Big Brains. Small Films. Benoît Mandelbrot, The Father of Fractals | IBM

Εφτά ζωές...Μαρία Δημητριάδη...

Κανούδος... Βεργκλ... Ελλάς?

1896: Η νεοσύστατη τότε δημοκρατία της Βραζιλίας αντιμετωπίζει μια απίθανη απειλή...

Όλα ξεκίνησαν από έναν ημίτρελο προφήτη που μαζί με μια ομάδα ζητιάνων γύρναγε στα χωριά επισκευάζοντας εκκλησίες και νοικοκυρεύοντας  τα νεκροταφεία...

Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ο τύπος κατάφερε να ασπαστούν τις ΄προφητείες' του μέχρι και οι ληστές της γύρω περιοχής...

Το πως το κάνε αυτό είναι καθαρό μυστήριο... Οι τύποι αυτοί μια ζωή καθάριζαν και λήστευαν χωρίς ίχνος τύψεων... Πώς είναι δυνατόν να υποταχθούν σε έναν θρησκευτικό ηγέτη?

Τέλος πάντων, όταν ο προφήτης βαρέθηκε να γυρνάει αποφάσισε να αράξει κάπου με τους πιστούς του. Ίδρυσε λοιπόν το Κανούδος όπου και αποφάσισε να χτίσει - τι άλλο - μια μεγαλειώδη εκκλησία και να την περνάει ήσυχα και ωραία προσευχόμενος...

Αμ δε... Πρώτα τον επισκέφθηκαν οι παπάδες...

- Κόψε τις μαλακίες, του είπαν. Τι τους μάζεψες όλους αυτούς εδώ και τους μιλάς για θεούς κ τα τιαύτα? Αυτή είναι δικιά μας δουλειά... Άντε διαλυθείτε να ξεμπερδεύουμε...

- Όχι έχω αποστολή να σώσω τον κόσμο κτλ, απάντησε ο σαλεμένος προφήτης...

Κααααλά είπε το παπαδαριό το οποίο, μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων - που ένας θεός ξέρει τι έλεγαν στον προφήτη  - σηκώθηκε και έφυγε ακυρωμένο...

Οι παπάδες όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσουν έτσι... οπότε μετά από λίγο ήρθαν παρέα με καμμιά εκατοσταριά φαντάρους για να του αλλάξουν τα μυαλά...

Και εκεί ξεκινάει η πλάκα γιατί για τους έμπειρους ληστές της περιοχής οι φαντάροι αυτοί ήταν ορεκτικό... και όχι μόνο αυτό.... ήταν τέτοιο το θρησκευτικό πάθος των ακολούθων του προφήτη που όποιος μπορούσε να κρατήσει οτιδήποτε, από σκουπόξυλο μέχρι τσάπα πήρε μέρος στην μάχη...

Οπότε μετά από μια σύντομη μάχη - όπου όπως ήταν λογικό αρκετοί από αυτούς με τα σκουπόξυλα σκοτώθηκαν - οι φαντάροι την έκαναν τρέχοντας...

Φυσικά, το βραζιλιάνικο κράτος δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι αυτό... ξεφτιλίστηκε ο στρατός από κάτι ζητιάνους... και άσε που μέσα στο παραλήρημα του προφήτη αναφέρονταν κάτι για έναν μυθικό βασιλιά οπότε έπαιζε και η σκέψη αυτοί στο κανούδος να θέλαν την παλινόρθωση της μοναρχίας (η δημοκρατία ήταν κάπως φρέσκια όπως είπαμε)
Και πέρα από αυτό, ο προφήτης είχε τόση πέραση που όλοι οι αγρότες της γύρω περιοχής σηκωνόντουσαν και έφευγαν από τους γαιοκτήμονες που δούλευαν και πήγαιναν στο Κανούδος να ζήσουν και να καλλιεργήσουν εκεί την γη... Και δεν θέλαν και να πληρώνουν και τους φόρους!

Έτσι αποφάσισαν να στείλουν 500 φαντάρους με κανόνια κτλ για να ξεμπερδεύουν... Αμ δε... πάλι τζίφος... Ε οκ είπαν... με 2000 φαντάρους και διοικητή τον πιο έμπειρο στρατηγό μας δεν παίζει να γίνει πάλι στραβή...

Και όμως πάλι κέρδισαν οι ζητιάνοι, ο στρατηγός σκοτώθηκε και αφέθηκε από τους ευλαβικούς πιστούς του Κανούδος να φαγωθεί από τα όρνια...

Ε κάπου εκεί βαρέθηκε το επίσημο κράτος και αποφάσισε να στείλει τον μισό του στρατό...

