Tuesday, December 31, 2013

New year resolutions - chuck

- Ρε τι γίνεται και δεν μπορούμε να βρούμε διάδρομο στο gym?, ρώταγα πέρσι τις πρώτες μέρες του χρόνου έναν μεξικανό φίλο -- αποδείχτηκε μέγιστο @δακι τλκ αλλά δεν βαριέσαι --

- Είναι τα new year resolutions, μου πε. Αποφάσισαν ότι με τον καινούργιο χρόνο θα γίνουν fit...

- Α, απάντησα. Σίγουρα αυτό είναι ή μήπως τώρα με το χιόνι δεν μπορούν να τρέξουν έξω? επέμεινα δύσπιστος.


Τελικά μάλλον είχε δίκιο... οι διάδρομοι άδειασαν σε 1-2 μήνες... για να ξανάχουν μια σύντομη έξαρση με την έναρξη της άνοιξης... τότε που οι ορμόνες βαράνε κόκκινο....

Πιστεύω ότι αυτή η ιστορία με τα new year resolutions έχει να κάνει και με τις άδειες που έχουν όλοι γύρω στα χριστούγεννα... ξεκουράζεται ο κοσμάκης και νιώθει δυνατός και έτοιμος να αλλάξει τα πάντα... με το που ξαναμπαίνει στο rat race τα σχέδια πάνε περίπατο...


Εγώ φέτος στοχεύω το chuck (χωρίς το norris).

Μια σύντομη ανασκόπηση για το πως φτάσαμε ως εδώ:


Σεπτέμβρης 2011: Κάνω την διπλωματική μου και χαζεύοντας εργασίες για τα fractals πέφτω πάνω σε μια που ανέλυε μια συμφωνία του bach με multifractal σκηνικά... την κάνω share στο facebook... τσιμπάει αρκετά likes... ανάθεμα και αν ήξερε κανένας τι διάολο έλεγε... μέχρι κ εγώ δεν την είχα διαβάσει καλά καλά...

Φλεβάρης 2012: Έχω 1-2 μέρες άδεια από την δουλειά και διαβάζω εφημερίδα μετά από μήνες..
Πως σπάει ο διάολος το ποδάρι του να πετύχω ένα άρθρο που μίλαγε για fractals και 1/f διεργασίες στη μουσική...
Δύο μέρες αργότερα πηγαίνω στο τμήμα μουσικολογίας να ψήσω έναν καθηγητή να κάνω phd πάνω σε αυτά...

με ακυρώνει...

Απρίλης 2012: Έχοντας μόλις παραιτηθεί από την δουλειά, τυπώνω την εργασία με τα multifractals από τον εταιρικό εκτυπωτή και πηγαίνω στην παραλία να την διαβάσω...

ακόμα θυμάμαι πάνω-κάτω τι λέει...

Ιούλης 2012: Στέλνω στον καθηγητή που είχαμε πει να ξεκινήσουμε κάτι σε mathematical audio processing αν γίνεται να το προχωρήσουμε εξ αποστάσεως - θα την έκανα στη γερμανία για δουλειά

μου λέει δεν παίζει...

Οκτώμβρης 2013: Ακούω στη δουλειά για τα coursera... Από τα μαθήματα που ξεκίναγαν άμεσα ήταν το 'introduction to programming for musicians'... βασικό εργαλείο εκεί ήταν το chuck... το χα πρωτοδει στο παρολίγον διδακτορικό....

Αυτή τη φορά το καίω εγώ - όλος μου ο ελεύθερος χρόνος πήγαινε για το professional certification για το οποίο ετοιμαζόμουν τότε...



Οπότε ναι αυτό είναι τo new year resolution: να μπορώ να ρισκάρω όλο και περισσότερο χρόνο για πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με τα 'προς το ζειν':

Να γράψω κάτι σαν αυτό για αρχή... και βλέπουμε...

Sunday, December 29, 2013

Το κρίσιμο σημείο...

Φτάνεις κάποτε στο κρίσιμο σημείο...

Εκεί που θα αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, εκεί όπου τελειώνουν τα ψέμματα κτλ κτλ...

Είναι Παρασκευή βράδυ...Παίζουν οι gogol bordello... Έχεις καταφέρει με τα πολλά να χωθείς στο κάτω μέρος του σκηνικού παρόλο που είχες εισιτήριο για τον εξώστη... και τελικά βρίσκεσαι φάτσα με την σκηνή, σχεδόν στην πρώτη γραμμή, εκεί όπου οι σεκιουριτάδες βρέχουν με νερά το κοινό για να μην λιποθυμήσει...

Η ιστορία θυμίζει μωρά στη φωτιά και αναιρέσεις... Βέβαια υπάρχουν ορισμένες διαφορές...

See for yourself...





Δηλαδή πάρε για παράδειγμα την τύπισσα που χει σκαρφαλώσει στην πλάτη του γκόμενου και ανεμίζει την μπλούζα της στο video των gogol bordello... Πόση θα τανε η life expectancy της σε περίπτωση που παίζε η Αδρεναλίνη?... όχι πάνω από είκοσι δευτερόλεπτα...


Anyway... που είχαμε μείνει... ναι οπότε χοροπηδάς χαρούμενος έχοντας κατά νου να παραμένεις όρθιος γιατί αν πέσεις δεν είναι απίθανο να συνεχίσουν να χοροπηδάνε καμιά δεκαριά άτομα πάνω στο κεφάλι σου, και όλα είναι ωραία και καλά...

Βέβαια έχεις χάσει ήδη τα ακουστικά σου - πρέπει να πέσαν τότε που γκρεμοτσακίστηκε ένα βλαμμένο - και έχεις στο μυαλό σου ότι κρατάς στα χέρια σου το μπουφαν που έχει μέσα κλειδιά, κινητά, κάρτες, μέχρι και τα γυαλιά σου... το οποίο μπουφάν δεν έχει τσέπες με φερμουάρ! και στο τζιν δεν γίνεται να τα βάλεις... έχει τρύπιες τσέπες!

Οπότε ενώ χτυπιέσαι, ανά διαστήματα έχεις στο μυαλό σου να τσεκάρεις και αν υπάρχει ακόμα τίποτα στις τσέπες σου... τουλάχιστο τα κλειδιά για να χεις να μπεις μετά στο σπίτι... ή αν όχι τα κλειδιά καμιά κάρτα για να χεις να πληρώνεις κανά ξενοδοχείο μέχρι να πείσεις την σπιτονοικοκυρά να σου δώσει άλλα (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση)

Και εκεί καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά... ότι κάτι άλλαξε... ότι εκεί που τα γράφες στα @@ σου όλα όποτε άκουγες μουσική τώρα σκέφτεσαι χίλιες δυο ιστορίες...

Τέλοσπαντων, τελικά χρησιμοποιώντας τεχνάσματατα του τύπου 'υποσχέσου να μην ξανατσεκάρεις τίποτα μέχρι να βγεις από τον χώρο της συναυλίας' καταφέρνεις να πιάσεις τον στόχο των gogol bordello: 'forget who the fuck you are'...


///////////////////////////////////////////////////////////

Τα περισσότερα από τα παραπάνω γράφτηκαν κανά δυο βδομάδες πριν λίγο μετά το live..

Τα live είναι σαν τα βιβλία... η αξία τους κρίνεται από το πόσο καιρό μετά καταφέρνουν να τριγυρνάνε στο κεφάλι σου....


