νορβηγικό δάσος

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο δεν παύεις να σκέφτεσαι ότι το να γράψεις ένα bestseller είναι σχετικά τζάμπα...

Βάζεις μέσα μπόλικα γαμήσια, αυτοκτονίες, τρελάδικα, έρωτες... και κάπου στο ξεκάρφωτο και μερικές πολιτικές ατάκες για τους δήθεν επαναστάτες που τελικά καταλήγουν στυλοβάτες του συστήματος ή κάτι λίγους φυσιολογικούς θανάτους σε κανονικά νοσοκομεία έτσι για να σπάει η μονοτονία...

Επίσης φυσικά πρέπει να παίζουν διαρκώς διάλογοι ώστε να μην ρισκάρουμε ούτε λεπτό την βαρεμάρα του αναγνώστη.


Εκεί όμως που σε χτυπάει ύπουλα είναι ότι όταν σου ξεκινάει ένα κεφάλαιο λέγοντας σου ότι η πρωταγωνίστρια αυτοκτόνησε... αυτό πραγματικά σε ψιλοσοκάρει... και πάρολο που και αυτό είναι στο συνήθες ρεπερτόριο του βιβλίου (άλλη μια αυτοκτονία βρε αδερφέ -- τόσες είχαμε ήδη) σε κάνει να πιστεύεις ότι ίσως άξιζε που το διάβασες... ήταν ψαγμένος ο τρόπος που το έφερε...

(άσχετο) πάντως αυτός ο πουτάνας γιος από τις εκδόσεις ψυχογιός που γράφει στο οπισθόφυλλο ότι 'ο Τόρου δε χρειάζεται τη μυρωδιά καμιάς μαντλέν...' είναι υπερφυσικά πολύ βέβηλος.... συγκρίνει τα ίδια με τα @@... βγάζει μεροκαματο αυτός ο πούστης δουλεύοντας σε εκδοτικό οίκο?!?!? πως....

αφήστε τους έλληνες να βαρέσουν κανόνι...

...το αξίζουν!

πήγα ελλάδα κάτι μέρες... μερικές εμπειρίες:

1. - Δώσε τριάντα και είμαστε εντάξει φίλε, είπε στην ταβέρνα ο άλλος... ούτε καν χειρόγραφη απόδειξη (τόσο άχτι πια)... γενικά αποδείξεις δεν είδα πολλές...

2. - Πόσο κάνει ρωτάει η 1000+ -καθαρά-το-μήνα συνταξιούχος?
    - Πέντε ευρώ, απαντά η υπάλληλος.
    - Τέσσερα χωρίς απόδειξη, αντιπροτείνει θριαμβευτικά η συνταξιούχος.

3.  - Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν διευκολύνουν τις επιχειρήσεις να κάνουν μαζικές απολύσεις έλεγε με βεβαιότητα η δημόσιος υπάλληλος...

4. - Πρέπει να απολυθούν όλοι οι δάσκαλοι, γιατροί, εφοριακοί κτλ και να γίνουν όλα ιδιωτικά, τόνιζε ο στρατιωτικός... (τρικυμία εν κρανίω...)

5. 'Οι περισσότεροι στο χωριό βγάλαν τα λεφτά από την τράπεζα' .... (γούσταρα πολύ πάντως που κάπου πήρε το αυτί μου για ληστεία 60Κ από σπίτι βάβως:))



και έχεις και τον σύριζα να μην πειράζει ακόμα και αυτούς που αν είχε τον στοιχειώδη σεβασμό στην ιδεολογία του θα πρεπε να χε ξεσχίσει...

πούλο... κλείστε το να βάλουν μυαλό τα ζα...

Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

Κάτι τέτοιες ώρες τα ξεχνάς όλα... βλέπεις ότι δεν είμαστε τόσο γλοιώδεις και σιχαμένοι όσο θέλει να μας πείσει ο κάθε Πρετεντέρης και η κάθε Σπυράκη...

Βλέπεις ότι δεν είμαστε τόσο χέστες και προσκυνημένοι... ότι κάπου έχει απομείνει ένα απόθεμα τσαγανού και μαγκιάς.. ότι δεν κοιτάμε πάντα μόνο το στενό προσωπικό μας συμφέρον... ότι η προπαγάνδα όλων των διεφθαρμένων ΜΜΕ δεν περνάει πια...

Και είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι και τώρα θα ξαναψήφιζαν το καθεστώς... άκουγα συγγενείς μου που δεν είχαν ψηφίσει ποτέ ΝΔ να λένε ξαφνικά ότι θα το κάναν... ο άλλος που είχε γράψει στην αυτοβιογραφία του για το πόσο φανατικός πασοκτζης ήταν πάντα και είναι πια περίπου στα 70 θα πήγαινε να ρίξει σαμαρά... αηδιαστικά πράγματα...

