Για την πλάκα

Θυμάμαι ένα βιβλίο που χα διαβάσει... του έκο το όνομα του Ρόδου... όπου όλα γίνονταν για μια πραγματεία για το γέλιο...

Και όταν λέω όλα..όλα!...μοναχοί πηδιόντουσαν μεταξύ τους, αλληλοδολοφονούνταν... τελικά το μοναστήρι κάηκε.... δύσκολη ιστορία:)

Σε ένα βιβλίο - πάλι του έκο - ένας από του πρωταγωνιστές βρίσκεται λίγο πριν την εκτέλεση και αυτό που τον σώνει είναι η σκέψη ότι όλο αυτό το σκηνικό έχει αρκετή πλάκα... Φυσικά ο τύπος κάηκε κανονικότατα στην πυρά... αλλά σώθηκε με την έννοια ότι δεν πέρασε τις τελευταίες του στιγμές χεσμένος πάνω του να σκέφτεται τις χαρές που δεν έζησε, τα μουνιά που δεν πήδηξε κτλ...

Ένας βασικός μηχανισμός που έχει ανακαλύψει η ανθρωπότητα για να σκοτώνει με κάποιο τρόπο την ώρα της είναι η εξύψωση των αναγκών σε ανώτατους στόχους μέσα από μια διεργασία μασκαρέματος...

πχ είναι γεγονός ότι πρέπει να καλύψεις την ανάγκη σου για τροφή... είναι σχετικά απλό και μάλλον εύκολα εφικτό για μας τους δυτικούς.. κ όμως... μετουσιώνεις αυτήν την ανάγκη σου σε κυνήγι για την καριέρα... και δεν καταδέχεσαι να κάνεις κάτι άλλο, και νιώθεις απόλυτα εντάξει όταν κάνεις ακριβώς αυτό που έχεις ονειρευτεί και στο οποίο θα βάλεις όλη σου την δημιουργικότητα...

ή το σεξ... που με τα χρόνια έχει κρυφτεί πίσω από θρησκείες, γάμους, έρωτες, κοινωνικές δομές κτλ... και πάλι η ανάγκη θα έχει καλυφθεί ιδανικά μόνο όταν έχοντας εκπληρώσει τα κριτήρια σου θα ζεις την απόλυτη ευτυχία δίπλα στο άλλο σου μισό..

Όποτε όλοι σκοτώνονται να πιάσουν τους στόχους τους αυτούς... τα δίνουν όλα, χρησιμοποιούν θεμιτά ή αθέμιτα μέσα...παθιάζονται..

και, φυσικά, για να χει κ κάποιο νόημα όλο αυτό, όλη αυτή η ιστορία μπορεί και να αποτύχει... να καταλήξεις να κάνεις μια άσχετη δουλειά... ή να μην κάνεις σεξ και να κάθεσαι να γράφεις ερωτικά ποιήματα... ή να κάνεις σεξ με άτομα που δεν γουστάρεις και να μην γράφεις καν τα ποιήματα...

Και από ότι μπορεί να σε διαβεβαιώσει και ο τελευταίος ψυχολόγος η όλη αυτή κατάσταση είναι πιθανό να οδηγήσει σε καταθλιψη, πρόωρους θανάτους κτλ.

Όπως είναι προφανές από αυτά που έχω γράψει μέχρι τώρα όλος αυτός ο πόνος έχει πάρα πολύ πλάκα...

Και από αυτό το πρίσμα... ένα αβίαστο γέλιο όταν ακούς όλες αυτές τις ιστορίες ίσως και να μην έχει να κάνει με ατόφια κακία και μοχθηρότητα...

Ψάχνοντας την...

Κάποια στιγμή όλοι παίρνουμε αποφάσεις. Συχνά όχι συνειδητές αποφάσεις - μας τραβάνε εκεί οι ανάγκες μας....μας καλουπώνουν μια χαρά και συνεχίζουμε βιδωμένοι σε μια ευθεία πορεία.

Είναι σαν να μπαίνεις σε κλειστό αυτοκινητόδρομο...απλά οδηγάς χωρίς πολλές παρεμβολές..

Φυσικά παίζουν κ κάποιες έξοδοι αλλά αν δεν πηγαίνεις κάπου συγκεκριμένα τότε δεν θα βγεις σε καμμία από αυτές...θα συνεχίσεις όλο ευθεία...