Το συγκεκριμένο επιζεί ακόμα... άσε που κατάφερε να μου θυμίσει μια αίσθηση που είχε να φανεί από την δευτέρα λυκείου...



Sunday, December 8, 2013

Ημερολόγιο Σπιτονοικοκυραίων...

Με την τωρινή landlady έχουμε φτάσει σε σημείο να την απειλώ για δικηγόρους, να καλώ όντως κάτι legal consulting και να μου λένε 'αστο δεν έχει νόημα' οπότε κάνω έναν απολογισμό για να καταλάβω αν φταίω εγώ ή αυτοί...







2003 - 2005, Πάτρα: Κανένα πρόβλημα - Τους είχα γράψει και ένα cd με Καζαντζίδηδες θυμάμαι και είχαν καραγουστάρει... Βέβαια είχαν ρίξει άκυρο όταν ήθελα να φύγω στον 1.5 χρόνο εξαιτίας του χασάπικου που ήταν ακριβώς από κάτω αλλά οκ συμβαίνουν αυτά... Θυμάμαι  τον γιο του ιδιοκτήτη που την είχε πέσει χύμα στην υπάλληλο της ΔΕΗ όταν είχαμε πάει να κανονίσουμε κάτι διαδικαστικά.

2005-2008, Πάτρα: Είχαμε καυγάδες στο τέλος - ζόρικη γυναίκα, πρέπει να χε καμιά 15 διαμερίσματα που νοίκιαζε, είχε πει την κορυφαία ατάκα στην μάνα μου:

- Πίνει ένα πράσινο ποτό... Τι να τα κάνει τα πτυχία άμα είναι να καταλήξει αλκοολικός!

...Τελικά είχα δώσει στην μάνα μου λίγο αψέντι για να δει ότι δεν είναι τίποτα και δεν είχε πολύ αγχωθεί...

Γενικά η τύπισσα συνήθιζε να τσακώνεται με όποιον έφευγε, θυμάμαι ένα μεσημέρι έβριζε ουρλιάζοντας για περίπου μισή ώρα μια κοπέλα που έμενε διπλά και η οποία την έκανε μετά από 1-2 βδομάδες... Όταν προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με μένα είχε συναντήσει σθεναρή αντίσταση και είχε οπισθοχωρήσει στο πεντάλεπτο.. το αψέντι που είχα μόλις είχα πιει ήταν σοβαρός σύμμαχος σε αυτό..

Αξιομνημόνευτο το πεντάευρω που της είχα δώσει σαν εφάπαξ για το νερό που είχα χαλάσει μετά την πληρωμή του τελευταίου λογαριασμού... αλλιώς ακόμα θα με κυνήγαγε...



2008-2011, Αθήνα: Ήσυχος γεράκος, εκπροσωπούσε την αδερφή του που έμενε στην Κρήτη, κανένα σοβαρό πρόβλημα... Βέβαια κάτι είχε παιχτεί για ένα 20 ευρώ όταν έφευγα, του είχα χαρίσει όμως και 2-3 βιβλία και όλοι είμασταν χαρούμενοι....

2012, Γλυφάδα: Έμεινα δυο μήνες, την έκανα επειδή παραιτήθηκα από την εταιρία που ήταν εκεί, η πλούσια, σικάτη ιδιοκτήτρια δεν το σκέφτηκε καν να μου γυρίσει έστω ένα μέρος από τα δύο νοίκια της εγγύησης αν και της είχα πει ότι απολύθηκα... μου την είχε πει κιόλας γιατί νοίκιασα σπίτι αφού με απέλυσαν τελικά.... αν όντως με είχαν απολύσει ίσως να της έριχνα 2-3 παναγίες...




2012-13: Dusseldorf: Έξι μήνες - σοβαρά προβλήματα...

Ο εβδομηντάχρονος γερμανός παίζει να ταν λίγο σαλεμένος... Μια φορά που είχα αργήσει 2-3 μέρες να απαντήσω σε ένα εμαιλ του είχε φτάσει στο σημείο να μου λέει ότι είχε πάρει τηλέφωνο στην εταιρία που δούλευα και του είχαν πει ότι με απέλυσαν (συνέχιζα να δουλεύω εκεί κανονικά)

Άλλη μια φορά είχε μπουκάρει μια μέρα που είχα άδεια στο σπίτι μου μαζί με έναν υδραυλικό για να φτιάξουν την θέρμανση που δεν δούλευε, χωρίς να με ενημερώσει πριν, και με είχε βρει να μισοκοιμάμαι... μου είχε κάνει και παρατηρήσεις θυμάμαι τότε γιατί ήταν άπλυτα τα πιάτα...

Επίσης, είχε κάνει μια ελληνικού τύπου κομπίνα με ένα κουζινάκι που είχα χαλάσει - οι αποδείξεις το βγάζαν περίπου στην διπλάσια τιμή από την κανονική, λογικά τα χαν συμφωνήσει με το μαγαζί που το αγόρασε, μισά δικά σου, μισά δικά μου... ω ναι, τα κάνουν και οι Γερμανοί αυτά:)

2013 Dusseldorf: Έξι μήνες - κανένα πρόβλημα με την ίδια την ιδιοκτήτρια (Ολλανδέζα στην καταγωγή)... κάτι καυγάδες με την πολωνή καθαρίστρια..

...η οποία ερχόταν κανά μισάωρο πριν την συμφωνημένη ώρα, με ξύπναγε και μου δίνε πέντε λεπτά να την κάνω από το σπίτι αλλιώς θα φευγε και δεν θα καθάριζε τίποτα...


2013, London: Μένω εδώ δύο μήνες και κάτι... απίστευτα πολλά προβλήματα... 

Με το που μπήκα στο σπίτι παρατήρησα ένα κρύο ρεύμα αέρα (ένα παράθυρο δεν έκλεινε καλά), που δεν το είχα προσέξει ο μλκας όταν πρωτοείδα το σπίτι... τι να δεις θα μου πεις με την θεογκόμενα μεσίτισα να κόβει βόλτες γύρω σου...

Όπως και να χει, περίπου για κανά μήνα η εβραία ιδιοκτήτρια με διαβεβαίωνε ότι την επόμενη εβδομάδα θα ρθει κάποιος να το φτιάξει, τίποτα... και όταν ένα απόγευμα με πήρε τηλ και μου λέει σε πέντε λεπτά θα μπω στο σπίτι για να το φτιάξω και της απάντησα κάτι του τύπου: 'αυτό δεν είναι σοβαρό notice' μου χε πει ότι είτε το φτιάχνουμε τώρα ή ποτέ... τελικά φτιάχτηκε μετά από μερικές βδομάδες...

Επίσης, έκλεισα το σπίτι με την διαβεβαίωση ότι έχει παραγγείλει έναν καινούριο καναπέ για να αντικαταστήσει τον υπάρχων σπασμένο και ο οποίος θα παραδιδόταν μέσα σε 2-3 βδομάδες... ακόμα τον περιμένω...

Γενικά η τύπισσα έχει ένα απίστευτα επιθετικό στυλάκι... μάλλον έχει να κάνει ότι δούλευε καμιά εικοσαριά χρόνια σαν pa (personal assistant) σε CEO's, οπότε τα κόμπλεξ και η καταπιεσμένη οργή που έχει παίζει να χουν χτυπήσει ταβάνι... εγώ τι φταίω όμως... ούτε CEO είμαι ούτε pa έχω..



