Σε κάθε εναλλαγή μεταξύ διαφορετικών φάσεων στη ζωή του κάθε ανθρώπου χρειάζεται πάντα ένα διάστημα προσαρμογής..
ξεκινάει πες όταν γεννιέται...μια άλλη καλή μεταβολή είναι όταν μεγαλώνει από παιδί και μπαίνει στον κόσμο των ενηλίκων, οπότε και ανακαλύπτει την μέγιστη σημασία που έχει το σεξ...(aka το νινί σέρνει καράβι)
Μια άλλη φάση είναι όταν μπαίνεις στον εργασιακό χώρο... οπότε και ανακαλύπτεις διάφορα πράγματα...
- Μα γιατί υπάρχει η τάδε υπάλληλος?,αναρωτιέσαι. Δεν κάνει τίποτα!... Και άσε που παίρνει περισσότερα από μένα!
- Θέλει να την πηδήξει ένας προϊστάμενος, απαντά η πραγματικότητα μετά από λίγο.
- Και η άλλη? Αυτή κάτι υποτίθεται πως κάνει, αλλά αργεί και δεν σ' αφήνει και να δουλέψεις.
- Την πήδαγε στα νιάτα της ο άλλος προϊστάμενος...
- Μα καλά εταιρία είναι αυτό ή μπουρδέλο?
- ....
Οπότε φεύγεις και πας αλλού...και όμως...τα ρητορικά συνεχίζονται...
- Μα αφού έχω τις περισσότερες γνώσεις για το αντικείμενο...γιατί με έχουν βάλει να κάνω κάτι άσχετο?
- Επειδή το boss δεν ξέρει τον χριστό του... άνοιξε το μαγαζί με την εντύπωση ότι είχε μια φοβερή ιδέα που θα τον έκανε πάμπλουτο σε κανά χρόνο το πολύ..
- Οκ σκέφτεσαι... και γιατί δεν μπορεί να το ψάξει λίγο και να δει ποιος από τους υπαλλήλους του μπορεί να τον βοηθήσει περισσότερο να κάνει τις μλκιες που σκέφτεται?
- Επειδή ο τύπος έχει αρχίσει ήδη να μαλακίζεται... Και βοηθά αρκετά στην αδιάλειπτη μαλακία του η σκέψη του να χει υπάλληλο κάποιον που κάνε ένα άσχετο μεν μαστεράκι, σε ένα γνωστό δε πανεπιστήμιο με βαρβάτα δίδακτρα... Ή η εικόνα ενός υπαλλήλου που να σου μιλάει με τις ώρες εξηγώντας σου πόσο θεοί είστε και οι δύο και να σου υπόσχεται γρήγορη επιτυχία και βουνά με πιλάφια...
Συμπέρασμα: Για να επιβιώσεις χωρίς να αρχίσεις τα καραγκοζιλίκια απέφυγε την μλκία... από όπου και αν εκπορεύεται..
ξεκινάει πες όταν γεννιέται...μια άλλη καλή μεταβολή είναι όταν μεγαλώνει από παιδί και μπαίνει στον κόσμο των ενηλίκων, οπότε και ανακαλύπτει την μέγιστη σημασία που έχει το σεξ...(aka το νινί σέρνει καράβι)
Μια άλλη φάση είναι όταν μπαίνεις στον εργασιακό χώρο... οπότε και ανακαλύπτεις διάφορα πράγματα...
- Μα γιατί υπάρχει η τάδε υπάλληλος?,αναρωτιέσαι. Δεν κάνει τίποτα!... Και άσε που παίρνει περισσότερα από μένα!
- Θέλει να την πηδήξει ένας προϊστάμενος, απαντά η πραγματικότητα μετά από λίγο.
- Και η άλλη? Αυτή κάτι υποτίθεται πως κάνει, αλλά αργεί και δεν σ' αφήνει και να δουλέψεις.
- Την πήδαγε στα νιάτα της ο άλλος προϊστάμενος...
- Μα καλά εταιρία είναι αυτό ή μπουρδέλο?
- ....
Οπότε φεύγεις και πας αλλού...και όμως...τα ρητορικά συνεχίζονται...
- Μα αφού έχω τις περισσότερες γνώσεις για το αντικείμενο...γιατί με έχουν βάλει να κάνω κάτι άσχετο?
- Επειδή το boss δεν ξέρει τον χριστό του... άνοιξε το μαγαζί με την εντύπωση ότι είχε μια φοβερή ιδέα που θα τον έκανε πάμπλουτο σε κανά χρόνο το πολύ..
- Οκ σκέφτεσαι... και γιατί δεν μπορεί να το ψάξει λίγο και να δει ποιος από τους υπαλλήλους του μπορεί να τον βοηθήσει περισσότερο να κάνει τις μλκιες που σκέφτεται?
- Επειδή ο τύπος έχει αρχίσει ήδη να μαλακίζεται... Και βοηθά αρκετά στην αδιάλειπτη μαλακία του η σκέψη του να χει υπάλληλο κάποιον που κάνε ένα άσχετο μεν μαστεράκι, σε ένα γνωστό δε πανεπιστήμιο με βαρβάτα δίδακτρα... Ή η εικόνα ενός υπαλλήλου που να σου μιλάει με τις ώρες εξηγώντας σου πόσο θεοί είστε και οι δύο και να σου υπόσχεται γρήγορη επιτυχία και βουνά με πιλάφια...
Συμπέρασμα: Για να επιβιώσεις χωρίς να αρχίσεις τα καραγκοζιλίκια απέφυγε την μλκία... από όπου και αν εκπορεύεται..
Comments
Το θέμα είναι πως να το αντιμετωπίσεις?
Προς το παρόν δεν έχω βρει απάντηση και έχει αρχίσει να μου τη δίνει πολύ!
Εσύ, μήπως έχεις καμιά?
κοίτα αυτό το κείμενο το χα γράψει μια μέρα αφότου είχα παραιτηθεί..
άρα το να φύγεις είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να κοπούν οι ερωτήσεις..
τώρα που είμαι σε ένα άλλο περιβάλλον, παρόμοιες φάσεις μπορείς να πετύχεις κ εδώ αλλά σε έναν πολύ πιο περιορισμένο βαθμό...
οπότε όσο σε πιο σοβαρές εταιρίες δουλεύεις τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αποφύγεις τέτοια σκηνικά...
πάντως τώρα που το σκέφτομαι... θυμάμαι ότι περπάταγα κάθε πρωί και κάθε βράδυ κανά μισάωρο μέσα στην καταπράσινη γλυφάδα για την δουλειά, ότι σχεδόν κάθε μέρα πήγαινα έστω κ για 5 λεπτά στην παραλία... και νιώθω λίγο μλκας που άφηνα τον εαυτό μου να παθιάζεται τόσο πολύ με την δουλειά αγνοώντας το τι είχα γύρω μου...