Tuesday, September 23, 2008

διατραπεζική φώλα..




Σε ένα καπιταλιστικό κόσμο σαν τον δικό μας,ο τελευταίος που πιστεύεις ότι θα χει πρόβλημα είναι οι τράπεζες ή,κάλύτερα,αυτός που διαχειρίζεται πολλά λεφτά..

Και όμως..

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 2006 όταν και ανακοινώθηκαν τα πρώτα προβλήματα με τα subprime..

Ερχόταν που λες ο τσέλιγκας στην τράπεζα και έλεγε:

-Γειά σας παιδιά.Θέλω ένα δάνειο!
-Ευχαρίστως,απάνταγε η τράπεζα..πες μας κάτι για σένα!
-Να..είμαι χωρίς δουλειά τα τελευταία 3-4 χρόνια,έχω μια υπερχρεωμένη πιστωτική και είχα ξαναπάρει δάνειο αλλά τελικά έγινε μια στραβή και μου κατέσχεσαν το σπίτι.Δε βαριέσαι..
-(Για μαλάκες ψάχνεις?..έπρεπε κανονικά να απαντήσει η τράπεζα πετώντας τον έξω με τις κλωτσιές).Αντ'αυτού όμως, του λέγε με μια λάμψη στα μάτια:
-Πιστεύω ότι έχουμε την κατάλληλη προσφορά για σένα!

Έτσι λοιπόν ο τσέλιγκας φορτώνοταν ένα subprime δάνειο(το συνθετικό sub φέρνει κάτι σε ύποκοσμος,υπάνθρωπος κτλ)
Το subprime δάνειο είχε φυσικά πολύ μεγαλύτερο επιτοκίο από τα κανονικά(prime) δάνεια και άλλους επαχθείς όρους τους οποίους ο τσέλιγκας ούτε που έπαιρνε χαμπάρι..

Αν το δεις από οικονομικής σκοπιάς το θέμα οι τράπεζες είχαν δίκιο να βάζουν μεγαλύτερο επιτόκιο στον τσέλιγκα..αναλάμβανουν μεγάλο ρίσκο δίνοντας του τα λεφτά και γιαυτό περίμεναν να έχουν και μεγαλύτερη απόδοση.

Έφτασε η κακιά η ώρα όμως και το κακό παράγινε με ένα μεγάλο ποσοστό των παραπάνω κακόμοιρων να αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου τους.
Όταν το ποσοστό αυτών που παρατάνε ένα δάνειο,με αποτέλεσμα το σπίτι τους να βγαίνει σε πλειστηριασμό κτλ,είναι σε λογικές τιμές η τράπεζα μπορεί να το διαχειριστεί..αν ανέβει υπέρμετρα τότε παει κατά διαόλου και η ίδια η τράπεζα..

Άσε που οι τράπεζες,με το που εκδίδουν ένα δάνειο δεν περιμένουν κάθε μήνα σαν σπιτονοικοκυρά την δόση.Αντίθετα προεξοφλούν ότι θα πάρουν αύτα τα χρήματα και αγοράζουν άλλα χρηματοοικονομικά προιόντα,ενώ με την σειρά τους οι πωλητές αυτών των προιόντων προεξοφλούσαν ότι θα λάβουν τα λεφτά τους και έκαναν και αυτοί άλλες επενδύσεις..

Πρέπει να τονιστεί ότι η κλασσική έννοια της 'αγοράς' και της 'πώλησης' δεν ίσχυει στο χρηματοοικονομικό παιχνίδι..
Δηλαδή,όταν αγόραζε η τράπεζα τα προιοντα δεν έδινε και ντουκου τα λεφτά..η άλλη πλεύρα της είχε 'εμπιστοσύνη' ότι κάποια στιγμή θα της τα δινε..

Η έννοια όμως της 'εμπιστοσύνης' άρχισε να χάνεται σιγά-σιγά,αρχικά με την χρεωκοπία μερικών,μικρών στην αρχή,επενδυτικών τραπεζών που είχαν ανοιχτεί πολύ με τα subprimes..

Έτσι άρχισε η αμοιβαία καχυποψία..

-Να σου δώσω λεφτά,αναρωτιόταν ο ένας,ή μήπως έχεις κάποια σχέση με τα subprimes?
-Mε προσβάλεις,απάνταγε ο άλλος με ύφος παρθένας που της θίξανε την τιμή.



Αυτό ακριβώς υποστήριζε μέχρι την τελευταία στιγμή ο εικονιζόμενος Dick Fuld,διευθύνων σύμβουλος της Lehman Brothers μίας εκ μεγαλύτερων επενδυτικών τραπεζών στον κόσμο,που πρόσφατα χρεωκόπησε μετά από λειτουργία 158 χρόνων..
-Όλα είναι υπό έλεγχο έλεγε..(μόνο 35 δισεκατομμύρια δολάρια χρειάζοταν τελικά)

Και δυστυχώς δεν είναι η μόνη..συνέχεια ακούμε για κολοσσούς,όπως η Merrill Lynch, που σώζονται τελευταία στιγμή ή κρατικοποιούνται..

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι θα βγουν πάλι οι γραφικοί τύποι με τις θεωριούλες τους περί market inefficiency(ότι δηλαδή από το χρηματιστήριο κανείς τελικά δεν μπορεί να βγει κερδισμένος) και θα την λένε σε όλους...

ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ,Η WALL STREET ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ!!

Friday, September 19, 2008

Σωκράτης Μάλαμας



Λοιπόν τι να πρωτοπώ για αυτήν την συναυλία..