Στην πορεία αυτή θα έχεις την ψευδαίσθηση ότι παίρνεις αποφάσεις... και θα λες: 'νιώθω την ανάγκη να κάνω αυτό τώρα...πιστεύω ότι καιρός είναι κτλ...'

Ουσιαστικά όμως θα αυτά που θα κάνεις θα παίζουν γύρω από έναν μέσο όρο που επιβάλει το καλούπι...θα μπορούν να περιγραφούν με ευκολία από την κουδούνα (κανονική κατανομή).

Συμβαίνει όμως καμιά φορά να βγαίνεις από την πορεία. Τότε πάλι όμως το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσεις να ξαναμπεις το συντομότερο δυνατό στο τριπάκι που ξέρεις πια καλά. Εκεί νιώθεις βολικά, έχεις μάθει να παίζεις το παιχνίδι - ξέρεις τι να περιμένεις.

Θα ταν ίσως καλά, όμως, λίγο πριν ξαναχωθείς στο autobahn να κάτσεις να το σκεφτείς..
Τι ήμουν πριν αρχίσει αυτό το σκηνικό?...Τι σκεφτόμουν? Πως την έβγαζα? Υπάρχει κ άλλος δρόμος πέρα από αυτόν που πήγαινα? Και αν ναι που πηγαίνει?

...στο πουθενά το μόνο σίγουρο όπως κ άλλος... Το όλο θέμα είναι ποιος από τους δρόμους θα χει περισσότερη πλάκα να διασχίσεις:)

Η μέθη

Πρέπει να είσαστε συνέχεια μεθυσμένοι.
 Όλα είναι εκεί : αυτό είναι το μοναδικό θέμα . 
Για να μην αισθάνεσθε το φριχτό βάρος του Χρόνου που συντρίβει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς σταματημό.

Αλλά με τι ; Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ό,τι σας κάνει κέφι.
 Όμως μεθύστε.
Και αν καμιά φορά στα σκαλοπάτια ενός μεγάλου παλατιού, πάνω στο πράσινο χορτάρι μιας τάφρου, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά του δωματίου σας, ξυπνήσετε και το μεθύσι έχει ήδη εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το άστρο, το πουλί ,το ρολόι, όλα αυτά που φεύγουν, όλα αυτά που βογκούν, όλα αυτά που κυλούν, όλα αυτά που τραγουδούν, όλα αυτά που μιλούν, ρωτήστε τι ώρα είναι …και ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:
 –είναι η ώρα για να μεθύσετε ! Για να μην είστε πια οι σκλάβοι οι μαρτυρικοί του Χρόνου, μεθύστε… μεθύστε χωρίς σταματημό ! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, με ό,τι σας κάνει κέφι.

(Σαρλ Μπωντλαιρ)

Πίνω σερί τρεις μέρες τώρα... Ξεκίνησε με κάτι ποτήρια κρασί και κανά λίτρο μπύρας, την επομένη πάλι με μπύρα και τσίπουρα και χτες κάτι ψιλά...

Δεν έχω βάλει στόχο να εκπληρώσω την προτροπή του ποιήματος από πάνω - το στομάχι μου δεν ψήνεται και ιδιαίτερα - αλλά τυχαίνει...

Θυμάμαι σε μια συναυλία τον Θανάση Παπακωνσταντίνου να δικαιολογείται επειδή δεν την είχε ακυρώσει ενώ στην Αθήνα γινόταν της πουτάνας(ψηφιζόταν το μνημόνιο 2 ή 3 - δεν θυμάμαι ακριβώς) και να λέει:

- Σκέφτηκα πάρα πολύ αν θα πρεπε να ακυρώσουμε το αποψινό αλλά πιστεύω ότι αν με την μουσική και το αλκοολ καταφέρουμε να φτάσουμε στην μέθη τότε θα χουμε κάνει αντίσταση.

Αντίσταση σε τι? Στην κανονικότητα, στην μάχη για την επιβίωση, στις υποχρεώσεις, στον αγώνα για την τήρηση των εκάστοτε ηθικών δεσμεύσεων.
(Άσχετο, αλλά έχει πάρα πολύ πλάκα να μιλάς με άτομα από άλλες θρησκείες και πολιτισμούς και να χαζεύεις με ποιον τρόπο έχουν χτίσει τις δικές τους αυτοευνουχιστικές ηθικές αξίες... πχ μια φυλή ινδών θα πρέπει να 'πιστεύει' ότι και η αμοιβάδα έχει ελεύθερη βούληση και ότι μπορεί να κάνει αμαρτίες... ο μονοκύτταρος οργανισμός... ελεύθερη βούληση...γμστα..)