Και τώρα ο Τσίπρας παρόλο που θα δει και ο ίδιος ότι πούλαγε φούμαρα και ότι θα κάνει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει... αν γίνεται όμως να γαμήσει κάποιους από τους παρακάτω (με όποια σειρά θέλει) θα είναι αρκετό:

1. Παπαδαριό.
2. Ματατζήδες
3. Στρατόκαβλους
3. Δικαστές.
4. Καναλάρχες.
5. Δημοσίους - επαγγελματίες ξυσταρχίδες
6. Λαμόγια επιχειρηματίες που τα παίρνουν και τα δίνουν στους πολιτικούς
7. Μεγάλες επιχειρήσεις (οι περισσότερες από αυτές γερμανικές) που χρόνια τώρα κάνουν πάρτυ λαμογιάς στην Ελλάδα..

venceremos!

Τι να κάνουμε - Τσερνισέφσκι

Κλαιγόμουν πριν κάτι μήνες ότι έχει μπλέξει με τους αδερφούς Καραμάζοφ και έναν ετοιμοθάνατο καλόγερο που χρειάστηκε περίπου 100 σελίδες για να πει τις τελευταίες του λέξεις (διηγήθηκε όλη του τη ζωή ο κερατάς --- το βιβλίο έγινε πολύ πιο ενδιαφέρον μετά από αυτό όμως)

Αυτό φυσικά δεν είναι τίποτα μπροστά στον φίλο μας τον Τσερνισέφσκι όπου πάει το θέμα βαρεμάρα σε ένα άλλο επίπεδο...

Κάθεται εκεί ο τύπος και εξυμνεί με άπειρες σάλτσες το πόσο ωραία και καλά θα είναι τα πράγματα όταν μετά από κάτι χρόνια θα βασιλεύουν οι γυναίκες και ο κομμουνισμός...

1. Ως προς τις γυναίκες...

Το βιβλίο έχει ξεκάθαρη πρωταγωνίστρια μια τύπισσα που - αν θυμάμαι καλά - την λένε Παβλοβνα. Η Πάβλοβνα που λες, ήταν κόρη φτωχικής οικογένειας που με τα πολλά είχε καταφέρει να τυλίξει έναν πλούσιο γαμπρό, αλλά όπως συμβαίνει σε κάθε τίμιο ερωτικό μυθιστόρημα, λίγο πριν τον γάμο τον παράτησε και κλέφτηκε με τον νεαρό δάσκαλο Λουπούχοφ που ερχόταν στο σπίτι για να κάνει μαθήματα στον αδερφό της και να την φλερτάρει πετώντας της άπειρες φιλοσοφικές φανφάρες...

Όλα καλά μέχρι εκεί... Σε κάποια φάση όμως η Πάβλοβνα βαρέθηκε τον Λουπούχοφ και του πε ότι είναι ερωτευμένη με τον καλύτερο του φίλο... οπότε αυτός σαν σωστός gentleman-μαλάκας έσπευσε να την κάνει από το σπίτι για να τους αφήσει το πεδίο ελεύθερο και μετά από κάτι μήνες κιόλας σκηνοθέτησε την αυτοκτονία του και την έκανε στο εξωτερικό (ήταν ζόρι τότε τα διαζύγια κτλ - και φαντάσου την ξεφτίλα να παντρευτεί τον κολλητό του άντρα της)

Οπότε κάθεται ο κακομοίρης ο Λουπούχοφ και στέλνει μετά από κανά χρόνο ένα γράμμα που εξηγεί γιατί αυτός έφταιγε για όλα αυτά και έπρεπε να είχε προβλέψει ότι δεν ταίριαζε με την Πάβλοβνα και ότι δεν θα την έκανε ευτυχισμένη και απλά ελπίζει να την διευκόλυνε με αυτό που έκανε και να απέφυγε το κράξιμο..

Τι έκανε η τύπισσα? Του απάντησε μια μλκια και μετά άρχισε να κοροϊδεύει με τον νυν για το ότι όντως εξαιτίας του εγωισμού του έγιναν όλα και ότι σιγά την διευκόλυνση που της προσέφερε και αυτή είναι δυνατή και υπεράνω και δεν θα μασάει από το τι θα πει ο κόσμος ούτως ή άλλως...

Προσωπικά, έχω αποδώσει τον φόρο τιμής μου στις φεμινιστικές ιστορίες διαβάζοντας μπόλικα βιβλία της σιμόν ντε μποβουάρ αλλά ρε φίλε αυτό δεν είναι χειραφέτηση των γυναικών είναι ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ... ο ορισμός της για την ακρίβεια...







Δηλαδή όντως οι γυναίκες είχαν φάει για χιλιάδες χρόνια τρελό πακέτο αλλά το να έχουν ίσα δικαιώματα δεν σημαίνει ότι θα φέρονται στους άντρες όσο γαιδουρινά γουστάρουν και θα ναι οκ...
είναι σαν τους μλκες τους αεροσυνοδούς της airfrance... ακόμα και αν σε κοιτάνε και τους πεις θέλω να πιω αυτό θα κάνουν ότι δεν σε άκουσαν και θα ρωτήσουν πρώτα την κοπέλα που κάθεται στην γωνία... ηλιθιότητες... λες και θα πεθάνει η γυναίκα αν παραγγείλει μετά από σένα..

