Λισσαβωνα, μία και κάτι το βράδυ (υποσημείωση: ώρα Λισσαβώνας, i.e. +1 Wien time) Επιτέλους!, αναφώνω μέσα μου βγαίνοντας από το Baixa Chiado καθώς πέταγα την μάσκα από τη φάτσα μου... νόμιζα οι σκάλες αυτού του σταθμού δεν θα τελειωναν ποτέ... πως είναι δυνατόν να είναι τόσες πολλές... Λισσαβωνα είναι όχι Λονδίνο... Και να ταν μόνο οι σκάλες: κανονική Οδύσσεια ήταν το ταξίδι: ακυρωμένη πτήση, στιβαγμα σε ένα ελικοφόρο της Austrian, ουρές χιλιομέτρων στο αεροδρόμιο της Λισαβώνας για τα covid checks (και, ναι, αγαπητέ Πορτογάλε?: 'negativ' σημαίνει 'negative'...) και το κερασάκι στην τούρτα το underground journey που το google maps το βγαζε ένα χαλαρό εικοσάλεπτο (αμ, δε, - βλέπε παραπάνω για σκάλες κτλ). Τέλοσπαντων, φτάνω, ξαναανοίγω google maps και με το που προσανατολίζομαι για το που πέφτει το ξενοδοχείο και βάζω πρώτη, βλέπω αυτό το άγαλμα: Ρε. πεσσοο-φέρνει τούτο δω, σκέφτομαι.. μήπως να σταματήσω να διαβάσω την ταμπέλα?...Με τίποτα... είμαι είκοσι ώρες ξύπνιος