Είναι πολλές φορές που ένα βιβλίο δεν τραβάει... όχι το βιβλίο είναι φόλα, αλλά να δεν μπορείς να το τελειώσεις εύκολα...σε κουράζει... σε κάνει να βαριέσαι... οπότε λες δεν γαμιέται... θα αρχίσω ένα άλλο στα παράλληλα..
Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκινάει όταν και το 'παράλληλο' βιβλίο έχει παρόμοια προβλήματα...
Αυτή τη στιγμή έχω τέσσερα βιβλία να με περιμένουν πεταμένα στις γωνίες γύρω από το κρεββάτι μου (για την ακρίβεια πέντε αλλά το άλλο δεν είναι λογοτεχνικό)
Εχουμε και λέμε...
1. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - ο ξανακερδισμένος χρόνος
Ε με τον Προυστ πάντα έτσι είναι. Δηλαδή η πρώτη φορά που ξεκίνησα την ιστορία με τα παράλληλα διαβάσματα ήταν όταν διάβαζα την μεριά του Σουάν... έχω διαβάσει περίπου τριακόσιες σελίδες (450 συνολικά) αλλά τους τελευταίους μήνες δεν έχω προχωρήσει και ιδιαίτερα...
με τσάκισε ένας απολογισμός του συγγραφέα - περίπου 40-50 σελίδες συνεχόμενων συνειρμών... τον ξεπέρασα τελικά και ίσως τώρα να υπάρξει λίγη δράση
Δράση λέμε τώρα...δηλαδή να σηκωθεί ο ήρωας από τον καναπέ όπου και είχε βυθιστεί στις σκέψεις του και να πάει να πει καμιά κουβέντα με τους άλλους που τον περιμένουν (πάντως χωρίς πλάκα αυτό το κομμάτι του βιβλίου είναι υπέροχο)
2. Αδερφοί Καραμάζοφ
Το βιβλίο είναι τεράστιο... περίπου 1500 σελίδες... βέβαια είναι Ντοστογιέφσκι οπότε δεν περιμένεις να γίνει καμιά στραβή..
Αμ δε... είμαι τώρα στην 600 σελίδα και έχω πέσει σε έναν βάλτο... ένας καλόγερος πεθαίνει και αφηγείται ολόκληρη τη ζωή του... ένας θεός ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό...
και όταν λέω αφηγείται ξέρεις τι εννοώ.. ξέχνα τον διάλογο που βοηθά να σπάσει λίγο η μονοτονία... εκεί βαράει σερί ιστορίες...
σκεφτόμουν τις προάλλες όταν θα το τελειώσει αν θα πρέπει να πάω στο goodreads και να του ρίξω ένα 2/5... δύσκολα το κάνεις αυτό στο φιέντα βέβαια.. βλέπομεν...
3. Ταξιδεύοντας - Ρουσία
Ντάξει αυτό είναι ταξιδιωτικό βιβλίο οπότε δεν το διαβάζεις πότε μόνο του παρόλο που είναι Καζαντζάκης...
Όπως και να χει όμως, είναι ψιλοενοχλητικό να βλέπεις τον Καζαντζάκη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τις κομμουνο-καφρίλες...
Εκεί που είμαι τώρα λέει κάτι ιστορίες προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί ο πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να γράψει ότι και όπως θέλει με την παρούσα κατάσταση που είναι μια μεταβατική περίοδος, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι κτλ κτλ...
Αλλά πιστεύω αυτό θα το τελειώσει πριν τα άλλα δύο... καμιά κατοσταριά σελίδες του χουν απομείνει..
4. Ευγένιος Ονεγκίν..
Κοίτα αυτό είναι έμμετρο μυθιστόρημα του Πούσκιν... και ευτυχώς που στην μετάφραση χάσαμε το μέτρο... πότε δεν κατάφερα να διαβάσω κάτι που κάνει ομοιοκαταληξία...
Και αυτό μετά τα μισά είναι αλλά έχει ξεμείνει κάτι μήνες τώρα γιατί το χω συνδυάσει με ταξίδια (είναι σχετικά μικρό βιβλίο και βολεύει)...
δηλαδή θα το διαβάσω μόνο αν περιμένω κανά αεροπλάνο, τραίνο κτλ.. και όταν είσαι σε τέτοια φάση πιο εύκολα κλείνεις τα μάτια και μισοκοιμάσαι παρά διαβάζεις...
Το πρόβλημα και με τα τέσσερα βιβλία είναι ότι δεν τσουλάνε...
Θυμάμαι έναν φίλο που με έχει ρωτήσει για το πως καταφέρνω να κοιμίσω τον εγκέφαλο μου ενώ δεν βλέπω ταινίες, σειρές κτλ..