Τα γράψα τα παραπάνω γιατί έχοντας στο μυαλό μου τις ιστορίες με τον γερμανό και την εβραία είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι κάτι κάνω και συνέχεια τσακώνομαι με τους landlords...
Αλλά, οκ, με μια πρόχειρη 'στατιστική' ανάλυση των δεδομένων φαίνεται ότι δεν παίζει κάτι τέτοιο..

Το βασικό κοινό των δύο πιο ζόρικων περιπτώσεων είναι ότι ήμουν φρέσκος σε μια ξένη χώρα χωρίς να μπορώ να αναγνωρίσω τις κακοτοπιές.. 

in any case, βλέπουμε...

Saturday, November 30, 2013

Σώτη Τριανταφύλλου - Κινέζικα Κουτιά


...ή αλλιώς πουτάνα lifo δώσμου πίσω τα 4.9 ευρώ που έδωσα για αυτή τη μλκία..

- Τι φταίει η lifo για τα βιβλία που πας κ αγοράζεις ρε?, ρωτάει ο εξωτερικός παρατηρητής..

Φταίει φίλε μου...

Ας πούμε ότι είσαι σε ένα βιβλιοπωλείο και ενώ ετοιμάζεσαι να την κάνεις αφού έχεις πάρει τα βιβλία που θέλες λες δεν παίρνω άλλο ένα...

Και εκεί όπως ψάχνεσαι τραβάει το μάτι σου το κίτρινο βιβλιαράκι του τίτλου... και, φυσικά, χωρίς να το πολυσκεφτείς το αγοράζεις..

Και το αγοράζεις αφού την Σώτη πια την νιώθεις δικό σου άνθρωπο... Ξέρεις ότι μισεί την αριστερά - και γιατί μισεί την αριστερά, ξέρεις ότι σιχαίνεται να βλέπει τις γύφτισες να θηλάζουν, ξέρεις πόσες εκτρώσεις έχει κάνει...

Ξέρεις κατά βάση χίλιες δυο πίπες για την τύπισσα και χωρίς να σαι μανιακός θαυμαστής της - Ένα απλό browsing στα κουλτουροψαγμένα ελληνικά site τύπου lifo, θα σου δώσει όλες αυτές τις πληροφορίες...
Δεκάδες άρθρα, συνεντεύξεις, αφιερώματα, λες και είναι η μετενσάρκωση του Ντοσκογιέφσκι..

Anyway...

Είναι αλήθεια ότι το βιβλίο δεν είναι εντελώς για τα μπάζα... Δηλαδή μέσα στην απέχθεια που θα σου γεννήσουν διάφοροι ερασιτεχνισμοί υπάρχουν αρκετές αναλαμπές που προσπαθούν να το σώσουν..

Αυτό όμως που το κάνει τόσο άθλιο και σε αναγκάζει να το πετάξεις με δύναμη στον τοίχο αφού το τελειώσεις είναι η Ίκαρο - Μπαμπασακίλα που αποπνέει το τέλος...

Και αυτό δεν εκφράζεται όχι μόνο άμεσα με την αφιέρωση που του κάνει η Σώτη στην τελευταία σελίδα,  αλλά και έμμεσα με το θράσος της να μην δώσει τέλος στο βιβλίο αφήνοντας τον ήρωα να ξεκινάει μια καινούργια ζωή μέσα στην ηλιόλουστη άνοιξη, ξεχνώντας βολικά όλα τα ανοιχτά θέματα που έχει, κάνοντας την ζωή της Σώτης μας πάρα - μα πάρα - πολύ εύκολη...

Και αυτό που δεν καταλαβαίνει η μπαστακωμένη στο σβέρκο μας κλίκα των κουλτουριάριδων είναι ότι το κοινό τους δεν είναι αυτοί που έχουν κάποια γνώση στο αντικείμενο - αυτοί που όντως διαβάζουν βιβλία...

Το κοινό τους είναι οι μετανοημένοι άσχετοι σκυλάδες που, αποφασίζοντας ξαφνικά να το γυρίσουν στην λογοτεχνία από την εσπρέσσο πέφτουν πάνω στην υπερπροβεβλημένη Σώτη και σε κάθε άλλο δηθενά, και θα κάτσουν με τις μέρες να αναρωτιούνται για τα κρυφά νοήματα των έργων τους, υιοθετώντας παράλληλα και το κουλτουρέ υφάκι τους..

Από την άλλη, δεν είναι απίθανο το άκυρο αυτό τέλος να γίνε για λόγους οικονομίας... Δηλαδή κάθισε και το σκέφτηκε η Σώτη... - Πόσα θα πιάσει αυτό το βιβλίο? Πέντε ευρώ? Γιατί να κάτσω να πονοκεφαλιάσω να το ολοκληρώσω? Δεν γαμιέται... θα το βγάλω χύμα και να δεις που θα το φάνε αμάσητο τα ζά...

Αnyway, η Σώτη μπαίνει στη μαύρη λίστα μέχρι νεωτέρας... παρέα με τον Ίκαρο που μέχρι και μετάφραση να κάνει πάλι θα προσπαθήσει με κάποιο τρόπο να σου σπάσει τα @@...

Saturday, September 14, 2013

Κανούδος... Βεργκλ... Ελλάς?

1896: Η νεοσύστατη τότε δημοκρατία της Βραζιλίας αντιμετωπίζει μια απίθανη απειλή...

Όλα ξεκίνησαν από έναν ημίτρελο προφήτη που μαζί με μια ομάδα ζητιάνων γύρναγε στα χωριά επισκευάζοντας εκκλησίες και νοικοκυρεύοντας  τα νεκροταφεία...

Όλα καλά μέχρι εκεί... το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ο τύπος κατάφερε να ασπαστούν τις ΄προφητείες' του μέχρι και οι ληστές της γύρω περιοχής...

Το πως το κάνε αυτό είναι καθαρό μυστήριο... Οι τύποι αυτοί μια ζωή καθάριζαν και λήστευαν χωρίς ίχνος τύψεων... Πώς είναι δυνατόν να υποταχθούν σε έναν θρησκευτικό ηγέτη?

Τέλος πάντων, όταν ο προφήτης βαρέθηκε να γυρνάει αποφάσισε να αράξει κάπου με τους πιστούς του. Ίδρυσε λοιπόν το Κανούδος όπου και αποφάσισε να χτίσει - τι άλλο - μια μεγαλειώδη εκκλησία και να την περνάει ήσυχα και ωραία προσευχόμενος...

Αμ δε... Πρώτα τον επισκέφθηκαν οι παπάδες...

- Κόψε τις μαλακίες, του είπαν. Τι τους μάζεψες όλους αυτούς εδώ και τους μιλάς για θεούς κ τα τιαύτα? Αυτή είναι δικιά μας δουλειά... Άντε διαλυθείτε να ξεμπερδεύουμε...

- Όχι έχω αποστολή να σώσω τον κόσμο κτλ, απάντησε ο σαλεμένος προφήτης...

Κααααλά είπε το παπαδαριό το οποίο, μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων - που ένας θεός ξέρει τι έλεγαν στον προφήτη  - σηκώθηκε και έφυγε ακυρωμένο...

Οι παπάδες όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσουν έτσι... οπότε μετά από λίγο ήρθαν παρέα με καμμιά εκατοσταριά φαντάρους για να του αλλάξουν τα μυαλά...

Και εκεί ξεκινάει η πλάκα γιατί για τους έμπειρους ληστές της περιοχής οι φαντάροι αυτοί ήταν ορεκτικό... και όχι μόνο αυτό.... ήταν τέτοιο το θρησκευτικό πάθος των ακολούθων του προφήτη που όποιος μπορούσε να κρατήσει οτιδήποτε, από σκουπόξυλο μέχρι τσάπα πήρε μέρος στην μάχη...

