Πρέπει να είσαστε συνέχεια μεθυσμένοι.
Όλα είναι εκεί : αυτό είναι το μοναδικό θέμα .
Για να μην αισθάνεσθε το φριχτό βάρος του Χρόνου που συντρίβει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς σταματημό.
Αλλά με τι ; Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ό,τι σας κάνει κέφι.
Όμως μεθύστε.
Και αν καμιά φορά στα σκαλοπάτια ενός μεγάλου παλατιού, πάνω στο πράσινο χορτάρι μιας τάφρου, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά του δωματίου σας, ξυπνήσετε και το μεθύσι έχει ήδη εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το άστρο, το πουλί ,το ρολόι, όλα αυτά που φεύγουν, όλα αυτά που βογκούν, όλα αυτά που κυλούν, όλα αυτά που τραγουδούν, όλα αυτά που μιλούν, ρωτήστε τι ώρα είναι …και ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:
–είναι η ώρα για να μεθύσετε ! Για να μην είστε πια οι σκλάβοι οι μαρτυρικοί του Χρόνου, μεθύστε… μεθύστε χωρίς σταματημό ! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, με ό,τι σας κάνει κέφι.
(Σαρλ Μπωντλαιρ)
Πίνω σερί τρεις μέρες τώρα... Ξεκίνησε με κάτι ποτήρια κρασί και κανά λίτρο μπύρας, την επομένη πάλι με μπύρα και τσίπουρα και χτες κάτι ψιλά...
Δεν έχω βάλει στόχο να εκπληρώσω την προτροπή του ποιήματος από πάνω - το στομάχι μου δεν ψήνεται και ιδιαίτερα - αλλά τυχαίνει...
Θυμάμαι σε μια συναυλία τον Θανάση Παπακωνσταντίνου να δικαιολογείται επειδή δεν την είχε ακυρώσει ενώ στην Αθήνα γινόταν της πουτάνας(ψηφιζόταν το μνημόνιο 2 ή 3 - δεν θυμάμαι ακριβώς) και να λέει:
- Σκέφτηκα πάρα πολύ αν θα πρεπε να ακυρώσουμε το αποψινό αλλά πιστεύω ότι αν με την μουσική και το αλκοολ καταφέρουμε να φτάσουμε στην μέθη τότε θα χουμε κάνει αντίσταση.
Αντίσταση σε τι? Στην κανονικότητα, στην μάχη για την επιβίωση, στις υποχρεώσεις, στον αγώνα για την τήρηση των εκάστοτε ηθικών δεσμεύσεων.
(Άσχετο, αλλά έχει πάρα πολύ πλάκα να μιλάς με άτομα από άλλες θρησκείες και πολιτισμούς και να χαζεύεις με ποιον τρόπο έχουν χτίσει τις δικές τους αυτοευνουχιστικές ηθικές αξίες... πχ μια φυλή ινδών θα πρέπει να 'πιστεύει' ότι και η αμοιβάδα έχει ελεύθερη βούληση και ότι μπορεί να κάνει αμαρτίες... ο μονοκύτταρος οργανισμός... ελεύθερη βούληση...γμστα..)
Συνεχίζω... η μέθη λοιπόν είναι κάτι που αποζητά και ο απλός άνθρωπος - εργαζόμενος. Γιαυτό και δίνει ένα μέρος των πολύτιμων χρημάτων για να διαβάσει ένα βιβλίο ή να ακούσει ζωντανή μουσική και να έρθει κοντά σε κάποιον που ακτινοβολεί μέθη και όχι υπαλληλίκι... Φυσικά παίζει πυκνά συχνά και ο καλλιτέχνης να νιώθει στην ουσία υπάλληλος...
Και μια και πιάσαμε τα quotes του Θανάση να άλλο ένα από μια συνέντευξη του στο in2music:
- (in2music) Θανάση μιας και λες για πνευματικά δικαιώματα και «ip». Πόσο δίκαια είναι για παράδειγμα σε μαγαζί σε ένα χωριό πρόστιμο 400 ευρώ επειδή παίζει μουσική.
