Saturday, December 16, 2023

Ian Rankin - A heart full of headstones


Friday afternoon, @Koblenz train station going for yet another last minute trip (people still following me on these are probably just nuts). Anyway, have to fill up an hour thus, no brainer, I head to the nearest Lidl (a month of being stuck with overpriced groceries in Luxembourg makes it look like some sort of shopping haven). Still time left after the Lidl raid so following the everlasting books' scent, I end up in front of the English fictional section of the train's book store where Ian Rankin's latest bestseller is featuring itself:

- This writer rings a bell (probably in my Goodreads to-read list) and there is also the looming risk of being stuck with the finnegans wake for the foreseeable future, I quickly convince myself to buy it.

The Lidl groceries saw to it that I would have a decent dinner for the next couple of evenings, the book served its purpose for  a few more of those. Would I eat every evening from Lidl though? By no means. Why? Let me give you an analogy with the 'Stoner' which I started straight after finishing the above: I tell to myself that 'I am 50 pages into it and the action that has been taking place could maybe fit in one of the last pages of Rankin's novel, which makes it somewhat of a gourmet, doesn't it?' 
Of course, is it fair to expect something different from a whodunit? No, it's not, but I buy books and not a Netflix subscription so the experience shouldn't be the same as the streamed series? Or we all know these very successful books that end up becoming a movie, but what about books which are, effectively, written as movies? That's not exactly gourmet, is it? 

Anyway, I still gave it four Goodreads stars: it just covered my needs plus it vividly reminded me of my UK times (Lidl's canned fish salad would had got the same, despite my dinners being cheese and turkey sandwiches even there) so I guess I recommend this? I think so, but better cleanse yourself with a solid classic and some bio kefir afterwards. 

Friday, October 20, 2023

Locational Indifference

Malta, May 2019

- So you just heading to Vienna? sen_saven was asked during yet another round of beers.
- Look, mate, you also lived in Bratislava, now in Malta, I guess you would also give zero fucks if you were to live in another country...

Luxembourg, October 2023

- So how do you find Luxembourg, sen_saven?
- The thing is that after changing my permanent address countless times, I have really stopped caring to like or dislike any place (i.e I just don't care)
- Well, since you have lived in much nicer countries than Luxembourg, I guess you are saying that Luxembourg means nothing to you?
- No, it's not personal to Luxembourg, I am really immune to any location... I just don't allow myself to feel anything about a spot

Anyplace, Anytime 

- So, which has your favourite stop been so far? 
- I mean, do you know how many times I have received this question? Just tired of it... 
- But there must be somewhere that you liked the most?
- Well, Vienna comes in mind right now... but, again, this is the latest place where I stayed for a few years so that might be the reason (it's the latest 'home' I have had) 

Tuesday, September 19, 2023

Ταξίδι στην άκρη της νύχτας



 - Τέσσερα ή πέντε αστέρια να βάλω στο Goodreads?, σκεφτόμουν με το που το τελείωσα το βιβλίο.

- Βάλε πέντε, κατέληξα, ποιος τον ακούει τον Σελίν...

Αυτή ακριβώς είναι η 'μαγεία' του βιβλίου : μετά από τετρακόσιες σελίδες όπου ο συγγραφέας σιχτιριαζει για τα πάντα, πραγματικά καταλήγεις να φοβάσαι μην τυχών σε πιάσει, ο εδώ και εξήντα χρόνια πεθαμένος Σελίν, στο στόμα του... Και όταν λέω σιχτιριαζει για τα πάντα, το εννοώ : Πόλεμος, αποικιοκρατια στην Αφρική, αμερικάνικος καπιταλισμός, ανθρώπινες σχέσεις... ότι υπάρχει... όλα μαύρα και αραχνα...  Αν, για παράδειγμα, έχεις στο μυαλό σου γενναίους Γάλλους στρατιώτες να πολεμάνε λυσσαλέα ενάντια στους Γερμανούς εισβολείς τότε ο Σελίν θα στο καταρρίψει και αυτό με μια τόσο απλή σκέψη: "Ο κάθε άνθρωπος θέλει να ζήσει... και αν, τέλος πάντων, είναι να πεθάνει ηρωικά τότε, για να έχει νόημα, πρέπει να είναι στρατηγός ή κάτι τέτοιο... αλλιώς θα την βολέψει με κανα μνημείο του αγνώστου στρατιώτη και τρέχα γύρευε... όλοι θα σε ξεχάσουν μετά από λίγα χρόνια... '

