Tuesday, February 12, 2019

Το αντιφεμινιστικό 'On the road'


"Τέσσερα goodread-ιστικα αστέρια αξίζει αυτό" σκεφτόμουν καθώς πλησίαζα προς το τέλος του βιβλίου, αρκετά χαρούμενος που το πράγμα τσούλαγε σχετικά εύκολα χωρίς να παρεμβάλλεται η Ελληνική μετάφραση..ατόφιο υλικό χωρίς τον θόρυβο του κάθε (πιθανώς φιλόδοξου - βλέπε ικαρομπαμπασακη) μεταφραστή να του αλλάζει τα φώτα...

Και εκεί που ρίχνω τα τέσσερα, βλέπω μέσο όρο 3.6 και λέω κάτι δεν παίζει... σχεδόν πάντα τα rating που βάζω είναι παρόμοια ή κάτω από τον μέσο όρο...ποτέ πάνω.

Οπότε βουτάω στα comments όπου ντουζίνες γυναίκες έχουν ρίξει μονάστερα οδυρόμενες για το ότι παρουσιάζει τις γυναίκες σαν αντικείμενα, ότι οι χαρακτήρες είναι ανεύθυνοι καριόληδες και (μάλλον για ξεκάρφωμα) ότι είναι και ρατσιστές ενάντια στους μαύρους και στους πουστηδες.

Και, φυσικά, όλες αυτές οι κριτικές έχουν άπειρα like αφού, όπως όλοι ξέρουν, ο μόνος τρόπος για να πας μπροστά στη σήμερον ημέρα (i.e. να πηδήξεις) είναι να το παίξεις me too - ακιας.... και δεν είδα ούτε έναν να γράψει τα προφανή:

1. Το βιβλίο παρουσιάζει μια παρέα από 20χρονα αγόρια να πηγαίνουν πάνω κάτω (ή καλύτερα αριστερά δεξιά) τις ΗΠΑ - δεν είναι κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να ψάχνεις πολιτική ορθότητα.

2. Υπάρχουν μια σκηνή στο βιβλίο όπου μια ομάδα γυναικών βάζει στην μέση ενός δωματίου και σταυρώνει τον βασικό ήρωα για το γεγονός ότι σκορπάει παιδιά από δω και από κει χωρίς να αναλαμβάνει τις ευθύνες του (μετά, φυσικά, πηγαίνουν όλοι μαζί για ποτά σε ένα τζαζ μπαρ αφού, όπως και να χει, ο μπαγάσας είχε πλάκα)... Άρα ο συγγραφέας το είχε προφητέψει το μαστίγωμα από τις κυρίες,..μόνο που δεν παίζουν ανοιχτά τζαζομπαρα στο goodreads όμως.

3. Σε όλες αυτές τις ατάκες για τους άντρες που εκμεταλλεύονται γυναίκες, η καθαρά φεμινιστική απάντηση θα έπρεπε να ήταν 'βρίσκουν και τα κάνουν'. Το να θεωρεί κάποιος τις γυναίκες αδύναμα πλασματάκια που είναι έτοιμα να τα εκμεταλλευτούν δεν είναι και τόσο κολακευτικό προς αυτές.


Πέρα από τον φεμινισμό κτλ, το βιβλίο είναι ότι θα περίμενες από έναν αμερικάνο...ξερό μέχρι εκεί που δεν παίρνει με την βασική υπόθεση να είναι το πως θα μαζέψουμε κανα δολάριο για την βενζίνη και το φαι...πρακτικά πράγματα.


Monday, December 31, 2018

Sunday, December 23, 2018

Eleftheria Arvanitaki - Dynata @ Vatican 11/11/2000





- Είχατε τραγουδήσει σε έναν καθεδρικό ναό στην Ισλανδία, αυτό πρέπει να ήταν τρομερή εμπειρία!

- Τρομερότερη ήταν το 2000, όταν τραγούδησα μπροστά στον Πάπα... ήταν πολύ συγκινητική στιγμή..

