Ένα χρόνο πριν...

...Ο sen_saven βρίσκεται στο αυτοκίνητο με τον πατέρα του... έχουν μόλις μπει στα Γιάννενα..

- Έχεις πάει να δεις τον Μητροπάνο εκεί στην Αθήνα?, ρωτάει ο πάτερ.
- Το σκεφτόμουν πέρσι το καλοκαίρι που ήταν στο Λυκαβηττό, αλλά πάλευα να τελειώσω αυτήν την
   διπλωματική, απαντά ο sen_saven. Και τώρα το χειμώνα έβγαινε σε σκυλάδικο και δεν ήθελα να
   πάω, συμπληρώνει.
- Δεν ήταν σκυλάδικο αντιλέγει ο father - Μια χαρά χώρος ήταν απόσο ξέρω.
- Σκυλάδικο ήταν! Τα κόβω εγώ αυτά τα μαγαζιά με τις άπειρες καρέκλες κτλ, απαντά
   κατηγορηματικά ο sen_saven. Δεν πειράζει θα πάω τώρα το καλοκαίρι κάπου να τον δω.
- 'Πέθανε ο Δημήτρης Μητροπάνος' διακόπτει το ραδιόφωνο...
- Γαμώτο δεν θα πάω να τον δω τελικά... καταφέρνει να πει ο sen_saven επιστρατεύοντας όσο
   κυνισμό είχε πρόχειρο... Ο φαδερ είχει ψιλοφρικάρει και δεν απάντησε κάτι...

Ένα χρόνο μετά:

Ο Μητροπάνος έχει με διαφορά την μεγαλύτερη επιτυχία από τους Έλληνες τραγουδιστές που έχουν τύχει να ακούσουν κατά καιρούς διάφορες φυλές που χουν μαζευτεί εδώ..

Τα Λαδαδικά απαντώνται και σαν Λαντάντικα, Λαδαδίκι, Λαδαδίκα και πάει λέγοντας...

Σαν ένδειξη αθανασίας θα μπορούσε να το θεωρήσει κάποιος αυτό....

Στο μαυρο και στο κόκκινο...

Χαμηλό eurobank σήμερα: 0,105

Υψηλό eurobank  σήμερα:   0,195

Ρε μλκ... αυτό είναι κοντά στο 90%... σε μια μέρα!

Είναι το σαράκι που κάτι τέτοιες μέρες ξυπνάει θες δεν θες... ακόμα και αν είσαι μπόλικα χιλιόμετρα μακριά, ακόμα και αν έχεις φύγει από το περιβάλλον του ΧΑΑ κοντά 1.5 χρόνο, ακόμα και αν είχες τάξει στον εαυτό σου ότι δεν θα ξαναμπείς στο capital.gr...

Δεν μπορείς να το αποφύγεις, θα χωθείς σε όλα τα site για να δεις τι παίζει... μέχρι και στον Λεωτσάκο θα πας μπας και έβγαλε τουλάχιστο τα κοράκια...

Αν το χεις ζήσει το σκηνικό live, είναι κάτι που δεν το ξεχνάς πότε...

Δηλαδή είναι να λυπάσαι τους κακομοίρηδες που χάνουν τον χρόνο τους στις κυνοδρομίες, στις τσόχες, στις ρουλέτες ή έστω στο μπαρμπούτι...

Ο πραγματικός ναός είναι εδώ!

Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Τέλος.

2.400.000 ταγματασφαλίτες...

- Μια τσιάντα με χειροβομβίδες χρειάζονται εκεί στη βουλή!, αναφωνεί ο οδηγός λεωφορείου με το που παίρνει την επιβεβαίωση ότι είμαι έλληνας..
- Πω ρε πούστη, σκέφτομαι. Πάμε πάλι τα ίδια.... Ευτυχώς κατεβαίνω σε 3-4 στάσεις οπότε δεν θα χρειαστεί να ακούω πίπες για παραπάνω από πέντε λεπτά..

