σουρεαλισμος με @@

θύμισε αυτό... https://retrospecdiva.wordpress.com/

Έλενα Φερράντε - Η υπέροχη (λέμε τώρα) φίλη μου

Μετά από αυτό το βιβλίο μένεις να αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά...μήπως σπαταλάω τον χρόνο μου διαβάζοντας λογοτεχνία?... αφού έχει πάψει από καιρό να είναι μια ευχάριστη εμπειρία...

Γιατί έχοντας διαβάσει αρκετά από τα κλασσικά, αναγκάζεσαι να μπεις στα σύγχρονα με σίγουρους οδηγούς καθιερωμένα λογοτεχνικά μπλογκ και τις συνεντεύξεις του bookpress. Οπότε ξεκινάς να διαβάζεις Φρανζεν, Μουρακαμι, Coetzee και εσχάτως Φερράντε ή Ράια (ή όπως διάολο άλλο την λένε) και καταλήγεις αηδιασμένος από την φθήνια να ρίχνεις μονάστερα στο goodreads.

Και το σκέφτεσαι... μα αφού είναι μπεστ σελερ... είναι το μυθιστόρημα του αιώνα... κάτι καλό πρέπει να χει... και μπαίνεις στη θέση των εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών του βιβλίου και λες ίσως να εκτίμησαν κάτι από τα παρακάτω:

1. Έχει διαρκή ροή από πικάντικα θέματα (σεξ και βία) γραμμένα σε απλή και άμεση γλώσσα... Καμιά άμεση αναφορά σε δυσπέπτα θέματα... το μέγιστο που έφτασε φιλοσοφικά είναι μια συζήτηση για το άγιο πνεύμα και για το αν η μόρφωση ή ένας καλός γάμος μπορεί να πάει ψηλά μια γυναίκα...

2. Είναι κομμένο και ραμμένο για να ταυτιστεί μαζί του η οποιαδήποτε γυναίκα αναπολεί τα εφηβικά της χρόνια... Είναι σαν μιλάει μια 15-χρονή για τη ζωή της...μου θύμισε το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ... μόνο που η Άννα Φράνκ ήταν όντως 15 χρονών όταν το γράψε και όχι 60-φεύγα όπως η φερράντε...

3. Νομιμοποιεί το κουτσομπολιό... ποια τα φτιάξε με ποιον? είναι καλό παιδί? γιατί τσακώνονται στην τάδε οικογένεια? Με ποιον πρέπει να παντρευτεί η 'υπέροχη φίλη'? Γιατί την ζηλεύουν οι άλλες κοπέλες?

Οπότε, για να αποφύγεις αυτά τα σκουπίδια πρέπει να βάλεις τα παρακάτω φίλτρα σε αυτά που αγοράζεις:

1. βιβλία που εκδόθηκαν τουλάχιστον 20 χρόνια πριν. Αν είναι πρόσφατο, να προσέξεις να μην είναι μπεστ-σελλερ.

2. συγγραφείς που έχουν πεθάνει ή πλησιάζουν να τα τινάξουν.

3. να μην έχει θεματολογία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κάποιας ομάδας... πχ αν πλακώνονται οι δυτικοί με τους Ρώσους και δίνουν κανά νόμπελ σε κανέναν αντι-ρώσο μείνε μακριά από τα βιβλία του/της.

Μάλαμας - Το θαύμα

Η άπατη ξεφτίλα του να βλέπεις survivor...

Είναι γεγονός ότι όλοι χρειαζόμαστε κάτι για να κάνουμε 'disconnect' από την καθημερινότητα μας... εγώ πχ μπαίνω στο sport-fm.gr και χαζεύω αθλητικά αφού είναι ένας πολύ απλός και γρήγορος τρόπος να ναρκώσεις προσωρινά τον εγκέφαλο σου (ο tolle λέει ότι κάνει το ίδιο με κάτι άλλα πιο ψαγμένα αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο)

Τελοσπάντων, όλα πηγαίνανε καλά μέχρι που στα αθλητικά νέα άρχισαν να υπεισέρχονται ειδήσεις του τύπου: 'Μάγεψε ο Χούτος στο διπλό του Survivor', 'Δείτε την συγκλονιστική νίκη των μαχητών'...

Και λες...κάτσε να δω λίγο Χούτο...το χει ακόμα? Και, όπως και να χει, αυτά τα αγωνίσματα με στίβο μοιάζουν οπότε γιατί να μην τα βλέπω? Τώρα αν παίζει και λίγο reality φάση με ξεκατινιάσματα κτλ δεν χάλασε κ ο κόσμος...

