Monday, November 19, 2012

Ψάχνοντας την...



Κάποια στιγμή όλοι παίρνουμε αποφάσεις. Συχνά όχι συνειδητές αποφάσεις - μας τραβάνε εκεί οι ανάγκες μας....μας καλουπώνουν μια χαρά και συνεχίζουμε βιδωμένοι σε μια ευθεία πορεία.

Είναι σαν να μπαίνεις σε κλειστό αυτοκινητόδρομο...απλά οδηγάς χωρίς πολλές παρεμβολές..

Φυσικά παίζουν κ κάποιες έξοδοι αλλά αν δεν πηγαίνεις κάπου συγκεκριμένα τότε δεν θα βγεις σε καμμία από αυτές...θα συνεχίσεις όλο ευθεία...

Στην πορεία αυτή θα έχεις την ψευδαίσθηση ότι παίρνεις αποφάσεις... και θα λες: 'νιώθω την ανάγκη να κάνω αυτό τώρα...πιστεύω ότι καιρός είναι κτλ...'

Ουσιαστικά όμως θα αυτά που θα κάνεις θα παίζουν γύρω από έναν μέσο όρο που επιβάλει το καλούπι...θα μπορούν να περιγραφούν με ευκολία από την κουδούνα (κανονική κατανομή).

Συμβαίνει όμως καμιά φορά να βγαίνεις από την πορεία. Τότε πάλι όμως το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσεις να ξαναμπεις το συντομότερο δυνατό στο τριπάκι που ξέρεις πια καλά. Εκεί νιώθεις βολικά, έχεις μάθει να παίζεις το παιχνίδι - ξέρεις τι να περιμένεις.

Θα ταν ίσως καλά, όμως, λίγο πριν ξαναχωθείς στο autobahn να κάτσεις να το σκεφτείς..
Τι ήμουν πριν αρχίσει αυτό το σκηνικό?...Τι σκεφτόμουν? Πως την έβγαζα? Υπάρχει κ άλλος δρόμος πέρα από αυτόν που πήγαινα? Και αν ναι που πηγαίνει?

...στο πουθενά το μόνο σίγουρο όπως κ άλλος... Το όλο θέμα είναι ποιος από τους δρόμους θα χει περισσότερη πλάκα να διασχίσεις:)