Δεν έχω πετύχει Έλληνα εδώ στα ξένα που να μην ψάχνει -- σχεδόν απεγνωσμένα -- να ξαμολύσει με την παραμικρή ευκαιρία τις απόψεις του για το 'ελληνικό ζήτημα'

Μάλλον έχει να κάνει με το ότι τώρα που η Ελλάδα πάει κατά διαόλου είναι οι καταλληλότεροι να μιλήσουν... βλέπουν τα πράγματα εξ αποστάσεως (αφ' υψηλού) ζώντας σε μια ξένη χώρα η οποία τυγχάνει κιόλας να αποφασίζει για το τι θα κελαηδάνε οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας...

Και όμως... Οι συνειρμοί περί Γερμανικής κατοχής είναι παντελώς λανθασμένοι - Ο Γερμανός κατακτητής δεν θα είχε καμιά δύναμη αν δεν έβρισκε κάποια εκατομμύρια πρόθυμων συνεργατών στην ενδοχώρα...

...Το νούμερο του τίτλου προκύπτει από το 40% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στην κυβέρνηση πολλαπλασιασμένο με τα έξι εκατομμύρια που ψήφισαν πριν κανά χρόνο περίπου...

Και το εύλογο ερώτημα είναι, δεδομένου ότι και οι πέτρες ξέρουν πια ότι αν συνεχιστεί η ιστορία με τις τρόικες κ τα τιαύτα η πείνα θα χτυπήσει limit-up, ποιοι είναι αυτοί που παραμένουν πιστοί στο όραμα της νέας Ελλάδας που 'χτίζεται' τα τελευταία 3-4 χρόνια?

Μερικές πρόχειρες υποθέσεις:

1. Συνταξιούχοι:

Ξέρουν ότι ακόμα και αν οι άνεργοι Έλληνες φτάσουν στο σημείο να πηγαίνουν παράνομα στο Πακιστάν για δουλειά η σύνταξη θα συνεχίσει να μπαίνει κανονικά.

Και εκτός αυτού, όντας κοντά στα εξήντα, το τελευταίο που θέλουν είναι αλλαγές και περιπέτειες με εξόδους από ευρώ κτλ.

2. Υπάλληλοι του δημοσίου

Ομοίως με τους από πάνω, χωρίς το ελαφρυντικό της ηλικίας, με τον εξτρά φόβο όμως ότι η έξοδος από το ευρώ μπορεί να κάνει αδύνατη την αγορά του νέου iphone.

3. Τρομοκρατημένοι υπάλληλοι του ιδιωτικού.

Τρέμουν πια και την σκιά τους.

Φοβούνται (δικαιολογημένα) ότι θα απολυθούν, βλέπουν εφιάλτες με τον Σόιμπλε, το μόνο που θέλουν είναι να χουν ένα κομμάτι ψωμί, δεν θέλουν άλλα μπλεξίματα.

4. Λοβοτομημένοι πασοκτζήδες, νεοδημοκράτες κτλ

Εκτός συναγωνισμού.



Από όλους, αυτούς που δεν μπορώ να καταλάβω με τπτ είναι οι δημόσιοι. Πως διάολο παραβλέπουν την έμφυτη τάση για αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο που δεν έχει να φάει? Τόσο πολύ θέλουν το iphone?!?!

Δηλαδή είναι λογικό να μην του καίγεται καρφί του δημοσίου υπαλλήλου αν ο ιδιωτικός δίπλα σκοτώνεται για να παίρνει τα μισά φράγκα -- εκεί η πιθανή αντίδραση προϋποθέτει και κάποια ηθική -- μιλάω για το ένστικτο της αλληλοβοήθειας σε εξτριμ φάσεις... δηλαδή μέχρι και οι λύκοι πχ νοιάζονται να επιβιώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι λύκοι στην ομάδα τους αφού αυτό θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης ολόκληρης της ομάδας...

Μια καλή εξήγηση δίνει αυτό το άρθρο
Η Ελλάδα πάτωσε σε παγκόσμια έρευνα για την μέτρηση της κοινωνικής αλληλεγγύης... Ίσως θα πρέπει τις χειροβομβίδες να τις στείλουμε στο Charities Aid Foundation που εκδίδει αυτήν την κωλοέρευνα

Σκηνές meeting

Συχνά τα meeting είναι απίστευτα βαρετά... υπάρχουν μάλιστα ιστορίες όπου συμμετέχοντες σε meeting δεν την πάλεψαν και έπεσαν πάνω στο κυκλικό τραπέζι ροχαλίζοντας...