- Θ.Π. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ένα ζήτημα που δε λύνεται τώρα γιατί πραγματικά είναι δύσκολο το πρόβλημα των πνευματικών δικαιωμάτων ..... Έχω περάσει όλη μου τη ζωή σε τέσσερις τοίχους για να κάνω αυτό το πράγμα. Εντωμεταξύ έξω στη Λάρισα γίνεται της πουτάνας, στα μαγαζιά ,στις καφετερίες ο κόσμος γλεντάει, ο κόσμος κάνει πολλά πράγματα. εγώ κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους. Αυτό το πράγμα όλη μου η ζωή. Είναι αυτό που κάνω, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να πάρω και γω κάτι.
- (in2music) Και όχι μόνο εσύ…
- Θ.Π .Και όχι μόνο εγώ. Η μπάντα, οι μουσικοί…Προσέξτε. είμαστε δέκα άτομα, με τους τεχνικούς δεκαπέντε. Δεκαπέντε οικογένειες από πίσω. Αυτό το πράγμα, και αν κιόλας αρέσει, από πίσω έχει πολύ δουλειά. Δεν είναι άντε βγήκαμε-παίξαμε και τέλος. Χρειάζεται να υπάρχει και μια αμοιβή για όλο αυτό το πράγμα.
Και πέρα από τον Θανάση και τις γνωστές πια αντιφάσεις του έσκασε μύτη μια Δημουλίδου- νεοελληνική συγγραφέας - που έβριζε τις βιβλιοθήκες που βάζαν στα ράφια τα βιβλία της και ο κόσμος τα παίρνει τσάμπα αντί να τα πληρώνει!!
ενιγουει... θυμάμαι το 2008 που για πρώτη φορά βρέθηκα με κάποια φράγκα για ξόδεμα είχα αγοράσει ένα μπουκάλι αψέντι...που μια και ήταν το αγαπημένο του μπωντλαιρ είναι κατάλληλο για τέλος...
Όλα είναι εκεί : αυτό είναι το μοναδικό θέμα .
Για να μην αισθάνεσθε το φριχτό βάρος του Χρόνου που συντρίβει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς σταματημό.
Αλλά με τι ; Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ό,τι σας κάνει κέφι.
Όμως μεθύστε.
Και αν καμιά φορά στα σκαλοπάτια ενός μεγάλου παλατιού, πάνω στο πράσινο χορτάρι μιας τάφρου, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά του δωματίου σας, ξυπνήσετε και το μεθύσι έχει ήδη εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το άστρο, το πουλί ,το ρολόι, όλα αυτά που φεύγουν, όλα αυτά που βογκούν, όλα αυτά που κυλούν, όλα αυτά που τραγουδούν, όλα αυτά που μιλούν, ρωτήστε τι ώρα είναι …και ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:
–είναι η ώρα για να μεθύσετε ! Για να μην είστε πια οι σκλάβοι οι μαρτυρικοί του Χρόνου, μεθύστε… μεθύστε χωρίς σταματημό ! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, με ό,τι σας κάνει κέφι.
(Σαρλ Μπωντλαιρ)
Πίνω σερί τρεις μέρες τώρα... Ξεκίνησε με κάτι ποτήρια κρασί και κανά λίτρο μπύρας, την επομένη πάλι με μπύρα και τσίπουρα και χτες κάτι ψιλά...
Δεν έχω βάλει στόχο να εκπληρώσω την προτροπή του ποιήματος από πάνω - το στομάχι μου δεν ψήνεται και ιδιαίτερα - αλλά τυχαίνει...
Θυμάμαι σε μια συναυλία τον Θανάση Παπακωνσταντίνου να δικαιολογείται επειδή δεν την είχε ακυρώσει ενώ στην Αθήνα γινόταν της πουτάνας(ψηφιζόταν το μνημόνιο 2 ή 3 - δεν θυμάμαι ακριβώς) και να λέει:
- Σκέφτηκα πάρα πολύ αν θα πρεπε να ακυρώσουμε το αποψινό αλλά πιστεύω ότι αν με την μουσική και το αλκοολ καταφέρουμε να φτάσουμε στην μέθη τότε θα χουμε κάνει αντίσταση.
