Ελευθερία Ελευθερίου - Ταξίδι Στη Βροχή (Live @ Καρντάσιανς)

Η φασιστική παρείσφρηση

Παρασκευή βράδυ, ο sen_saven πίνει στο μοναδικό αξιοσέβαστο μπαρ της περιοχής με ψαγμένη jazz μουσική και μοναδική πηγή φωτός τα αναμμένα κεριά. Και κάπου εκεί σκάει ο παιδικός φίλος του ιδιοκτήτη ο οποίος μετά από αρκετή ακίνδυνη ιστορική κουβεντούλα και μερικές μπύρες την αμολάει:

- Γιατί δεν μπορώ να πω γαμώ το Ισλάμ?!?!?!  Δεν είναι δημοκρατία αυτό, ζούμε σε έναν φασισμό του Ισλάμ!

- ....,  (Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορώ να πω γαμώ την μάνα σου την πουτάνα) θα ήταν μια προφανής απάντηση, αλλά αφού αυτό θα αποτελείωνε το ambience του μπαρ και ούτε και θα διόρθωνε τον φασίστα (που προφανώς δούλευε στον στρατό και κάθε βράδυ ονειρευόταν ότι οι Τούρκοι πολιορκούσαν ξανά το νησί και αυτός ζούσε ένδοξες στρατιωτικές στιγμές), ο sen_saven απλά σηκώνεται και φεύγει.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο sen_saven πηγαίνει για πρώτη φόρα στο Ελληνικό πιτογυράδικο με τα τόσο ωραία reviews κτλ κτλ... και πάλι μετά από μια χαλαρή κουβεντούλα σκάει η φασιστίλα:

- Οι γονείς σου είναι εντάξει?. ρωτάει ο πιτογυράς δείχνοντας την μη-λευκή κοπέλα που ήταν διπλά στον sen_saven.
- Δεν είναι χρυσαυγίτες οι γονείς μου, απαντάει ο sen_saven.
- Που κολλάει αυτό?, επιμένει ο πιτογυράς.
- Δεν είναι ρατσιστές οι γονείς μου πως να στο πω...
- Εγώ ήμουν γραμμένος στο κόμμα και δεν είχαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα, δηλώνει περήφανα ο πιτογυράς...

Να μην τα πολυλογώ.... η κουβέντα συνεχίζεται αφού μόλις ο πιτογυράς ψυλλιάστηκε ότι έχασε έναν πελάτη, άρχισε να μιλάει για την γιαγιά του που όταν ήρθε πρόσφυγας από την Μικρά Ασία οι Έλληνες την φωνάζανε τουρκάλα, διάφορα άλλα συνωμοσιολογικά για τα σχέδια που έχουν οι μασόνοι Ευρωπαίοι να καταστρέψουν την Ελλάδα και ότι πρέπει εμείς οι Έλληνες να αντισταθούμε κτλ κτλ...

Μερικές σκέψεις:

1. Ο φασίστας μπορεί να σκάσει μύτη ακόμα και εκεί που δεν τον περιμένεις.

2. Ο φασίστας είναι ηλίθιος: Δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και να δει ότι η φασιστίλα του είναι ενάντια στα συμφέροντα του... Φυσικά, αν δεν ήταν ηλίθιος δεν θα ήταν και φασίστας.

3. Εκτός και αν καθαρίσεις τον φασίστα (όπως πχ έγινε με τους βλαμμένους του ISIS - - που και αυτό δεν δουλεύει πάντα αφού όπως λέει και το ρητό: "και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος") οποιασδήποτε άλλη μορφή βίας θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το μίσος που νοιώθει ο φασίστας θα τραφεί με την εμφάνιση ενός νέου εχθρού.... η καλύτερη λύση θα ήταν να πήγαιναν σε κάνα ψυχολόγο για να μιλήσουν για την παιδική τους ηλικία και να βγάλουν από μέσα τους αυτά τα κολλήματα που γεννάν όλη αυτή την βία...

Η φιλοσοφική θεώρηση του έργου των Χατζηφραγκέτα

Λένε ότι ορισμένα βιβλία «μας βρίσκουν» τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε. Σας έχει συμβεί;...υπήρχε μια ερώτηση στις συνεντεύξεις που έπαιρνε το book press από τους 'διάσημους'.