Διαβάζω βιβλία του είχα πει... Έλα όμως που αυτά τα βιβλία δεν σου δίνουν αυτό που σε κάνει να ξεχνιέσαι... να ταξιδεύεις (πιο όμορφα)
Οπότε βρίσκομαι σε αδιέξοδο... βρίσκομαι ένα βήμα πριν αγοράσω κανά βιβλίο της Σώτης...:)
Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκινάει όταν και το 'παράλληλο' βιβλίο έχει παρόμοια προβλήματα...
Αυτή τη στιγμή έχω τέσσερα βιβλία να με περιμένουν πεταμένα στις γωνίες γύρω από το κρεββάτι μου (για την ακρίβεια πέντε αλλά το άλλο δεν είναι λογοτεχνικό)
Εχουμε και λέμε...
1. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - ο ξανακερδισμένος χρόνος
Ε με τον Προυστ πάντα έτσι είναι. Δηλαδή η πρώτη φορά που ξεκίνησα την ιστορία με τα παράλληλα διαβάσματα ήταν όταν διάβαζα την μεριά του Σουάν... έχω διαβάσει περίπου τριακόσιες σελίδες (450 συνολικά) αλλά τους τελευταίους μήνες δεν έχω προχωρήσει και ιδιαίτερα...
με τσάκισε ένας απολογισμός του συγγραφέα - περίπου 40-50 σελίδες συνεχόμενων συνειρμών... τον ξεπέρασα τελικά και ίσως τώρα να υπάρξει λίγη δράση
Δράση λέμε τώρα...δηλαδή να σηκωθεί ο ήρωας από τον καναπέ όπου και είχε βυθιστεί στις σκέψεις του και να πάει να πει καμιά κουβέντα με τους άλλους που τον περιμένουν (πάντως χωρίς πλάκα αυτό το κομμάτι του βιβλίου είναι υπέροχο)
2. Αδερφοί Καραμάζοφ
Το βιβλίο είναι τεράστιο... περίπου 1500 σελίδες... βέβαια είναι Ντοστογιέφσκι οπότε δεν περιμένεις να γίνει καμιά στραβή..
Αμ δε... είμαι τώρα στην 600 σελίδα και έχω πέσει σε έναν βάλτο... ένας καλόγερος πεθαίνει και αφηγείται ολόκληρη τη ζωή του... ένας θεός ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό...
και όταν λέω αφηγείται ξέρεις τι εννοώ.. ξέχνα τον διάλογο που βοηθά να σπάσει λίγο η μονοτονία... εκεί βαράει σερί ιστορίες...
σκεφτόμουν τις προάλλες όταν θα το τελειώσει αν θα πρέπει να πάω στο goodreads και να του ρίξω ένα 2/5... δύσκολα το κάνεις αυτό στο φιέντα βέβαια.. βλέπομεν...
3. Ταξιδεύοντας - Ρουσία
Ντάξει αυτό είναι ταξιδιωτικό βιβλίο οπότε δεν το διαβάζεις πότε μόνο του παρόλο που είναι Καζαντζάκης...
Όπως και να χει όμως, είναι ψιλοενοχλητικό να βλέπεις τον Καζαντζάκη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τις κομμουνο-καφρίλες...
Εκεί που είμαι τώρα λέει κάτι ιστορίες προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί ο πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να γράψει ότι και όπως θέλει με την παρούσα κατάσταση που είναι μια μεταβατική περίοδος, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι κτλ κτλ...
Αλλά πιστεύω αυτό θα το τελειώσει πριν τα άλλα δύο... καμιά κατοσταριά σελίδες του χουν απομείνει..
4. Ευγένιος Ονεγκίν..
Κοίτα αυτό είναι έμμετρο μυθιστόρημα του Πούσκιν... και ευτυχώς που στην μετάφραση χάσαμε το μέτρο... πότε δεν κατάφερα να διαβάσω κάτι που κάνει ομοιοκαταληξία...
Και αυτό μετά τα μισά είναι αλλά έχει ξεμείνει κάτι μήνες τώρα γιατί το χω συνδυάσει με ταξίδια (είναι σχετικά μικρό βιβλίο και βολεύει)...
δηλαδή θα το διαβάσω μόνο αν περιμένω κανά αεροπλάνο, τραίνο κτλ.. και όταν είσαι σε τέτοια φάση πιο εύκολα κλείνεις τα μάτια και μισοκοιμάσαι παρά διαβάζεις...
Το πρόβλημα και με τα τέσσερα βιβλία είναι ότι δεν τσουλάνε...
Θυμάμαι έναν φίλο που με έχει ρωτήσει για το πως καταφέρνω να κοιμίσω τον εγκέφαλο μου ενώ δεν βλέπω ταινίες, σειρές κτλ..
Διαβάζω βιβλία του είχα πει... Έλα όμως που αυτά τα βιβλία δεν σου δίνουν αυτό που σε κάνει να ξεχνιέσαι... να ταξιδεύεις (πιο όμορφα)
Οπότε βρίσκομαι σε αδιέξοδο... βρίσκομαι ένα βήμα πριν αγοράσω κανά βιβλίο της Σώτης...:)
