Θάνος Ανεστόπουλος live στο "Παλλάς" (14-5-2016)

λογοτεχνικός (από)πατος - Χαρούκι Μουρακάμι

Κανά χρόνο πριν έβριζα το Νορβηγικό Δάσος τονίζοντας ότι βασίζονταν σε εικόνες που χωρίς κανέναν κόπο θα σου τραβήξουν την προσοχή (βλέπε γαμήσια, αυτοκτονίες κτλ)

Παρόλαυτα, για κάποιο λόγο αποφάσισα να αγοράσω το κουρδιστό πουλί (UPDATE: χαζεύοντας στο bookpress.gr βρήκα τελικά πως διάολο κατέληξα να αγοράσω αυτή τη μλκια... το χε προτείνει "ένθερμα" η μποφιλιου... δεν χρειάζεται φυσικά να ξέρεις από λογοτεχνία για να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις κανά τραγούδι όποτε φταίω και εγώ...)... όλα πηγαίνανε καλά (φανταζόμουν την στιγμή που θα το τελείωνα βάζοντας του ένα μονάστερο στο goodreads) μέχρι που σήμερα - μετά την λεπτομερή περιγραφή των αντιδράσεων κάποιου αιχμαλώτου που οι μογγόλοι τον γδάρανε ζωντανό και στα καπάκια η γυναίκα του βασικού ήρωα να την κάνει από το σπίτι προς άγνωστη κατεύθυνση - αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο...

Μια λίστα με το τι είχαμε μέχρι τώρα:

1. Μία άγνωστη νεαρή κυρία παίρνει απανωτά τηλέφωνα τον πρωταγωνιστή ξεκαθαρίζοντας ότι το μουνί της στάζει.
2. Δύο θανάτους (μία αυτοκτονία και μία από τροφική δηλητηρίαση) με παρόμοιο σκηνικό...η μεγαλύτερη (και πιο ταλαντούχα) αδερφή πεθαίνει και η μικρότερη αδερφή μένει να κλαίει τη μοίρα της (του αρέσει πολύ αυτό το σενάριο του συγγραφέα..ακριβώς το ίδιο παίχτηκε και στο δάσος)
3. Μία αποτυχημένη αυτοκτονία νεαρής... χτύπησε με 170 χιλιόμετρα έναν τοίχο - είχε ξεχάσει να βγάλει την ζώνη της όμως και ο τοίχος ήταν ψιλομούφα, οπότε τη σκαπούλαρε.
Φυσικά, μετά από αυτό αναγκάστηκε να γίνει πουτάνα για να πληρώσει τις ζημιές... στην αρχή ψάρευε πελάτες μόνη της και έβγαζε πολλά, αλλά μετά από ένα βράδυ που τέσσερις νταβάδες την αρπάξαν και την βιάσαν ομαδικά αναγκάστηκε να τους δίνει ένα ποσοστό (κάτι αντίστοιχο με την εφορία)
4. Δύο ονειρώξεις του πρωταγωνιστή με την παραπάνω πουτάνα (και οι δύο είχαν σαν βάση την πίπα)
5. Δύο μέντιουμ που πραγματικά γαμάνε και δέρνουν... όλα τα βρίσκουν.

Κάτι τέτοια σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο πιο ασφαλής τρόπος να διαλέγεις βιβλία είναι να περιμένεις να περάσουν 50-100 χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα...γιατί ο χρόνος (και όχι τα σκουπιδο βραβεία τους) θα αποδώσει δικαιοσύνη στους συγγραφείς βάζοντας τους συγγραφείς εκεί που τους αξίζει... τον Μουρακάμι, για παράδειγμα, στον πάτο...

Αποχαιρετισμός στον Έκο

Χωρίς καμιά αμφιβολία (indisputably), το γεγονός στη λογοτεχνία για το 2016 είναι ο θάνατος του Έκο... μεταξύ του Έκο και των υπολοίπων εν ζωή συγγραφέων η απόσταση ήταν απλά χαώδης... έπαιζε μπάλα σε δικό του γήπεδο πως να το κάνουμε..

