disputable

Αν το σκεφτείς, οι άνθρωποι του βορρά δουλεύουν σκληρά όλο το χρόνο για να δώσουν ένα σημαντικό μέρος από ότι μάζεψαν σε διακοπές σε κάποια παραλία του νότου... (Γι΄αυτό φυσικά και η κάποια σχετική εχθρότητα προς τις χώρες του νότου αφού αν διαλυθούν οικονομικά τότε θα κάνουν τις διακοπές του πιο φθηνά και όταν θα βγουν στη σύνταξη με το καλό θα αράξουν σε κανά σπίτι κοντά στην παραλία που θα έχουν αγοράσει κοψοχρονιάς... αυτό βέβαια είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία που θα πρέπει να απασχολήσει τους έλληνες που θέλουν πάση θυσία να παραμείνουν προσδεδεμένοι στο άρμα του ευρώ...) Αυτό που σκέφτομαι όμως είναι το γιατί δεν προσπαθούν να ζήσουν όλο το χρόνο κάπου στο νότο αφού απότι φαίνεται γουστάρουν τόσο πολύ να είναι εκεί... Ίσως απλά να μην μπορούν... ίσως να παίζει κάτι άλλο... δύσκολο θέμα... όπως κ να χει θα χω κάποια απάντηση/άποψη για το θέμα σε κάτι μήνες... 

Μετά από  αυτό  το πολύ όμορφο κειμενάκι του συμβουλίου των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης ίσως οι Έλληνες αποφασίσουν να ξυπνήσουν και να δουν επιτέλους ότι οι ευρωπαίοι δεν είναι ακριβώς αυτοί οι καλοί άνθρωποι που μας διασώζουν τόσα χρόνια αλλά κάποια λαμόγια που νοιάζονται αποκλειστικά για την πάρτη τους... Τώρα αν οι Έλληνες αποφασίσουν για χάρη του ευρώ να κάτσουν να τους ξεσχίσουν δίχως ίχνος σάλιου τότε θα πρέπει να ψάξω να δω πως γίνεται η αποποίηση υπηκοότητας..

Όσο περνάνε τα χρόνια καταντάς - αναπόφευκτα σχεδόν - πιο γκρινιάρης και καταθλιπτικός... Παράδειγμα... δουλεύεις μαζί με παιδάκια που, αν και έχουν την ίδια ηλικία με σένα, είναι πολύ λιγότερα χρόνια στην πιάτσα έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στην αγκαλιά των πανεπιστημίων κάνοντας μάστερς, διδακτορικά κτλ και χαζεύεις την άγνοια κινδύνου και τον ενθουσιασμό που τα διακατέχει... Ας πούμε ότι σε έχουν ρίξει σε ένα task που βγάζει μάτι ότι είναι χάσιμο χρόνου... είναι προφανές (για σένα) το ότι θα αποτύχει το όλο σκηνικό και μένεις να αναρωτιέσαι για την ματαιότητα της ύπαρξης... Αφού όμως πληρώνεσαι για να σπαταλάς τον χρόνο σου σε αυτό, τότε το κάνεις με μια σχετική νωχελικότητα, κρατώντας διακριτές αποστάσεις και κάνοντας προφανείς τους ενδοιασμούς σου για το που πάει αυτή η μλκια... Αυτό κάνεις εσύ βέβαια... το φρέσκο παιδάκι από την άλλη θα πέσει με τα μούτρα στην όλη ιστορία, θα προσπαθήσει να αναλάβει/κλέψει όσο περισσότερες ευθύνες γίνεται και θα αναδειχτεί στα μάτι

το άκουγα πριν μέχρι που ξέμεινε η μπαταρία από το κινητό... 'όλα είναι ίδια αν δεν τ αγαπας όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας' μπορεί να το χεις ακούσει χιλιάδες φορές στο mp3 αλλά πότε δεν είχες καταλάβει τι λέει μέχρι να το ακούσεις ψιλοπιομένος και μέχρι να αναγκαστείς να το τραγουδήσεις αφού έτυχε να ξεμείνει το κινητό... παρόμοιο και αυτό... κατάλαβα τι σημαίνει αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου αφού κατέβηκα από τον διάδρομο απόλυτα εξουθενωμένος...

Οι placebo είναι κάτι σαν θρησκεία για την πόλη...τα concerts τους δεν έχουν καμία σχέση με τα υπόλοιπα.. 1. Μπαίνεις μέσα και είναι τόσο πήχτρα που δεν μπορείς να προχωρήσεις πέρα από την πόρτα... 2. ...αλλά μέχρι και αυτοί που στέκονται στου διαόλου την μάνα και δεν βλέπουν την τύφλα τους δεν πολυ μιλάνε μεταξύ τους.. απλά ακούνε... 3. για να φτάσεις στο μπαρ πρέπει να παίξεις ξύλο... η barwoman μέχρι να γεμίσει την μπύρα χαζεύει την σκηνή και χορεύει... 4. οι σεκιουριτάδες στις εισόδους δεν κοιτάζουν ποιος μπαίνει μέσα και γιατί... βγάζουν βιντεάκια τους placebo... 5. Σχεδόν κανένας από αυτούς που είναι μπροστά-μπροστά δεν κρατάει κινητό... 6. Ακόμα και στα τραγούδια που σε παρακαλάνε να παίξεις ξύλο με τους γύρω σου  δεν κουνιέται φύλλο... όλοι μένουν προσηλωμένοι στη σκηνή... 7. Αυτό το χειροκρότημα μετά το meds (που αν ο molko το άφηνε θα τράβαγε δεν ξέρω για πόσο) το χω δει μόνο σε ιστορίες κλασσικής μουσικής...