Thursday, January 28, 2010

Aναμνήσεις(memories)...

Πάνε δυόμισι χρόνια από τότε...

Βρισκόμουνα θυμάμαι ξαπλωμένος στον χλοοτάπητα ενός 5x5 γηπέδου κ χάζευα συμπαίχτες κ αντιπάλους να κάνουν ζέσταμα ή απλώς να συζητάνε μεταξύ τους..

Έβλεπα κάτι διαφορετικό στο όλο κλίμα...κάτι περίεργο...υπήρχε μια εχθρότητα την οποία πρώτη φορά έβλεπα πριν απο παιχνίδι που μαζεύονται 10 'φίλοι' για να ξεμουδιάσουν..

Προσωπικά σκεφτόμουν το στοίχημα που είχα βάλει με έναν αντίπαλο(ότι αν χάναμε θα του δινα 20 ευρω,ενώ αν κερδίζαμε θα μου κανε πιπες) και με το δεδομένο οτι μάλλον θα χάναμε,αν θα πρεπε να του δώσω τα 20 ευρω αφού κ αυτός αν εχανε δυσκολα θα μου κανε πιπες...

Τέλοσπαντων,το παιχνίδι ξεκινάει..πρώτη φάση με τον αντίπαλο που μάρκαρα να πετάει την μπάλα μπροστά κ μέχρι να ξεκινήσω είχε κερδίσει τον απαραίτητο χώρο να σουτάρει κ να γράψει το πρώτο: 1-0

Μετά από λίγο είχαμε φάει άλλα δύο...3-0

Γενικά,συνήθως χάναμε αλλά ποτέ δεν διασυρόμασταν...και αυτά τα παλικάρια το χανε βάλει σκοπό να μας διασύρουν...και αυτό δεν μπορούσα να το χωνέψω..

Οπότε το μάτι μου γυαλίζει κ αρχίζω να μπαίνω πολύ πιο δυνατά σε όλες τις φάσεις(δυνατά όχι αντιαθλητικά όμως) κ σε μία από αυτές τις φάσεις ο καλύτερος παίχτης τους τραυματίζεται...

-Σόρυ ρε,του κάνω, δεν ήθελα να σε χτυπήσω.
-Όχι ρε.,μου λέει,μην το σκέφτεσαι καν,είχα χτυπήσει ήδη εκεί σε ένα παιχνίδι που παιξα τις προάλλες...θα κάτσω τέρμα(ξηγήμενο παιδί αν και βάζελος)

Οι υπόλοιποι όμως δεν ήταν καθόλου ξηγημένοι...βλέποντας ότι έχαναν όλες τις 'προσωπικές μονομαχίες' ,άρχισαν να ζητάνε εξωφρενικά φαουλ...

Πριν το παιχνίδι μου είχε πει ένας συμπαίχτης μου:

-Πω,μου είπανε ότι θα φέρουν τον λιαρο...θα μας γαμήσει!
-Γιατί ρε τι είναι αυτός?,τον ρωτάω.
-Είναι πολύ δυνατός...κερδίζει όλες τις κόντρες!

 Όποτε μετά από κάθε κόντρα που είχαμε με τον λιαρο,ο οποίος τελικά σε όλο το ματς δεν κατάφερε να μου πάρει ούτε μία κόντρα συνέβαινε ένα από τα παρακάτω:

1.    -Φάουλ,φώναζε ο λιαρο.
       -Σοβαρά μιλάς?,απάνταγα...που το είδες το φαουλ?

2.    -Φάουλ,ε? ρώταγα ειρωνικά εγώ,σε φάσεις που έβγαζε μάτι ότι ήταν καθαρές.

3.     -Γαμώ την πουτάνα μου!,χτυπιόταν ο λιαρό πάλι σε καθαρές φάσεις μην μπορόντας να χωνέψει ότι έχανε...

Γενικά ο λιαρό είχε χάσει την ψυχραιμία του...σε φάσεις που ήταν μόνος του και θα μπορούσε να σκοράρει βάραγε στο χαμό κ μετά κατέβαζε γαμοσταυριδια..

Τελοσπάντων,δεν ξέρω αν ήταν ότι οι δύο καλύτεροι παίχτες τους είχαν, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, εξουδετερωθεί ή αν ήταν η πρωτοφανής λύσσα που έδειχναν όλοι από την ομάδα μου να κερδίσουμε(ο καθένας είχε τους λόγους του) αρχίσαμε να το γυρνάμε το παιχνίδι...


Θυμάμαι τον  vasilis να βάζει το νικητήριο γκολ κάνοντας ένα απίστευτο κοντρολ και μετά να έχει πορωθεί...


Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα..τα μάτια του μονίμως ζαμανφου(je m'en fous) vasilis γυάλιζαν κ πανηγύριζε μουρμουρίζοντας  κάτι ακατάληπτα με σφιγμένα τα δόντια...


Το τέλος του παιχνιδιού βρίσκει το 'ταμπλο' να γράφει 6-5 υπέρ μας...εμένα να τραβολογάω αυτόν που είχα βάλει το στοίχημα προς την τουαλέτα κ τον τραβολογούμενο να προβάλλει σθεναρή αντίσταση(ακόμα μου τις χρωστάει)


vasilis περιμένω σχόλιο...για τα γαρδικεια βαρέθηκα να γράψω..

Saturday, January 2, 2010

Μάλαμας - Μπαγάσας



Δεύτερη καλύτερη μετά τον Άσιμο(αμ σορυ Σωτηρία)