Tuesday, November 22, 2011

Η αποτίναξη της τάξης

Ξυπνάς ένα πρωί και μέσα σου παίζεται για άλλη μια φορά ακόμα το έργο της σωστής τάξης...του δικαίου...

σκέφτεσαι δηλαδή:

-Μα γιατί έγινε αυτό? - είναι τόσο άδικο!...κ ποιος δεν θα βρεθεί να πει ότι ήταν αδικία...και ότι πρέπει να τιμωρηθεί αυτός που το έκανε αυτό...από τους άλλους, από τον νόμο, από τον θεό.. από κάπου..

Και κάπου εκεί ενώ η δίκη συνεχίζεται στο μυαλό σου και βρίσκεται πια σε προχωρημένα στάδια με την αδικία να τονίζεται σε κάθε της μορφή και να καταδικάζεται από τους πάντες γυρνάς και σκέφτεσαι..

-H μαλακία έχει όρια... δεν έχει κανένα νόημα αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή για τους εξής παρακάτω λόγους:

1.η δικαιοσύνη είναι μια ψευδαίσθηση.

2.ο ορισμός του σωστού και του λάθους έχει γίνει έτσι ώστε να βαστιώνται τα λουριά του λαού και να ζει σε μια χαρούμενη οργανωμένη κοινωνία.

3.το συνεχές κυνηγητό του δικαίου και του σωστού δεν αποτελεί πράξη επανάστασης... είναι αποτέλεσμα σκληρού συντηρητισμού που έχει επιβληθεί πάνω σου από πολύ μικρή ηλικία και έχει γίνει δεύτερη φύση σου...αρκετά με το κυνηγητό του προτύπου του σωστού ανθρώπου...του τίμιου... του δικαίου... του μαλάκα κατά βάση...

η ελευθερία δεν είναι τίμια