Σε μένα συνέβη ακριβώς με την μουσική των Χατζηφραγκέτα...κομμάτια με εκατομμύρια views με από ένα είδος που δεν είμαι είμαστε ακριβώς τσακωμένοι και εγώ άκουσα το πρώτο από αυτά μια Παρασκευή όπου είχα φύγει από την δουλειά στις 12 για να πάω γυμναστήριο και γύρισα κοντά στις 15:00 αφού πρώτα είχα αράξει σε γκουρμε μπεργκεράδικο πίνοντας μπύρες - και φυσικά την έκανα για το σπίτι στις 17:00. Γενεσιουργός αιτία αυτής της ομολογουμένως αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς ήταν ότι μόλις είχε τερματιστεί η πάντα επώδυνη αναζήτηση εργασίας και αντίστοιχης φυγής από την Μάλτα που είχε τραβήξει έναν γεμάτο χρόνο (όποτε ήμουν σε φάση 'και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε')

Οπότε τι χρειάζεσαι για να απολαύσεις την μουσική των Χατζηφραγκέτα:

1. Μπύρες ή μπάφους ή τέλος πάντων κάτι για να δεις τα πράγματα πιο χαλαρά.

2. Μπιλιάρδο: ξαναμπήκα στο zoo.gr μετά από κοντά 10 χρόνια και ξεκίνησα να παίζω.

3. Την απαιτούμενη ψυχολογία και το αντίστοιχο background για να εκτιμήσεις τα παρακάτω:

 και πανω στον ταφο σου θα γραψω επιτελους και μου πεςς ΟΛΑ GOOD

ένα τραγούδι για όσους χάσανε το πλοίο
για όσους το παίξανε χινάρι κι ήρθε δύο
ένα τραγούδι για όσους μείνανε μπουρδέλα μια ζωή

Τα χώνω όπως θες, άμα θες και σε ζεμπέκικο σε bossa σε nova και σε βαρύ ρεμπέτικο

θα με βρεις στα μπιλιαρδάδικα κυρίως ή στους αγανακτισμένους να πίνω καμιά μπύρα να κάνω πάντα τράκα χαρτάκια και αναπτήρα.

σου είπα εδω και 5 χρόνια να πάμε στην Σαγκάη,
μα σύ ήρθες στο six dogs ντυμένη τζεντάι

Γιατί... Είσαι σαν ποίημα σουρεάλ, και σαν χηνάρι της Ρεάλ, μέσα στο Μπερναμπεου

Είναι τα ρεφρέν μου σουξεδιάρικα το ξέρω, τι να κάνω ρε Μαρία που μακριά σου υποφέρω σ'είδα με ένα μαλάκα στο suzuki το pajero να σου απαγγέλει Ελύτη και Μολιέρο μα δε θα βρεις το νόημα μες στον Ουμπέρτο Έκο 

Η γερμανική σκληρότητα

- Τι είμαστε τίποτα ποταποί Γερμανοί?, αναφωνεί εκνευρισμένη η πρωταγωνίστρια του 'Πόλεμος και Ειρήνη' όταν η μάνα της ετοιμάζεται να πάρει στην άμαξα κάνα χρυσό μπιχλιμπίδι αντί για κάτι τραυματίες... το σκηνικό είχε να κάνει με την από ώρα σε ώρα έλευση του Ναπολέοντα στην Μόσχα τον οποίο οι Μοσχοβίτες υποδέχτηκαν κάπως πατριωτικά: άδειασαν την πόλη και μετά από λίγες μέρες την έκαψαν.

Τέλος πάντων, αυτή η σκηνή μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο: κάποιος κάτοικος ενός Γερμανικού δήμου χρώσταγε κάτι φόρους με την (αναμενόμενη) αντίδραση του δήμου να είναι η κατάσχεση του σκυλιού και η πώληση του στο ebay για 700 ευρώ. Φυσικά, για τους Γερμανούς η είδηση είναι το σκυλί ήθελε κάτι εμβόλια κτλ, που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει κάποια έξτρα έξοδα αυτή που το αγόρασε οπότε τώρα ετοιμάζεται να στραφεί εναντίον του δήμου.

Δύο σκέψεις από τα παραπάνω:

1. Τον ΄Πόλεμο και Ειρήνη' τον είχα διαβάσει το 2006: πριν γίνει της μόδας το μίσος (ή η αγάπη για κάποιους) απέναντι στους Γερμανούς και περίπου έξι χρόνια πριν μείνω για κανα χρόνο στη Γερμανία. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως διάολο θυμάμαι αυτή τη σκηνή (το τσέκαρα πλάκα πλάκα και όντως αυτό έγραφε - εδώ σελ 1619)

2.  Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1867, περίπου 50 χρόνια πριν τον πρώτο παγκόσμιο και, απότι λέει η wiki, σε μια περίοδο που η Ρωσία δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με τους Γερμανούς...