Συνεχίζω... η μέθη λοιπόν είναι κάτι που αποζητά και ο απλός άνθρωπος - εργαζόμενος. Γιαυτό και δίνει ένα μέρος των  πολύτιμων χρημάτων για να διαβάσει ένα βιβλίο ή να ακούσει ζωντανή μουσική και να έρθει κοντά σε κάποιον που ακτινοβολεί μέθη και όχι υπαλληλίκι... Φυσικά παίζει πυκνά συχνά και ο καλλιτέχνης να νιώθει στην ουσία υπάλληλος...

Και μια και πιάσαμε τα quotes του Θανάση να άλλο ένα από μια συνέντευξη του στο in2music:

 - (in2music) Θανάση μιας και λες για πνευματικά δικαιώματα και «ip». Πόσο δίκαια είναι για παράδειγμα σε μαγαζί σε ένα χωριό πρόστιμο 400 ευρώ επειδή παίζει μουσική.

 - Θ.Π. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ένα ζήτημα που δε λύνεται τώρα γιατί πραγματικά είναι δύσκολο το πρόβλημα των πνευματικών δικαιωμάτων ..... Έχω περάσει όλη μου τη ζωή σε τέσσερις τοίχους για να κάνω αυτό το πράγμα. Εντωμεταξύ έξω στη Λάρισα γίνεται της πουτάνας, στα μαγαζιά ,στις καφετερίες ο κόσμος γλεντάει, ο κόσμος κάνει πολλά πράγματα. εγώ κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους. Αυτό το πράγμα όλη μου η ζωή. Είναι αυτό που κάνω, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να πάρω και γω κάτι.

 - (in2music) Και όχι μόνο εσύ…

 - Θ.Π .Και όχι μόνο εγώ. Η μπάντα, οι μουσικοί…Προσέξτε. είμαστε δέκα άτομα, με τους τεχνικούς δεκαπέντε. Δεκαπέντε οικογένειες από πίσω. Αυτό το πράγμα, και αν κιόλας αρέσει, από πίσω έχει πολύ δουλειά. Δεν είναι άντε βγήκαμε-παίξαμε και τέλος. Χρειάζεται να υπάρχει και μια αμοιβή για όλο αυτό το πράγμα.

Και πέρα από τον Θανάση και τις γνωστές πια αντιφάσεις του έσκασε μύτη μια Δημουλίδου- νεοελληνική συγγραφέας - που έβριζε τις βιβλιοθήκες που βάζαν στα ράφια τα βιβλία της και ο κόσμος τα παίρνει τσάμπα αντί να τα πληρώνει!!

ενιγουει... θυμάμαι το 2008 που για πρώτη φορά βρέθηκα με κάποια φράγκα για ξόδεμα είχα αγοράσει ένα μπουκάλι αψέντι...που μια και ήταν το αγαπημένο του μπωντλαιρ είναι κατάλληλο για τέλος...

City - Am Fenster, 1978

God save the pousthdes...

Κάθομαι και το σκέφτομαι ώρες ώρες τι πλάκα έχει μια οργανωμένη κοινωνία και πόσο αντιφατική είναι..

Τι είναι μια οργανωμένη κοινωνία? Είναι σύνολο ατόμων που βασική προϋπόθεση για να μπει κανείς είναι ο ευνουχισμός.. Δηλαδή δεν παίζει κάποιος να είναι νεαρτενταλ, να αφήνει τις ανάγκες του να ξεχύνονται, να είναι απόλυτα αυθόρμητος, να λέει ότι σκέφτεται και μην τον ξεβράσει το σύνολο...

Και αυτό στο πρώτο του κομμάτι σίγουρα έχει κάποιο νόημα...είναι προφανές ότι το πήδημα και η τρέχουσα οργάνωση του είναι βασικό συστατικό της κοινωνίας...

Το κομμάτι όμως με την διπλωματία είναι κάπως πιο έμμεσο και πιο δύσκολο να το εξηγήσει κανείς..  Μέσα από πιο μηχανισμό κατέληξαν να κυβερνάνε οι 'πολιτικοί'... γιατί γουστάρει τόσο ο κοσμάκης το παραμύθι? Ποιος τον έμαθε ότι αυτός είναι τόσο γαμάτος και γιαυτό χρειάζεται ο αρχηγός του να είναι κάποιος που να τον καλοπιάνει και να του φέρεται όσο πιο υποκριτικά γίνεται?

