ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

Κανόνας Νο1:

Δεν έχεις τηλεόραση.

Στην Αγγλία κιόλας αν δεν διαθέτεις tv γλιτώνεις περίπου 120 λίρες το χρόνο (βέβαια σου σπάει τα @@ η 'αρμόδια αρχή' με συνεχόμενα, εκφοβιστικά γράμματα του τύπου 'το 95% των σπιτιών έχει τηλεόραση άρα και εσύ πρέπει να χεις οπότε πλήρωνε αλλιώς θα σου ρίξουμε πρόστιμο 1000 λίρες', αλλά αυτό λύνεται εύκολα... τους αγνοείς..

Κανόνας Νο2:

Αποφεύγεις τα ενημερωτικά site.

Ειδικά κιόλας αν έχεις φύγει από το μπουρδέλο (Ελλάδα) και συνεχίζεις να διαβάζεις ελληνικά νέα τότε είσαι απίστευτα πολύ μαλάκας... δεν επηρεάζουν την καθημερινότητα σου ούτε ο νέος απίθανος φόρος που σκαρφίστηκαν οι ιδιοφυΐες της κυβέρνησης ούτε γενικότερα το οτιδήποτε άλλο παρακμιακό ακούς... δεν έχει νόημα να τσατίζεσαι...

Τώρα για τα διεθνή νέα...

Να πριν λίγο είδα κατά λάθος ότι οι κούρδοι διαδηλώνουν στην τουρκία γιατί δεν σώζει την 'κομπανί' (ή κάπως έτσι) και κατέληξα να ψάχνω για πόση ώρα το τι έγινε τελικά (έπεσε-δεν έπεσε), το πόσες βόμβες ρίξανε οι αμερικάνοι στους κακούς ισλαμιστές, το τι είπε ο οτζαλάν και πάει λέγοντας...

Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η ιστορία ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΑ!
Ξέρω ότι ο καλός, πολιτισμένος κόσμος έχει θρέψει με τόνους βομβών όλο αυτό το θρησκευτικό μίσος, ότι ένα μέρος των χρημάτων που σπαταλήθηκαν για όλους αυτούς τους πολέμους να χαν δοθεί για υποδομές και γνώση θα χε σαν αποτέλεσμα οι ίδιοι οι λαοί να κάνουν αυτοκάθαρση κτλ κτλ... Δεν χρειάζεται να παρακολουθείς γεγονός προς γεγονός το που θα πάει όλο αυτό... το φαντάζεσαι ήδη..


Κανόνας Νο3:

Αποφεύγεις τα social media.

Για το facebook τα χω ξαναπεί...

Και αυτό τελικά - πέρα από τα άλλα - μπορεί να οδηγήσει στην 'ενημέρωση'...κάνουνε share όλοι links για νέα και σε τρώει να τα πατήσεις...
...αν θες να μιλάς με κανά γνωστό online δοκίμασε skype ή what's up



Τι μένει αν κόψεις από όλα αυτά θα μου πεις... Η δημιουργία. Αν ξεβρομίσει το κεφάλι σου από όλη αυτή τη βαβούρα - η οποία εύκολα μπορεί να δικαιώσει ατάκες του τύπου 'μας ψεκάζουνε' - τότε ίσως να ξυπνήσεις και να κάνεις κάτι...

C.S.I. Ederlezi

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Πάντα νόμιζα ότι ο δυτικός πολιτισμός, αν έχει καταφέρει κάτι, τότε αυτό είναι ότι εδραιώνοντας την απέχθεια προς την ακραία φυσική βία, έχει σταματήσει τους πολέμους και τις σφαγές που αυτοί συνεπάγονται..

Δηλαδή οκ, οι άνθρωποι δεν έχουν γίνει αγγελούδια - τα μίση τους και την βία συνεχίζουν να την εκφράζουν (δες πχ το τι κάνουν οι γερμανό-χωρες στην ελλάδα) - αλλά δεν θα πάνε πραγματικά να σφάξουν τον λαό που δεν χωνεύουν... θα το κάνουν έμμεσα... θα τον ρημάξουν καταδικάζοντας τους πολίτες του στην ανεργία ώστε να τους κάνουν να πάνε να δουλέψουν σκλάβοι όπου βρουν και να ξεπουλήσουν τα πάντα σε φτηνές τιμές...

