Skip to main content

Posts

Η φιλοσοφική θεώρηση του έργου των Χατζηφραγκέτα

Λένε ότι ορισμένα βιβλία «μας βρίσκουν» τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε. Σας έχει συμβεί; ... υπήρχε μια ερώτηση στις συνεντεύξεις που έπαιρνε το book press από τους ' διάσημους '. Σε μένα συνέβη ακριβώς με την μουσική των Χατζηφραγκέτα...κομμάτια με εκατομμύρια views με από ένα είδος που δεν είμαι είμαστε ακριβώς τσακωμένοι και εγώ άκουσα το πρώτο από αυτά μια Παρασκευή όπου είχα φύγει από την δουλειά στις 12 για να πάω γυμναστήριο και γύρισα κοντά στις 15:00 αφού πρώτα είχα αράξει σε γκουρμε μπεργκεράδικο πίνοντας μπύρες - και φυσικά την έκανα για το σπίτι στις 17:00. Γενεσιουργός αιτία αυτής της ομολογουμένως αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς ήταν ότι μόλις είχε τερματιστεί η πάντα επώδυνη αναζήτηση εργασίας και αντίστοιχης φυγής από την Μάλτα που είχε τραβήξει έναν γεμάτο χρόνο (όποτε ήμουν σε φάση 'και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε') Οπότε τι χρειάζεσαι για να απολαύσεις την μουσική των Χατζηφραγκέτα: 1. Μπύρες ή μπάφους ή τέλος πάντων κάτι για να δεις τα

Η γερμανική σκληρότητα

- Τι είμαστε τίποτα ποταποί Γερμανοί?, αναφωνεί εκνευρισμένη η πρωταγωνίστρια του 'Πόλεμος και Ειρήνη' όταν η μάνα της ετοιμάζεται να πάρει στην άμαξα κάνα χρυσό μπιχλιμπίδι αντί για κάτι τραυματίες... το σκηνικό είχε να κάνει με την από ώρα σε ώρα έλευση του Ναπολέοντα στην Μόσχα τον οποίο οι Μοσχοβίτες υποδέχτηκαν κάπως πατριωτικά: άδειασαν την πόλη και μετά από λίγες μέρες την έκαψαν. Τέλος πάντων, αυτή η σκηνή μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο : κάποιος κάτοικος ενός Γερμανικού δήμου χρώσταγε κάτι φόρους με την (αναμενόμενη) αντίδραση του δήμου να είναι η κατάσχεση του σκυλιού και η πώληση του στο ebay για 700 ευρώ. Φυσικά, για τους Γερμανούς η είδηση είναι το σκυλί ήθελε κάτι εμβόλια κτλ, που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει κάποια έξτρα έξοδα αυτή που το αγόρασε οπότε τώρα ετοιμάζεται να στραφεί εναντίον του δήμου. Δύο σκέψεις από τα παραπάνω: 1. Τον ΄Πόλεμο και Ειρήνη' τον είχα διαβάσει το 2006: πριν γίνει της μόδας το μίσος (ή η αγάπη για κάποιου

Το αντιφεμινιστικό 'On the road'

"Τέσσερα goodread-ιστικα αστέρια αξίζει αυτό" σκεφτόμουν καθώς πλησίαζα προς το τέλος του βιβλίου, αρκετά χαρούμενος που το πράγμα τσούλαγε σχετικά εύκολα χωρίς να παρεμβάλλεται η Ελληνική μετάφραση..ατόφιο υλικό χωρίς τον θόρυβο του κάθε (πιθανώς φιλόδοξου - βλέπε ικαρομπαμπασακη) μεταφραστή να του αλλάζει τα φώτα... Και εκεί που ρίχνω τα τέσσερα, βλέπω μέσο όρο 3.6 και λέω κάτι δεν παίζει... σχεδόν πάντα τα rating που βάζω είναι παρόμοια ή κάτω από τον μέσο όρο...ποτέ πάνω. Οπότε βουτάω στα comments όπου ντουζίνες γυναίκες έχουν ρίξει μονάστερα οδυρόμενες για το ότι παρουσιάζει τις γυναίκες σαν αντικείμενα, ότι οι χαρακτήρες είναι ανεύθυνοι καριόληδες και (μάλλον για ξεκάρφωμα) ότι είναι και ρατσιστές ενάντια στους μαύρους και στους πουστηδες. Και, φυσικά, όλες αυτές οι κριτικές έχουν άπειρα like αφού, όπως όλοι ξέρουν, ο μόνος τρόπος για να πας μπροστά στη σήμερον ημέρα (i.e. να πηδήξεις) είναι να το παίξεις me too - ακιας.... και δεν είδα ούτε έναν να γράψει τα π