Δεν μου ρχεται καμμιά καλή απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα...ίσως να χει να κάνει με την όλο και αυξανόμενη τάση μεγιστοποίησης του εγωισμού του δυτικού ανθρώπου...ίσως να ναι επειδή πάντα οι διπλωμάτες επιβίωναν... πχ σε μια μάχη, αυτοί που πραγματικά παθιάζοταν και χωνόντουσαν με τα μπούνια να φάνε τον εχθρό είχαν περισσότερες πιθανότητες να αφήσουν τα κοκκαλάκια τους στο πεδίο της μάχης σε σχέση με τον διπλωματικό τύπο..

Χάζευα πιο πριν τα most viewed video sto youtube. Πρώτος με διαφορά ήταν ο Justin Bieber, ένα παλικαράκι που μπροστά του ο ρουβάς στα καλύτερα του μοιάζει με βαρύμαγκα ρεμπέτι...
Και διερωτώμαι... αν η πηγή 'έμπνευσης΄ για τις σημερινές νεολίσκες είναι ο Justin...που βαδίζουμε?..ποιος θα πηδάει σε κάτι χρόνια....

Brahms - Symphony No.3 - Poco Allegretto

Γερμανική Μουσική

To 1897 πέθανε ο Brahms...την ίδια στιγμή τέλειωσε και η μουσική των γερμανών... είναι κάτι αντίστοιχο με την νεοελληνική λογοτεχνία και τον Καζαντζάκη...

Και το πρόβλημα είναι ότι με την λογοτεχνία, που είναι κάτι στατικό, υπάρχει λύση...μπορείς πολύ απλά να αποφύγεις τις λένες μαντάδες, τους Θεμελήδες κτλ...
Η μουσική είναι κάτι ζωντανό..είναι μια μορφή έκφρασης του κάθε λαού...

Και πες πχ ότι οκ... θα ακούω μουσική από το youtube... Αμ δε..

Δυστυχώς, αυτό το μουσικό περιεχόμενο της SME δεν είναι διαθέσιμο στη Γερμανία επειδή η GEMA δεν έχει παραχωρήσει τα αντίστοιχα δικαιώματα δημοσίευσης μουσικής.
Λυπούμαστε γι'αυτό.

και στην θέση της SME γράψε ότι θες...τα άκυρα που τρως είναι άπειρα...Δεν παίζει να ακούσεις αυθεντικό τραγούδι...μόνο κάτι σιχαμένα remix

Γερμανικοί Σταθμοί: Μου θυμίζουν τους σταθμούς που άκουγα μικρός από μια κωμόπολη κοντά στο χωριό μου..3-4 cd max σε ένα ανήλεο repeat...παίζει να ακούσεις το ίδιο hit 3 φορές σε 2-3 ώρες...και φυσικά τα hits διεθνή...adele και πάνω...γερμανικά hits δεν παίζουν...

Γερμανικά Συγκροτήματα: Δεν πιστεύω να ναι πολλοί αυτοί που ξέρουν παραπάνω από ένα (ramnstein)

Πηγές για την τεκμηρίωση της ανυπαρξίας της γερμανικής μουσικής:  chud.com (site για το cinema), spudart.org (site ενός τύπου που μάλλον ασχολείται με την τέχνη γενικά), http://www.3eb.co.uk/ (site μιας μπάντας όπου κάποιος διαμαρτύρεται για το πως γίνεται το γερμανικό cd που αγόρασε να ναι τόσο μπουρδέλο... μια απάντηση που παίρνει είναι αυτή:
 there's no reason to boost it, unless the Germans hate music and love high pitched, studio filtered falsetto.
Συμπέρασμα: αν είσαι οποιουδήποτε είδους καλλιτέχνης στην γερμανία την πούλεψες...


To mp3 μου παρέδωσε το πνεύμα μετά από δύο βδομάδες...Δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο αυτήν την κατάσταση...Ο θεός των mp3 να αναπαύσει την ψυχή του...

UPDATE: Το  mp3 μετά από ένα μήνα σχεδόν παραμονής στην Ελλάδα και μπόλικα reset επανήλθε σε γερμανικό έδαφος δριμύτερο...Καλή δύναμη να χει!