Tuesday, July 11, 2017

Βολταίρος vs Σκαμπαρδώνης
























ντάξει αν αυτό παιζόταν στο ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ η απόδοση θα ταν 1.000001...

Έχοντας σιχτιριάσει διαβάζοντας απανωτούς φράνζεν, υπέροχες φίλες και τα τιαύτα ξεκίνησα να αναρωτιέμαι μήπως κάτι δεν πάει καλά με μένα... στην τελική αφού σε όλους αρέσουν ίσως εγώ έχω το πρόβλημα... Οπότε λέω, αν διαβάσω έναν βολταίρο και πάλι βρίζω τότε δεν έχει νόημα να κάθομαι να να διαβάζω βιβλία - χάσιμο χρόνου, ας αρχίσω καλύτερα το ψάρεμα.

Και όμως, διαβάζεις τον Ζαντίνγκ και σκέφτεσαι - χεσμένος από την χαρά σου - κουφάλες δεν ξόφλησα ακόμα! Εσείς φταίτε που γράφετε σκουπίδια... Εσείς φταίτε που γράφετε ύμνους για σκουπιδοβιβλία!

Γιατί μέσα από τις σελίδες του Ζαντινγκ φαίνεται ΄διά γυμνού οφθαλμού' το πόσες επιροές (για να το πώ ευγενικά) πήραν από αυτόν όλοι σχεδόν οι μεταγενέστεροι κλασσικοί συγγραφείς...

Θες ειρωνικό υφάκι? Θες σημειολογία? Ότι θες ο Βολταίρος το χει τι να λέμε....

Οπότε τελειώνοντας τον Ζαντινγκ ξεκινάς έναν Σκαμπαρδώνη... που κολλάει θα μου πεις ο Σκαμπαρδώνης με τον Βολταίρο? Στο ότι και ο Σκαμπαρδώνης φάνταζε σίγουρη επιλογή... είχα διαβάσει πριν κάτι χρόνια μία σειρά από διηγήματα του που ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο... είχε και Τσιτσάνη μέσα οπότε δεν γινόταν να στραβώσει...

Και το βιβλίο ξεκίνησε όντως όμορφα. Κάτι ιστορίες για την λιτανεία, λίγη κατοχή όλα κομπλέ.. Τα προβλήματα ξεκινάνε όμως όταν φτάνουμε στις 200 περίπου σελίδες και ο συγγραφέας καταλαβαίνει ότι δεν φτάνει με τίποτα στις 400 (που φαντάζομαι έχει συμφωνήσει με τον εκδότη)... οπότε ο Τσιτσάνης εξαφανίζεται για καμιά 100ρια σελίδες και σκάει μύτη μόνο για ένα θεαματικό κλείσιμο...

Πάντως, προσωπικά μιλώντας, δεν θα χα πρόβλημα να αγοράσω βιβλία που οι τελευταίες 100-200 σελίδες θα ήταν λευκές... και το 'χαρτί' θα πουλιόταν στην αντίστοιχη τιμή και εγώ θα είχα μια καλύτερη εμπειρία ανάγνωσης...