Thursday, September 30, 2010

The Ark festival..



έχω την εντύπωση ότι ο Σεπτέμβρης έχει 30 μέρες οπότε οφείλω στο μπλογκ μου να γράψω κάτι συντηρώντας έτσι και την ψευδαίσθηση που έχω ότι δεν το χω παρατήσει...

-Τους τελευταιούς μήνες αισθάνομαι σαν ένα τρισάθλιο.. παχύδερμο...γουρούνι!..Είμαι μια χαρά ενώ η χώρα μου πεθαίνει!

Κάτι τέτοιο πρέπει να πε maraveyas την στιγμή που έμπαινα στην τεχνοπολις..(τους burger project τους είδα λίγο απέξω όπως περίμενα ενώ ο λεον δεν έπαιζε..)

Λίγο πιο πέρα από την είσοδο είχε διαφήμιση ένα ουίσκι αν θυμάμαι καλά που μοίραζε τσάμπα σφυρίχτρες,γεγονός που υποδηλώνει με τον πλέον εμφανή τρόπο ότι επικρατούσε μια κατάσταση που διάφοροι κακοί άνθρωποι τείνουν να χαρακτηρίσουν μονολεκτικά ως μπουρδέλο..βέβαια υπάρχει πάντα και η αντίθετη άποψη ότι τα μπουρδέλα είναι τα πλέον οργανωμένα μαγαζιά στον κόσμο αλλά η συγκεκριμένη ανάλυση δεν είναι επί του παρόντος...

Όπότε μετά από την παραπάνω εισαγωγή του maraveya άρχισαν να παίζουν τα jazz κομμάτια τους...

και ντάξει..παρόλο που όπως κ να χε ήταν maraveyas ο ήχος ήταν θλιβερός..δηλαδή συγκρίνοντας την προηγούμενη φορά που τους είχα ακούσει live σε έναν ανοιχτό χώρο με λιγότερο από 100 θεατές ένιωθα ότι ήταν ήταν κρίμα..

μετά βγήκε η monika..και πάλι...παρόλο που πάλι ήταν η monika κάτι δεν πήγαινε καλά...ήταν ότι απο κάτω γινόταν χαμός?...ήταν ότι δεν είχε προλάβει να ετοιμάσει σωστά αυτά που ήθελε?...ότι και αυτήν είχα συνηθίσει να την ακούω σε καλύτερο περιβάλλον?

δεν είμαι σίγουρος...πάντως το never ήταν πολύ καλό..

κ στους δύο όμως σκεφτόμουν ότι δείχνουν ότι παίζουν μπροστά στο αφεντικό τους..μυρίζε η δουλειά αγγαρεία..

Τελευταία βγήκαν οι xaxakes...και ενώ πριν στεκόμουν στου διαόλου τη μάνα ξαφνικά έφτασα στην πρώτη σειρά αφού οι περισσότεροι frontliners έφυγαν..

Προσωπικά σκεφτόμουν τι μλκια κ αυτή της archangelx που για να προωθήσουν τις γριές τις βάλαν τελευταίες ένω η σωστή σειρά θα πρεπε να ναι xaxakes-mareveyas-monika..

Οπότε στα ξαφνικά πετιέται στη σκηνή ο Νάστας στα κόκκινα και ρίχνοντας μια ματιά στο απίθανο μπουρδέλο από κάτω αναφωνεί:

-Γουστάρω!

και βρισκόμενος ήδη στο τρίτο mpuropint ένιωθα να ευθυγραμμίζομαι απόλυτα στο φευγάτα χαζοχαρούμενο στυλάκι τους..ο Νάστας δεν σταμάταγε να γελάει όπως έπαιζε θυμίζοντας ίσως το ρητό: 'η ζωή είναι μια μεγάλη πλάκα'

Πέρα από αυτό είχαν καταφέρει να μεταλάξουν και την μουσική τους σε κάτι πιο upbeat...είχαν κάνει κάτι σαν μεταλ ενορχηστρώσεις στα τραγούδια τους...και δεν πρέπει να το χαν κάνει κ πρόχειρα μάλλον.. προσωπικά παρατήρησα ότι ,αν κ έχουν περάσει κιόλας 5 χρόνια από τότε που αναρωτήθηκα..-Γιατί φωνάζουν?- και έκοψα το μεταλ , το σώμα μου θυμόταν καλά την όλη φάση..

Βέβαια το κορυφαίο με τους χαχακες είναι ότι ο Νάστας πέταξε σχεδόν φιλοσοφική ατάκα όπως τέλειωνε το 'στα ξαφνικά'

-Από εδώ και εμπρος οι χαχακες θα γράφουν μονο ερωτικά και αντιπολεμικά τραγούδια!


Οπότε μετά την συναυλία και αφού είχαν μαζεύτει διάφοροι groupies στα κάγκελα που βρισκόμουν για να του μιλήσουν τον ρωτάω και γω για την παραπάνω ατάκα..

-Η φήμη είναι μια μαλακία,μου απαντά στο περίπου.Δες τους στίχους από τον βασιληα και το στα ξαφνικά και θα δεις τι μαλακία είναι η δύναμη και όλα αυτά...

στίχους δεν βρήκα...πάντως ένα είναι σίγουρο...την τελευταία θέση στο line up την δικαιούταν..