Τελικά, μετά από τρεις μήνες πολιορκίας, το Κανούδος κατελήφθη, κάηκε, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του σφαγιάστηκαν (περίπου 20.000) και, καλού κακού, τα σπίτια ξεθεμελιώθηκαν...

1931: Σε μια κωμόπολη στην Αυστρία (Βεργκλ) εκλέγεται ένας δήμαρχος με ψαγμένες οικονομικές απόψεις...

Το θέμα ήταν ότι, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η ανεργία ήταν κοντά στο 30%, ενώ το μπάτζετ που είχε δεν έφτανε ούτε για ζήτω.

Οπότε λέει... παιδιά εγώ θα χρησιμοποιήσω το μπάτζετ σαν ενέχυρο για να φτιάξω δικό μου νόμισμα με το οποίο θα αρχίσω έργα για να βρει ο κοσμάκης δουλειά...

Καλή σκέψη, αλλά το κλειδί ήταν ότι την συνδύασε με άλλη μαγκιά: το νέο νόμισμα έχανε το 1% της αξίας του κάθε μήνα που είχε σαν αποτέλεσμα ότι δεν συνέφερε πια τον ματσωμένο να χώνει τα φράγκα στο σεντούκι αλλά να τα επενδύει για να υπερκαλύψει την δεδομένη ζημιά του 1%.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά από ένα χρόνο εφαρμογής η ανεργία είχε πέσει κοντά στο μηδέν, το βέργκλ είχε γίνει 'μικρό Παρίσι' - μέχρι και ο Γάλλος πρωθυπουργός το επισκέφθηκε για να δει το θαύμα από κοντά - ενώ γειτονικές πόλεις και χωριά ξεκίνησαν το ίδιο σύστημα.

Κάπου εκεί ανέλαβε δράση η κεντρική τράπεζα της Αυστρίας....

- Τι θα γίνει ρε παλικάρια με τα νομίσματα σας όλοι, εμείς τι κάνουμε εδώ τους μαλάκες??, είπε τσατισμένα. Είναι δικιά μας δουλειά η 'νομισματική πολιτική'

- Μα κοιτάξτε, απάντησαν οι 'βεργλικοί'. Μηδενισμός της ανεργίας, τόσα όμορφα έργα έτοιμα... Που είναι το κακό σε αυτό??

- Ρε τι δεν καταλαβαίνετε??, επέμεινε η κεντρική Τράπεζα. Φιρί φιρί το βάλατε να με βγάλετε στην ανεργία? Και στην τελική μόνο εγώ έχω το νόμιμο δικαίωμα να κόβω νόμισμα και άντε και γαμηθείτε...

Τελικά, αφού η ιστορία έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο όπου και δικαιώθηκε η τράπεζα, τα 'περίεργα' νομίσματα σταμάτησαν και το βεργκλ ξαναγύρισε στην ανεργία του. Μετά από κάτι χρόνια η Αυστρία προσαρτήθηκε από τον Χιτλερ και όλοι είδαν στο πρόσωπο του έναν σωτήρα από τους μαλάκες της τράπεζας, της κυβέρνησης κτλ...

2013: Η Ελλάδα περνάει 5-6 χρόνια συνεχόμενης ύφεσης... έχει χάσει περίπου το 20% του ΑΕΠ της... η ανεργία είναι περίπου 30% ... όμως η κυβέρνηση δεν ψήνεται να χαλάσει την ζαχαρένια της... συνεχίζει το business as usual...



Οι πρώτες δύο ιστορίες είναι πραγματικά εξωφρενικές, στην πρώτη περίπτωση αντί να κάνουν τον τρελό προφήτη αρχί-παπά αφού είχε τόσο θετική επίδραση στον κοσμάκη, καθάρισαν 20000 άτομα, ενώ στην δεύτερη ακύρωσαν το οικονομικό θαύμα μόνο και μόνο για χάσουν οι ίδιοι την οικονομική τους ισχύ...στα @@ τους για την ανεργία των άλλων...

Η Ελλάδα δεν ξέρω αν θα πρέπε να ναι μαζί τους... Δηλαδή και σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα είναι ζόρικα, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει κάποια βίαιη παρέμβαση της εξουσίας ενάντια σε κάποια πιθανή βελτίωση...

Δηλαδή δεν είναι ότι ξεκίνησε καμιά ιστορία για να βελτιωθούν τα πράγματα και την φρέναρε το κράτος... άπλα μόνο η ανεργία είναι παρόμοια με το βεργλ και μπορεί κάποιος να ξεκινήσει τους συνειρμούς..