Θα αρχίσω από τα αρνητικά που το χω το και συνήθεια..

γύρω μου στην πρώτη γραμμή χτυπιόντουσαν δίχως λόγο και αιτία..
Ελάχιστα να ακούγοταν η ηλεκτρική κιθάρα έφτανε να τους εκστασιάσει...
Ο φιλοσοφικός στίχος του μάλαμα πήγαινε περίπατο..το χτύπημα-ουρλιαχτό ερχόταν ΠΑΝΤΑ σε πρώτη μοίρα..
Το 'αλκοόλ' πήγαινε και έδινε..

Αυτό για το αλκοόλ δεν ξέρω αν βρίσκεται στην λίστα με τα αρνητικά ή τα θετικά...
Τα τραγούδια του Μάλαμα μιλάνε για την ελευθερία..
Η κατανάλωση αλκοόλ σου δημιουργεί μια ,προσωρινή έστω,αίσθηση ελευθερίας..
Eπίσης άκουσα αρκετά από τα αγαπημένα μου τραγούδια όπως το στα είπα όλα
Σε γενικές γραμμές η εμπειρία ήταν κορυφαία..
Τα φτερά μου ανοίγω στον αέρα..

Πάντως όπως φεύγαμε ένας διερχόμενος ταρίφας χτυπάει με τον καθρέφτη του το μπουκαλάκι με το τσίπουρο με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να πάει σε ένα μεγάλο βαθμό χαμένο..

Εκ νέου συμπέρασμα:

Όπου και να ταξιδέψω,ο ταρίφας με πληγώνει...

Friday, September 12, 2008

κηφισός-ζωγράφου 17 euria!





Βλέποντας την παραπάνω εικόνα νιώθω μια εσωτερική γαλήνη..μια αγαλλίαση..

Όλα ξεκίνησαν χτες κατά τις 12 το μεσημέρι,όταν μετά από ένα σχετικά άνετο ταξίδι με το κτελ πάτρα-αθήνα(το οποίο κόστισε περίπου 13 euria) πήγαινα να περιμένω για ταξί..
Πριν καν φθάσω με προσεγγίζει ένας ταρίφας του οποίου η όλη εικόνα έφερνε σε επιτιθέμενο κοράκι...

-Που πάς?,μου λέει.
-Ζωγράφου,απαντάω.
-Α μια χαρά,έλα, μου λέει

Όλα πηγαίναν σχεδόν καλά μέχρι που φτάνουμε κοντά στο κέντρο...κανονική κόλαση..πρέπει να κάναμε γύρω στα 3 μήκη αυτοκινήτων στο λεπτό..
Ζέστη,κορναρίσματα,βρισιές να ακούγονται από παντού και σαν κερασάκι στην τούρτα η οδήγηση του ταρίφα μας...

Πραγματικός gentleman ο κερατάς...σε όλους,πεζούς και οχήματα,τους έδινε με εμφανές τακτ προτεραιότητα..
Άσε τα αντανακλαστικά του..άθλια!..πράσινο το φανάρι και έκανε τρεις ώρες να το πάρει χαμπάρι..
-Άντε πράσινο αδερφέ,του πα 2-3 φορές.

Όποτε σε μια φάση μια κύρια γύρω στα 65 που καθόταν στο πίσω κάθισμα του κάνει
-Άντε ξεκίνα να φτάσουμε καμμιά ώρα!
-Βούλωστο,απαντάει,μέχρι να φτάσουμε δεν θα ξαναμιλήσεις!
-Ώπα,του κάνω,πρόσεχε πως της μιλάς είναι μεγάλη γυναίκα.
-Και τι θες να κάνω?,μου λέει
-Στο ξαναλέω,πρόσεχε πως της μιλάς,είναι μεγάλη γυναίκα!

Ακολούθησαν εκατέρωθεν απειλές για κλήση της τροχαίας ένω το μίσος ήταν διάχυτο στην ατμόσφαίρα με την 65αρα πίσω να λέει ότι θέλω θα λέω,εμένα να μουρμούριζω βρισιές(σίγουρα με άκουγε)..

Τέλοσπάντων μετά από μία ώρα βόλτας στο κέντρο της αθήνας και αφού λίγα μίση είναι τόσο δυνατά ώστε να αντέξουν πάνω από μία ώρα και έχοντας διαπιστώσει ότι και οι τρεις είμαστε κοντοχωριανοί, τα πνεύματα είχαν καταλαγιάσει και βρίζαμε και οι τρεις,συμφιλιωμένοι πια,αυτούς που κάναν μια πορεία στο κέντρο και ήταν οι υπεύθυνοι για την όλη ταλαιπωρία.

Τελικά μετά από μιαμισι ώρα δρόμο φθάνουμε τελικά στην πύλη του εμπ και καταπνίγοντας τις όποιες σκέψεις μου να την κάνω τρέχοντας προς το άσυλο του δίνω τα άτιμα τα 17 ευρώ.
Συνολικά(μαζί με της 65αρας) έβγαλε 32 ευρώ για μιαμισι ώρα δουλειάς..μπάσταρδε ταρίφα!

Τέλος χτες αν δεν κάνω λάθος ψηφίζοταν το φορο-νομοσχέδιο του αλογοσκούφη όποτε η όποια πορεία έχει καλές πιθάνοτητες να γίνοταν για αυτόν τον λόγο..

Συμπέρασμα:

Όπου και να ταξιδέψω,ο αλογοσκούφης με πληγώνει..