Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

Αντιγράφω πιο κάτω μία πρόταση από το βιβλίο του Προύστ 'Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο' και τον τόμο 'σόδομα και γόμμορα':

-------------
Αυτό κάνει εντύπωση στην περίπτωση όσων είναι φτωχοί και ήρθαν από την επαρχία, δίχως γνωριμίες, δίχως τίποτα εκτός από τη φιλοδοξία να γίνουν κάποια μέρα διάσημοι γιατροί ή δικηγόροι, έχοντας ένα μυαλό κενό ακόμη από γνώμες, ένα σώμα γυμνό από καλούς τρόπους και που λογαριάσουν σύντομα να το εξοπλίσουν, όπως θα αγόραζαν για το δωματιάκι τους στο Καρτιέ Λατέν έπιπλα ανάλογα με το τι θα θα παρατηρήσουν και θα αντιγράψουν σε όσους είναι κιόλας «φτασμένοι» στο χρήσιμο και σοβαρό επάγγελμα όπου εύχονται να εγκατασταθούν και να διαπρέψουν¨ σ' αυτούς, η ιδιαίτερη τους κλίση κληρονομημένη δίχως να το γνωρίζουν, όπως η προδιάθεση για ζωγραφική, για τη μουσική, για τη μυωπία, είναι ίσως η μόνη ζωντανή, κυριαρχική πρωτοτυπία - που κάποια βράδια τους υποχρεώνει να απουσιάσουν από μια συνάθροιση χρήσιμη στη σταδιοδρομία τους με ανθρώπους από τους οποίους, κατά τα άλλα, αντιγράφουν τους τρόπους ομιλίας, σκέψης, ντυσίματος, χτενίσματος.
----------------------

υπάρχει μια 'τεχνοτροπία' ανάγνωσης, η οποία αποκτάται μετά από αρκετές ώρες διαβάσματος, που σου επιτρέπει να διαβάζεις από ένα βιβλίο μόνο αυτά που θες.

πχ αν βαριέσαι τις περιγραφές, τις εμβόλιμες και ψιλοάσχετες απόψεις του συγγραφέα ή την υπερβολική φλυαρία, τότε μπορείς να σκανάρεις με κατάλληλο τρόπο ένα κείμενο έτσι ώστε να συγκρατήσεις μόνο τα χρήσιμα.

ε στον προύστ δεν παίζει αυτό...δηλαδή αν είναι στα κέφια του ο τύπος και επαναλαμβάνει διαρκώς προτάσεις όπως η παραπάνω, όποια τεχνική σκαναρίσματος και να δοκιμάσεις θα αποτύχει.. και θα νιώσεις και μια έντονη τάση για ύπνο...

αυτό πάντως δεν αναιρεί το γεγονός ότι το κείμενο είναι εξαιρετικό.. γιατί για να καταφέρνει να γράφει τέτοιες προτάσεις χωρίς να γίνεται τραγικά βαρετός και γελοίος, δείχνει ότι σε κάθε περίπτωση το χε...

και νιώθεις και εσύ όπως σιγά σιγά παλεύεις να το διαβάσεις ότι δεν χάνεις τον χρόνο σου..και, αντίθετα σε όλες τις ενδείξεις, ότι δεν κάνεις αγγαρεία..

To miden - Eleftheria Arvanitaki (live)

Μίλτος Πασχαλίδης - Ο ακροβάτης @ Μύλος, 3/6/2011

Η αποτίναξη της τάξης

Ξυπνάς ένα πρωί και μέσα σου παίζεται για άλλη μια φορά ακόμα το έργο της σωστής τάξης...του δικαίου...

σκέφτεσαι δηλαδή:

-Μα γιατί έγινε αυτό? - είναι τόσο άδικο!...κ ποιος δεν θα βρεθεί να πει ότι ήταν αδικία...και ότι πρέπει να τιμωρηθεί αυτός που το έκανε αυτό...από τους άλλους, από τον νόμο, από τον θεό.. από κάπου..

Και κάπου εκεί ενώ η δίκη συνεχίζεται στο μυαλό σου και βρίσκεται πια σε προχωρημένα στάδια με την αδικία να τονίζεται σε κάθε της μορφή και να καταδικάζεται από τους πάντες γυρνάς και σκέφτεσαι..

