Η φασιστική παρείσφρηση

Παρασκευή βράδυ, ο sen_saven πίνει στο μοναδικό αξιοσέβαστο μπαρ της περιοχής με ψαγμένη jazz μουσική και μοναδική πηγή φωτός τα αναμμένα κεριά. Και κάπου εκεί σκάει ο παιδικός φίλος του ιδιοκτήτη ο οποίος μετά από αρκετή ακίνδυνη ιστορική κουβεντούλα και μερικές μπύρες την αμολάει:

- Γιατί δεν μπορώ να πω γαμώ το Ισλάμ?!?!?!  Δεν είναι δημοκρατία αυτό, ζούμε σε έναν φασισμό του Ισλάμ!

- ....,  (Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορώ να πω γαμώ την μάνα σου την πουτάνα) θα ήταν μια προφανής απάντηση, αλλά αφού αυτό θα αποτελείωνε το ambience του μπαρ και ούτε και θα διόρθωνε τον φασίστα (που προφανώς δούλευε στον στρατό και κάθε βράδυ ονειρευόταν ότι οι Τούρκοι πολιορκούσαν ξανά το νησί και αυτός ζούσε ένδοξες στρατιωτικές στιγμές), ο sen_saven απλά σηκώνεται και φεύγει.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο sen_saven πηγαίνει για πρώτη φόρα στο Ελληνικό πιτογυράδικο με τα τόσο ωραία reviews κτλ κτλ... και πάλι μετά από μια χαλαρή κουβεντούλα σκάει η φασιστίλα:

- Οι γονείς σου είναι εντάξει?. ρωτάει ο πιτογυράς δείχνοντας την μη-λευκή κοπέλα που ήταν διπλά στον sen_saven.
- Δεν είναι χρυσαυγίτες οι γονείς μου, απαντάει ο sen_saven.
- Που κολλάει αυτό?, επιμένει ο πιτογυράς.
- Δεν είναι ρατσιστές οι γονείς μου πως να στο πω...
- Εγώ ήμουν γραμμένος στο κόμμα και δεν είχαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα, δηλώνει περήφανα ο πιτογυράς...

Να μην τα πολυλογώ.... η κουβέντα συνεχίζεται αφού μόλις ο πιτογυράς ψυλλιάστηκε ότι έχασε έναν πελάτη, άρχισε να μιλάει για την γιαγιά του που όταν ήρθε πρόσφυγας από την Μικρά Ασία οι Έλληνες την φωνάζανε τουρκάλα, διάφορα άλλα συνωμοσιολογικά για τα σχέδια που έχουν οι μασόνοι Ευρωπαίοι να καταστρέψουν την Ελλάδα και ότι πρέπει εμείς οι Έλληνες να αντισταθούμε κτλ κτλ...

Μερικές σκέψεις:

1. Ο φασίστας μπορεί να σκάσει μύτη ακόμα και εκεί που δεν τον περιμένεις.

2. Ο φασίστας είναι ηλίθιος: Δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και να δει ότι η φασιστίλα του είναι ενάντια στα συμφέροντα του... Φυσικά, αν δεν ήταν ηλίθιος δεν θα ήταν και φασίστας.

3. Εκτός και αν καθαρίσεις τον φασίστα (όπως πχ έγινε με τους βλαμμένους του ISIS - - που και αυτό δεν δουλεύει πάντα αφού όπως λέει και το ρητό: "και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος") οποιασδήποτε άλλη μορφή βίας θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το μίσος που νοιώθει ο φασίστας θα τραφεί με την εμφάνιση ενός νέου εχθρού.... η καλύτερη λύση θα ήταν να πήγαιναν σε κάνα ψυχολόγο για να μιλήσουν για την παιδική τους ηλικία και να βγάλουν από μέσα τους αυτά τα κολλήματα που γεννάν όλη αυτή την βία...

Η φιλοσοφική θεώρηση του έργου των Χατζηφραγκέτα

Λένε ότι ορισμένα βιβλία «μας βρίσκουν» τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε. Σας έχει συμβεί;...υπήρχε μια ερώτηση στις συνεντεύξεις που έπαιρνε το book press από τους 'διάσημους'.

Σε μένα συνέβη ακριβώς με την μουσική των Χατζηφραγκέτα...κομμάτια με εκατομμύρια views με από ένα είδος που δεν είμαι είμαστε ακριβώς τσακωμένοι και εγώ άκουσα το πρώτο από αυτά μια Παρασκευή όπου είχα φύγει από την δουλειά στις 12 για να πάω γυμναστήριο και γύρισα κοντά στις 15:00 αφού πρώτα είχα αράξει σε γκουρμε μπεργκεράδικο πίνοντας μπύρες - και φυσικά την έκανα για το σπίτι στις 17:00. Γενεσιουργός αιτία αυτής της ομολογουμένως αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς ήταν ότι μόλις είχε τερματιστεί η πάντα επώδυνη αναζήτηση εργασίας και αντίστοιχης φυγής από την Μάλτα που είχε τραβήξει έναν γεμάτο χρόνο (όποτε ήμουν σε φάση 'και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε')

Οπότε τι χρειάζεσαι για να απολαύσεις την μουσική των Χατζηφραγκέτα:

1. Μπύρες ή μπάφους ή τέλος πάντων κάτι για να δεις τα πράγματα πιο χαλαρά.

2. Μπιλιάρδο: ξαναμπήκα στο zoo.gr μετά από κοντά 10 χρόνια και ξεκίνησα να παίζω.

3. Την απαιτούμενη ψυχολογία και το αντίστοιχο background για να εκτιμήσεις τα παρακάτω:

 και πανω στον ταφο σου θα γραψω επιτελους και μου πεςς ΟΛΑ GOOD

ένα τραγούδι για όσους χάσανε το πλοίο
για όσους το παίξανε χινάρι κι ήρθε δύο
ένα τραγούδι για όσους μείνανε μπουρδέλα μια ζωή

Τα χώνω όπως θες, άμα θες και σε ζεμπέκικο σε bossa σε nova και σε βαρύ ρεμπέτικο

θα με βρεις στα μπιλιαρδάδικα κυρίως ή στους αγανακτισμένους να πίνω καμιά μπύρα να κάνω πάντα τράκα χαρτάκια και αναπτήρα.

σου είπα εδω και 5 χρόνια να πάμε στην Σαγκάη,
μα σύ ήρθες στο six dogs ντυμένη τζεντάι

Γιατί... Είσαι σαν ποίημα σουρεάλ, και σαν χηνάρι της Ρεάλ, μέσα στο Μπερναμπεου

Είναι τα ρεφρέν μου σουξεδιάρικα το ξέρω, τι να κάνω ρε Μαρία που μακριά σου υποφέρω σ'είδα με ένα μαλάκα στο suzuki το pajero να σου απαγγέλει Ελύτη και Μολιέρο μα δε θα βρεις το νόημα μες στον Ουμπέρτο Έκο