(Kαλή πηγή για το Κανούδος είναι το μυθιστόρημα του Μάριο Βάργκας Λιόσα: ο Πόλεμος της συντέλειας του κόσμου - κάπως υπερεκτιμημένος μάλλον ο συγγραφέας αλλά οκ... για το worgl υπάρχει άφθονο υλικό)

Οι νεκροί δεδικαιώνται

Υπάρχει σε όλους τους πολιτισμούς ένας μυστικιστικός σεβασμός για τους νεκρούς...
Δηλαδή μπορεί οι άνθρωποι να ανταγωνίζονται διαρκώς μεταξύ τους, αλλά όταν κάποιος πεθαίνει, τότε συνήθως οι ζωντανοί θα σκύψουν το κεφάλι και θα πουν ένα 'θεός σχωρέστον'...

Αμ δε... στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό δεν παίζει αυτό...

Δύο φορές τους τελευταίους μήνες έχω νιώσει ότι πρέπει-επιβάλλεται να γράψω ένα σχόλιο στα διάφορα site που χαζεύω ειδήσεις από την Ελλάδα.

Την πρώτη φορά ήταν τον προηγούμενο χειμώνα όταν είχαν σκοτωθεί κάποιοι φοιτητές από ένα μαγκάλι και έπαιζε η άποψη ότι αυτοί έφταιγαν που πέθαναν -- αν είχαν την απαραίτητη μόρφωση θα γνώριζαν ότι δεν θα πρεπε να έχουν το μαγκάλι σε κλειστό χώρο... η κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη που έκανε το καλοριφέρ είδος πολυτελείας...

Τότε είχα γράψει στην lifo θυμάμαι, αναλύοντας την έννοια της κατά συνθήκη πιθανότητας και το πως ο θάνατος των παιδιών έγινε 'πιο πιθανός' εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης...

Και οι περισσότεροι άλλοι που σχολίαζαν συμφωνούσαν μαζί μου... όσοι επέμεναν να ρίχνουν αποκλειστικά την ευθύνη στους νεκρούς μάζευαν άπειρο βρισίδι και το πρόσημο στα like/dislike έφτανε μεγάλες αρνητικές τιμές....


Τώρα, έξι μήνες μετά, μια παρόμοια ιστορία συμβαίνει με ένα παιδί που σκοτώνεται σε συμπλοκή με έναν ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο...

Και όμως, ενώ κάποιος θα περίμενε πάλι την κοινή (διαδικτυακή) γνώμη να καταδικάζει τα ζώα που ρίχνουν την ευθύνη στο νεκρό, με επιχειρήματα του τύπου 'ας είχε εισιτήριο, εμείς γιατί πληρώνουμε' τώρα τα πράγματα φαίνονται να είναι διαφορετικά...

Δηλαδή αν ρίξει μια μάτια κάποιος στο ΒΗΜΑ τότε θα δει ότι οι περισσότεροι υπερασπίζονται τον ελεγκτή και την 'ορθή τήρηση των νόμων'.

Και να φανταστείς ότι το συγκεκριμένο άρθρο ουσιαστικά λέει ότι η νεκροψία αναιρεί την επίσημη - 'νόμιμη' πραγματογνωμοσύνη για το θέμα που έβγαζε λάδι τον δεινό εφαρμοστή του νόμου...

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω... δεν ξέρω... λείπω κανά χρόνο από την Ελλάδα, αλλά δεν νομίζω ότι οι 'Ελληνες πρόλαβαν να μπουν σε ένα καθεστώς μαζικής παράνοιας...

Δύο εξηγήσεις μπορώ να σκεφτώ:

1.  Όλοι αυτοί που σχολιάζουν στα site είναι πληρωμένες πένες.... ουσιαστικά δηλαδή στα σχόλια γίνεται ένας πόλεμος μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και οι ΝΔ-ίτες όντας ανέκαθεν πιο οργανωμένοι και πιο αδίστακτοι στις πουστιές γράφουν αβέρτα για να μην σηκώσει το κεφάλι ο κοσμάκης και να πει ότι τα τρία ευρώ πήγαινε-έλα είναι απλά πάρα πολλά... (ειδικά άμα είσαι φοιτητής ή άνεργος τότε είναι απλά αδύνατο να μην μπεις παράνομα στα λεωφορεία και τα τρόλευ -- ακόμα και στο μέτρο το ρίσκαρα πολλές φορές θυμάμαι...)

2. Στην Ελλάδα υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση: Όσοι έχουν ακόμα δουλειά και φράγκα μισούν θανάσιμα αυτούς που δεν έχουν... Ίσως να ναι παρόμοια η κατάσταση όπως αυτή που περιγράφεται στα Σταφύλια της Οργής, όπου οι νοικοκυραίοι δεν βλέπαν με το καλύτερο μάτι τα καραβάνια των ανέργων και πεινασμένων που έρχοταν από τις κατεστραμμένες πολιτείες...