-H μαλακία έχει όρια... δεν έχει κανένα νόημα αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή για τους εξής παρακάτω λόγους:

1.η δικαιοσύνη είναι μια ψευδαίσθηση.

2.ο ορισμός του σωστού και του λάθους έχει γίνει έτσι ώστε να βαστιώνται τα λουριά του λαού και να ζει σε μια χαρούμενη οργανωμένη κοινωνία.

3.το συνεχές κυνηγητό του δικαίου και του σωστού δεν αποτελεί πράξη επανάστασης... είναι αποτέλεσμα σκληρού συντηρητισμού που έχει επιβληθεί πάνω σου από πολύ μικρή ηλικία και έχει γίνει δεύτερη φύση σου...αρκετά με το κυνηγητό του προτύπου του σωστού ανθρώπου...του τίμιου... του δικαίου... του μαλάκα κατά βάση...

η ελευθερία δεν είναι τίμια

Θάνος Μικρούτσικος - Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia @ Θ. Πέτρας 2011

no title

λοιπον ο τίτλος είναι κάτι πολύ φασιστικό....ειδικά αν ξεκινάς να πατάς τα κουμπιά του keyboard και δεν ξέρεις τι θα γράψεις τον νιώθεις να σε καταπιέζει αφόρητα..

το θέμα είναι όμως αφού ξεκινάς να εξωτερικεύεις κάτι ,πρέπει αυτό να ναι χειροπιαστό...να δείχνει κάτι που να διεγείρει τις αισθήσεις... τις δικές σου πρώτα και του αναγνώστη μετά...να βγάζει θυμό(disputable),θαυμασμό,να παράγει σκέψεις που έχουν να κάνουν με το μόνιμο ερώτημα γιατί ψοφάμε ή το πιο ενδομυχο και αφού ψοφάμε γιατί ζούμε και τι 'πρέπει' να κάνουμε στο ενδιάμεσο...τέτοια πράγματα..

-------------------edit------------

μετά από ώριμη σκέψη και μια βόλτα στη βεράντα όπου και είδα φευγαλέα τα αηδιαστικά μπούτια μιας εκ των σερμάμενων γριών οι οποίες είχαν αναφερθεί σε ποστ τριών ετών κατά την μετοίκηση μου στον τρέχοντα χώρο και θυμήθηκα το κολασμένο καλοκαίρι που πέρασα γράφοντας την διπλωματική και τις γριές απέναντι να βρίζονται όλη την μέρα ξεκινώντας αυστήρα από τις 8 και μισι το πρωί με την μία εκ των δύο γριών να κράζει στην άλλη: " σήκου! σήκου! μεσημέριασε! " και μαζί με την άλλη γριά να σηκώνομαι και εγώ που είχα κοιμηθεί κατά τις τρεις το βράδυ,γράφοντας, και να φτάνω πολλές φορές κοντά στο σημείο να βγώ στην βεράντα και να φωνάξω αγανακτισμένα:"τις μαλακίες του χάρου πληρώνουμε!!"...

και ναι χάρε...γιατί αν μου φάνηκε εμένα κόλαση το καλοκαίρι μόνο κ μόνο να τις ακούω σκέψου αυτές... και να φανταστείς πόσο άσχημη είναι η κατάσταση τους που η απο πάνω,η οποία κάθε βράδυ βλέπει ανελειπώς το αποκαλυπτικό δελτίο ή τον στέφανο χίο(που τηλεχτυπιούνται ότι όλα τελείωσαν και πρέπει να χυθεί αίμα ή χύνεται αίμα δεν έχω καταλάβει ), κάνοντας άλλη μια μπαλκονοσυζήτηση με την απέναντι κυράτσα,την οποία πρέπει να ακούν όλα τα γύρω διαμερίσματα, είπε σχολιάζοντας τις γριές:"Μακάρι να μην φτάσουμε πότε σε αυτό το σημείο" ,με εμένα να σκέφτομαι ότι δύσκολα μπορεί να πάει πιο κάτω από αυτό που είναι τώρα...

θυμός βγήκε τελικά...

Αξιοσέβαστα κλαρίνα

από το 7:30 κ μετά