Άλλος ένας ντιβανιασμένος φιλόσοφος - Το πρόβλημα Σπινόζα

Πέρασαν εφτά χρόνια από τότε που, αηδιασμένος από τις φθηνές αμερικανιές του Γιαλόμ (του τύπου 'κάνω τα πάντα αρκεί να πουλήσει') ορκίστηκα να μην ξανακουμπήσω βιβλίο του... Τα χρόνια περάσαν, τα πάθη καταλάγιασαν, και είπα, δεν γαμιέται, ας δοκιμάσω ένα ακόμα - ο τύπος αν και @ τουλάχιστον γράφει ενδιαφέροντα βιβλία.

Το πρόβλημα όμως σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Γιάλομ όντως θαυμάζει τον Σπινόζα - δεν είναι σε φάση Νίτσε όπου θέλει ολόψυχα να τον ξεφτιλίσει... Δηλαδή, παρόλο που και εδώ δεν θα κρατηθεί και θα βάλει τον εαυτό του ως μοναδικό φίλο του Σπινόζα να τον ψυχαναλύει ή να του την λέει άμα λάχει, το κάνει με κάποιο σεβασμό... και αυτό ακριβώς είναι που του στερεί κάποια από την spiciness που είχαν τα προηγούμενα βιβλία του..

Το βιβλίο πάντως δεν είναι για πέταμα - απλοποιεί πολλές από τις ιδέες του Σπινόζα, δίνει το κλίμα από το κόμμα του Χίτλερ (οπού, ναι, σαν φυσιολογικό κόμμα τα politics πήγαιναν σύννεφο), τα αξίζει τα φράγκα του.

Φυσικά, πριν το πιάσει στα χέρια του, ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει υπόψιν τα παρακάτω: 1. Όσο και προσπαθεί ο Γιάλομ να σε πείσει ότι πρόκειται για κάποια αυθεντική επιστολή (italics, ημερομηνίες ή δεν ξέρω τι άλλο μην τον πιστέψεις) 2. Σε κάποια φάση ο φιλόσοφος θα κλάψει για την απέραντη μοναξιά του - είναι κάτι που αναπόφευκτα συμβαίνει σε κάθε βιβλίο του Γιάλομ - σαν τις κλανιές μετά τη φασολάδα...