Tuesday, April 3, 2018

Το αστείο ή Χαμογέλα ρε μαλάκα τι σου ζητάνε...








Διαβάζοντας το Αστείο του Κούντερα, δεν γίνεται να μην σου έρθει στο μυαλό η σκηνή από το βιβλίο του Μισσιου με την ατάκα που έγινε και τίτλος...

Και τα δύο βιβλία μιλάνε για το πως φέρεσαι στους βασανιστές σου... και μπορεί μεν για τον Μίσσιο τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα (είχε απέναντι του χαφιέδες, ταγματασφαλίτες κτλ οπότε ένα 'αντέ και γαμηθείτε' ήταν όντως η ενδεδειγμένη απάντηση), στο 'αστείο' ο βασικός ήρωας τα βρίσκει σκούρα αφού ο τυπάκος που τον είχε στείλει για κανά πεντάρι χρόνια στα ορυχεία, το γύρισε και το παίζε φιλελεύθερος έχοντας καβαντζώσει ένα δεκαοχτάχρονο που τον έβλεπε σαν θεό/επαναστάτη...

Εκεί τι κάνεις? Λες στο πιπίνι "Μωρή πούτανα, αν ήταν να πηδιέσαι με κάποιον πραγματικό επαναστάτη αυτός θα έπρεπε να είμαι εγώ και όχι ο μπάσταρδος που έχεις δίπλα σου που πριν κάτι χρόνια έστελνε κόσμο στα καταναγκαστικά έργα", ή το παίζεις υπεράνω και λες, δεν γαμιέται, ακόμα και έτσι ο τύπος ξεστραβώθηκε....
Μια τρίτη πιθανότητα είναι απλά να σοκαριστείς και να μην πεις/κάνεις τίποτα για το θέμα, αφού το να είναι ο βασανιστής σου αρχίδι είναι πια θεμελιώδης λίθος για την ύπαρξη σου...είναι το μίσος εναντίον του που σε τρέφει και σε παρακινεί να κάνεις πράγματα... αν, ξαφνικά, ο βασανιστής γίνει αγγελούδι τότε όσα πέρασες κρίνονται τελεσίδικα ως ανούσια... και εκεί είναι που στραβώνει η δουλειά...γιαυτό και ο Μίσσιος θυμήθηκε το ζεϊμπέκικο την ώρα που οι ταγματασφαλίτες του ζήτησαν να χαμογελάσει.. είναι η βασική αρχή ότι μπορεί μεν να με δέρνετε, να με στέλνετε να κάνω παρέα με τα γεωτρύπανα ή ότι άλλο θέλετε, αλλά εγώ είμαι καλύτερος από εσάς, εγώ είμαι ο άντρας και εσείς οι κουφάλες...

Πάντως η πλάκα είναι ότι όπου και να βρισκόσουν αυτήν την εποχή, αν δεν καθόσουν καλά έτρωγες ξύλο... είτε ήσουν κομμουνιστής στην Ελλάδα ή πούλαγες τρέλα στην Κομμουνιστική Τσεχία, τις σφαλιάρες σου τις είχες εξασφαλίσει...