Άσχετο, πρώτη φορά άκουσα ότι μπορεί να πωληθεί κάτι 'έμψυχο' μέσω ebay - δηλαδή αν ο άλλος δεν χωνεύει την γυναίκα μπορεί να την βγάλει σε δημοπρασία??!?!?

Το αντιφεμινιστικό 'On the road'

"Τέσσερα goodread-ιστικα αστέρια αξίζει αυτό" σκεφτόμουν καθώς πλησίαζα προς το τέλος του βιβλίου, αρκετά χαρούμενος που το πράγμα τσούλαγε σχετικά εύκολα χωρίς να παρεμβάλλεται η Ελληνική μετάφραση..ατόφιο υλικό χωρίς τον θόρυβο του κάθε (πιθανώς φιλόδοξου - βλέπε ικαρομπαμπασακη) μεταφραστή να του αλλάζει τα φώτα...

Και εκεί που ρίχνω τα τέσσερα, βλέπω μέσο όρο 3.6 και λέω κάτι δεν παίζει... σχεδόν πάντα τα rating που βάζω είναι παρόμοια ή κάτω από τον μέσο όρο...ποτέ πάνω.

Οπότε βουτάω στα comments όπου ντουζίνες γυναίκες έχουν ρίξει μονάστερα οδυρόμενες για το ότι παρουσιάζει τις γυναίκες σαν αντικείμενα, ότι οι χαρακτήρες είναι ανεύθυνοι καριόληδες και (μάλλον για ξεκάρφωμα) ότι είναι και ρατσιστές ενάντια στους μαύρους και στους πουστηδες.

Και, φυσικά, όλες αυτές οι κριτικές έχουν άπειρα like αφού, όπως όλοι ξέρουν, ο μόνος τρόπος για να πας μπροστά στη σήμερον ημέρα (i.e. να πηδήξεις) είναι να το παίξεις me too - ακιας.... και δεν είδα ούτε έναν να γράψει τα προφανή:

1. Το βιβλίο παρουσιάζει μια παρέα από 20χρονα αγόρια να πηγαίνουν πάνω κάτω (ή καλύτερα αριστερά δεξιά) τις ΗΠΑ - δεν είναι κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να ψάχνεις πολιτική ορθότητα.

2. Υπάρχουν μια σκηνή στο βιβλίο όπου μια ομάδα γυναικών βάζει στην μέση ενός δωματίου και σταυρώνει τον βασικό ήρωα για το γεγονός ότι σκορπάει παιδιά από δω και από κει χωρίς να αναλαμβάνει τις ευθύνες του (μετά, φυσικά, πηγαίνουν όλοι μαζί για ποτά σε ένα τζαζ μπαρ αφού, όπως και να χει, ο μπαγάσας είχε πλάκα)... Άρα ο συγγραφέας το είχε προφητέψει το μαστίγωμα από τις κυρίες,..μόνο που δεν παίζουν ανοιχτά τζαζομπαρα στο goodreads όμως.

3. Σε όλες αυτές τις ατάκες για τους άντρες που εκμεταλλεύονται γυναίκες, η καθαρά φεμινιστική απάντηση θα έπρεπε να ήταν 'βρίσκουν και τα κάνουν'. Το να θεωρεί κάποιος τις γυναίκες αδύναμα πλασματάκια που είναι έτοιμα να τα εκμεταλλευτούν δεν είναι και τόσο κολακευτικό προς αυτές.


Πέρα από τον φεμινισμό κτλ, το βιβλίο είναι ότι θα περίμενες από έναν αμερικάνο...ξερό μέχρι εκεί που δεν παίρνει με την βασική υπόθεση να είναι το πως θα μαζέψουμε κανα δολάριο για την βενζίνη και το φαι...πρακτικά πράγματα.

Leonard Cohen - Hallelujah (Audio)

the theme of the year...

Eleftheria Arvanitaki - Dynata @ Vatican 11/11/2000

- Είχατε τραγουδήσει σε έναν καθεδρικό ναό στην Ισλανδία, αυτό πρέπει να ήταν τρομερή εμπειρία!

- Τρομερότερη ήταν το 2000, όταν τραγούδησα μπροστά στον Πάπα... ήταν πολύ συγκινητική στιγμή..

(κωλοβαράδες της Rai άμα το κατεβάσετε σας πήρε ο διάολος)