Το Χάρβαρντ βρήκε το μυστικό της ζωής!

... για να το κάνουν αυτό, μαζέψανε το μακρινό 1938 καμιά 700ρια νοματέους  και τους είπαν: 'Από δω και πέρα είστε τα πειραματόζωα μας... Δηλαδή, ζήστε την ζωή σας αλλά μια φορά τον χρόνο θα σας ρωτάμε αν την παλεύετε και θα σας κάνουμε ιατρικές εξετάσεις'
Όλα τα πειραματόζωα ήταν τότε κοντά στα 20 χρονών με τα μισά από αυτά να προέρχονται από φτωχογειτονιές ενώ τα υπόλοιπα ήταν φοιτητές στο χάρβαρντ και, πιθανότατα, πλουσιόπαιδα.

-Τι βρήκανε?
- Ότι η μοναξιά σκοτώνει το μυαλό και το σώμα και ότι, φυσικά, το μυστικό μιας ευτυχισμένης και υγιούς ζωής είναι οι καλές και σταθερές σχέσεις με τα άτομα που συναναστρέφεσαι πιο συχνά.

Μερικές σκέψεις για τα παραπάνω:

1. Αυτές είναι οι κλασσικές αμερικανιές... πηγμένες στην πρακτικότητα... Ο Προυστ, για παράδειγμα, που πέθανε στα 51 και τα τελευταία τρία χρόνια την έβγαλε κλεισμένος στο δωμάτιο του, γράφοντας, θα πρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγή... Αν τύχαινε να ναι ένα από τα πειραματόζωα θα χρησίμευε για να ενισχύσει την άποψη ότι η μοναξιά σκοτώνει.

2. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι το να φτάσεις στα 90 έχοντας μόνιμα καρφωμένο στη μούρη σου ένα χαμόγελο ευτυχίας και ασφάλειας?

3. Και όπως και να χει, "Η ευτυχία είναι το σπορ των μετρίων"

Ο Πανικός...

Είναι Πέμπτη βράδυ και στο κινητό του sen_saven πετάγεται το παρακάτω what's up:

- Δεν πέρναγε με τίποτα αυτός ο πονοκέφαλος, λέει το Αγγλάκι/συνάδελφος και πήγα στο νοσοκομείο... θα με κρατήσουν μέσα είπανε μέχρι να δουν τι έχω...
- Περαστικά, απαντά ο sen_saven, θα ρθω αύριο να σε δω αν είσαι ακόμα μέσα...

Ο sen_saven είναι σχεδόν βέβαιος ότι το αγγλάκι έχει πονοκέφαλο από στρες/κατάθλιψη αφού από όταν έχει έρθει από την Αγγλία το μόνο που κάνει είναι να κλαίγεται ... να φανταστείς πήγε μόνο μία φορά για μπάνιο όλο το καλοκαίρι...
αν κ για να πούμε την μαύρη αλήθεια το δέρνει μια περίοδο γκαντεμιάς το παιδί... πχ η μόνη γκόμενα που βρήκε στο υποστελεχωμένο μαλτέζικο tinder αποδείχτηκε τραβέλι...

Το επόμενο πρωί το Αγγλάκι ξαναστέλνει μήνυμα:

- Τελικά θα με κρατήσουν μέσα για άλλες 2-3 μέρες ... κάνε μου μια χάρη sen_saven και φέρε μου έναν φορτιστή για iphone 6s (έχω 5% μπαταρία).
- ΟΚ, λέει ο sen_saven - θα ρθω στο lunch break κατά τις 12:30.

...Δεν πιστεύω να χει τίποτα, του πετάει μια άλλη συνάδελφος που το συζήταγαν... και αν είχε τίποτα σοβαρό - καμιά μηνιγγίτιδα που λέει ο λόγος - θα μας ειδοποιούσαν μόνοι τους από το νοσοκομείο.

Κατά τις 12:40 ο sen_saven πηγαίνει προς τους καφέ θαλάμους του νοσοκομείου ακολουθώντας τις αγγλακο-οδηγίες: 'μεταδοτικά νοσήματα / ψυχολογικά προβλήματα΄ λένε οι ταμπέλες και η καρδιά του sen_saven σφίγγεται: "Τον μαλάκα, σκέφτεται, ξεκίνησε την κλάψα και στους γιατρούς και τον χώσανε στον τομέα με τα ψυχολογικά...κρίμα το παιδάκι".