...και αυτό, στα σοβαρά, είναι εξέλιξη... δηλαδή είναι παγιωμένη αντίληψη ότι δεν θα ξεκινήσει η γερμανία να βομβαρδίζει την ελλάδα σε περίπτωση που σταματήσει να ψηφίζει τα μνημόνια... έχουν έναν χ πολιτισμό...

Πάρε όμως μάτι την παραπάνω εικόνα...

Με μπλε είναι οι υπερ του ισραηλ..
Με ροζ υπέρ της παλαιστίνης..
Με πράσινο είναι οι 'αλέκοι'...και καλά φταίνε και οι δύο... αν και σήμερα άκουσα ότι οι κινέζοι έλεγαν ξεκάθαρα ότι οι εβραίοι πρέπει να κόψουν την σφαγή, ενώ και οι ινδοί και η νότια αφρική είναι περισσότερο κατά του ισραήλ.


Και ενώ μπορείς να πεις... ντάξει οι άραβες θα υποστηρίζουν Παλαιστίνη λόγω θρησκείας τι άλλο... για τους λατινοαμερικάνους τι σκατά μπορείς να πεις...

είναι αυτό που διάβασα στο camden τις προάλλες... 'για να είσαι με το μέρος των παλαιστινίων δεν χρειάζεται να είσαι άραβας, αλλά άνθρωπος'

Είναι ξεκάθαρα αηδιαστική αυτή η εικόνα... δείχνει την αποτυχία του πολιτισμού μας... χαζεύουμε το σιχαμένο bbc, το mega και ότι άλλη μλκια υπάρχει και νομίζουμε ότι οι καημένοι οι εβραίοι προκλήθηκαν από τους παλαιστινίους και τα κάνουν όλα αυτά για να προστατευτούν...

και σου λένε οι κοιμισμένοι:

- Μα και οι παλαιστίνιοι ρίχνουν ρουκέτες κατά των αμάχων του Ισραήλ..
- Ναι, λές χαμογελώντας απελπισμένα... Και οι ευρωπαίοι όταν κατέβηκαν στην αφρική ή την αμερική δεχόντουσαν βροχή από βέλη και πέτρες... είχαν δίκιο που τους μακέλιασαν όλους...


Και δεν είναι καινούρια αυτή η ιστορία... αν θυμάμαι καλά η πρώτη διαδήλωση που είχα πάει ήταν για την παλαιστίνη... μας είχαν μαζέψει όλους από το σχολείο - ούτε που καταλάβαινα για το τι διαμαρτυρόμασταν...

ή πατώντας στο γοογλε τον τίτλο της ανάρτησης βρήκα μπόλικα άρθρα με τον ίδιο τίτλο... αλλά ήταν από το 2008.... το 2010... το 2012 και πάει λέγοντας... έτσι θα συνεχιστεί φαίνεται μέχρι να το πάρουν απόφαση οι παλαιστίνιοι και να τους αδειάσουν την γωνιά... ακριβώς όπως φύγαμε και εμείς από την μικρά ασία παρέα με τους αρμενίους πριν κοντά 100 χρόνια... τίποτα δεν έχει αλλάξει...

Η αρρώστια του αλκοόλ...

ξέρεις πολλοί πίνουν για να ξεχαστούν... για να λένε την επόμενη μέρα ότι ήπιαν για να μην θυμούνται τι έκαναν και τα τιαύτα...

εγώ δεν το χω αυτό... όσο και να χω πιεί.. ότι και να χω πιεί..δεν ξεχνιέμαι... μπορώ να θυμηθώ σε καλή λεπτομέρεια διαλόγους που έχω κάνει σε κατάσταση πλήρους μέθης...

σήμερα έφτασα να το φιλοσοφώ... παίχτηκε ο παρακάτω διάλογος....

- However I drink I just can't let it go... λέω...

- You are a smart guy, μου λέει, and just keeping in control is good, but you see everyone around is just happy and drunk... just be like this...

- yeah yeah, απαντώ..... I think it's like a sickness... I can't do it...

και όμως τίποτα πάλι...θυμάμαι ξεκάθαρα ότι μας πέταξαν έξω από το club γιατί ο τύπος που είμασταν μαζί ήταν τύφλα...

και ότι είχα πιάσει κουβέντα με τον security που συνοψίζεται στις παρακάτω φράσεις:

- Why you kick him out?, λέω.

- Because he is drunk, μου λέει ο φουσκωτός.