Αντίσταση σε τι? Στην κανονικότητα, στην μάχη για την επιβίωση, στις υποχρεώσεις, στον αγώνα για την τήρηση των εκάστοτε ηθικών δεσμεύσεων.
(Άσχετο, αλλά έχει πάρα πολύ πλάκα να μιλάς με άτομα από άλλες θρησκείες και πολιτισμούς και να χαζεύεις με ποιον τρόπο έχουν χτίσει τις δικές τους αυτοευνουχιστικές ηθικές αξίες... πχ μια φυλή ινδών θα πρέπει να 'πιστεύει' ότι και η αμοιβάδα έχει ελεύθερη βούληση και ότι μπορεί να κάνει αμαρτίες... ο μονοκύτταρος οργανισμός... ελεύθερη βούληση...γμστα..)
Συνεχίζω... η μέθη λοιπόν είναι κάτι που αποζητά και ο απλός άνθρωπος - εργαζόμενος. Γιαυτό και δίνει ένα μέρος των πολύτιμων χρημάτων για να διαβάσει ένα βιβλίο ή να ακούσει ζωντανή μουσική και να έρθει κοντά σε κάποιον που ακτινοβολεί μέθη και όχι υπαλληλίκι... Φυσικά παίζει πυκνά συχνά και ο καλλιτέχνης να νιώθει στην ουσία υπάλληλος...
Και μια και πιάσαμε τα quotes του Θανάση να άλλο ένα από μια συνέντευξη του στο in2music:
- (in2music) Θανάση μιας και λες για πνευματικά δικαιώματα και «ip». Πόσο δίκαια είναι για παράδειγμα σε μαγαζί σε ένα χωριό πρόστιμο 400 ευρώ επειδή παίζει μουσική.
- Θ.Π. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ένα ζήτημα που δε λύνεται τώρα γιατί πραγματικά είναι δύσκολο το πρόβλημα των πνευματικών δικαιωμάτων ..... Έχω περάσει όλη μου τη ζωή σε τέσσερις τοίχους για να κάνω αυτό το πράγμα. Εντωμεταξύ έξω στη Λάρισα γίνεται της πουτάνας, στα μαγαζιά ,στις καφετερίες ο κόσμος γλεντάει, ο κόσμος κάνει πολλά πράγματα. εγώ κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους. Αυτό το πράγμα όλη μου η ζωή. Είναι αυτό που κάνω, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να πάρω και γω κάτι.
- (in2music) Και όχι μόνο εσύ…
- Θ.Π .Και όχι μόνο εγώ. Η μπάντα, οι μουσικοί…Προσέξτε. είμαστε δέκα άτομα, με τους τεχνικούς δεκαπέντε. Δεκαπέντε οικογένειες από πίσω. Αυτό το πράγμα, και αν κιόλας αρέσει, από πίσω έχει πολύ δουλειά. Δεν είναι άντε βγήκαμε-παίξαμε και τέλος. Χρειάζεται να υπάρχει και μια αμοιβή για όλο αυτό το πράγμα.
Και πέρα από τον Θανάση και τις γνωστές πια αντιφάσεις του έσκασε μύτη μια Δημουλίδου- νεοελληνική συγγραφέας - που έβριζε τις βιβλιοθήκες που βάζαν στα ράφια τα βιβλία της και ο κόσμος τα παίρνει τσάμπα αντί να τα πληρώνει!!
ενιγουει... θυμάμαι το 2008 που για πρώτη φορά βρέθηκα με κάποια φράγκα για ξόδεμα είχα αγοράσει ένα μπουκάλι αψέντι...που μια και ήταν το αγαπημένο του μπωντλαιρ είναι κατάλληλο για τέλος...
