Πέντε χρόνια από το θάνατο του Έκο

Δεν ξέρω πως ή γιατί, αλλά την είχα σημαδέψει αυτή τη μέρα... οτιδήποτε και να γινόταν έπρεπε αυτή την Παρασκευή να γυρίσω νωρίς στο σπίτι, να βάλω ένα κονιάκ (ή μπραντυ ή κάτι πάνω από 40% τέλος πάντων) και να ξεκινήσω να γράφω για τον Έκο και τα βιβλία του...

Και, σχεδόν, το έκανα: απέφυγα τους Ρώσσους που πίνουν κάθε Παρασκευή στην τράπεζα (και, ντάξει, καλά παιδιά... μιλάνε και στα Αγγλικά για να καταλαβαίνω, αλλά, πολύ απλά, δεν πίνω ουϊσκι τι να κάνουμε) μπήκα στο σπίτι πριν τις 19:00 αλλά είπα: - Ας κάνω πρώτα την καθιερωμένη 1.5 ώρα γυμναστικής και μετά ξεκινάω... έχω χρόνο...

Το πράγμα δεν πήγε ακριβώς έτσι αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτή τη στιγμή κάθομαι όντως με το ποτήρι του κονιάκ παραμάσχαλα (άσχετο, το courvoisier VSOP είναι ξεκάθαρα υποεκτιμημένο...αξίζει περισσότερο από 30 ευρώ αν το συγκρίνεις με τον ανταγωνισμό) και γράφω, αλλά, πραγματικά, δεν έχω καμία όρεξη να γεμίσω από μία παράγραφο για κάθε ένα από τα βιβλία που έχω διαβάσει... αν το έκανα με το ζόρι δεν θα ήταν κανονικό blog αλλά fake blog / παράρτημα εκδοτικού οίκου και υπάρχουν ήδη αρκετά από δαύτα...

Ας μιλήσουμε για τον Έκο: ο τύπος είχε χιούμορ όπως φαίνεται στην παραπάνω συνέντευξη αλλά και στα βιβλία του όπου το grotesque ξεχυλίζει. Γενικά, βέβαια, δεν πολυ ψηνόταν να έχει άδικο και ούτε είχε και ιδιαίτερες αναστολές να κάνει show off τις γνώσεις του. Το αντίθετο, πολύ συχνά, θα ξαμολούσε έναν χείμαρρο γνώσεων (πολλές φορές όχι άμεσα συνδεδεμένων με το θέμα της συζήτησης) μόνο και μόνο για να ψαρώσει τον συνομιλητή του... κάνεις δεν είναι τέλειος όμως... και, να πω την αλήθεια, σε αυτή την συνέντευξη ίσως παραήταν πολύ χαλαρός και ευχάριστος γεράκος... ίσως γιαυτό το numero zero να ήταν και το χειρότερο βιβλίο του, επειδή ακριβώς είχε στερέψει από δυνάμεις... Από την άλλη, αν δίνεις άλλη μια συνέντευξη που κατά βάση σε ρωτάνε για το βιβλίο που έγραψες κοντά 40 χρόνια πριν και σε κυνηγάει μια ζωή τότε είτε τους αρχίζεις στα γαμοσταυρίδια είτε το παίζεις φιλόσοφος (που τυγχάνει να είσαι κιόλας) και το αντιμετωπίζεις στωικά - την βγάζεις μόνο με μερικά άσχημα αστεία που έχεις προκαταβολικά κοτσάρεις και disclaimer του τύπου "ετοιμάζομαι να σου την πω".

Για τα βιβλία του, το goodreads πραγματικά δίνει ρέστα δικαιοσύνης .. και μπορεί ο ίδιος να πιστεύει ότι το εκκρεμές είναι το καλύτερο βιβλίο που έχει γράψει και όχι το ρόδο και, όντως, το εκκρεμές θα πρεπε όντως να ναι πάνω από 4 και όχι 3.9... αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν έχει αυτό το 'ΔΩΣΤΕ_ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ_ΣΤΟ_ΛΑΟ' που έχει το ρόδο

Μια ατάκα για κάθε ένα από αυτά:

1. Το όνομα του Ρόδου: η χαρά της ανάγνωσης FULLSTOP

2. Το νησί της προηγούμενης ημέρας: αξίζει τον κόπο, πρέπει να αντέξεις την περιγραφή των συναισθημάτων της πέτρας που κατρακυλάει από ένα βουνό.

3. Το εκκρεμές του Φουκώ: και, πάλι, η χαρά της ανάγνωσης - η σκηνή με τον πρωταγωνιστή να ανακαλύπτει την αίσθηση της γελοιότητας ενώ ετοιμάζεται να τον κάψουν στην πυρά τα σπάει. 

4. Το μπαουντολίνο: περνάει η ώρα, δεν θα σου αφήσει πάρα πολλά να θυμάσαι - ίσως το πείσμα του πρωταγωνιστή να ξαναπεράσει τα πάντα από την αρχή για να βρει τον γιο του αν δεν κάνω λάθος.

4. Η μυστηριώδης φλόγα της πριγκίπισσας Λοάνας: πάλι περνάει η ώρα, δεν θα μείνει τίποτα να θυμάσαι όμως

5. Το κοιμητήρι της Πράγας: Το κύκνειο άσμα του Έκο, αξίζει να το διαβάσεις

6. Φύλλο μηδέν: θυμάμαι όταν είχε πρώτο κυκλοφορήσει να χαζεύω αποσβολωμενος τους Ιταλούς να του ρίχνουν μοναστερα στο goodreads... Θυμίζει Έκο σε μερικά σημεία ξεκάθαρα, όμως, το χειρότερο του βιβλίο - καθώς το διάβαζα αναρωτιόμουν αν το γραψε ο ίδιος ή όχι...