2. Ως προς τον κομμουνισμό...

Ντάξει πάω στοίχημα ότι το βιβλίο αυτό ήταν βασικό σχολικό βιβλίο για τους Ρώσσους για περίπου 70 χρόνια... κλασσικές ιστορίες ότι όλα δουλεύουν τέλεια όταν δεν υπάρχει εκμετάλλευση του συνανθρώπου για το κέρδος κτλ κτλ... ούτε μια σκέψη-νύξη ότι κάτι μπορεί να στραβώσει...




Και, γενικά από πλοκή το βιβλίο πάσχει.... κάπου προς το τέλος αγνοεί εντελώς την Πάβλοβνα και ξαμολάει ένα ακόμα λαβ στόρυ αφού του χε ξεμείνει ένας από τους πρωταγωνιστές ανύπαντρος και κλείνει με μια παντελώς ασύνδετη ιστορία από την οποία δεν κατάλαβα τίποτα (ήταν φόρος τιμής στην γυναίκα του είπε ο μεταφραστής)


Το μόνο ενδιαφέρον που κάνει είναι ότι μιλάει στον αναγνώστη προσωπικά -- δεν το χω ξαναδεί αυτό... και δεν το κάνει άσχημα... αλλά αυτό δεν φτάνει για να θεωρείται σαν 'ευαγγέλιο' για τους ρώσσους..

Timetakesthetimetimetakes by PEDER

ΚΑΤΩ τα new year resolutions

Έγραφα πέρσι τέτοιο καιρό κάτι ιστορίες για τα new year resolutions και ότι θα ασχοληθώ με το chuck κτλ κτλ...

Μπούρδες... τα new year resolutions είναι για τους losers...είναι για τους αγύμναστους τύπους που πάνε μες την τρελή χαρά την πρώτη βδομάδα του χρόνου και σκάνε μια ετήσια συνδρομή για να πατήσουν 1-2 μήνες το πολύ,,, και που είναι για λύπηση να τους βλέπεις έτσι αγύμναστοι και άσχετοι όπως γυροφέρνουν να πηγαίνουν σαν πρόβατα στην σφαγή από τραυματισμό σε τραυματισμό...

Και, γενικότερα, δεν ξέρω από που πηγάζει αυτή η ιδέα για τα new year resolutions αλλά σαν αμερικανιά την κόβω...
Δηλαδή, τι? Θέλει ο άλλος να κάνει κάτι στην ζωή και θα επιλέξει την πρώτη μέρα του χρόνου για να το πάρει απόφαση να το κάνει? Και γιατί δεν το κανε όλο τον χρόνο? Έτσι θα αλλάξει σε μια μέρα τους λόγους που τον απέτρεπαν να το κάνει?!?

Προσωπικά, αυτή η ιστορία μάλλον κακό μου κάνε... Δηλαδή το βλέπα ότι η (καινούρια) δουλειά μου δεν μου δίνε καμία ευκαιρία να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει και το χα ρίξει στην παλαβή... θα μάθω νέα πράγματα στον ελεύθερο μου χρόνο έλεγα... θα ψάξω τομείς για τους οποίους δεν έχω ιδέα...

Όλα αυτά είναι καλά, αρκεί όμως να είσαι είτε συνταξιούχος είτε άεργος. Αν κάθεσαι για εννιά ώρες την ημέρα σε μια καρέκλα και κάνεις μια δουλειά η οποία δεν απαιτεί κανενός είδους γνώση ή σκέψη, τότε είναι θέμα χρόνου να σαπίσεις προσαρμόζοντας την εγκεφαλική σου δραστηριότητα στις απαιτήσεις της δουλειάς (στο μηδέν δηλαδή)...
ακόμα χειρότερες, φυσικά, θα είναι οι αναλαμπές κατά τις οποίες θα αναρωτιέσαι το πως έφτασες σε αυτό το χάλι και θα σκέφτεσαι: ξέρω πέντε πράγματα, γιατί κατάντησα να κάνω αυτές τις μλκίες... τι ηλίθιες αποφάσεις έχω πάρει στη ζωή για να φτάσω ως εδώ...

έχω γράψει κατά καιρούς για τα διάφορα είδη μλκιας που θα συναντήσεις στη δουλειά σου, αλλά με προβληματίζει κάπως ότι η μλκια που βλέπω μπροστά μου τείνει να να αυξάνεται αντί να μειώνεται όσο περνάνε τα χρόνια... δηλαδή ενώ θα περίμενα ότι έχοντας δει διαφορετικά είδη μλκιας θα μπορούσα να ανιχνεύσω πιθανές πηγές της και να την αποφύγω εκεί πέφτω με τα μούτρα τελικά...

Αν καταφέρω να γίνω τελικά μαστερ στην αποφυγή της ίσως γράψω ένα βιβλίο για αυτό στον καινούριο χρόνο..:)

Russian Police Choir Covers Daft Punk s Get Lucky -- xaxaxaxaxa