(κωλοβαράδες της Rai άμα το κατεβάσετε σας πήρε ο διάολος)

Sunday, December 16, 2018

Άλλος ένας ντιβανιασμένος φιλόσοφος - Το πρόβλημα Σπινόζα



Πέρασαν εφτά χρόνια από τότε που, αηδιασμένος από τις φθηνές αμερικανιές του Γιαλόμ (του τύπου 'κάνω τα πάντα αρκεί να πουλήσει') ορκίστηκα να μην ξανακουμπήσω βιβλίο του... Τα χρόνια περάσαν, τα πάθη καταλάγιασαν, και είπα, δεν γαμιέται, ας δοκιμάσω ένα ακόμα - ο τύπος αν και @ τουλάχιστον γράφει ενδιαφέροντα βιβλία.

Το πρόβλημα όμως σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Γιάλομ όντως θαυμάζει τον Σπινόζα - δεν είναι σε φάση Νίτσε όπου θέλει ολόψυχα να τον ξεφτιλίσει... Δηλαδή, παρόλο που και εδώ δεν θα κρατηθεί και θα βάλει τον εαυτό του ως μοναδικό φίλο του Σπινόζα να τον ψυχαναλύει ή να του την λέει άμα λάχει, το κάνει με κάποιο σεβασμό... και αυτό ακριβώς είναι που του στερεί κάποια από την spiciness που είχαν τα προηγούμενα βιβλία του..

Το βιβλίο πάντως δεν είναι για πέταμα - απλοποιεί πολλές από τις ιδέες του Σπινόζα, δίνει το κλίμα από το κόμμα του Χίτλερ (οπού, ναι, σαν φυσιολογικό κόμμα τα politics πήγαιναν σύννεφο), τα αξίζει τα φράγκα του.

Φυσικά, πριν το πιάσει στα χέρια του, ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει υπόψιν τα παρακάτω: 1. Όσο και προσπαθεί ο Γιάλομ να σε πείσει ότι πρόκειται για κάποια αυθεντική επιστολή (italics, ημερομηνίες ή δεν ξέρω τι άλλο μην τον πιστέψεις) 2. Σε κάποια φάση ο φιλόσοφος θα κλάψει για την απέραντη μοναξιά του - είναι κάτι που αναπόφευκτα συμβαίνει σε κάθε βιβλίο του Γιάλομ - σαν τις κλανιές μετά τη φασολάδα...

Sunday, November 25, 2018

ρε το αέριο... το φυσικό...





μαύρος κύκνος και άραχνος χτύπησε τις αγορές των εμπορευμάτων και, ναι, είναι γεγονός ότι ΟΛΟΙ, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, τον ήπιαμε.



Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεις την κατάσταση: έχεις το καθαρό μυαλό να σκεφτείς ότι, ρε φίλε, αυτή η δουλειά έχει στον πυρήνα της την αβεβαιότητα οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να θαυμάσω τον, όντως εντυπωσιακό, τρόπο που μου την έφερε πάλι ή κάνεις το παραπάνω βίντεο?



Και να σου πω και κάτι ρε μάστορα: το μαγαζί σου το λένε (ή καλύτερα το έλεγαν) option sellers και θεωρείς τους πελάτες σου οικογένεια?!?!? - Είναι σαν πηγαίνεις την οικογένεια σου να παραθερίσει στο εξωτικό Ιντλιμπ της Συρίας και μετά να στεναχωριέσαι που πήγαν άκλαφτοι από μη εξακριβωμένης προελεύσεως μπόμπα...

Sunday, September 23, 2018

Τα κάψιμο ύστερα

Ινδία, 4μισι το πρωί, πλήρης αϋπνία, καπνίζοντας έτσι για την παρέα σε έναν μισό τρελό γέρο, η πείνα ένεκα των χορτοφαγικών εδεσμάτων να έχει χτυπήσει κόκκινο, η σκέψη του αυριανού 24ωρου ταξιδιού κερασάκι στην τούρτα.

Κάπως έτσι πρέπει να γράφονται τα ποιήματα... γιατί ξαφνικά είναι τόσο ωραίος ο σχεδόν άδειος δρόμος χωρίς τα ατελείωτα κορναρίσματα... και ο Ιμαμης που ακούγεται στο βάθος απόκοσμα όμορφος... και έτσι κάνεις κουράγιο