Οπότε μετά από μια σύντομη μάχη - όπου όπως ήταν λογικό αρκετοί από αυτούς με τα σκουπόξυλα σκοτώθηκαν - οι φαντάροι την έκαναν τρέχοντας...

Φυσικά, το βραζιλιάνικο κράτος δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι αυτό... ξεφτιλίστηκε ο στρατός από κάτι ζητιάνους... και άσε που μέσα στο παραλήρημα του προφήτη αναφέρονταν κάτι για έναν μυθικό βασιλιά οπότε έπαιζε και η σκέψη αυτοί στο κανούδος να θέλαν την παλινόρθωση της μοναρχίας (η δημοκρατία ήταν κάπως φρέσκια όπως είπαμε)
Και πέρα από αυτό, ο προφήτης είχε τόση πέραση που όλοι οι αγρότες της γύρω περιοχής σηκωνόντουσαν και έφευγαν από τους γαιοκτήμονες που δούλευαν και πήγαιναν στο Κανούδος να ζήσουν και να καλλιεργήσουν εκεί την γη... Και δεν θέλαν και να πληρώνουν και τους φόρους!

Έτσι αποφάσισαν να στείλουν 500 φαντάρους με κανόνια κτλ για να ξεμπερδεύουν... Αμ δε... πάλι τζίφος... Ε οκ είπαν... με 2000 φαντάρους και διοικητή τον πιο έμπειρο στρατηγό μας δεν παίζει να γίνει πάλι στραβή...

Και όμως πάλι κέρδισαν οι ζητιάνοι, ο στρατηγός σκοτώθηκε και αφέθηκε από τους ευλαβικούς πιστούς του Κανούδος να φαγωθεί από τα όρνια...

Ε κάπου εκεί βαρέθηκε το επίσημο κράτος και αποφάσισε να στείλει τον μισό του στρατό...

Τελικά, μετά από τρεις μήνες πολιορκίας, το Κανούδος κατελήφθη, κάηκε, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του σφαγιάστηκαν (περίπου 20.000) και, καλού κακού, τα σπίτια ξεθεμελιώθηκαν...

1931: Σε μια κωμόπολη στην Αυστρία (Βεργκλ) εκλέγεται ένας δήμαρχος με ψαγμένες οικονομικές απόψεις...

Το θέμα ήταν ότι, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η ανεργία ήταν κοντά στο 30%, ενώ το μπάτζετ που είχε δεν έφτανε ούτε για ζήτω.

Οπότε λέει... παιδιά εγώ θα χρησιμοποιήσω το μπάτζετ σαν ενέχυρο για να φτιάξω δικό μου νόμισμα με το οποίο θα αρχίσω έργα για να βρει ο κοσμάκης δουλειά...

Καλή σκέψη, αλλά το κλειδί ήταν ότι την συνδύασε με άλλη μαγκιά: το νέο νόμισμα έχανε το 1% της αξίας του κάθε μήνα που είχε σαν αποτέλεσμα ότι δεν συνέφερε πια τον ματσωμένο να χώνει τα φράγκα στο σεντούκι αλλά να τα επενδύει για να υπερκαλύψει την δεδομένη ζημιά του 1%.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά από ένα χρόνο εφαρμογής η ανεργία είχε πέσει κοντά στο μηδέν, το βέργκλ είχε γίνει 'μικρό Παρίσι' - μέχρι και ο Γάλλος πρωθυπουργός το επισκέφθηκε για να δει το θαύμα από κοντά - ενώ γειτονικές πόλεις και χωριά ξεκίνησαν το ίδιο σύστημα.

Κάπου εκεί ανέλαβε δράση η κεντρική τράπεζα της Αυστρίας....

- Τι θα γίνει ρε παλικάρια με τα νομίσματα σας όλοι, εμείς τι κάνουμε εδώ τους μαλάκες??, είπε τσατισμένα. Είναι δικιά μας δουλειά η 'νομισματική πολιτική'

- Μα κοιτάξτε, απάντησαν οι 'βεργλικοί'. Μηδενισμός της ανεργίας, τόσα όμορφα έργα έτοιμα... Που είναι το κακό σε αυτό??

- Ρε τι δεν καταλαβαίνετε??, επέμεινε η κεντρική Τράπεζα. Φιρί φιρί το βάλατε να με βγάλετε στην ανεργία? Και στην τελική μόνο εγώ έχω το νόμιμο δικαίωμα να κόβω νόμισμα και άντε και γαμηθείτε...

Τελικά, αφού η ιστορία έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο όπου και δικαιώθηκε η τράπεζα, τα 'περίεργα' νομίσματα σταμάτησαν και το βεργκλ ξαναγύρισε στην ανεργία του. Μετά από κάτι χρόνια η Αυστρία προσαρτήθηκε από τον Χιτλερ και όλοι είδαν στο πρόσωπο του έναν σωτήρα από τους μαλάκες της τράπεζας, της κυβέρνησης κτλ...

2013: Η Ελλάδα περνάει 5-6 χρόνια συνεχόμενης ύφεσης... έχει χάσει περίπου το 20% του ΑΕΠ της... η ανεργία είναι περίπου 30% ... όμως η κυβέρνηση δεν ψήνεται να χαλάσει την ζαχαρένια της... συνεχίζει το business as usual...



Οι πρώτες δύο ιστορίες είναι πραγματικά εξωφρενικές, στην πρώτη περίπτωση αντί να κάνουν τον τρελό προφήτη αρχί-παπά αφού είχε τόσο θετική επίδραση στον κοσμάκη, καθάρισαν 20000 άτομα, ενώ στην δεύτερη ακύρωσαν το οικονομικό θαύμα μόνο και μόνο για χάσουν οι ίδιοι την οικονομική τους ισχύ...στα @@ τους για την ανεργία των άλλων...

Η Ελλάδα δεν ξέρω αν θα πρέπε να ναι μαζί τους... Δηλαδή και σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα είναι ζόρικα, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει κάποια βίαιη παρέμβαση της εξουσίας ενάντια σε κάποια πιθανή βελτίωση...

Δηλαδή δεν είναι ότι ξεκίνησε καμιά ιστορία για να βελτιωθούν τα πράγματα και την φρέναρε το κράτος... άπλα μόνο η ανεργία είναι παρόμοια με το βεργλ και μπορεί κάποιος να ξεκινήσει τους συνειρμούς..

(Kαλή πηγή για το Κανούδος είναι το μυθιστόρημα του Μάριο Βάργκας Λιόσα: ο Πόλεμος της συντέλειας του κόσμου - κάπως υπερεκτιμημένος μάλλον ο συγγραφέας αλλά οκ... για το worgl υπάρχει άφθονο υλικό)


Sunday, August 18, 2013

Οι νεκροί δεδικαιώνται

Υπάρχει σε όλους τους πολιτισμούς ένας μυστικιστικός σεβασμός για τους νεκρούς...
Δηλαδή μπορεί οι άνθρωποι να ανταγωνίζονται διαρκώς μεταξύ τους, αλλά όταν κάποιος πεθαίνει, τότε συνήθως οι ζωντανοί θα σκύψουν το κεφάλι και θα πουν ένα 'θεός σχωρέστον'...

Αμ δε... στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό δεν παίζει αυτό...