- I totally agree with you that he is drunk, απαντώ. But I don't thnik he is actually disturbing anyone here, συμπληρώνω.

- Yeah, but you know how it is, επιμένει ο φούσκας, if someone is intoxicated we have to kick him out, the chances of him falling down or behaving weird are greater...

Και θυμάμαι μετά ότι ο τύφλας έλεγε ότι ψηνόταν να δείρει τους φουσκωτούς...εγώ απάνταγα ότι με απλή αναλογική ήταν δεδομένο ότι θα τρώγαμε το ξύλο της αρκούδας... ενώ αυτός επέμενε ότι απλά τον ζηλεύουν οι σεκιουριτάδες και ότι αυτό του χει συμβεί πολλές φορές...

προσωπική άποψη είναι ότι ο τύπος είναι sales... η δουλειά του είναι να προκαλεί... οι σεκιουριτάδες βαριούνται που ζουν οπότε ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιο τρόπο να περνάει η ώρα...


υ.γ.1: την μόνικα την έβαλα παραπάνω γιατί πρέπει να γράψω κάτι για το νέο cd και το live...αν και δν πολυασχολούμαι τα τελευταία χρόνια... ο kostas kavvadias που το ανέβασε πάντως είναι εγγύηση...

υ.γ.2: μόνο το αψέντι μπορεί πραγματικά να σε ταξιδέψει....

Σκόρπιες σκέψεις...

...όπως θα ταν κανονικά το μπλογκ αν δεν είχα κάνει την μαλακία να το μοιραστώ με άτομα που ξέρω πραγματικά...

Βγήκα στο παράθυρο πριν από λίγο και είδα αυτό...ακόμη χειρότερα ακούγεται μόνο ένα κωλόπουλο να κελαηδάει και τίποτα άλλο... θυμίζει απίστευτα πολύ το χωριό το σκηνικό... είχα μάθει να το μισώ αυτό το σπίτι εξαιτίας της βαρεμένης της σπιτονοικοκυράς (δες παλιές αναρτήσεις) αλλά με κάτι τέτοια σπας...

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Σήμερα στο μόναχο όπως περίμενα ένα τραίνο είδα έναν κλασσικό γερμανό με ρούχα βουδιστή μοναχού... ήταν κάργα αντιφατικό το σκηνικό να βλέπεις τον μπυροκοιλιά με τα παιδιά γύρω του να το παίζει ζεν αλλά όπως και να χει ένιωσα πόσο ποταπός είμαι αφού την ίδια στιγμή ανησυχούσα για το αν είχα θυμηθεί να πάρω μαζί το εταιρικό laptop από το ξενοδοχείο ή όχι....

- Και τι έγινε και να το ξέχασα, σκεφτόμουν... εκεί κρύβεται το νόημα της ζωής?

Όπως και να χει... παίρνω το τραίνο και κατεβαίνω στον κεντρικό σταθμό - απο κει που χουν περάσει πόσοι και πόσοι έλληνες μετανάστες - και  ψάχνω να βρω από που θα πάρω το επόμενο s-bahn...ξαφνικά συνειδητοποιώ έντρομος ότι ξέχασα την τσάντα του laptop στο τραίνο.

Τρέχω σαν τρελός προς το τραίνο, που ευτυχώς δεν είχε φύγει ακόμα, μπαίνω από την πρώτη πόρτα που βρίσκω (εδώ να σημειώσω ότι όταν ένα sbahn ετοιμάζεται να φύγει ακόμα και αν πατήσεις το κουμπί να ανοίξεις μπορεί να φας άκυρο και απλά να το δεις να φεύγει - οπότε πέρασε μια μικρή αιωνιότητα μέχρι να δω ότι όντως η πόρτα άνοιξε) και πηγαίνω προς την κατεύθυνση που θυμόμουν ότι καθόμουν ενώ το τραίνο ξεκινάει μετά από μερικά δευτερόλεπτα...

Φτάνοντας εκεί βλέπω να κάθεται στη θέση μου μια ψιλοπαχουλή γερμανιδούλα με φακίδες και την τσάντα του laptop άφαντη....