Αμ δε... όταν με τα πολλά ο sen_saven βρίσκει τον θάλαμο, αυτός  αποδεικνύεται ότι βρισκόταν στον τομέα με τα μεταδοτικά (μια πρώτη αίσθηση κρύου ιδρώτα ξεκινάει να λούζει τον sen_saven που έτρωγαν μεσημεριανό κάθε μέρα σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου).

Η ροή του κρύου ιδρώτα αυξάνεται όταν ο sen_saven παρατηρεί ότι σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δωμάτια - όπου οι πόρτες είναι ανοιχτές  - στον εν λόγω θάλαμο παίζει διπλή πόρτα και μια βρύση απέξω:

- Να, αυτός είναι, του λέει ο νοσοκόμος ανοίγοντας την πόρτα. Ξύπνα! πετάει στο αγγλάκι, έχεις επισκέπτη.
- Ευχαριστώ που ήρθες sen_saven του λέει ο άρρωστος.
- Τίποτα, εννοείται. Σου φέρα και κάτι βιβλία για να περάσεις την ώρα σου, απαντά ο sen_saven απομακρυνόμενος προς μια καρέκλα μερικά μέτρα μακριά... Για πες, σου είπαν τι έχεις? συμπληρώνει όσο το δυνατόν πιο ήρεμα.
- Είναι σχεδόν σίγουροι ότι έχω 'βαιραλ μαιναντζαιτις' του πετάει αδιάφορα το αγγλάκι... μου δώσαν κάτι χάπια όμως τώρα και νιώθω καλύτερα... αλλά βαριέμαι του θανατά... πρέπει να μείνω κλεισμένος μέσα στο δωμάτιο... ούτε στο διάδρομο δεν με αφήνουν να βγω...

Ένα από τα ελάχιστα καλά του να μη μιλάς στην μητρική σου γλώσσα είναι ότι μπορείς να αποστασιοποιείσαι όταν ακούς πράγματα που δεν θες να τα χωνέψεις/πιστέψεις: Δεν ξέρεις, σκέφτεσαι, ίσως το 'μαιναντζαιτις' να μην είναι μηνιγγίτιδα..
Φυσικά, ένα γρήγορο γκουγλάρισμα διαλύει εύκολα την όποια ψευδαίσθηση: 'Ιογενής μηνιγγίτιδα' λέγετε αυτό που χει... το καλό είναι ότι δεν σε στέλνει όπως η βακτηριδιακή και δεν κολλάει ή εκδηλώνεται τόσο εύκολα..

Κατά τις 13:30 ο sen_saven γυρνάει στο γραφείο:

- Πρέπει να γίνεις γιατρός!, πετάει στην συνάδελφο που μίλαγε πριν.
- Γιατί τι έγινε? Τι έχει?, απαντά με κάποιο ενδιαφέρον η άλλη.
- Μηνιγγίτιδα!, ακριβώς όπως το μάντεψες!
- Τότε γιατί σου είπε να πας στο νοσοκομείο?, αρχίζει να φωνάζει η συνάδελφος ενώ τα μάτια της έχουν γουρλώσει από το φόβο.
- Για να του φέρω το γαμημένο του φορτιστή!
- Πω ρε γαμώτο, χτες του δώσα το κινητό μου γιατί δεν έπιανε το δικό του! Κόλλησα!

Για την επόμενη μία ώρα ο sen_saven και η συνάδελφος μπαίνουν σε μια λουπα αλληλοτροφοδοτούμενου πανικού... δηλαδή, εκεί που πας να ηρεμήσεις σου πετάει η άλλη κάτι σαν 'είμαστε σίγουροι ότι έχει την χαλαρή μηνιγγίτιδα?' και εσύ επιστρέφεις: ' ίσως και όχι, γιαυτό τον είχαν σε τόσο 'ασφαλές' δωμάτιο'...

Για την ιστορία, το αγγλάκι βγήκε μετά από δύο εβδομάδες από το νοσοκομείο αφού πρώτα έχασε το ταξίδι στην Κολομβία που είχε προγραμματίσει ένα χρόνο πριν και περίμενε σαν τρελός (ο sen_saven του συνέστησε να παίξει κανά λόττο - κάποτε/κάπου θα γυρίσει λίγη τύχη)

Ο κοινός αγώνας της 17Ν με την Goldman Sachs...