Δύο φορές τους τελευταίους μήνες έχω νιώσει ότι πρέπει-επιβάλλεται να γράψω ένα σχόλιο στα διάφορα site που χαζεύω ειδήσεις από την Ελλάδα.

Την πρώτη φορά ήταν τον προηγούμενο χειμώνα όταν είχαν σκοτωθεί κάποιοι φοιτητές από ένα μαγκάλι και έπαιζε η άποψη ότι αυτοί έφταιγαν που πέθαναν -- αν είχαν την απαραίτητη μόρφωση θα γνώριζαν ότι δεν θα πρεπε να έχουν το μαγκάλι σε κλειστό χώρο... η κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη που έκανε το καλοριφέρ είδος πολυτελείας...

Τότε είχα γράψει στην lifo θυμάμαι, αναλύοντας την έννοια της κατά συνθήκη πιθανότητας και το πως ο θάνατος των παιδιών έγινε 'πιο πιθανός' εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης...

Και οι περισσότεροι άλλοι που σχολίαζαν συμφωνούσαν μαζί μου... όσοι επέμεναν να ρίχνουν αποκλειστικά την ευθύνη στους νεκρούς μάζευαν άπειρο βρισίδι και το πρόσημο στα like/dislike έφτανε μεγάλες αρνητικές τιμές....


Τώρα, έξι μήνες μετά, μια παρόμοια ιστορία συμβαίνει με ένα παιδί που σκοτώνεται σε συμπλοκή με έναν ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο...

Και όμως, ενώ κάποιος θα περίμενε πάλι την κοινή (διαδικτυακή) γνώμη να καταδικάζει τα ζώα που ρίχνουν την ευθύνη στο νεκρό, με επιχειρήματα του τύπου 'ας είχε εισιτήριο, εμείς γιατί πληρώνουμε' τώρα τα πράγματα φαίνονται να είναι διαφορετικά...

Δηλαδή αν ρίξει μια μάτια κάποιος στο ΒΗΜΑ τότε θα δει ότι οι περισσότεροι υπερασπίζονται τον ελεγκτή και την 'ορθή τήρηση των νόμων'.

Και να φανταστείς ότι το συγκεκριμένο άρθρο ουσιαστικά λέει ότι η νεκροψία αναιρεί την επίσημη - 'νόμιμη' πραγματογνωμοσύνη για το θέμα που έβγαζε λάδι τον δεινό εφαρμοστή του νόμου...

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω... δεν ξέρω... λείπω κανά χρόνο από την Ελλάδα, αλλά δεν νομίζω ότι οι 'Ελληνες πρόλαβαν να μπουν σε ένα καθεστώς μαζικής παράνοιας...

Δύο εξηγήσεις μπορώ να σκεφτώ:

1.  Όλοι αυτοί που σχολιάζουν στα site είναι πληρωμένες πένες.... ουσιαστικά δηλαδή στα σχόλια γίνεται ένας πόλεμος μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και οι ΝΔ-ίτες όντας ανέκαθεν πιο οργανωμένοι και πιο αδίστακτοι στις πουστιές γράφουν αβέρτα για να μην σηκώσει το κεφάλι ο κοσμάκης και να πει ότι τα τρία ευρώ πήγαινε-έλα είναι απλά πάρα πολλά... (ειδικά άμα είσαι φοιτητής ή άνεργος τότε είναι απλά αδύνατο να μην μπεις παράνομα στα λεωφορεία και τα τρόλευ -- ακόμα και στο μέτρο το ρίσκαρα πολλές φορές θυμάμαι...)

2. Στην Ελλάδα υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση: Όσοι έχουν ακόμα δουλειά και φράγκα μισούν θανάσιμα αυτούς που δεν έχουν... Ίσως να ναι παρόμοια η κατάσταση όπως αυτή που περιγράφεται στα Σταφύλια της Οργής, όπου οι νοικοκυραίοι δεν βλέπαν με το καλύτερο μάτι τα καραβάνια των ανέργων και πεινασμένων που έρχοταν από τις κατεστραμμένες πολιτείες...

Δεν ξέρω τι είναι από τα δύο αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο... τα πράγματα χειροτερεύουν όσοι περνάει ο καιρός... και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά κυρίως σε ηθικό...

Sunday, July 28, 2013

Καίγοντας τον χρόνο σου...



Τρεις μήνες πριν:

Είναι μεσημεράκι, καθημερινή, ο sen_saven είναι αραχτός στο κρεββάτι την ώρα του lunch break (το σπίτι του είναι πέντε λεπτά από το γραφείο)

Καθώς μισοκοιμάται φέρνει στο μυαλό του τις εντάσεις που είχε τώρα τελευταία με έναν από την δουλειά:

- Τι μαλακίες είναι αυτές που ασχολούμαι, σκέφτεται. Πως διάολο γίνεται να παίρνω στα σοβαρά αυτές τις ηλιθιότητες?!?!
- Βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο 9 ώρες κάθε μέρα, απαντά στον εαυτό του... Παρόλο που βλέποντας το απέξω είναι αστείο, δεν είναι δύσκολο να παρασυρθείς και να του δώσεις αξία.

Δύο βδομάδες πριν:

Είναι απογευματάκι, λίγο πριν τις έξι, ο sen_saven βρίσκεται ξανά αραχτός στο κρεββάτι... κανονικά σχολάει στις έξι, αλλά με δεδομένο ότι το γραφείο αδειάζει από τις πέντε τώρα τελευταία την έκανε κ αυτός πιο πριν...

- Ρε τους πούστηδες πατέντα που έχουν βρει για να περνάνε την ώρα τους, φιλοσοφεί γελώντας... αντί να φτιάξουν την πλατφόρμα που δεν δουλεύει, κάθονται και αναλύουν όλη τη μέρα γιατί δεν δουλεύει... Και το κάνουν αυτό κάτι χρόνια τώρα...

(Περίπου) μια βδομάδα πριν:

- Mike, θέλω να την κάνω, λέει ο sen_saven στο τηλέφωνο στον manager του. Δεν πάει άλλο αυτή η μλκία εδώ μέσα...   Δεν είναι μόνο ότι ξυνόμαστε και ότι συνεχώς ακούγονται φήμες ότι οι ανώτεροι το χουν πάρει χαμπάρι και ετοιμάζονται να μας κλείσουν, τώρα τελευταία και να θες να δουλέψεις ή να βελτιώσεις κάτι δεν σ αφήνουν... Σκοτωθήκαμε τις προάλλες γιατί τους έλεγα να κάνουμε ένα προφανές enhancement για να γλιτώσουμε λίγο χρόνο.

- Μην φύγεις Τάσο, του απαντά ο manager με (δήθεν) ραγισμένη τη φωνή.
Θα αλλάξουν τα πράγματα θα το δεις... θα σου βρω άλλο project πιο σοβαρό από τον Γενάρη!

- Δεν το κόβω να την παλεύω στην σαπίλα κανά πεντάμηνο ακόμα, επιμένει ο sen_saven. Και μην ανησυχείς σου χω βρει ήδη τον τέλειο αντικαταστάτη. Είναι ένας trainee εδώ πέρα που δεν κάνει τίποτα, δεν ξέρει πολλά πολλά και έχει άμεση ανάγκη από τα φράγκα... Άψογο replacement!

- Θα...θα.. υλοποιήσω αυτά που μου χες πει, απαντά παίζοντας το τελευταίο του χαρτί ο manager... και θα προσλάβω και 2-3 υπαλλήλους που θα είναι κάτω από την εποπτεία σου! Θα σε κάνω manager!