Πέθανε 84 χρονών (τα ζήσε τα χρονάκια του) και από ότι λέει ο Independent κάπνιζε σαν φουγάρο και του άρεσε το ουίσκι (δεν λέει μάρκα),,, αν και είχε καρκίνο κατάφερε να πεθάνει στο σπίτι του...λογικά την είχε ψυλλιαστεί το που πήγαινε η δουλειά και απέφυγε τις ταλαιπωρίες...

Είχα πάει στο Μιλάνο μια βδομάδα μετά το θάνατο του αλλά δεν είχαν κάνει ακόμα το - παστωμένο με 30.000 βιβλία - σπίτι του μουσείο (λογικά θα το κάνουν στο μέλλον)... τελικά είχα πάει σε ένα μουσείο για τον da vinci παστωμένο με εφευρέσεις του (μερικές από αυτές αποτυχημένες)

Κάποιος έχει πει την ατάκα ότι διαβάζοντας βιβλία κερδίζεις το προνόμιο να συζητάς με πολύ μεγάλους ανθρώπους... αν είναι έτσι, με τον Έκο τα χουμε πει αρκετά...έχω διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα του... καλά είναι αλλά πολλές φορές το πράγμα χανόταν σε έναν κύκλο βαθιάς ανάλυσης... πήγαινε προς το δοκίμιο (έχει γράψει αρκετά δοκίμια αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα)...θα μπορούσα να γράψω μερικές σκέψεις για τα βιβλία του σε αυτή την ανάρτηση αλλά θα παραήταν πολύ μεγάλη...οπότε θα τις γράψω σε ξεχωριστές αναρτήσεις παρακάτω..

Monika: NPR Music Tiny Desk Concert...τι λε ρε φίλε..

Παρασκευή μεσημέρι... πριν κάτι βδομάδες... ο sen_saven ψάχνει για το επόμενο npr tiny desk ενώ παράλληλα βομβαρδίζεται από τόνους φρέσκων πληροφοριών έχοντας ξεκινήσει σε (μια ακόμα) νέα δουλειά...



...και εκεί που ψάχνεις να διαλέξεις κάτι στα γρήγορα, βλέπεις κάπου το όνομα Monika...και σκέφτεσαι 'κοίτα σύμπτωση ε... αυτή έχει το ίδιο όνομα με την τύπισσα που άκουγα παλιά...' και πατάς να ακούσεις και λες όχι ρε φίλε...αυτή είναι όντως..



το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι φυσικά είναι τι σκατά θα μπορούσε να πει για αυτό η ψαγμενοκουλτούρα της Ελλάδας που την έβριζε μέρα νύχτα... ότι είναι άσχετη...ότι όλα είναι σικέ.. ότι δεν ξέρω τι άλλο...



είναι απλό μάγκες...η monika κάνει παπάδες όταν παίζει live... γιαυτό και πλήρωνα τα υπερ-πολύτιμα τότε 20 ευρώ για να την ακούω... έχει ενέργεια... θυμίζει λίγο τους gogol bordello χωρίς τον βιολιστή να παίζει τα κέρατα του και τον hutz να πετάει την μπλούζα του στα μισά (actually η monika εδώ μοιάζει με πούστη,,,δεν εκμεταλλεύεται καθόλου μπούτια κτλ όπως έκανε παλιά...)



εν προκειμένω... η Monika κατάφερε να πάει στο npr όπου έχουν παίξει ήσυχα και καλά αρκετοί ζωντανοί θρύλοι (βλέπε natalie merchant πχ) και τα κάνε πουτάνα... κ όπως δείχνει στα σχόλια, με κάτι τέτοια δημιουργεί φανατικούς οπαδούς... κ μερικούς haters φυσικά.. έτσι από συνήθεια..:)

Ζήτω στην ομορφιά!

Διαβάζω τώρα το Για μια νέα ζωή --- 'διαβάζω' λέμε τώρα...είμαι στην 24η σελίδα και οι πρώτες 20 σελίδες ήταν περιεχόμενα, σημειώσεις μεταφραστή κ λοιπές μλκιες --- και μου κάναν εντύπωση οι ατάκες που έλεγε για τα λουλούδια και το πως διαφέρουν από τα υπόλοιπα φυτά, για τις πέτρες που κατέληξαν κρύσταλλοι, τα ερπετά που έγιναν πτηνά (θύμισε λίγο τον γνωστό γλάρο αυτό) κτλ κτλ

Το καλό με αυτά τα βιβλία, που δεν έχουν κάποια υπόθεση ή οτιδήποτε άλλο να σου τραβάει το ενδιαφέρον, είναι ότι μπορούν να σε οδηγήσουν σε κάποια μορφής αυτοκάθαρση... δηλαδή.. ανοίγεις το βιβλίο και διαβάζεις μερικές γραμμές... τα μάτια σου (όπως ήταν αναμενόμενο) κλείνουν... μετά από λίγο τα ξαναανοίγεις, παλεύεις άλλες δύο γραμμές αλλά πάλι ξανακλείνουν... και πάει λέγοντας...