Φτάνει όμως το σκηνικό σε κάποιο σημείο που αν έχεις κρατήσει κάπου στο κεφάλι σου μια ελάχιστα καθαρή γωνιά αναφωνείς ένα 'άντε κ γαμηθείτε' κ δεν ξανακάνεις κλικ ακόμα κ αν ο Χούτος βάλει πέντε γκολ σε ένα λεπτό...

Πιο συγκεκριμένα, οι ΄ομορφιές' που έδειξαν σήμερα περιελάμβαναν:

1. Δικάμερο (ή τρικάμερο?) μέσα σε δωμάτια νοσοκομείου με τους παίχτες να σκούζουν για το πόσο πονάνε μετά το τροχαίο που είχαν.
2. Κάτι άλλους παίχτες να κλαίνε με μαύρο δάκρυ βλέποντας φωτογραφίες/μηνύματα των ανήλικων παιδιών τους... μερικοί φίλαγαν και την οθόνη όπου έπαιζαν οι φώτο.
3. Μια άλλη παίχτρια να σπαράζει για το ότι δεν βλέπει τα πρώτα βήματα του παιδιού της που δεν έχει κλείσει καν χρόνο...
4. Μια μελανιασμένη παίχτρια να βγαίνει από το νοσοκομείο για ένα τελευταίο γύρισμα, το οποίο και φυσικά θα εμπεριέχει μερικά δάκρυα για το γεγονός ότι γυρνώντας στην Ελλάδα δεν θα μπορεί ούτε καν να αγκαλιάσει το παιδί της λόγω των τραυμάτων...

ΑΡΚΕΤΑ.

Clair de Lune (Extended)

Toni Morrison - Αγαπημένη

Το βιβλίο ξεκινά περιγράφοντας κάτι τερτίπια που έκανε το φάντασμα ενός μωρού σε μια οικογένεια μαύρων πρώην σκλάβων... όχι τίποτα το ιδιαίτερο βέβαια... πήγαινε πέρα δώθε κανά τραπέζι, έπαιζε με κανά βάζο... χαλαρά πράγματα...

Στην συνέχεια, και ενώ είχαν ήδη φύγει από το σπίτι τα δύο έφηβα αγόρια (ένιωθαν άβολα με το φάντασμα) σκάει μύτη ένας παλιός φίλος της πρωταγωνίστριας από τα χρόνια της σκλαβιάς, ο οποίος  αφού της πετάξει μερικά γλυκόλογα, της πετάει και τα μάτια έξω και εγκαθίσταται στο σπίτι (άντρας δεν υπήρχε - είχε πεθάνει ή κάτι τέτοιο).
Το φάντασμα όμως ξενερώνει με την έλευση του και την κάνει κ αυτό αλλά το μεταφυσικό συνεχίζεται με την εμφάνιση μιας εικοσάχρονης μαύρης η οποία 'αναδύθηκε' μέσα από τον ποταμό και άραξε κ αυτή με τη σειρά της στο φιλόξενο σπιτικό...

Όλα πηγαίνανε καλά... οι σελίδες του βιβλίου περνάγανε με το μόνο που μπορούσε να σε βγάλει από την βαρεμάρα να είναι κάτι 'φλας-μπακ' από τα παλιά με τα μύρια όσα τραβάγανε από τους λευκούς, μέχρι που φτάσαμε στα μισά του βιβλίου οπού και σκάει η βόμβα...Ο άντρας, μαθαίνοντας ότι πριν καμιά δεκαριά χρόνια η πρωταγωνίστρια είχε κόψει το λαιμό της ενός έτους κόρης της και είχε τραυματίσει τα υπόλοιπα παιδιά ώστε να μην πέσουν στα χέρια των λευκών 'ιδιοκτητών' τους, που την είχαν ξετρυπώσει λίγο καιρό αφότου το χε σκάσει, της πετάει μια ατάκα του τύπου 'περπατάς με τα δύο πόδια ή με τα τέσσερα' και την κάνει από το σπίτι...

Πέρα από το σοκ που προφανώς σου προκαλεί η όλη σκηνή του φονικού (την οποία και φυσικά η συγγραφέας φροντίζει να σου περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια), η πιο ψυχρή σκέψη που μπορείς να κάνεις είναι με τι άλλο θα γεμίσει το υπόλοιπο μισό του βιβλίου αφού τα πάντα στο βιβλίο μέχρι τώρα περιστρέφονταν έμμεσα γύρω από αυτό...θα συνεχίσει τα 'φλας-μπάκ'? Θα προσπαθήσει να απαλύνει τη μουνταμάρα ρίχνοντας κανά άλλο μεταφυσικό χαρτί στο παιχνίδι?