- (Σιγά μη μου στήσεις και άγαλμα, σκέφτεται γελώντας από μέσα του ο sen_saven)

Συνεχίζοντας την ανάλυση που είχα ξεκινήσει πριν κοντά 1.5 χρόνο έχω να καταγράψω ένα διαφορετικό είδος μαλακίας που μπορεί να απαντηθεί στον εργασιακό χώρο

Αποκαλείται 'μαλακία πολύ μεγάλης εταιρίας':

- Εντοπίζεται σε εταιρίες που είναι αρκετά πλούσιες για να προσλαμβάνουν χωρίς να ξέρουν γιατί και   όπου κάποιος, αν είναι αρκετά καπάτσος μπορεί να την βγάζει χωρίς να κάνει τίποτα.

- Χρήσιμη για άτομα λίγο πριν την σύνταξη και διάφορους αποχαυνωμένους

- Καταστροφική για άτομα  που είναι σε φάση αναζήτησης εργασιακής ταυτότητας...  

Sunday, May 26, 2013

Monika - Primal EP



EP : extended play... κάτι ανάμεσα σε σινγκλ και cd

Ψιλοιεροσυλία να μιλάς για την μόνικα ακριβώς μετά τον Μητροπάνο, αλλά τι να κάνεις.. κάποτε έπρεπε να γίνει και αυτό το review...

Και μάλιστα άργησε κιόλας... Το χα πάρει χαμπάρι κανά μήνα πριν ότι είχε βγει αλλά ένεκα περιορισμένου bandwidth και απροθυμίας να αγοράσω το cd δεν προχώρησε...

Χτες το πρωί όμως ξύπνησα αποφασισμένος... Θα χρησιμοποιούσα επιτέλους το paypal account που είχα ανοίξει κανά εξάμηνο πριν κυνηγημένος από την δυσαρέσκεια στα μάτια του κόσμου όταν ομολογούσα ότι δεν έχω paypal, πιστωτικές, χρεωστικές...

Οπότε μετά από ένα τελευταίο απέλπιδο γοογκλισμα για μονικα primal rapidshare πατάω στα νόμιμα λινκ του θεού για να το αγοράσω...
Αμ δε... wrong password για το paypal... και ενώ αυτό σε οποιοδήποτε άλλο acc παίρνει περίπου ένα λεπτό για να λυθεί εδώ χρειάστηκαν δέκα λεπτά οδυνηρού διαλόγου με το technical support που δεν ήξερε αγγλικά και αδυνατούσε να καταλάβει το spelling του 'tasos'...

Anyway, με τα πολλά το password γίνεται reset, και ενώ πατάω στο google 'monika primal' χωρίς rapid κτλ για να βρω τα νόμιμα, πετιέται πρώτη μια βελανιδιά των mp3 που είχε σχεδόν όλο το άλμπουμ τσάμπα για άμεσο κατέβασμα...

Τελικά, κατεβάζοντας μερικές χρστπνγιες ακόμα, ξεκινάω να ακούω...




... Ναι τώρα που το σκέφτομαι.... έχω γράψει ήδη τόσες παραγράφους χωρίς μια νύξη για το ίδιο το αλμπουμ...

Και δεν είναι τυχαίο αυτό... γιατί για το ίδιο το ΕΡ δεν έχω να πω και πολλά...

Και παρόλο που να τα χώνεις στην μόνικα είναι τσάμπα και μονίμως στην μόδα, θα πιάσω κ εγώ το φτυάρι μου βάζοντας το birds να παίζει ώστε να παίρνω έμπνευση.

1. Στην αρχή τα τραγούδια της Μόνικας ήταν καταθλιπτικά, μετά γίναν χαρούμενα κ τώρα είναι απλά υποτονικά... Και αυτό δεν το συγχωρεί ο ακροατής... θέλει να χει κάποιο χειροπιαστό συναίσθημα για να κάνει παιχνίδι. Εδώ το μόνο που νιώθω είναι έναν σχετικό θυμό από το αλλόκοτο εσκαλετιον του birds...

2. Τα τραγούδια γράφτηκαν για μια μουσική παράσταση?!?!... ε οκ τότε αν θες να τα μοιραστείς με όσους δεν κατάφεραν να την δουν βγάλε ένα dvd... γιατί δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι το μόνο που θα βαζα στο mp3 player μου είναι το 'dreaming of this year' που έχω την εντύπωση ότι δεν ήταν μέρος της παράστασης...

3. Τα τραγούδια είναι ψιλοψόφια επειδή η μόνικα 'καταστάλλαξε'? Πίστεψε στον θεό αφού την σκαπούλαρε από τον θαλασσοπνιγμό? Βρήκε τον έρωτα της ζωής της?... Δεν ξέρω τι αλλά αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο πόσο μάλλον σε έναν καλλιτέχνη και μακάρι να μην την βρήκε τέτοια συμφορά...

4. Και γιατί αυτή η μανία να κάνει τις ηχογραφήσεις στην Γερμανία??? Αφού τα χουμε ξαναπεί, δεν τα πάει καλά αυτή η χώρα με την μουσική....  Που αλλού θα φτιάχναν κάτι σαν την μλκισμένη την GEMA να σου σπάει τα @@ γαμώ το σπίτι της.

(πάντα ευχάριστο να βρίζεις την πουτάνα την GEMA... Κάπου άκουσα όμως ότι γίνεται με κάτι vpn κτλ να την παρακάμψεις... θα το ερευνήσω και αν όντως γίνεται θα επανέλθω με αναλυτικές οδηγίες)

Wednesday, April 17, 2013

Ένα χρόνο πριν...



...Ο sen_saven βρίσκεται στο αυτοκίνητο με τον πατέρα του... έχουν μόλις μπει στα Γιάννενα..

- Έχεις πάει να δεις τον Μητροπάνο εκεί στην Αθήνα?, ρωτάει ο πάτερ.
- Το σκεφτόμουν πέρσι το καλοκαίρι που ήταν στο Λυκαβηττό, αλλά πάλευα να τελειώσω αυτήν την
   διπλωματική, απαντά ο sen_saven. Και τώρα το χειμώνα έβγαινε σε σκυλάδικο και δεν ήθελα να
   πάω, συμπληρώνει.
- Δεν ήταν σκυλάδικο αντιλέγει ο father - Μια χαρά χώρος ήταν απόσο ξέρω.
- Σκυλάδικο ήταν! Τα κόβω εγώ αυτά τα μαγαζιά με τις άπειρες καρέκλες κτλ, απαντά
   κατηγορηματικά ο sen_saven. Δεν πειράζει θα πάω τώρα το καλοκαίρι κάπου να τον δω.
- 'Πέθανε ο Δημήτρης Μητροπάνος' διακόπτει το ραδιόφωνο...
- Γαμώτο δεν θα πάω να τον δω τελικά... καταφέρνει να πει ο sen_saven επιστρατεύοντας όσο
   κυνισμό είχε πρόχειρο... Ο φαδερ είχει ψιλοφρικάρει και δεν απάντησε κάτι...

Ένα χρόνο μετά:

Ο Μητροπάνος έχει με διαφορά την μεγαλύτερη επιτυχία από τους Έλληνες τραγουδιστές που έχουν τύχει να ακούσουν κατά καιρούς διάφορες φυλές που χουν μαζευτεί εδώ..

Τα Λαδαδικά απαντώνται και σαν Λαντάντικα, Λαδαδίκι, Λαδαδίκα και πάει λέγοντας...