άνοιξε/κλείσε τελικά το κεφάλι σου θα λαγαρίσει και θα καταφέρεις να ακολουθήσεις τι θέλει να πει ο ποιητής... μέχρι τώρα για την δουλειά αυτή χρησιμοποιούσα τόμους από την Αναζήτηση αλλά ο καινούργιος που παρήγγειλα από την Ελλάδα κατέληξε να ναι κόμικ...ναι... βρέθηκε κάποιος ιερόσυλος πουτάνασγιος να κάνει την Αναζήτηση του χαμένου χρόνου εικονογραφημένο... πως τα κατάφερε ο καριόλης να κάνει ένα βιβλίο διάσημο για την έλλειψη δράσης κομικ απορώ -- φυσικά όμως ούτε που το σκέφτηκα να το διαβάσω (έφυγε καρφωτό στα σκουπίδια)

Anyway, ας γράψω κάτι για το θέμα του τίτλου... η ομορφιά που λες είναι κάτι άυλο...για παράδειγμα, τα μπρόκολα τρώγονται αλλά δεν έχουν φτάσει στο βαθμό συνειδητότητας/εξέλιξης που έχουν φτάσει οι μολόχες, και μπορεί μεν να τα κάνεις δικά σου βρασμένα με λαδολέμονο, αλλά ποτέ δεν θα υπάρξουν η αφορμή για σε φέρουν σε επαφή με την τέχνη μέσα σου...γμστά...

Palya Bea - Nő (teljes album)

Ο πιο πολυ-μεταφρασμένος Καζαντζάκης και οι Έλληνες ηλίθιοι

Ξεκινώντας από αυτό το άρθρο σχετικά με ένα πρόσφατο βιβλίο που προσπαθεί να εξηγήσει πως τα κατάφεραν οι τότε Έλληνες ηλίθιοι να αποτρέψουν το να πάρει το νόμπελ τραμπουκίζοντας τους Σουηδούς θυμήθηκα τους νυν οι οποίοι στα διάφορα blog τους συναγωνίζονται στο ποιος θα βρίσει περισσότερο τον Καζαντζάκη..

Είναι δεδομένο ότι η βλακεία, όντας πανανθρώπινη αξία, δεν γνωρίζει εθνικότητα αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι αρκετά ψηλά στην σχετική κατάταξη..
Δηλαδή, αν φέρω στο νου μου έναν Γερμανό τότε είναι δεδομένο ότι αν συζητούσες μαζί του για έναν συγγραφέα της εμβέλειας του Καζαντζάκη, θα προσπαθούσε με κάθε δυνατό τρόπο να σου παραθέσει όλα τα στοιχεία που θα αποδεικνύουν την αξία του (μεταφράσεις, αναφορές στο internet κτλ)... και θα χε δίκιο σε τελική ανάλυση... γιατί να μην παινέψεις/υπερασπιστείς το σπίτι σου...

Οι Έλληνες όμως όχι... εκεί θα τον θάψουν... και αν παλαιότερα είχαν την δικαιολογία της θρησκευτικής/πολιτικής γκαβομάρας για να του την πέφτουν τώρα τους απέμεινε μόνο η ψαγμενίλα... βρίζεις Ασκητική?...Τότε είσαι με τη βούλα ψαγμένος... καταλαβαίνεις πέντε πράγματα παραπάνω από λογοτεχνία...δεν μασάς από επιβαλλόμενους από τα σχολικά βιβλία ψεύτο-λογοτέχνες...το χεις ρε φίλε πως να το κάνουμε...

Ειδικά δε αν πας και ζωγραφίζεις καρδούλες στον τάφο του σβήνοντας τις ατάκες, τότε είσαι τέρας μόρφωσης... πας για νόμπελ..