Skip to main content

Posts

The buccaneers

I typically read books which have proven themselves: Either via expert book critics recommendations or chats with friends who are avid book readers etc etc.  And, of course, I first double check the Goodreads rating before buying, read the biography of the writer (maybe some interview too) and show extreme preference to a classic, these shall be the real thing.  ... and I just end up with books full of depression and anger, which, well may be the real thing (who dares say that Selin's journey isn't?) but they abstain from giving you any easy pleasure.  So, how did I solve this one way to hell situation? I just went for a date with a Romanian girl I didn't like. And you might wonder... isn't kissing someone you don't like already depressing enough? Yes, it is... but what if I tell you that the date takes place in a second hand book market? And it's a date, going through the above described ritual it's just not the right thing to do. You must (pretend to) show
Recent posts

Yellowface

  Stansted Airport, Πηγαίνω Λουξεμβούργο μπας και βγάλω άκρη με τον λαμογο-landlord (ένα μήνα αργότερα ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη, τι να κάνεις, έτσι είναι το λαμόγια...πρέπει να πειστούν ότι θα τους στείλεις στα δικαστήρια μπας και σε αφήσουν ήσυχο - ή αν θες να κάνεις το χρέος σου στην ανθρωπότητα, καλύτερα να τους στείλεις όντως στα δικαστήρια) Τελοσπάντων, με το που περνάω τα security checks, στο μυαλό μου έχει βαρέσει συναγερμός... Για κάποιο λόγο δεν έχω κανένα βιβλίο μαζί μου και με περιμένει πτήση, αναμονή για πτήση κτλ.. LITIMED TIME OFFER! FROM £10 ONLY £4.99 διαφημίζεται το βιβλίο του τίτλου δίπλα σε κάτι υπερφουτουριστικα σκι-φι μπεστ σελλερ, οπότε, αναμενόμενα, το αγοράζω.  Και, επίσης αναμενόμενα, το τελειώνω σε κάτι βδομάδες με τα αμείλικτα, όπως πάντα, ερωτήματα να ξεκινάνε: -Είναι βιβλίο ποπ-κορν? Να περνάει η ώρα?  -Είναι. -Μίλησε η κοπελίτσα με λευκές φίλες της και τις είπε να ρίξουν όλη τους τη χολή?  -Μίλησε. -Είναι όλα μαρκετινγκ?  -Για βιβλία και συγγραφείς σαν αυ

Η θάλασσα του Πειραιά μέσα στην Αγια Σοφια

Recycling within the EU

It's seven in the afternoon, January, subzero Luxembourgish temperatures and I just keep walking and walking towards a remote gas station where, no wonder, buses wouldn't reach. - I want these plastic recycling bags, I demand after finally making it. - Only if you have the QR code, they challenge back. - I do! I even passed the test! - OK, scan it here, we will give your bags, they succumb, defeated. Yes, you need to have your plastic waste in specific Luxembourgish bags so that the garbage collector will take a look at them. And, no, these won't be carried outside of the building by whoever does that for the 'normal' bins. YOU have to do it yourself every second Friday because, NO, we don't pick up plastic every week so that YOU will have to live with your plastic garbage for two weeks (or you can avoid all this hassle and just not recycle plastic and save everyone's time?, I hear them saying) Fast backwards five years, Austria, the Hausmeister is showing m

Stoner - John Williams

- I just finished Stoner, whatsapped a friend of mine straight after closing the book. Do all the classics have to be dark AF? Anyway, go for it if you haven't done so already, you will love it.  - Yeah, I have read it, he swiftly responded, it's sublime. - I guessed so, you are a 2666 fan. - Also go for Augustus from the same guy, he added. Shortly afterwards, I rated it four stars in Goodreads, maybe even five would had been fair: The book does a perfect job to describe the life of a passionate university professor with a failed personal life. Of course, the author makes sure that the depression tone is properly set on the very first page whereby the aftermath of the professor's death is depicted (which is clearly none, the guy was completely forgotten after a few years)  So just got me wondering, when was the last time that I read anything non morbid? Voltaire's Candide came in mind which I read more than five years ago. On a second thought, even Eco's novels wer

Pavlos Sidiropoulos-Stin K

Τα φαινόμενα απατούν

Η Κ. περνάει για πρώτη φορά την μεγάλη ξύλινη πόρτα της τράπεζας και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να φαίνονται καλύτερα. Είναι μια νέα, όμορφη κοπέλα με καθαρό βλέμμα, γεμάτη όρεξη για δουλειά - ποιος θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερο hire?  - Καλά, δεν ξέρεις ότι η τράπεζα έχει πουληθεί ήδη και ότι, σχεδόν όλοι μας, θα πάρουμε τον πουλο?, ξεκινά την αποδόμηση ο κλασσικός sen_saven. Γιατί έφυγες από την μεγαλύτερη τράπεζα? - (Ναι, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Ο βασικός μου στόχος αυτή τη στιγμή είναι να κάνω μια νέα αρχή και να βγω από την βαριά κατάθλιψη που είμαι χωμένη μέχρι τα μπούνια. Και όσο για την τεράστια τράπεζα που δούλευα πιο πριν, ναι σίγουρα, είχαν και ιατρικό κέντρο μέσα στην εταιρία με όλα τα κομφόρ αλλά στην πραγματικότητα δεν τους καίγεται καρφί για το αν πεθαίνεις ή ζεις... ''λυπάμαι πολύ" μου είπε η αφεντικινα όταν πήγα με χαρτί από τον εκεί ψυχίατρο να της πω τον πόνο μου... φυσιολογικό, θα μου πεις, ε? αμ, δε, το 'λυπά