Τις προάλλες, σε κάποια φάση, έχοντας βολευτεί σε μια απίστευτα άνετη καρέκλα η νύστα είχε βαρέσει κόκκινο...

Ο εξ Ιταλίας υπερ-ποστ-δοκ την είχε ψυλιαστεί από την αρχή την δουλειά... :

- Should we have this meeting?, είπε με το που μπήκε στην αίθουσα. The 'big boss' is sick, some other guys are not here either...

Αλλά όχι... κάποιοι που ήθελαν να σκοτώσουν μια ωρίτσα επαναλαμβάνοντας άχρηστες μπουρδες δεν ψήθηκαν... Ήταν και ένας άλλος, Ιταλός πάλι, στη μέση που τώρα που έλειπε ο επίσημος συντονιστής του meeting ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε να κάνει την δουλειά και δεν το συζήταγε να το ακυρώσουμε...

Τέλοσπαντων, ξεκινά με τα πολλά η κουβέντα και ενώ τα μάτια μου βάραιναν σιγά σιγά διαπιστώνω ότι έξω γινόταν της πουτάνας...

- Θα γίνει καμμιά μαλακία θα αποκλειστούμε από τα χιόνια σκεφτόμουν, θαυμάζοντας τις χοντρές νιφάδες και βρίζοντας την τύχη μου που με φερε εδώ...

Το meeting συνεχιζόταν κανονικά... άχρηστες πληροφορίες ανταλλάσοταν με σταθερό ρυθμό... είχε ξεσπάσει και ένας μίνι καυγάς μεταξύ του υπερ-ποστ-δοκ και ενός άλλου τύπου... πέρναγε η ώρα..

Μετά από 20 λεπτά από το παράθυρο έβλεπα κάτι σαν κ αυτό:

-Τι διάολο γίνεται, ο καιρός τρελάθηκε τελείως, είπα στον Ισπανό που καθόταν διπλά..

Κάπου προς το τέλος βλέπω τον Ιταλό συντονιστή να με κοιτάζει και να μου απευθύνει τον λόγο:

- You have any updates regarding the project you have been working on?,
- It is in the testing phase, απαντώ ξυπνώντας.
- So can I use the code right now to try something?, πετιέται ο υπερ-ποσ-δοκ.
- No it is in the testing phase, επιμένω. You can use it after a week I think.
- What about the idea we have been discussing about, ρωτάω τον συντονιστή. When we will be ready from
   your side?
- It will be developed, απαντά επιφυλακτικά.
- Yes, but when it will be ready?, ρωτώ κάπως πιο έντονα.
- Two weeks, αναγκάζεται να απαντήσει.

Το background του παραπάνω διαλόγου, είναι ότι ο υπερ-ποστ-δοκ με έχει τρελό άχτι αφού του την είχα πει για κάτι που άπτεται του ποστ-δοκ του, και τώρα αναζητά απεγνωσμένα για εκδίκηση.
Με τον συντονιστή, το θεματάκι ήταν ότι τρέναρε την υλοποίηση μιας ιστορίας, της οποίας βασικός εμπνευστής ήμουν εγώ, για αδιευκρίνιστους λόγους... ποιος ξέρει τι πουστιά θα χε βάλει στο μυαλό του... Οπότε το ότι τον έβαλα να δώσει timeline μπροστά σε όλους ήταν πολύ καλό...

Έχω μάθει πολλά από τότε...

Christos Thivaios - Den Eimai Allos

Περί fbk (2)

Μάρτης 2009 : Ο sen_saven ακούει σε μια διαδικτυακή εκπομπή φίλων κάποια άκυρα στατιστικά για το facebook...'εκατομμύρια κλικ ανά λεπτό, χιλιάδες ώρες ονλαιν ανά χρήστη κτλ'... Νιώθει ευχαρίστηση που ο ίδιος δεν έχει λογαριασμό σε αυτή τη μλκία...

Αύγουστος 2009: Ο sen_saven γράφεται στο facebook.
Επίσημη αιτία η αναζήτηση υλικού για διπλωματική και τα μουσικά events που θα χε στο calendar του.