Δεν ξέρω τι είναι από τα δύο αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο... τα πράγματα χειροτερεύουν όσοι περνάει ο καιρός... και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά κυρίως σε ηθικό...

Καίγοντας τον χρόνο σου...

Τρεις μήνες πριν:

Είναι μεσημεράκι, καθημερινή, ο sen_saven είναι αραχτός στο κρεββάτι την ώρα του lunch break (το σπίτι του είναι πέντε λεπτά από το γραφείο)

Καθώς μισοκοιμάται φέρνει στο μυαλό του τις εντάσεις που είχε τώρα τελευταία με έναν από την δουλειά:

- Τι μαλακίες είναι αυτές που ασχολούμαι, σκέφτεται. Πως διάολο γίνεται να παίρνω στα σοβαρά αυτές τις ηλιθιότητες?!?!
- Βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο 9 ώρες κάθε μέρα, απαντά στον εαυτό του... Παρόλο που βλέποντας το απέξω είναι αστείο, δεν είναι δύσκολο να παρασυρθείς και να του δώσεις αξία.

Δύο βδομάδες πριν:

Είναι απογευματάκι, λίγο πριν τις έξι, ο sen_saven βρίσκεται ξανά αραχτός στο κρεββάτι... κανονικά σχολάει στις έξι, αλλά με δεδομένο ότι το γραφείο αδειάζει από τις πέντε τώρα τελευταία την έκανε κ αυτός πιο πριν...

- Ρε τους πούστηδες πατέντα που έχουν βρει για να περνάνε την ώρα τους, φιλοσοφεί γελώντας... αντί να φτιάξουν την πλατφόρμα που δεν δουλεύει, κάθονται και αναλύουν όλη τη μέρα γιατί δεν δουλεύει... Και το κάνουν αυτό κάτι χρόνια τώρα...

(Περίπου) μια βδομάδα πριν:

- Mike, θέλω να την κάνω, λέει ο sen_saven στο τηλέφωνο στον manager του. Δεν πάει άλλο αυτή η μλκία εδώ μέσα...   Δεν είναι μόνο ότι ξυνόμαστε και ότι συνεχώς ακούγονται φήμες ότι οι ανώτεροι το χουν πάρει χαμπάρι και ετοιμάζονται να μας κλείσουν, τώρα τελευταία και να θες να δουλέψεις ή να βελτιώσεις κάτι δεν σ αφήνουν... Σκοτωθήκαμε τις προάλλες γιατί τους έλεγα να κάνουμε ένα προφανές enhancement για να γλιτώσουμε λίγο χρόνο.

- Μην φύγεις Τάσο, του απαντά ο manager με (δήθεν) ραγισμένη τη φωνή.
Θα αλλάξουν τα πράγματα θα το δεις... θα σου βρω άλλο project πιο σοβαρό από τον Γενάρη!

- Δεν το κόβω να την παλεύω στην σαπίλα κανά πεντάμηνο ακόμα, επιμένει ο sen_saven. Και μην ανησυχείς σου χω βρει ήδη τον τέλειο αντικαταστάτη. Είναι ένας trainee εδώ πέρα που δεν κάνει τίποτα, δεν ξέρει πολλά πολλά και έχει άμεση ανάγκη από τα φράγκα... Άψογο replacement!

- Θα...θα.. υλοποιήσω αυτά που μου χες πει, απαντά παίζοντας το τελευταίο του χαρτί ο manager... και θα προσλάβω και 2-3 υπαλλήλους που θα είναι κάτω από την εποπτεία σου! Θα σε κάνω manager!

- (Σιγά μη μου στήσεις και άγαλμα, σκέφτεται γελώντας από μέσα του ο sen_saven)

Συνεχίζοντας την ανάλυση που είχα ξεκινήσει πριν κοντά 1.5 χρόνο έχω να καταγράψω ένα διαφορετικό είδος μαλακίας που μπορεί να απαντηθεί στον εργασιακό χώρο

Αποκαλείται 'μαλακία πολύ μεγάλης εταιρίας':

- Εντοπίζεται σε εταιρίες που είναι αρκετά πλούσιες για να προσλαμβάνουν χωρίς να ξέρουν γιατί και   όπου κάποιος, αν είναι αρκετά καπάτσος μπορεί να την βγάζει χωρίς να κάνει τίποτα.

- Χρήσιμη για άτομα λίγο πριν την σύνταξη και διάφορους αποχαυνωμένους

- Καταστροφική για άτομα  που είναι σε φάση αναζήτησης εργασιακής ταυτότητας...  

Hunger striker K. Sakkas in the hospital's window during solidarity gath...

Wallis Bird - Lalaland (live)