Leonard Cohen - Hallelujah (Audio)

the theme of the year...

Eleftheria Arvanitaki - Dynata @ Vatican 11/11/2000

- Είχατε τραγουδήσει σε έναν καθεδρικό ναό στην Ισλανδία, αυτό πρέπει να ήταν τρομερή εμπειρία!

- Τρομερότερη ήταν το 2000, όταν τραγούδησα μπροστά στον Πάπα... ήταν πολύ συγκινητική στιγμή..

(κωλοβαράδες της Rai άμα το κατεβάσετε σας πήρε ο διάολος)

Άλλος ένας ντιβανιασμένος φιλόσοφος - Το πρόβλημα Σπινόζα

Πέρασαν εφτά χρόνια από τότε που, αηδιασμένος από τις φθηνές αμερικανιές του Γιαλόμ (του τύπου 'κάνω τα πάντα αρκεί να πουλήσει') ορκίστηκα να μην ξανακουμπήσω βιβλίο του... Τα χρόνια περάσαν, τα πάθη καταλάγιασαν, και είπα, δεν γαμιέται, ας δοκιμάσω ένα ακόμα - ο τύπος αν και @ τουλάχιστον γράφει ενδιαφέροντα βιβλία.

Το πρόβλημα όμως σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Γιάλομ όντως θαυμάζει τον Σπινόζα - δεν είναι σε φάση Νίτσε όπου θέλει ολόψυχα να τον ξεφτιλίσει... Δηλαδή, παρόλο που και εδώ δεν θα κρατηθεί και θα βάλει τον εαυτό του ως μοναδικό φίλο του Σπινόζα να τον ψυχαναλύει ή να του την λέει άμα λάχει, το κάνει με κάποιο σεβασμό... και αυτό ακριβώς είναι που του στερεί κάποια από την spiciness που είχαν τα προηγούμενα βιβλία του..

Το βιβλίο πάντως δεν είναι για πέταμα - απλοποιεί πολλές από τις ιδέες του Σπινόζα, δίνει το κλίμα από το κόμμα του Χίτλερ (οπού, ναι, σαν φυσιολογικό κόμμα τα politics πήγαιναν σύννεφο), τα αξίζει τα φράγκα του.

Φυσικά, πριν το πιάσει στα χέρια του, ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει υπόψιν τα παρακάτω: 1. Όσο και προσπαθεί ο Γιάλομ να σε πείσει ότι πρόκειται για κάποια αυθεντική επιστολή (italics, ημερομηνίες ή δεν ξέρω τι άλλο μην τον πιστέψεις) 2. Σε κάποια φάση ο φιλόσοφος θα κλάψει για την απέραντη μοναξιά του - είναι κάτι που αναπόφευκτα συμβαίνει σε κάθε βιβλίο του Γιάλομ - σαν τις κλανιές μετά τη φασολάδα...

ρε το αέριο... το φυσικό...

μαύρος κύκνος και άραχνος χτύπησε τις αγορές των εμπορευμάτων και, ναι, είναι γεγονός ότι ΟΛΟΙ, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, τον ήπιαμε.



Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεις την κατάσταση: έχεις το καθαρό μυαλό να σκεφτείς ότι, ρε φίλε, αυτή η δουλειά έχει στον πυρήνα της την αβεβαιότητα οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να θαυμάσω τον, όντως εντυπωσιακό, τρόπο που μου την έφερε πάλι ή κάνεις το παραπάνω βίντεο?



Και να σου πω και κάτι ρε μάστορα: το μαγαζί σου το λένε (ή καλύτερα το έλεγαν) option sellers και θεωρείς τους πελάτες σου οικογένεια?!?!? - Είναι σαν πηγαίνεις την οικογένεια σου να παραθερίσει στο εξωτικό Ιντλιμπ της Συρίας και μετά να στεναχωριέσαι που πήγαν άκλαφτοι από μη εξακριβωμένης προελεύσεως μπόμπα...

Χρήστος Θηβαίος - Ας χαθείς (Στην υγειά μας) {11/2/2017}

Τα κάψιμο ύστερα

Ινδία, 4μισι το πρωί, πλήρης αϋπνία, καπνίζοντας έτσι για την παρέα σε έναν μισό τρελό γέρο, η πείνα ένεκα των χορτοφαγικών εδεσμάτων να έχει χτυπήσει κόκκινο, η σκέψη του αυριανού 24ωρου ταξιδιού κερασάκι στην τούρτα.

Κάπως έτσι πρέπει να γράφονται τα ποιήματα... γιατί ξαφνικά είναι τόσο ωραίος ο σχεδόν άδειος δρόμος χωρίς τα ατελείωτα κορναρίσματα... και ο Ιμαμης που ακούγεται στο βάθος απόκοσμα όμορφος... και έτσι κάνεις κουράγιο

Οι καρντασιανς, το ΙSIS και η χοντρή

Μια από τις αγαπημένες μου θεωρίες είναι ότι για την εξάπλωση του ΙΣΙΣ έφταιγαν οι καρντασιανς... Ο κόσμος είχε φτάσει στον απόλυτο πνευματικό πάτο δίνοντας όλο του την προσοχή σε μια τύπισσα που πούλαγε τον κώλο της και γύρναγε τσόντες οπότε αναμενόμενη αντίδραση σε αυτόν τον οχετό ηλιθιότητας ήταν ο ακραίος ισλαμισμος, που θα εφάρμοζε ευθανασία στα εκατομμύρια των αποβλακωμένων...(φυσικά η πολύ όμορφη βία που εφαρμόζουν οι δυτικοί στη μέση ανατολή δεν είναι άσχετη με το ISIS αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)

12 το βράδυ:  ο σεν σαβεν βγάζει διηπειρωτικη πτήση δίπλα σε υπέρβαρη τύπισσα που τις τελευταίες τέσσερις ώρες χαζεύει αδιάλειπτα επεισόδια των καρντάσιανς... κλασσικό ζώο θα πεις που περιμένει το γιαταγάνι των τζιχαντιστών, μόνο που την τύπισσα δεν την κόβεις για σούργελο... ούτε βαψίματα, ούτε περίεργα ρούχα ούτε τίποτα... απλά είναι χοντρή...

Και εκεί είναι που καταλαβαίνεις ότι πολλά από τα ζώα δεν είναι για σφάγιασμα αλλά για λύπηση... απλά θέλουν να ξεχάσουν την μίζερη ζωή τους ταυτιζόμενα με κάποια σελίμπριτι.. στο μυαλό της χοντρής ο θεόρατος πάτος της θα μπορούσε να είναι και αυτός αντικείμενο reality...  από την άλλη, βέβαια, ακριβώς από αυτήν θα περίμενες ότι αντί να πέσει με τα μούτρα στην μλκια, να παλεύει να ξυπνήσει τα υπόλοιπα ζώα... τι να πεις...