Φλεβάρης 2010: Ανάρτηση - Κατηγορώ για το facebook. Σαν κύριο όπλο χρησιμοποιούνται τα copy-pasted κείμενα από φίλη που εξηγεί αναλυτικά γιατί διέγραψε όλους τους φίλους της και δεν θα ξαναμπεί.
Η συγκεκριμένη φίλη εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το facebook μέχρι και σήμερα

Φλεβάρης 2013: Ο sen_saven έχει άμεση ανάγκη από χρόνο για να ασχοληθεί με μια νέα ιστορία που έμπλεξε.. Το fbk βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα με τις χρονοβόρες δραστηριότητες που μπορούν να πάρουν τον πούλο χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος...

Και όπως και να χει, πέρα από τα events - που όποτε έρχονται επικαλούμαι δύο μέλη της θρησκείας μας με κάποια υπερβολική οικειότητα, αφού δεν είμαι πια στην Αθήνα.. - η όλη φάση είναι ξεκάθαρη σαπίλα... Όποτε πατάω το f στον browser για να βγει στα (υπερ)-αγαπημένα το fbk νιώθω να μπαίνω σε έναν κόσμο που με ρίχνει με κάποιο τρόπο σε μια κατάσταση ηλιθιότητας, χαύνωσης και ρομποσύνης...

Να πάει να γαμηθεί πια..

Το καταραμένο το κενό...

Πάνε περίπου δέκα χρόνια από όταν είχα πρωτο-ακούσει για αυτό...

Ήμουν σε μια σχολική τάξη και είχε διαβάσει μια συμμαθήτρια ένα κείμενο της για το κενό που είχε μέσα της και το πως προσπαθούσε απεγνωσμένα να το καλύψει..

Στην κοπελιά κάναμε άπειρη καζούρα με την καμμένη παρέα μου με λογοπαίγνια του τύπου βυζώτου, μπαζώτου κτλ... Αλλά αν θυμάμαι καλά δεν πολυμάσαγε, όντας εκ φύσεως ξεπεταγμένη, με τις σχέσεις μας να παραμένουν σε ένα ψιλοκαλό επίπεδο..

Τελοσπάντων, το κείμενο ήταν τρομερά ενδιαφέρον και θυμάμαι είχα πάθει ένα ψιλοσόκ όπως την άκουγα (δεν της το χα)...αλλά φυσικά, βρισκόμενος σε φάση άρνησης και θολούρας είχα φροντίσει να της την πω στο διάλειμμα μετά...

Προφανώς, η πραγματική πηγή του σοκ ήταν αυτή..:

" Το ανώτερο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι ούτε η νίκη, ούτε η ευτυχία, ούτε η πίστη ούτε τίποτα... Η κορφή είναι η κατάσταση όπου κάποιος τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά... ο κενός άνθρωπος"

(ελεύθερη μετάφραση από βιβλίο του Καζαντζάκη...)

Και στην συνέχεια ακολουθώντας, όσο γινόταν, την πνευματική διαδρομή του δάσκαλου διάβασα ξανά και ξανά για αυτό...

Το ερώτημα είναι μετά το 'κενό' τι?

Δηλαδή οκ τα καθάρισες όλα...ελπίδες, φόβους, επιτυχίες, απογοητεύσεις...

Μετά πως την βγάζεις? Πως περνάει η ώρα? Για ποιο λόγο να 'συνεχίζεις'?

Για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου το ερώτημα αυτό έχει την προφανή απάντηση....

-Υπάρχω για να περνάω καλά...Και προφανώς το κυνήγι της ηδονής έχει να κάνει με την διαιώνιση του εαυτού τους...

Υπάρχει μια 'ιδέα' στην πιάτσα - οι ινδοί διεκδικούν την πατρότητα της - ότι και καλά θα γεννιέσαι ξανά και ξανά μέχρι να μάθεις κάτι... μόνο τότε θα σταματήσει το πήγαινε-έλα..

Αν το συνδέσεις με το παραπάνω τότε η διαιώνιση εύκολα συνδέεται με την αναγέννηση...


Ενιγουει, άπειρο το θέμα... δεν βγαίνει σε ένα πόστ... και μάλιστα χωρίς αναγεννησιακό αλκοολ να κυλάει στο αίμα σου..:)