Tuesday, September 20, 2011

no title

λοιπον ο τίτλος είναι κάτι πολύ φασιστικό....ειδικά αν ξεκινάς να πατάς τα κουμπιά του keyboard και δεν ξέρεις τι θα γράψεις τον νιώθεις να σε καταπιέζει αφόρητα..

το θέμα είναι όμως αφού ξεκινάς να εξωτερικεύεις κάτι ,πρέπει αυτό να ναι χειροπιαστό...να δείχνει κάτι που να διεγείρει τις αισθήσεις... τις δικές σου πρώτα και του αναγνώστη μετά...να βγάζει θυμό(disputable),θαυμασμό,να παράγει σκέψεις που έχουν να κάνουν με το μόνιμο ερώτημα γιατί ψοφάμε ή το πιο ενδομυχο και αφού ψοφάμε γιατί ζούμε και τι 'πρέπει' να κάνουμε στο ενδιάμεσο...τέτοια πράγματα..

-------------------edit------------

μετά από ώριμη σκέψη και μια βόλτα στη βεράντα όπου και είδα φευγαλέα τα αηδιαστικά μπούτια μιας εκ των σερμάμενων γριών οι οποίες είχαν αναφερθεί σε ποστ τριών ετών κατά την μετοίκηση μου στον τρέχοντα χώρο και θυμήθηκα το κολασμένο καλοκαίρι που πέρασα γράφοντας την διπλωματική και τις γριές απέναντι να βρίζονται όλη την μέρα ξεκινώντας αυστήρα από τις 8 και μισι το πρωί με την μία εκ των δύο γριών να κράζει στην άλλη: " σήκου! σήκου! μεσημέριασε! " και μαζί με την άλλη γριά να σηκώνομαι και εγώ που είχα κοιμηθεί κατά τις τρεις το βράδυ,γράφοντας, και να φτάνω πολλές φορές κοντά στο σημείο να βγώ στην βεράντα και να φωνάξω αγανακτισμένα:"τις μαλακίες του χάρου πληρώνουμε!!"...

και ναι χάρε...γιατί αν μου φάνηκε εμένα κόλαση το καλοκαίρι μόνο κ μόνο να τις ακούω σκέψου αυτές... και να φανταστείς πόσο άσχημη είναι η κατάσταση τους που η απο πάνω,η οποία κάθε βράδυ βλέπει ανελειπώς το αποκαλυπτικό δελτίο ή τον στέφανο χίο(που τηλεχτυπιούνται ότι όλα τελείωσαν και πρέπει να χυθεί αίμα ή χύνεται αίμα δεν έχω καταλάβει ), κάνοντας άλλη μια μπαλκονοσυζήτηση με την απέναντι κυράτσα,την οποία πρέπει να ακούν όλα τα γύρω διαμερίσματα, είπε σχολιάζοντας τις γριές:"Μακάρι να μην φτάσουμε πότε σε αυτό το σημείο" ,με εμένα να σκέφτομαι ότι δύσκολα μπορεί να πάει πιο κάτω από αυτό που είναι τώρα...

θυμός βγήκε τελικά...