Skip to main content

Posts

Σώτη Τριανταφύλλου - Κινέζικα Κουτιά

...ή αλλιώς πουτάνα lifo δώσμου πίσω τα 4.9 ευρώ που έδωσα για αυτή τη μλκία.. - Τι φταίει η lifo για τα βιβλία που πας κ αγοράζεις ρε?, ρωτάει ο εξωτερικός παρατηρητής.. Φταίει φίλε μου... Ας πούμε ότι είσαι σε ένα βιβλιοπωλείο και ενώ ετοιμάζεσαι να την κάνεις αφού έχεις πάρει τα βιβλία που θέλες λες δεν παίρνω άλλο ένα... Και εκεί όπως ψάχνεσαι τραβάει το μάτι σου το κίτρινο βιβλιαράκι του τίτλου... και, φυσικά, χωρίς να το πολυσκεφτείς το αγοράζεις.. Και το αγοράζεις αφού την Σώτη πια την νιώθεις δικό σου άνθρωπο... Ξέρεις ότι μισεί την αριστερά - και γιατί μισεί την αριστερά, ξέρεις ότι σιχαίνεται να βλέπει τις γύφτισες να θηλάζουν, ξέρεις πόσες εκτρώσεις έχει κάνει... Ξέρεις κατά βάση χίλιες δυο πίπες για την τύπισσα και χωρίς να σαι μανιακός θαυμαστής της - Ένα απλό browsing στα κουλτουροψαγμένα ελληνικά site τύπου lifo, θα σου δώσει όλες αυτές τις πληροφορίες... Δεκάδες άρθρα, συνεντεύξεις, αφιερώματα, λες και είναι η μετενσάρκωση του Ντοσκογιέφσκι.. Anyway.

Κανούδος... Βεργκλ... Ελλάς?

1896 : Η νεοσύστατη τότε δημοκρατία της Βραζιλίας αντιμετωπίζει μια απίθανη απειλή... Όλα ξεκίνησαν από έναν ημίτρελο προφήτη που μαζί με μια ομάδα ζητιάνων γύρναγε στα χωριά επισκευάζοντας εκκλησίες και νοικοκυρεύοντας  τα νεκροταφεία... Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ο τύπος κατάφερε να ασπαστούν τις ΄προφητείες' του μέχρι και οι ληστές της γύρω περιοχής... Το πως το κάνε αυτό είναι καθαρό μυστήριο... Οι τύποι αυτοί μια ζωή καθάριζαν και λήστευαν χωρίς ίχνος τύψεων... Πώς είναι δυνατόν να υποταχθούν σε έναν θρησκευτικό ηγέτη? Τέλος πάντων, όταν ο προφήτης βαρέθηκε να γυρνάει αποφάσισε να αράξει κάπου με τους πιστούς του. Ίδρυσε λοιπόν το Κανούδος όπου και αποφάσισε να χτίσει - τι άλλο - μια μεγαλειώδη εκκλησία και να την περνάει ήσυχα και ωραία προσευχόμενος... Αμ δε... Πρώτα τον επισκέφθηκαν οι παπάδες... - Κόψε τις μαλακίες, του είπαν. Τι τους μάζεψες όλους αυτούς εδώ και τους μιλάς για θεούς κ τα τιαύτα? Αυτή είναι δικιά μας δουλειά... Άντε διαλυ

Οι νεκροί δεδικαιώνται

Υπάρχει σε όλους τους πολιτισμούς ένας μυστικιστικός σεβασμός για τους νεκρούς... Δηλαδή μπορεί οι άνθρωποι να ανταγωνίζονται διαρκώς μεταξύ τους, αλλά όταν κάποιος πεθαίνει, τότε συνήθως οι ζωντανοί θα σκύψουν το κεφάλι και θα πουν ένα 'θεός σχωρέστον'... Αμ δε... στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό δεν παίζει αυτό... Δύο φορές τους τελευταίους μήνες έχω νιώσει ότι πρέπει-επιβάλλεται να γράψω ένα σχόλιο στα διάφορα site που χαζεύω ειδήσεις από την Ελλάδα. Την πρώτη φορά ήταν τον προηγούμενο χειμώνα όταν είχαν σκοτωθεί κάποιοι φοιτητές από ένα μαγκάλι και έπαιζε η άποψη ότι αυτοί έφταιγαν που πέθαναν -- αν είχαν την απαραίτητη μόρφωση θα γνώριζαν ότι δεν θα πρεπε να έχουν το μαγκάλι σε κλειστό χώρο... η κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη που έκανε το καλοριφέρ είδος πολυτελείας... Τότε είχα γράψει στην lifo θυμάμαι, αναλύοντας την έννοια της κατά συνθήκη πιθανότητας και το πως ο θάνατος των παιδιών έγινε 'πιο πιθανός' εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης της τιμής του πε

Καίγοντας τον χρόνο σου...

Τρεις μήνες πριν: Είναι μεσημεράκι, καθημερινή, ο sen_saven είναι αραχτός στο κρεββάτι την ώρα του lunch break (το σπίτι του είναι πέντε λεπτά από το γραφείο) Καθώς μισοκοιμάται φέρνει στο μυαλό του τις εντάσεις που είχε τώρα τελευταία με έναν από την δουλειά: - Τι μαλακίες είναι αυτές που ασχολούμαι, σκέφτεται. Πως διάολο γίνεται να παίρνω στα σοβαρά αυτές τις ηλιθιότητες?!?! - Βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο 9 ώρες κάθε μέρα, απαντά στον εαυτό του... Παρόλο που βλέποντας το απέξω είναι αστείο, δεν είναι δύσκολο να παρασυρθείς και να του δώσεις αξία. Δύο βδομάδες πριν: Είναι απογευματάκι, λίγο πριν τις έξι, ο sen_saven βρίσκεται ξανά αραχτός στο κρεββάτι... κανονικά σχολάει στις έξι, αλλά με δεδομένο ότι το γραφείο αδειάζει από τις πέντε τώρα τελευταία την έκανε κ αυτός πιο πριν... - Ρε τους πούστηδες πατέντα που έχουν βρει για να περνάνε την ώρα τους, φιλοσοφεί γελώντας... αντί να φτιάξουν την πλατφόρμα που δεν δουλεύει, κάθονται και αναλύουν όλη τη μέρα γιατί δεν δουλεύε