ναι είναι αλήθεια! Η 17Ν και η GS έχουν κοινά οράματα! και οι δύο πάλεψαν ή παλεύουν για να κατακτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερη δύναμη...

Γιατί τι σου λέει ο Κουφοντίνας στο 'Γεννήθηκα 17Ν':

"Θυμάμαι τον εαυτό μου 16-17 χρονών... είχα πάει σε μια σύναξη τροτσκιστών αλλά μέχρι κ εκεί πλακωνόντουσαν για το ποιος τον έχει μεγαλύτερο... τον τροτσκισμό... ποιος κατέχει την πιο καθαρή/απόλυτη αλήθεια..αλλά, ντάξει, αν τους συγκρίνεις με τους άλλους που το χαν κάνει επιστήμη αυτό, ήταν μια χαρά, οπότε έδωσα με μεγάλη χαρά το χαρτζιλίκι μου στο σχετικό δίσκο που πέρασε στο τέλος..."

Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι...όπου και να πας θα δεις ότι δύο πράγματα τους καίνε.. πως να αγαπηθούν (ή να γαμηθούν) και το πως θα χουν υποτακτικούς που να τους λένε όλη τη μέρα ότι έχουν δίκιο...

Πάντως χωρίς πλάκα ο Κουφοντίνας είναι επαναστάτης με @@... αν όλοι οι Έλληνες είχαν παρόμοια μυαλά τότε (για να το πω με τρόπο ώστε να το καταλαβαίνει και η γιαγιά στο χωριό) το δημόσιο χρέος θα ήταν στο μηδέν και θα είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα....

να ένα απόσπασμα από αυτά που (πραγματικά) γράφει:

Η στάση απέναντι στο - ιστορικό έτσι και αλλιώς - φαινόμενο των εσωτερικών τάσεων αποτελεί και δείγμα της αντίληψης και της στάσης απέναντι στις άλλες τάσεις του επαναστατικού κινήματος. Έτσι εκδηλώνεται και η θεώρηση ότι έχεις την αποκλειστικότητα της επαναστατικής αλήθειας, ιδεολογικά, και την αποκλειστικότητα του θάρρους, προσωπικά.

Πολύ περισσότερο, αποτελεί δείγμα του πως βλέπεις την επαναστατική διαδικασία και την ίδια την επανάσταση: Θα διεξαχθεί αυστηρά γύρω από σένα (το κόμμα, την ηγεσία) με κέντρο αποκλειστικά εσένα, ή ως πολύμορφη διαδικασία οικοδόμησης και (πολύμορφης) δράσης του ένοπλου λαού? Στην οποία η πραγματική σου αξία θα δοκιμαστεί στον ανοιχτό και καθαρό αέρα της δράσης και όχι από την ιδέα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου.

κάνετε take away?

- ... ρωτάει ο sen_saven.
- Όχι! απαντάει επιδεικτικά ο μαγαζάτορας.
 - ...,  δεν απαντάει τίποτα ο sen_saven και γυρίζει την πλάτη να φύγει, προσβεβλημένος από την βλακεία του τύπου (εύκολος κανόνας των πωλήσεων είναι ότι ακόμα και αν δεν προχώρησε το sale κρατάς καλές επαφές με τον υποψήφιο πελάτη - μπορεί κάτι να γίνει την επόμενη φορά)...
- I am sorry!, πετάει τελικά προς την γυρισμένη πλάτη του sen_saven ο μαγαζάτορας (μάλλον τελικά κατάφερε να ξεθάψει από το κεφάλι του τους κανόνες)
- It's OK, ψελλίζει εμβρόντητος ο sen_saven και συνεχίζει.

 Στη Γερμανία με σταμάταγαν στο δρόμο και με ρωτούσαν στα Γερμανικά πως να πάνε κάπου (τους έλεγα πάντα όλο ευθεία), στην Αγγλία τα ίδια... στην Μάλτα έχω βαρεθεί να τους λέω ότι δεν καταλαβαίνω τα αραβοειδή τους και να μου τα ξηγήσουν στα Αγγλικά... και στην γαμώ Ελλάδα μου μιλάνε στα Αγγλικά?!?!?

