disputable

December, last day at the industrial all-inclusive in Egypt. Everything was already over with the 35-year-old virgin Chinese woman (not that anything had ever actually started anyway). Sen_saven went for his last swim… the Chinese woman went to take her last selfies… She had said she would meet him on the beach (she didn’t). Anyway, after a while sen_saven returns to his room and sees missed calls… “What do you want, woman?” he says. “Oh, nothing… Do you want to go to such-and-such tourist trap? They say they have nice lobsters there…” “Go by yourself,” he cuts her off. “I slept like crap with all this…” “Alright,” she insists, “but since the taxi needs cash, do you maybe have something I can borrow?” (never to be returned, of course). “Yeah, I found a twenty, let me take a shower to wash off the salt and you can come get it…” But as soon as sen_saven comes out of the shower, he sees a message: she managed to get cash herself and they’ll talk later… “Great,” thinks sen_saven,...

Δεκέμβρης, τελευταία μέρα στο βιομηχανικό all inclusive της Αιγύπτου, όλα έχουν τελειώσει με την 35χρονη παρθένα κινεζα (αν είχαν αρχίσει και ποτέ άλλωστε), ο sen_saven έχει πάει για το τελευταίο μπάνιο... η κινεζα έχει πάει για τις τελευταίες σελφιες... θα τον έβρισκε είχε πει στην παραλία (δεν τον βρήκε) Τελοσπαντων, γυρνάει με τα πολλά στο δωμάτιο του ο sen_saven και βλέπει missed calls... τι θες μωρή της λέει? Α, τίποτα, λες να πάμε στο τάδε tourist trap? έχει ωραία lobsters εκεί λένε... τράβα μόνη σου, την αποκοβει, κοιμήθηκα σκατα με όλα αυτά... Ωραία, επιμένει, επειδή θέλει μετρητά το ταξί, μήπως έχεις τίποτα να μου δανεισεις? (αγύριστα, πάντα) Ναι, βρήκα ένα εικοσαλιρο, κάτσε να κάνω ένα μπάνιο να φύγουν τα αλάτια και έλα να το πάρεις... Με το που βγαίνει από το μπάνιο ο sen_saven βλέπει μήνυμα ότι τελικά έβγαλε μόνη της μετρητά και θα τα πούμε αργότερα... ωραία, σκέφτεται ο sen_saven, σώσαμε το εικοσαλιρο, κάτι είναι και αυτό... Μισό χρόνο μετά: ο sen_saven ψάχνει ...

- Come, get a better place sen_saven says the entrance attendant of the royal albert hall - Like, for how much? sen_saven asks (he knows that everyone just wants to rip you off in the end of the day) - Nothing, for free, we just have a few seats empty (your cheap seat is clearly in the middle of nowhere, was implied) And so it begins, cheap covers all over the place from this postmodern jukebox (had just joined the gig to support Sara Niemitz) but then Effie Passero comes up pitching the hallelujah to the moon... and these high pitches always tend to pierce through me... to make matters worse she points towards my direction hitting her chest while accusing me that 'there was a time you let me know what's really going on below' with this closer to the stage seat providing no protection against the energy of the appeal...She was done a few minutes later after screaming the rest of the lyrics, I stop the video, stand up and join the rest of the crowd in the ovation... I drop m...

Αυτό το βιβλίο δεν θα τελειώσει ποτέ έλεγα στον εαυτό μου... άλλη μια περιγραφή ρακοσυναξης, θεωρητικής κομουνιστικής ανάλυσης, γενεαλογίας κτλ κτλ Και εκεί, προς το τέλος, ξεκινάει η δράση... ο Μίμης είτε τρέχει να σωθεί από τους διώκτες (και τα καταφέρνει με την βοήθεια ενός πτώματος) είτε συλλαμβάνεται και τα λέει χαλαρά με τον Μάλλιο (λίγο πριν του ρίξουν αλάτι στις πληγές), γενικά, η πλοκή κυλάει..  Και φτάνουμε, επιτέλους, στο ψητό με τα του πολυτεχνείου... ο Μίμης την βγάζει με έναν κουραμπιέ (ή μελομακάρονο, δεν είμαι σίγουρος), χωρίς λεπτό ύπνου ενώ, με τα πολλά, το σκάει μετά από μερικές ροπαλιές και βρίσκεται σε ένα διαμέρισμα όπου φροντίζει τα τραύματα του μια φοιτήτρια με πανέμορφα μάτια...  Ποιο είναι το πρόβλημα με όλα αυτά? Ότι στο ακριβώς επόμενο κεφάλαιο ξανασκαει μύτη ο Κώστας Τζιαντζής, αυτή τη φορά ως συντάκτης της καταραμένης 'Πανσπουδαστικής Νο 8'. Και, θα διαμαρτυρηθώ δίκαια, τι με νοιάζουν εμένα τα διαχρονικά ξεφτιλίκια του ΚΚΕ? 'Αυτοί είναι' κα...

  'Next station is... Kidbrooke' goes the familiar voice in the train. - I have to finish this before we reach I tell myself, weekend is coming! And I did it. I actually overdid it to the extent that I reached the final few words before the 'We will shortly be arriving to... Kidbrooke' announcement, thus, I went again and again through the main point as manifested in this very last page. Just that the lives of the simple people actually matter, asserted the author, not q concepts like democracy, world peace etc etc. You will see the most obedient people turning into lions at home and, trust me, that's not abstract at all. This comes out of one of the main heroes of the book who spent all his life trying to find a noble cause, passionately delivering speeches in parties' gatherings, getting beaten by the police in leftist protests, turning from pacifist to nationalist and vice versa and so on... And you will tell me, that's what 'they' want, right? Fo...