το παραπάνω τρίπτυχο ήταν τα χόμπυ μου στο προφιλ του μπλόγκερ.
εξέφραζαν στην ουσία την λογική του μπλογκ η οποία ήταν το ανελέητο χώσιμο... ή καλύτερα την δικιά μου εκτόνωση πάνω στο keyboard... όταν δηλαδή η περιρρέουσα βλακεία με έπνιγε, τότε ο συγκεκριμένος χώρος ήταν αρκετά χρήσιμος να ξεσπάσεις..
ε λοιπόν αυτό κόβεται... γιατί στην ουσία αυτό το συνεχές κλάψιμο ήταν οικογενειακή κληρονομιά....
και δεν έχει και ιδιαίτερη διαφορά αν γκρινιάζεις για το αλάτι στο φαΐ ή για το αν η μηχανή αναζήτησης blackle είναι μια απάτη ή αν οι έντεχνες-λαϊκές τύπισσες ξαφνικά αποφάσισαν ότι είναι αστέρες της όπερας ή της jazz..
αυτό γιατί πέρα από την διαφορά ποιότητας μεταξύ αλατιού και blackle η τελική συμπεριφορά είναι ακριβώς η ίδια...
το θέμα είναι δημιουργείται ένα κενό... το χώσιμο είναι η πιο εύκολη λύση για να γράψεις κάτι...θα εκφράσεις κάτι εύκολα χειροπιαστό, ο όποιος αναγνώστης θα το πιάσει εύκολα και αν έχει περάσει και αντίστοιχη φάση θα συμπάσχει και όλα μέλι γάλα...για παράδειγμα βγαίνει τώρα ο Τσίπρας και τα χώνει μέρα νύχτα στην κυβέρνηση κτλ....και στα περισσότερα συμφωνούμε όλοι... το θέμα είναι αν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και είχε εξουσία τι θα κάνε?....μάλλον θα σκυβε το κεφάλι και θα βάζε τα κλάματα...(γκρίνια...:)