- Haben Sie ein Laptop bag hier gefunden?, ρωτάω λαχανιασμένα.
- Was?!?, απαντάει κάπως τρομαγμένα.
- Ein laptop bag? laptop case?...(πως διάολο είναι η τσάντα στα γερμανικά)... Sprechen Sie Englisch? , ρωτάω τελικά αφού με κοίταγε με απόλυτη απορία...
- Yes, απαντάει τελικά.
- Did you find any laptop bag here?
- No. Sorry.... μου κάνει βλέποντας την απογοήτευση στο πρόσωπο μου...
- It's ok...

Ίσως να καθόμουν στο επόμενο βαγόνι σκέφτομαι και δοκιμάζω να ανοίξω την ενδιάμεση πόρτα... αλλά τίποτα...έσπρωχνα χερούλια κέρατα καμία τύχη....'verboten να ανοίξετε αυτήν την πόρτα εν κινήσει' έλεγε μια ταμπέλα από πάνω

Στον επόμενο σταθμό κατεβαίνω και πηγαίνω προς το πίσω βαγόνι.... σκανάρω πρώτα αυτούς που κατέβηκαν αλλά δεν είδα να κρατάει κανείς τίποτα οπότε μπαίνω μέσα... εκεί κοιτάζω παντού μήπως κανένας έχει καταχωνιάσει την τσάντα μέσα στα πράγματα του αλλά όλοι ήταν οκ και τελικά φτάνω εκεί που έπρεπε να είναι η τσάντα...

Και ήταν όντως εκεί... την αγκαλιάζω και υπόσχομαι να μην την αφήσω ποτέ ξανά...

θυμάμαι όταν είχα πείσει τον εαυτό μου να μην προσέχω τόσο πολύ για το αν θα χάσω την bank card - αφού είχα φτάσει στο σημείο να την σκέφτομαι μέχρι και στην   συναυλία των gogol bordello - την είχα χάσει δύο φορές σε τρεις βδομάδες... και χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες τελικά αφού η  lloyds πάντα μου βγάζε πρόθυμα καινούρια....

Αλλά εδώ είναι αλλιώς... χωρίς το laptop της δουλειάς θα πρέπε να ξεκινήσω πολλά πράγματα from scratch... θάνατος...

γενικά όταν πηγαίνω κάπου δεν βγάζω φωτογραφίες και τσατίζομαι κιόλας αν αυτοί που ναι γύρω μου τραβάνε τα αξιοθέατα...

Ε για το μόναχο έκανα εξαίρεση... είναι μάλλον το ότι είναι η πρώτη γερμανική πόλη που χω δει να χει αισθητική... στην φώτο πιο πάνω γονατίζω μπροστά σε ένα ωραίο κτίριο (βοηθάει την φώτο να βγει καλύτερα αν είσαι χαμηλά και τραβάς προς τα πάνω)

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Δεν ξέρω αν είμαι εγώ που είμαι ευαίσθητος ή είναι μλκες αυτοί που έχουν ξενοδοχεία αλλά στα δύο τελευταία που χω πάει δεν έχω κοιμηθεί καλά αφού βαράει ντάλα ο ήλιος με το που ξημερώνει ...

και να φανταστείς ότι και τα δύο είχαν τιμή πάνω από το μέσο όρο... τι διάολο το θεωρούν πολυτέλεια να σε ξυπνάει ο ήλιος στις 7 το πρωί...

γενικά είμαι πτώμα... μπόλικη δουλειά...ακόμα χειρότερα ίσως ψηθώ να ξανααλλάξω δουλειά και πόλη σε λιγότερο από έναν χρόνο....

αν και δεν νιώθω τόσο σίγουρος ότι αντέχω τόση μεταβλητότητα σε τόση συχνή δοσολογία... περνάν και τα χρόνια....

....παπάρια κανονικό blog... πάλι λογοκριμένο είναι...

Nymphomaniac

Πριν περίπου τέσσερα χρόνια έχοντας δει τον αντίχριστο ετοιμαζόμουν γεμάτος χαρά να σιχτιριάσω τον lars von trier αφού η ταινία ήταν σκέτη αρρώστια... δεν είχε καμία σκέψη, κανένα 'βαθύτερο νόημα'...

Τελικά είχα κρατηθεί... ''αυτός που βλέπει την ταινία είναι προσκεκλημένος σε ένα ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη οπότε εξ ορισμού δεν μπορεί να τον κρίνει''

δεκτό...

επειδή όμως έχω πάει βόλτα αυτό το ταξίδι αρκετές φορές μπορώ να κάνω μερικές παρατηρήσεις...