Δύσκολα το κόβω να το σώζει... τα καλά βιβλία πάντα κάνουν φινάλε με κάτι τέτοια και αφήνουν τον αναγνώστη να βρίζει... δες πχ τα σταφύλια...

αφήστε τους έλληνες να βαρέσουν κανόνι No 2

Έγραφα πριν περίπου δύο χρόνια ότι το καλύτερο για τους Έλληνες είναι να τους αφήσουν στην μοίρα τους μπα και βάλουν μυαλό... τελικά κουτσά στραβά την είχαν βολέψει πάλι οπότε η μαλακία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, μερικά πρόσφατα παραδείγματα:

1.
'Όσοι γίνανε ιδιωτικοί υπάλληλοι ήταν επιλογή τους... και στην τελική, περισσότεροι δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι? Δεν εκπροσωπούν την κοινωνία οι του ιδιωτικού', έλεγε εκνευρισμένος ο 27-χρόνος φέρελπις δημόσιος υπάλληλος.

Ακούγοντας αυτές τις μπαρούφες μένεις να αναρωτιέσαι: - Ρε λες να χει δίκιο τελικά αυτός ο Στούπας που γράφει το ίδιο άρθρο τα τελευταία εφτά χρόνια στο οποίο απαιτεί να ρίξουν δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους στην πυρά και να σηκωθεί ένα μικρό άγαλμα για κάθε εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα? Αφού μετά από τόσα χρόνια κρίσης δεν έχουν μάθει ούτε τα βασικά τότε ας συνεχίσει να γράφει τα ίδια μέχρι το τέλος του copy-paste.

2.
- Είναι ανήθικο να μιλάς εσύ για την Ελλάδα, sen_saven, είπε καταγγελτικά μια 35-χρονή δικαστής. Η Ελλάδα σε σπούδασε και εσύ δουλεύεις στο εξωτερικό.
- Μα δούλεψα στην Ελλάδα για τρία χρόνια μετά τις σπουδές!, απαντά ο sen_saven. Απλά δεν γινόταν να ζήσω με 420 ευρω...
- Να βλέπεις! σου δώσε και εργασιακή εμπειρία η Ελλάδα και τώρα μιλάς, επέμεινε τσατισμένη η δικαστής.

Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την ανηθικότητα του να μην σου φτάνουν 420 ολόκληρα ευρώ, αναρωτήθηκα, παρόλαυτα, γιατί έξαφνα γίνανε τόσο πατριώτες οι δικαστές... να τι είπε η google:

1. Δικαστές και εισαγγελείς δεν θα καταθέτουν πόθεν έσχες με απόφαση ΣτΕ
2. Μισθοδικείο: Αντισυνταγματικές οι περικοπές μισθών των δικαστών
3. Αναδρομική επιστροφή του 25% του φόρου εισοδήματος για τους δικαστές
4. Αποφάσισαν να δικάζουν μόνο έως τις 12 το μεσημέρι

Ε και εγώ θα ήμουν κάργα πατριώτης αν η πατρίδα με πλήρωνε όσο θέλω εγώ για να δουλεύω όποτε μου καπνίσει...
Από την άλλη, με τόση δύναμη που έχουν στην όμορφη ελληνική δημοκρατία και λίγα κάνουν οι άνθρωποι... αν ήταν άλλοι στην θέση τους, το google θα μπορούσε να δίνε τίτλους όπως:

1.'Αποφάσισαν να δικάζουν μόνο κάθε 29η Φεβρουαρίου'
2. 'Αντισυνταγματική η ύπαρξη μισθών πάνω από 500 ευρώ (εξαιρούνται δικαστές/βουλευτές)'
3. 'Με απόφαση του ΣτΕ δημιουργούνται ειδικές λωρίδες κυκλοφορίας μόνο για δικαστές'

3.
Σε αρκετές χιλιάδες υπολογίζονται πια οι οπαδοί του Σώρρα... νιώθω απέραντη θλίψη που δεν πέτυχα έναν από αυτούς να κουβεντιάσουμε... να μου πει για την αρχαιοελληνική διαστημική τεχνολογία και τις αποφάσεις της ελληνικής 'δικαιοσύνης' υπέρ του...