 και σε τελική ανάλυση, πως διάολο λένε το 'take away' στα Ελληνικά? 'να μου το κάνετε πακέτο να το πάρω σπίτι΄?...μακρινάρι...και στην τελική είπα 'κάνετε'... αν ήμουν Άγγλος ρε μλκ θα λεγα 'you do take away'...

 Αν το καλοσκεφτείς όμως, δίκιο παίζει να χε ο τύπος.. με τον καιρό γίνομαι όλο και λιγότερο Έλληνας... δυσκολεύομαι να μιλήσω Ελληνικά, πρακτικά δεν θα πρεπε να μου καίγεται καρφί για το τι γίνεται στην Ελλάδα -  αν κ χαζεύω τα εν Ελλάδι νέα με την ίδια λογική που χαζεύω και την επίθεση για την κατάληψη της Μοσούλης (btw αυτό είναι ένα καλό site με χάρτες κτλ...θυμίζει total war:)).
Το μόνο που απέμεινε είναι ότι συνεχίζω να διαβάζω ακόμη βιβλία στα Ελληνικά αλλά σκέφτομαι να αρχίσω να πειραματίζομαι με Αγγλικά αφού ξεμπερδέψω με την παρτίδα που δουλεύω τώρα.

 - Αν δεν είσαι Έλληνας, τότε τι είσαι?, - Τίποτα!... Ειδικά αν αλλάζεις χώρα κάθε 1-2 έτη είσαι απλά στο αέρα... αν κόλλαγες κάπου για 4-5 χρόνια κάτι μπορεί να γινότανε..

 - Και που είναι το κακό? Η πατρίδα/φυλή είναι μια διαστρέβλωση, όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο!, θα σου λέγε η 25χρονή αναρχοκομμουνιστρια που την βγάζει με τα φράγκα του μπαμπά που μάταια περιμένει να τελειώσει τις σπουδές της, ενώ αυτή κολοβαράει όλη τη μέρα συζητώντας ατέρμονα για το πως θα φτιάξει τον κόσμο...

 - Είναι κακό μωρή ηλίθια! Εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις ότι η πατρίδα, η θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο το οποίο σε κάνει να νιώθεις μέρος ενός συνόλου είναι ένα χρήσιμο εγκεφαλικό αποκούμπι, αφού πηγμένη μέσα στην ανεμελιά των μπάφων όλα σου φαίνονται ευθεία..κανένα ζόρι... νιρβάνα...'

 - Εμείς έχουν βγάλει και εφημερίδα με αυτό το θέμα, την λέμε 'απατρίς', σου πετάει η επίμονη ξυστομούνα. Διάβασε και θα καταλάβεις!

 - Θα διαβάσω!, την απαντάς νικημένος. Θα στέλνω και οικονομική ενίσχυση για το 'εγχείρημα'. Έτσι τελικά θα νιώσω μέρος ενός συνόλου, όχι?

Θάνος Ανεστόπουλος live στο "Παλλάς" (14-5-2016)

λογοτεχνικός (από)πατος - Χαρούκι Μουρακάμι

Κανά χρόνο πριν έβριζα το Νορβηγικό Δάσος τονίζοντας ότι βασίζονταν σε εικόνες που χωρίς κανέναν κόπο θα σου τραβήξουν την προσοχή (βλέπε γαμήσια, αυτοκτονίες κτλ)

Παρόλαυτα, για κάποιο λόγο αποφάσισα να αγοράσω το κουρδιστό πουλί (UPDATE: χαζεύοντας στο bookpress.gr βρήκα τελικά πως διάολο κατέληξα να αγοράσω αυτή τη μλκια... το χε προτείνει "ένθερμα" η μποφιλιου... δεν χρειάζεται φυσικά να ξέρεις από λογοτεχνία για να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις κανά τραγούδι όποτε φταίω και εγώ...)... όλα πηγαίνανε καλά (φανταζόμουν την στιγμή που θα το τελείωνα βάζοντας του ένα μονάστερο στο goodreads) μέχρι που σήμερα - μετά την λεπτομερή περιγραφή των αντιδράσεων κάποιου αιχμαλώτου που οι μογγόλοι τον γδάρανε ζωντανό και στα καπάκια η γυναίκα του βασικού ήρωα να την κάνει από το σπίτι προς άγνωστη κατεύθυνση - αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο...