Leonard Cohen - Hallelujah (Audio)

the theme of the year...

Eleftheria Arvanitaki - Dynata @ Vatican 11/11/2000

- Είχατε τραγουδήσει σε έναν καθεδρικό ναό στην Ισλανδία, αυτό πρέπει να ήταν τρομερή εμπειρία! - Τρομερότερη ήταν το 2000, όταν τραγούδησα μπροστά στον Πάπα... ήταν πολύ συγκινητική στιγμή.. (κωλοβαράδες της Rai άμα το κατεβάσετε σας πήρε ο διάολος)

Άλλος ένας ντιβανιασμένος φιλόσοφος - Το πρόβλημα Σπινόζα

Πέρασαν  εφτά χρόνια  από τότε που, αηδιασμένος από τις φθηνές αμερικανιές του Γιαλόμ (του τύπου 'κάνω τα πάντα αρκεί να πουλήσει') ορκίστηκα να μην ξανακουμπήσω βιβλίο του... Τα χρόνια περάσαν, τα πάθη καταλάγιασαν, και είπα, δεν γαμιέται, ας δοκιμάσω ένα ακόμα - ο τύπος αν και @ τουλάχιστον γράφει ενδιαφέροντα βιβλία. Το πρόβλημα όμως σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Γιάλομ όντως θαυμάζει τον Σπινόζα - δεν είναι σε φάση Νίτσε όπου θέλει ολόψυχα να τον ξεφτιλίσει... Δηλαδή, παρόλο που και εδώ δεν θα κρατηθεί και θα βάλει τον εαυτό του ως μοναδικό φίλο του Σπινόζα να τον ψυχαναλύει ή να του την λέει άμα λάχει, το κάνει με κάποιο σεβασμό... και αυτό ακριβώς είναι που του στερεί κάποια από την spiciness που είχαν τα προηγούμενα βιβλία του.. Το βιβλίο πάντως δεν είναι για πέταμα - απλοποιεί πολλές από τις ιδέες του Σπινόζα, δίνει το κλίμα από το κόμμα του Χίτλερ (οπού, ναι, σαν φυσιολογικό κόμμα τα politics πήγαιναν σύννεφο), τα αξίζει τα φράγκα του. Φυσικά, πριν το πιάσει

ρε το αέριο... το φυσικό...

μαύρος κύκνος και άραχνος χτύπησε τις αγορές των εμπορευμάτων και, ναι, είναι γεγονός ότι ΟΛΟΙ, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, τον ήπιαμε. Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεις την κατάσταση: έχεις το καθαρό μυαλό να σκεφτείς ότι, ρε φίλε, αυτή η δουλειά έχει στον πυρήνα της την αβεβαιότητα οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να θαυμάσω τον, όντως εντυπωσιακό, τρόπο που μου την έφερε πάλι ή κάνεις το παραπάνω βίντεο? Και να σου πω και κάτι ρε μάστορα: το μαγαζί σου το λένε (ή καλύτερα το έλεγαν ) option sellers και θεωρείς τους πελάτες σου οικογένεια?!?!? - Είναι σαν πηγαίνεις την οικογένεια σου να παραθερίσει στο εξωτικό Ιντλιμπ της Συρίας και μετά να στεναχωριέσαι που πήγαν άκλαφτοι από μη εξακριβωμένης προελεύσεως μπόμπα...