Σαν ένδειξη αθανασίας θα μπορούσε να το θεωρήσει κάποιος αυτό....

Tuesday, April 9, 2013

Στο μαυρο και στο κόκκινο...



Χαμηλό eurobank σήμερα: 0,105

Υψηλό eurobank  σήμερα:   0,195

Ρε μλκ... αυτό είναι κοντά στο 90%... σε μια μέρα!

Είναι το σαράκι που κάτι τέτοιες μέρες ξυπνάει θες δεν θες... ακόμα και αν είσαι μπόλικα χιλιόμετρα μακριά, ακόμα και αν έχεις φύγει από το περιβάλλον του ΧΑΑ κοντά 1.5 χρόνο, ακόμα και αν είχες τάξει στον εαυτό σου ότι δεν θα ξαναμπείς στο capital.gr...

Δεν μπορείς να το αποφύγεις, θα χωθείς σε όλα τα site για να δεις τι παίζει... μέχρι και στον Λεωτσάκο θα πας μπας και έβγαλε τουλάχιστο τα κοράκια...

Αν το χεις ζήσει το σκηνικό live, είναι κάτι που δεν το ξεχνάς πότε...

Δηλαδή είναι να λυπάσαι τους κακομοίρηδες που χάνουν τον χρόνο τους στις κυνοδρομίες, στις τσόχες, στις ρουλέτες ή έστω στο μπαρμπούτι...

Ο πραγματικός ναός είναι εδώ!

Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Τέλος.



Monday, April 1, 2013

2.400.000 ταγματασφαλίτες...



- Μια τσιάντα με χειροβομβίδες χρειάζονται εκεί στη βουλή!, αναφωνεί ο οδηγός λεωφορείου με το που παίρνει την επιβεβαίωση ότι είμαι έλληνας..
- Πω ρε πούστη, σκέφτομαι. Πάμε πάλι τα ίδια.... Ευτυχώς κατεβαίνω σε 3-4 στάσεις οπότε δεν θα χρειαστεί να ακούω πίπες για παραπάνω από πέντε λεπτά..

Δεν έχω πετύχει Έλληνα εδώ στα ξένα που να μην ψάχνει -- σχεδόν απεγνωσμένα -- να ξαμολύσει με την παραμικρή ευκαιρία τις απόψεις του για το 'ελληνικό ζήτημα'

Μάλλον έχει να κάνει με το ότι τώρα που η Ελλάδα πάει κατά διαόλου είναι οι καταλληλότεροι να μιλήσουν... βλέπουν τα πράγματα εξ αποστάσεως (αφ' υψηλού) ζώντας σε μια ξένη χώρα η οποία τυγχάνει κιόλας να αποφασίζει για το τι θα κελαηδάνε οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας...

Και όμως... Οι συνειρμοί περί Γερμανικής κατοχής είναι παντελώς λανθασμένοι - Ο Γερμανός κατακτητής δεν θα είχε καμιά δύναμη αν δεν έβρισκε κάποια εκατομμύρια πρόθυμων συνεργατών στην ενδοχώρα...

...Το νούμερο του τίτλου προκύπτει από το 40% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στην κυβέρνηση πολλαπλασιασμένο με τα έξι εκατομμύρια που ψήφισαν πριν κανά χρόνο περίπου...

Και το εύλογο ερώτημα είναι, δεδομένου ότι και οι πέτρες ξέρουν πια ότι αν συνεχιστεί η ιστορία με τις τρόικες κ τα τιαύτα η πείνα θα χτυπήσει limit-up, ποιοι είναι αυτοί που παραμένουν πιστοί στο όραμα της νέας Ελλάδας που 'χτίζεται' τα τελευταία 3-4 χρόνια?

Μερικές πρόχειρες υποθέσεις:

1. Συνταξιούχοι:

Ξέρουν ότι ακόμα και αν οι άνεργοι Έλληνες φτάσουν στο σημείο να πηγαίνουν παράνομα στο Πακιστάν για δουλειά η σύνταξη θα συνεχίσει να μπαίνει κανονικά.

Και εκτός αυτού, όντας κοντά στα εξήντα, το τελευταίο που θέλουν είναι αλλαγές και περιπέτειες με εξόδους από ευρώ κτλ.

2. Υπάλληλοι του δημοσίου

Ομοίως με τους από πάνω, χωρίς το ελαφρυντικό της ηλικίας, με τον εξτρά φόβο όμως ότι η έξοδος από το ευρώ μπορεί να κάνει αδύνατη την αγορά του νέου iphone.

3. Τρομοκρατημένοι υπάλληλοι του ιδιωτικού.

Τρέμουν πια και την σκιά τους.

Φοβούνται (δικαιολογημένα) ότι θα απολυθούν, βλέπουν εφιάλτες με τον Σόιμπλε, το μόνο που θέλουν είναι να χουν ένα κομμάτι ψωμί, δεν θέλουν άλλα μπλεξίματα.

4. Λοβοτομημένοι πασοκτζήδες, νεοδημοκράτες κτλ

Εκτός συναγωνισμού.



Από όλους, αυτούς που δεν μπορώ να καταλάβω με τπτ είναι οι δημόσιοι. Πως διάολο παραβλέπουν την έμφυτη τάση για αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο που δεν έχει να φάει? Τόσο πολύ θέλουν το iphone?!?!

Δηλαδή είναι λογικό να μην του καίγεται καρφί του δημοσίου υπαλλήλου αν ο ιδιωτικός δίπλα σκοτώνεται για να παίρνει τα μισά φράγκα -- εκεί η πιθανή αντίδραση προϋποθέτει και κάποια ηθική -- μιλάω για το ένστικτο της αλληλοβοήθειας σε εξτριμ φάσεις... δηλαδή μέχρι και οι λύκοι πχ νοιάζονται να επιβιώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι λύκοι στην ομάδα τους αφού αυτό θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης ολόκληρης της ομάδας...

Μια καλή εξήγηση δίνει αυτό το άρθρο
Η Ελλάδα πάτωσε σε παγκόσμια έρευνα για την μέτρηση της κοινωνικής αλληλεγγύης... Ίσως θα πρέπει τις χειροβομβίδες να τις στείλουμε στο Charities Aid Foundation που εκδίδει αυτήν την κωλοέρευνα

Saturday, March 16, 2013

Σκηνές meeting

Συχνά τα meeting είναι απίστευτα βαρετά... υπάρχουν μάλιστα ιστορίες όπου συμμετέχοντες σε meeting δεν την πάλεψαν και έπεσαν πάνω στο κυκλικό τραπέζι ροχαλίζοντας...

Τις προάλλες, σε κάποια φάση, έχοντας βολευτεί σε μια απίστευτα άνετη καρέκλα η νύστα είχε βαρέσει κόκκινο...

Ο εξ Ιταλίας υπερ-ποστ-δοκ την είχε ψυλιαστεί από την αρχή την δουλειά... :

- Should we have this meeting?, είπε με το που μπήκε στην αίθουσα. The 'big boss' is sick, some other guys are not here either...

Αλλά όχι... κάποιοι που ήθελαν να σκοτώσουν μια ωρίτσα επαναλαμβάνοντας άχρηστες μπουρδες δεν ψήθηκαν... Ήταν και ένας άλλος, Ιταλός πάλι, στη μέση που τώρα που έλειπε ο επίσημος συντονιστής του meeting ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε να κάνει την δουλειά και δεν το συζήταγε να το ακυρώσουμε...