Μια λίστα με το τι είχαμε μέχρι τώρα:

1. Μία άγνωστη νεαρή κυρία παίρνει απανωτά τηλέφωνα τον πρωταγωνιστή ξεκαθαρίζοντας ότι το μουνί της στάζει.
2. Δύο θανάτους (μία αυτοκτονία και μία από τροφική δηλητηρίαση) με παρόμοιο σκηνικό...η μεγαλύτερη (και πιο ταλαντούχα) αδερφή πεθαίνει και η μικρότερη αδερφή μένει να κλαίει τη μοίρα της (του αρέσει πολύ αυτό το σενάριο του συγγραφέα..ακριβώς το ίδιο παίχτηκε και στο δάσος)
3. Μία αποτυχημένη αυτοκτονία νεαρής... χτύπησε με 170 χιλιόμετρα έναν τοίχο - είχε ξεχάσει να βγάλει την ζώνη της όμως και ο τοίχος ήταν ψιλομούφα, οπότε τη σκαπούλαρε.
Φυσικά, μετά από αυτό αναγκάστηκε να γίνει πουτάνα για να πληρώσει τις ζημιές... στην αρχή ψάρευε πελάτες μόνη της και έβγαζε πολλά, αλλά μετά από ένα βράδυ που τέσσερις νταβάδες την αρπάξαν και την βιάσαν ομαδικά αναγκάστηκε να τους δίνει ένα ποσοστό (κάτι αντίστοιχο με την εφορία)
4. Δύο ονειρώξεις του πρωταγωνιστή με την παραπάνω πουτάνα (και οι δύο είχαν σαν βάση την πίπα)
5. Δύο μέντιουμ που πραγματικά γαμάνε και δέρνουν... όλα τα βρίσκουν.

Κάτι τέτοια σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο πιο ασφαλής τρόπος να διαλέγεις βιβλία είναι να περιμένεις να περάσουν 50-100 χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα...γιατί ο χρόνος (και όχι τα σκουπιδο βραβεία τους) θα αποδώσει δικαιοσύνη στους συγγραφείς βάζοντας τους συγγραφείς εκεί που τους αξίζει... τον Μουρακάμι, για παράδειγμα, στον πάτο...

Αποχαιρετισμός στον Έκο

Χωρίς καμιά αμφιβολία (indisputably), το γεγονός στη λογοτεχνία για το 2016 είναι ο θάνατος του Έκο... μεταξύ του Έκο και των υπολοίπων εν ζωή συγγραφέων η απόσταση ήταν απλά χαώδης... έπαιζε μπάλα σε δικό του γήπεδο πως να το κάνουμε..

Πέθανε 84 χρονών (τα ζήσε τα χρονάκια του) και από ότι λέει ο Independent κάπνιζε σαν φουγάρο και του άρεσε το ουίσκι (δεν λέει μάρκα),,, αν και είχε καρκίνο κατάφερε να πεθάνει στο σπίτι του...λογικά την είχε ψυλλιαστεί το που πήγαινε η δουλειά και απέφυγε τις ταλαιπωρίες...

Είχα πάει στο Μιλάνο μια βδομάδα μετά το θάνατο του αλλά δεν είχαν κάνει ακόμα το - παστωμένο με 30.000 βιβλία - σπίτι του μουσείο (λογικά θα το κάνουν στο μέλλον)... τελικά είχα πάει σε ένα μουσείο για τον da vinci παστωμένο με εφευρέσεις του (μερικές από αυτές αποτυχημένες)

Κάποιος έχει πει την ατάκα ότι διαβάζοντας βιβλία κερδίζεις το προνόμιο να συζητάς με πολύ μεγάλους ανθρώπους... αν είναι έτσι, με τον Έκο τα χουμε πει αρκετά...έχω διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα του... καλά είναι αλλά πολλές φορές το πράγμα χανόταν σε έναν κύκλο βαθιάς ανάλυσης... πήγαινε προς το δοκίμιο (έχει γράψει αρκετά δοκίμια αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα)...θα μπορούσα να γράψω μερικές σκέψεις για τα βιβλία του σε αυτή την ανάρτηση αλλά θα παραήταν πολύ μεγάλη...οπότε θα τις γράψω σε ξεχωριστές αναρτήσεις παρακάτω..