1. Ο ψυχικός κόσμος του τρίερ παραμένει στάσιμος... Η ίδια σκηνή με το παιδί να ναι στο παράθυρο του σπιτιού έτοιμο να πέσει όπως στον αντίχριστο (εκεί τελικά έπεσε), το ίδιο κλείσιμο με το dogville με την ηρωίδα να πυροβολεί ένα αγαπημένο της πρόσωπο που την πρόδωσε, τα πάντα να γυρνάνε γύρω από το σεξ όπως στο χορεύοντας με τα κύματα κτλ κτλ...

2. Συνήθως στις ταινίες του υπάρχει κάποια φαντασία στο σενάριο... εδώ τίποτα... Ίσως να χει να κάνει και με το θέμα φυσικά... Θυμάμαι που χάζευα σε κάτι backstage από τσόντα τον σκηνοθέτη της ταινίας να δηλώνει ευθαρσώς:
- Θα πάω στην κόλαση με αυτά γυρνάω... βγάζω τόσα λεφτά χωρίς να προσπαθώ καθόλου... δεν χρειάζεται καμία γνώση για να τραβήξει κάποιος αυτό... το μόνο πρόβλημα που μπορεί να υπάρξει είναι αν δεν τελειώνει ο τύπος οπότε είτε βάζουμε κανέναν πρόχειρο στη θέση του για να το κάνει είτε ρίχνουμε κρέμα...


Επίσης για τα 'μηνύματα που περνάει' η ταινία:

1. Ο συσχετισμός που γίνεται με τα γαμήσι και τους φιμπονάτσι και γενικότερα με τα μαθηματικά είναι για γέλια - σίγουρα να ρίχνεις μια καλλιτεχνική υπόκρουση γύρω από αυτό πάντα βοηθάει αλλά αμφιβάλλω για το κατά πόσο θα βγάζε γκόμενα με τέτοιες ατάκες ο larsακος.

2. Η προσπάθεια να βρει δικαιολογίες για την παιδοφιλία και την εγκατάλειψη του βρέφους είναι τραγική... όσο και να θες να προκαλέσεις βγάζει μάτι το πόσο αστήρικτες μπούρδες είναι όλα αυτά...

3. Η ταινία κλείνει εξηγώντας ότι η κοινωνική κατακραυγή ενάντια στην πρωταγωνίστρια έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι είναι γυναίκα - αν ήταν άντρας και είχε αυτή την συμπεριφορά όλοι θα επιβράβευαν...
Δηλαδή χωρίς πλάκα... χάζευα τέσσερις ώρες την ιστορία για να μου πεις αυτό?!?!??!?? Δηλαδή το καταλαβαίνουν και οι πέτρες ότι εδώ και εκατοντάδες κοινωνία βασίζεται πάνω στον ευνουχισμό της γυναίκας...Όπως λέγαν οι παλιοί: 'Αν ένα αγόρι πάει με πολλές κοπέλες τότε είναι μάγκας - αν μια κοπέλα κάνει το ίδιο είναι πουτάνα'


Το όλο θέμα μυρίζει προχειροδουλειά... η πρόκληση για την πρόκληση...

Ίσως κιόλας ο μόνος στόχος ήταν να δείξει πως και ο 'σωστός', αυτός που κρίνει και δίνει συμβουλές τελικά σπάει και κάνει ότι και οι άλλοι... ίσως απλά θέλει να τιμωρήσει τους κακούς δημοσιογράφους και την βεντέτα που τρέχει  κάτι χρόνια τώρα...

Λογοτεχνικό αδιέξοδο...

Είναι πολλές φορές που ένα βιβλίο δεν τραβάει... όχι το βιβλίο είναι φόλα, αλλά να δεν μπορείς να το τελειώσεις εύκολα...σε κουράζει... σε κάνει να βαριέσαι... οπότε λες δεν γαμιέται... θα αρχίσω ένα άλλο στα παράλληλα..

Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκινάει όταν και το 'παράλληλο' βιβλίο έχει παρόμοια προβλήματα...

Αυτή τη στιγμή έχω τέσσερα βιβλία να με περιμένουν πεταμένα στις γωνίες γύρω από το κρεββάτι μου (για την ακρίβεια πέντε αλλά το άλλο δεν είναι λογοτεχνικό)

Εχουμε και λέμε...


1. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - ο ξανακερδισμένος χρόνος

Ε με τον Προυστ πάντα έτσι είναι. Δηλαδή η πρώτη φορά που ξεκίνησα την ιστορία με τα παράλληλα διαβάσματα ήταν όταν διάβαζα την μεριά του Σουάν... έχω διαβάσει περίπου τριακόσιες σελίδες (450 συνολικά) αλλά τους τελευταίους μήνες δεν έχω προχωρήσει και ιδιαίτερα...

με τσάκισε ένας απολογισμός του συγγραφέα - περίπου 40-50 σελίδες συνεχόμενων συνειρμών... τον ξεπέρασα τελικά και ίσως τώρα να υπάρξει λίγη δράση

Δράση λέμε τώρα...δηλαδή να σηκωθεί ο ήρωας από τον καναπέ όπου και είχε βυθιστεί στις σκέψεις του και να πάει να πει καμιά κουβέντα με τους άλλους που τον περιμένουν (πάντως χωρίς πλάκα αυτό το κομμάτι του βιβλίου είναι υπέροχο)

2. Αδερφοί Καραμάζοφ

Το βιβλίο είναι τεράστιο... περίπου 1500 σελίδες... βέβαια είναι Ντοστογιέφσκι οπότε δεν περιμένεις να γίνει καμιά στραβή..

Αμ δε... είμαι τώρα στην 600 σελίδα και έχω πέσει σε έναν βάλτο... ένας καλόγερος πεθαίνει και αφηγείται ολόκληρη τη ζωή του... ένας θεός ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό...

και όταν λέω αφηγείται ξέρεις τι εννοώ.. ξέχνα τον διάλογο που βοηθά να σπάσει λίγο η μονοτονία... εκεί βαράει σερί ιστορίες...

σκεφτόμουν τις προάλλες όταν θα το τελειώσει αν θα πρέπει να πάω στο goodreads και να του ρίξω ένα 2/5... δύσκολα το κάνεις αυτό στο φιέντα βέβαια.. βλέπομεν...

3. Ταξιδεύοντας - Ρουσία



Ντάξει αυτό είναι ταξιδιωτικό βιβλίο οπότε δεν το διαβάζεις πότε μόνο του παρόλο που είναι Καζαντζάκης...

Όπως και να χει όμως, είναι ψιλοενοχλητικό να βλέπεις τον Καζαντζάκη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τις κομμουνο-καφρίλες...

Εκεί που είμαι τώρα λέει κάτι ιστορίες προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί ο πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να γράψει ότι και όπως θέλει με την παρούσα κατάσταση που είναι μια μεταβατική περίοδος, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι κτλ κτλ...

Αλλά πιστεύω αυτό θα το τελειώσει πριν τα άλλα δύο... καμιά κατοσταριά σελίδες του χουν απομείνει..

4. Ευγένιος Ονεγκίν..



Κοίτα αυτό είναι έμμετρο μυθιστόρημα του Πούσκιν... και ευτυχώς που στην μετάφραση χάσαμε το μέτρο... πότε δεν κατάφερα να διαβάσω κάτι που κάνει ομοιοκαταληξία...

Και αυτό μετά τα μισά είναι αλλά έχει ξεμείνει κάτι μήνες τώρα γιατί το χω συνδυάσει με ταξίδια (είναι σχετικά μικρό βιβλίο και βολεύει)...
δηλαδή θα το διαβάσω μόνο αν περιμένω κανά αεροπλάνο, τραίνο κτλ.. και όταν είσαι σε τέτοια φάση πιο εύκολα κλείνεις τα μάτια και μισοκοιμάσαι παρά διαβάζεις...



Το πρόβλημα και με τα τέσσερα βιβλία είναι ότι δεν τσουλάνε...
Θυμάμαι έναν φίλο που με έχει ρωτήσει για το πως καταφέρνω να κοιμίσω τον εγκέφαλο μου ενώ δεν βλέπω ταινίες, σειρές κτλ..
Διαβάζω βιβλία του είχα πει... Έλα όμως που αυτά τα βιβλία δεν σου δίνουν αυτό που σε κάνει να ξεχνιέσαι... να ταξιδεύεις (πιο όμορφα)

Οπότε βρίσκομαι σε αδιέξοδο... βρίσκομαι ένα βήμα πριν αγοράσω κανά βιβλίο της Σώτης...:)