Αντιγράφω πιο κάτω μία πρόταση από το βιβλίο του Προύστ 'Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο' και τον τόμο 'σόδομα και γόμμορα': ------------- Αυτό κάνει εντύπωση στην περίπτωση όσων είναι φτωχοί και ήρθαν από την επαρχία, δίχως γνωριμίες, δίχως τίποτα εκτός από τη φιλοδοξία να γίνουν κάποια μέρα διάσημοι γιατροί ή δικηγόροι, έχοντας ένα μυαλό κενό ακόμη από γνώμες, ένα σώμα γυμνό από καλούς τρόπους και που λογαριάσουν σύντομα να το εξοπλίσουν, όπως θα αγόραζαν για το δωματιάκι τους στο Καρτιέ Λατέν έπιπλα ανάλογα με το τι θα θα παρατηρήσουν και θα αντιγράψουν σε όσους είναι κιόλας «φτασμένοι» στο χρήσιμο και σοβαρό επάγγελμα όπου εύχονται να εγκατασταθούν και να διαπρέψουν¨ σ' αυτούς, η ιδιαίτερη τους κλίση κληρονομημένη δίχως να το γνωρίζουν, όπως η προδιάθεση για ζωγραφική, για τη μουσική, για τη μυωπία, είναι ίσως η μόνη ζωντανή, κυριαρχική πρωτοτυπία - που κάποια βράδια τους υποχρεώνει να απουσιάσουν από μια συνάθροιση χρήσιμη στη σταδιοδρομία τους με ανθρώπους από