything with wishes that you are unsure of what they mean – they might come trueJ