disputable

It's seven in the afternoon, January, subzero Luxembourgish temperatures and I just keep walking and walking towards a remote gas station where, no wonder, buses wouldn't reach. - I want these plastic recycling bags, I demand after finally making it. - Only if you have the QR code, they challenge back. - I do! I even passed the test! - OK, scan it here, we will give your bags, they succumb, defeated. Yes, you need to have your plastic waste in specific Luxembourgish bags so that the garbage collector will take a look at them. And, no, these won't be carried outside of the building by whoever does that for the 'normal' bins. YOU have to do it yourself every second Friday because, NO, we don't pick up plastic every week so that YOU will have to live with your plastic garbage for two weeks (or you can avoid all this hassle and just not recycle plastic and save everyone's time?, I hear them saying) Fast backwards five years, Austria, the Hausmeister is showing m

- I just finished Stoner, whatsapped a friend of mine straight after closing the book. Do all the classics have to be dark AF? Anyway, go for it if you haven't done so already, you will love it.  - Yeah, I have read it, he swiftly responded, it's sublime. - I guessed so, you are a 2666 fan. - Also go for Augustus from the same guy, he added. Shortly afterwards, I rated it four stars in Goodreads, maybe even five would had been fair: The book does a perfect job to describe the life of a passionate university professor with a failed personal life. Of course, the author makes sure that the depression tone is properly set on the very first page whereby the aftermath of the professor's death is depicted (which is clearly none, the guy was completely forgotten after a few years)  So just got me wondering, when was the last time that I read anything non morbid? Voltaire's Candide came in mind which I read more than five years ago. On a second thought, even Eco's novels wer

Η Κ. περνάει για πρώτη φορά την μεγάλη ξύλινη πόρτα της τράπεζας και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να φαίνονται καλύτερα. Είναι μια νέα, όμορφη κοπέλα με καθαρό βλέμμα, γεμάτη όρεξη για δουλειά - ποιος θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερο hire?  - Καλά, δεν ξέρεις ότι η τράπεζα έχει πουληθεί ήδη και ότι, σχεδόν όλοι μας, θα πάρουμε τον πουλο?, ξεκινά την αποδόμηση ο κλασσικός sen_saven. Γιατί έφυγες από την μεγαλύτερη τράπεζα? - (Ναι, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Ο βασικός μου στόχος αυτή τη στιγμή είναι να κάνω μια νέα αρχή και να βγω από την βαριά κατάθλιψη που είμαι χωμένη μέχρι τα μπούνια. Και όσο για την τεράστια τράπεζα που δούλευα πιο πριν, ναι σίγουρα, είχαν και ιατρικό κέντρο μέσα στην εταιρία με όλα τα κομφόρ αλλά στην πραγματικότητα δεν τους καίγεται καρφί για το αν πεθαίνεις ή ζεις... ''λυπάμαι πολύ" μου είπε η αφεντικινα όταν πήγα με χαρτί από τον εκεί ψυχίατρο να της πω τον πόνο μου... φυσιολογικό, θα μου πεις, ε? αμ, δε, το 'λυπά

  - Έχετε τρομερή υγρασία στην "Ασιατουπολη" έχω ακούσει, λέει ό sen_saven στην Κ. που έχει σπίτι εκεί.. - Ναι έχουμε, επιβεβαιώνει. Επίσης έχουμε και κάτι θηρία κατσαρίδες, σαν ποντίκια, υπερθεματιζει! - Αλλά τουλάχιστον τις τρώτε...  -Αυτό δεν ήταν αστείο, απαντάει με μάτια γεμάτα μίσος.  - Μα αλήθεια δεν είναι? Δεν τρώνε όντως κατσαρίδες στην "Κίνα" (ή στην "Ασία" με βάση την εκδοχή της Κ.), επιμένει ο sen_saven.  -... αλλη μια θανατηφόρα ματιά ήταν η μοναδική απάντηση που κατάφερε να προσφέρει η Κ.  Οι μήνες πέρασαν, η Κ. δεν ήταν πολύ ομιλιτικη (typical office politics υπεθετε ο sen_saven), ένα υποβοσκων μίσος πάντα υπήρχε (η τύπισσα μισεί τους πάντες, δεν πειράζει, συμπλήρωνε), οπότε με τα πολλά το πράγμα συνέχιζε να αγριεύει..  -Τραβάτε και κλειστειτε σε ένα meeting room και βγάλτε άκρη διατάζει ο line manager... οποίος βγει ζωντανός κερδίζει!  - Διαμαρτυρεσε πολύ για την πάρτη μου sen_saven λέει η Κ., τι παίζει?  - Κοίτα, με έχεις πάει

Friday afternoon, @Koblenz train station going for yet another last minute trip (people still following me on these are probably just nuts). Anyway, have to fill up an hour thus, no brainer, I head to the nearest Lidl (a month of being stuck with overpriced groceries in Luxembourg makes it look like some sort of shopping haven). Still time left after the Lidl raid so following the everlasting books' scent, I end up in front of the English fictional section of the train's book store where Ian Rankin's latest bestseller is featuring itself: - This writer rings a bell (probably in my Goodreads to-read list) and there is also the looming risk of being stuck with the finnegans wake for the foreseeable future, I quickly convince myself to buy it. The Lidl groceries saw to it that I would have a decent dinner for the next couple of evenings, the book served its purpose for  a few more of those. Would I eat every evening from Lidl though? By no means. Why? Let me give y