Αλλά, πέρα από τα ιστορικά γεγονότα, θα αρχίσει να ξεψαχνίζει και τα της προσωπικής σου ζωής το με τόση σχολαστικοτητα που, δεν γίνεται, θα βρεις κάτι για να ταυτιστείς... Σαρεσει να αλλάζεις χώρες σαν τα πουκάμισα? - Το κανείς για να αποφύγεις τον κόσμο να σε τσαντίζει... σε κάποια φάση όμως βρίσκουν τα κουμπιά σου και πρέπει να την κάνεις για άλλη μια φορά ...

Πιστεύω ότι γιαυτό είχαν λυσσάξει οι Γάλλοι να τον συλλάβουν και να τον στείλουν στην κρεμάλα... όχι για τα κολλητιλικια με τους ναζί αλλά γιατί, πολύ απλά, είχε τσατισει τους πάντες... 

Sunday, August 27, 2023

Esperantomuseum

 Κάθε χρόνο εκεί. Δεν πα να χει κορόνα, lockdown ή να χεις ήδη φύγει από τη Βιέννη? Δεν πειράζει, θα βρεθεί πάντα τρόπος, οσαν νέος Schwarzenegger, να επιστρέψεις. 

- Κοίτα sen_saven, αν είναι να μάθω κάποια νεκρή γλώσσα, τότε  θα είναι τα λατινικά, τι να την κάνω την esperanto?, έλεγε φερελπις συνάδελφος (με phd, πιάνο και δεν συμμαζεύεται) καθώς περνούσαμε μπροστά από το μουσείο μετά από μπύρες. 

- Αυτό ακριβώς είναι το θέμα, δεν έχεις κανένα πρακτικό όφελος από την esperanto, είναι τόσο ρομαντικό το να ασχοληθείς, απάντησε ο sen_saven (αυτό με τα ρομάντζα το λεγε μπας και ψαρωσουν τίποτα γκομενακια που ήταν στην παρέα αλλά που...) 

“All art is quite useless.” θα σου πει και ο Oscar Wilde οπότε με βάση αυτό τον ορισμό, η esperanto ειναι τέχνη ενώ τα λατινικά είναι μέρος της 'διδακτικής'. Παρόμοια ατάκα είχε πετάξει και η Σιμόν ντε Μποβουαρ σε ένα από τα βιβλία της : "Τα δώρα που κάνεις σε πολύ αγαπημένα πρόσωπα πρέπει να έχουν μηδενική πρακτική χρησιμότητα" 

Τέλος πάντων, ως προς το ίδιο το μουσείο, βάζω παρακάτω μερικές  φωτογραφίες (το χω χτίσει το μαγαζί οπότε, δικαίως, αγνόησα το αντίστοιχο "verboten" της εισόδου - και, ούτως ή άλλως, οι Αυστριακοί τα λένε τα verboten αλλά δεν τα πολύ εννοούν...)

Για εκθέματα έχουμε μπόλικες αφίσες από τα συνέδρια της Εσπεράντο (ένα από αυτά στην Αθήνα), έναν πίνακα του ιδρυτή της όλης ιστορίας, ένα pacman που τρως εσπεραντικές συλλαβές αλλά και μια εισαγωγή στην Solresol όπου οι συλλαβές είναι ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ (δεν περιγράφω άλλο.)













Sunday, July 30, 2023

Monday, May 8, 2023

Μίκης - Ραντάρ


Συνολικό κόστος weekend trip 500 ευρώ. 

Και, όμως, ότι θα μείνει από όλα αυτά δεν είναι ούτε το υπερτιμημένο ξενοδοχείο (και, πραγματικά, όταν σου λέω 'checkin' πρέπει να μπορείς να το καταλάβεις ακόμα και αν μόλις ήρθες από την Ισπανία) ούτε το Crème Brûlée που ο τύπος έκαιγε μπροστά μας.. 

Είναι αυτός ο δίσκος με αρχική τιμή 24.90 DM που τώρα πωλείται για 2 EUR (και, όχι, η ισοτιμία Μάρκου με ευρώ δεν είχε καθοριστεί στο 1/12.45)


Και μετά σου λένε ότι πληρώνεις παίρνεις και μαλακιες...