Τέλοσπαντων, ξεκινά με τα πολλά η κουβέντα και ενώ τα μάτια μου βάραιναν σιγά σιγά διαπιστώνω ότι έξω γινόταν της πουτάνας...






- Θα γίνει καμμιά μαλακία θα αποκλειστούμε από τα χιόνια σκεφτόμουν, θαυμάζοντας τις χοντρές νιφάδες και βρίζοντας την τύχη μου που με φερε εδώ...

Το meeting συνεχιζόταν κανονικά... άχρηστες πληροφορίες ανταλλάσοταν με σταθερό ρυθμό... είχε ξεσπάσει και ένας μίνι καυγάς μεταξύ του υπερ-ποστ-δοκ και ενός άλλου τύπου... πέρναγε η ώρα..

Μετά από 20 λεπτά από το παράθυρο έβλεπα κάτι σαν κ αυτό:



















-Τι διάολο γίνεται, ο καιρός τρελάθηκε τελείως, είπα στον Ισπανό που καθόταν διπλά..

Κάπου προς το τέλος βλέπω τον Ιταλό συντονιστή να με κοιτάζει και να μου απευθύνει τον λόγο:

- You have any updates regarding the project you have been working on?,
- It is in the testing phase, απαντώ ξυπνώντας.
- So can I use the code right now to try something?, πετιέται ο υπερ-ποσ-δοκ.
- No it is in the testing phase, επιμένω. You can use it after a week I think.
- What about the idea we have been discussing about, ρωτάω τον συντονιστή. When we will be ready from
   your side?
- It will be developed, απαντά επιφυλακτικά.
- Yes, but when it will be ready?, ρωτώ κάπως πιο έντονα.
- Two weeks, αναγκάζεται να απαντήσει.

Το background του παραπάνω διαλόγου, είναι ότι ο υπερ-ποστ-δοκ με έχει τρελό άχτι αφού του την είχα πει για κάτι που άπτεται του ποστ-δοκ του, και τώρα αναζητά απεγνωσμένα για εκδίκηση.
Με τον συντονιστή, το θεματάκι ήταν ότι τρέναρε την υλοποίηση μιας ιστορίας, της οποίας βασικός εμπνευστής ήμουν εγώ, για αδιευκρίνιστους λόγους... ποιος ξέρει τι πουστιά θα χε βάλει στο μυαλό του... Οπότε το ότι τον έβαλα να δώσει timeline μπροστά σε όλους ήταν πολύ καλό...

Έχω μάθει πολλά από τότε...

Monday, February 4, 2013

Περί fbk (2)

Μάρτης 2009 : Ο sen_saven ακούει σε μια διαδικτυακή εκπομπή φίλων κάποια άκυρα στατιστικά για το facebook...'εκατομμύρια κλικ ανά λεπτό, χιλιάδες ώρες ονλαιν ανά χρήστη κτλ'... Νιώθει ευχαρίστηση που ο ίδιος δεν έχει λογαριασμό σε αυτή τη μλκία...

Αύγουστος 2009: Ο sen_saven γράφεται στο facebook.
Επίσημη αιτία η αναζήτηση υλικού για διπλωματική και τα μουσικά events που θα χε στο calendar του.

Φλεβάρης 2010: Ανάρτηση - Κατηγορώ για το facebook. Σαν κύριο όπλο χρησιμοποιούνται τα copy-pasted κείμενα από φίλη που εξηγεί αναλυτικά γιατί διέγραψε όλους τους φίλους της και δεν θα ξαναμπεί.
Η συγκεκριμένη φίλη εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το facebook μέχρι και σήμερα

Φλεβάρης 2013: Ο sen_saven έχει άμεση ανάγκη από χρόνο για να ασχοληθεί με μια νέα ιστορία που έμπλεξε.. Το fbk βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα με τις χρονοβόρες δραστηριότητες που μπορούν να πάρουν τον πούλο χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος...

Και όπως και να χει, πέρα από τα events - που όποτε έρχονται επικαλούμαι δύο μέλη της θρησκείας μας με κάποια υπερβολική οικειότητα, αφού δεν είμαι πια στην Αθήνα.. - η όλη φάση είναι ξεκάθαρη σαπίλα... Όποτε πατάω το f στον browser για να βγει στα (υπερ)-αγαπημένα το fbk νιώθω να μπαίνω σε έναν κόσμο που με ρίχνει με κάποιο τρόπο σε μια κατάσταση ηλιθιότητας, χαύνωσης και ρομποσύνης...

Να πάει να γαμηθεί πια..

Tuesday, January 22, 2013

Το καταραμένο το κενό...

Πάνε περίπου δέκα χρόνια από όταν είχα πρωτο-ακούσει για αυτό...

Ήμουν σε μια σχολική τάξη και είχε διαβάσει μια συμμαθήτρια ένα κείμενο της για το κενό που είχε μέσα της και το πως προσπαθούσε απεγνωσμένα να το καλύψει..

Στην κοπελιά κάναμε άπειρη καζούρα με την καμμένη παρέα μου με λογοπαίγνια του τύπου βυζώτου, μπαζώτου κτλ... Αλλά αν θυμάμαι καλά δεν πολυμάσαγε, όντας εκ φύσεως ξεπεταγμένη, με τις σχέσεις μας να παραμένουν σε ένα ψιλοκαλό επίπεδο..

Τελοσπάντων, το κείμενο ήταν τρομερά ενδιαφέρον και θυμάμαι είχα πάθει ένα ψιλοσόκ όπως την άκουγα (δεν της το χα)...αλλά φυσικά, βρισκόμενος σε φάση άρνησης και θολούρας είχα φροντίσει να της την πω στο διάλειμμα μετά...

Προφανώς, η πραγματική πηγή του σοκ ήταν αυτή..:

" Το ανώτερο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι ούτε η νίκη, ούτε η ευτυχία, ούτε η πίστη ούτε τίποτα... Η κορφή είναι η κατάσταση όπου κάποιος τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά... ο κενός άνθρωπος"

(ελεύθερη μετάφραση από βιβλίο του Καζαντζάκη...)

Και στην συνέχεια ακολουθώντας, όσο γινόταν, την πνευματική διαδρομή του δάσκαλου διάβασα ξανά και ξανά για αυτό...

Το ερώτημα είναι μετά το 'κενό' τι?

Δηλαδή οκ τα καθάρισες όλα...ελπίδες, φόβους, επιτυχίες, απογοητεύσεις...

Μετά πως την βγάζεις? Πως περνάει η ώρα? Για ποιο λόγο να 'συνεχίζεις'?

Για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου το ερώτημα αυτό έχει την προφανή απάντηση....

-Υπάρχω για να περνάω καλά...Και προφανώς το κυνήγι της ηδονής έχει να κάνει με την διαιώνιση του εαυτού τους...

Υπάρχει μια 'ιδέα' στην πιάτσα - οι ινδοί διεκδικούν την πατρότητα της - ότι και καλά θα γεννιέσαι ξανά και ξανά μέχρι να μάθεις κάτι... μόνο τότε θα σταματήσει το πήγαινε-έλα..

Αν το συνδέσεις με το παραπάνω τότε η διαιώνιση εύκολα συνδέεται με την αναγέννηση...


Ενιγουει, άπειρο το θέμα... δεν βγαίνει σε ένα πόστ... και μάλιστα χωρίς αναγεννησιακό αλκοολ να κυλάει στο αίμα σου..:)